Ο καθένας είναι αυτό που αφήνει τους άλλους να δουνε... Κάτι μεσα μου όμως με πιεζει να πιστέψω ότι δεν είναι αυτό που με αφήνει να βλέπω γιατί είμαι από τους λίγους σίγουρα πού έχει δει αυτόν του τον εαυτό... Γιατί θέλω να είναι διαφορετικός;
Προσπαθώ να σταματήσω να τον σκέφτομαι και καταλήγω να κοιμάμαι ήρεμη ευτυχώς στο κρεβάτι μου...Αύριο πάλι σχολή...Δεν με παίρνει να αργήσω,αρκετα μαθήματα έχω χάσει με το μπαράκι και τα ξενύχτια που δεν με αφήνουν να ξυπνάω με όρεξη την επόμενη μέρα.
Το πρωί ξυπνάω στην ώρα μου και ετοιμάζομαι χαλαρά... Δεν τρώω πρωινό καθώς δεν έχω όρεξη... Ίσως να πάρω δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης πριν μπω στο μετρό. Καθώς κλειδωνω την πόρτα του διαμερίσματος πέφτω πάνω σε μια σακούλα αφημενη ακριβως εκεί...Σκύβω παραξενεμενη και την παίρνω στα χέρια μου.Διαβάζω το χαρτάκι που είναι κολλημένο με σελοτειπ πριν την ανοιξω
"Συγγνώμη για χθες...Δεν θέλω Ν σχηματισεις τέτοια εικόνα για μένα"λέει το σημείωμα και δεν χρειάζεται και ιδιεταιρη σκέψη για να καταλάβω ποιος είναι ο αποστολέας.Τώρα εγώ φταιω να πιστεύω ότι δεν είναι αυτό που δείχνει;Η σακούλα έχει μέσα δύο κουλούρια Θεσσαλονίκης και δύο φρέσκα κρουασάν με πραλινα. Τα αγαπημένα μου... Βάζω την σακούλα στην μεγάλη μου τσάντα και φεύγω για το μέτρο ευτυχώς όχι με καθυστέρηση...
Τα μαθήματα τελειώνουν στις 5 και γυρνάω στο διαμέρισμα κουρασμένη αλλά ευτυχώς όχι πεινασμένη. Θα έφτιαχνα κάτι να φάω πριν πάω στο μπαρ αλλά προς το παρόν το περιεχόμενο της χαρτινης σακουλας με είχε χορτάσει... Μετά από ενα ντους και μια ολιγοωρη ξεκούραση τρώω κάτι γρήγορα και ετοιμάζομαι για το μπαρ... Φοράω κάτι κλειστό γιατί δεν μου αρέσει να προκαλώ τα βλέμματα άλλων εκτός από αυτών που θέλω... Το βλέμμα του ενός που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή το έχω ήδη κερδίσει όποτε όλα καλά...
Οπα όπα...Με ενδιαφερει το βλέμμα του πάνω μου; Ίσως να πρέπει να το παραδεχτώ τελικά...Φτάνω στο μπαρ και τακτοποιούμε μαζι μεν την Κλαιρη...
"Θα έχουμε ένα πάρτυ την Παρασκευή. Είπε ο Μανος να το προσπαθήσομε για τι έχει πέσει κάπως η δουλειά. Να είσαι ξεκούραστη γιατί θα κρατήσει μέχρι αργά"
μου λέει και δεν με τρελαίνει η ιδέα αλλά γιατί όχι;
Δεν έχει πολύ κόσμο σήμερα... Είναι Τετάρτη... Μόνο δύο τραπεζακια με δύο τρεις στο καθένα... Παρατηρώ ότι έχει αργήσει. Συνηθως έρχεται στις 11 αλλά τωρα έχει φτάσει 12 και ακόμα να φανεί. Προσπαθώ να κάνω τον εαυτό μου να μην τον σκέφτεται αλλά είναι μάλλον ακατορθωτο. Ίσως να με ελκύει η μυστικότητα του...
Καταλήγω να σερβιρω κάπως απογοητευμένη τους πελάτες όταν μπαίνει μέσα με αργό βημα. Φοράει ένα στενό γκρι μπλουζάκι χωρίς στάμπες και μαύρο παντελονι αλλά είναι τόσο σεξυ ...Αποσυγκεντρωνομαι την ώρα που παίρνω παραγγελία και ζητάω ντροπιασμενη απο το ζευγαράκι να μου πει ξανά τι ήθελε. Ο νεαρός κάπως αγανακτισμένος τα λέει ξανά και ύστερα απομακρυνομαι.
Κάθεται στην συνηθισμενη θέση στο μπαρ και τον νιώθω να με κοιτάζει καθώς λέω την παραγγελιά στον Αλέξη.Και να τον πλησιάσω τι θα του πω;Παίρνω τα ποτά και το μπολάκι με τους ξηρούς καρπούς στο δίσκο μου και τα αφήνω στο τραπέζι που κάθεται το ζευγάρι και προσπαθώντας να τους αποζημιωσω για το προηγούμενο και τους χαμογελάω γλυκά.
Η Κλαίρη καπου έχει εξαφανιστεί και δεν του έχει πάρει παραγγελία οπότε πρέπει να πάω εγώ...Νιώθω κάπως αμήχανα μετά από αυτό που έγινε και μετά τις σκέψεις μου γι αυτόν και μάλλον το παρατηρει στη συμπεριφορά μου.
"Ξέρεις εσύ...Με παγο."λέει ανεκφραστα. Πάω να φύγω αλλά με σταματά κρατωντας τον καρπό μου δυνατά. Νιώθω μια φλόγα να διαπερνά όλο μου το σώμα και εντυπωσιαζομαι από το πόση επιρροή έχει πάνω μου.
"Συγγνώμη για χθες...Δεν ήθελα να σε κάνω να νιώσεις ασχημα."λέει και φαίνεται να το έχει μετανιώσει.
"Αν δεν ξαναγινει όλα καλά...Αλλά να ξέρεις δεν ξαναγυρναω μαζί σου.λέω αποφασιστικά."
"Γιατι παρακαλω;"ρωτάει σηκώνοντας το ένα φρύδι. Είναι ακόμα πιο σέξυ έτσι...
"Γιατί θα με γυρνάει ο Μάνος ή ο Αλέξης."
"Και γιατί να μην σε γυρνάω εγώ;"
"Γιατι είσαι ένας άγνωστος που με ανάγκασε να σκουπισω το στήθος μου στο αμάξι του για να του σηκωθεί."λεω σκληρα και ίσως και λίγο ειρωνικά.
"Οπως νομιζεις"λέει σηκώνοντας τους ώμους του και φεύγω για να του φέρω το ποτό του.Το αφήνω μπροστά του μαζίμε ένα τασάκι και ένα μπολάκι με ξηρούς καρπούς.
"Εμη μπορείς να κάνεις το διάλειμμα σου." ακούω την φωνή της Κλαιρης.
"Ωραία αρα θα κάτσεις μαζί μου αφού δεν έχεις δουλεια."λέει και χτυπά το διπλανό σκαμπό με την παλάμη του.Είμαστε αρκετά κοντά και μπορώ να μυρίσω το άρωμα του έντονα,αν αγνοησω την μυρωδιά του τσιγάρου...
"Την Παρασκευή θα κάνουμε πάρτυ εδώ. Τι λες; Θα ερθεις;"ρωτάω και ελπίζω να πει ναι.
"Δεν μου αρεσουν τα παρτυ αλλα αν εισαι κι εσυ θα ερθω" λέει και με κοιτάζει.Είναι πραγματικά πανέμορφος... Τα μάτια του,τα χείλη του,οι έντονες γωνίες του...
"Θα...Θα είμαι ναι... Άρα να σε περιμένουμε;"
"Να με περιμένεις."απαντάει εκείνος ρουφώντας μια γερή τζούρα από το τσιγάρο του.
"Γιατί άργησες σημερα;"ρωτάω και μόλις το ξεστομιζω καταλαβαίνω πόσο χαζό και καρφωτικο ακούστηκε .Γελάει κάπως ειρωνικά και μετά με κοιτάει σοβαρά.
"Ειχα συναυλια..."λέει απλά και γυρνάει ξανά από την άλλη να κοιτάζει ευθεία.
"Πολυ θα θελα να έρθω σε μια σου συναυλία."παραδέχομαι γιατί όντως θελω.
"Δεν νομίζω να σου αρέσουν αυτά που τραγουδαω."λέει μόνο
"Που ξέρεις;Μπορει να μου αρέσουν..."λέω και όταν θυμάμαι τα τραγούδια του που είχα ακούσει.Ήταν όντως ωραια...
"Πρέπει να γυρίσω στο πόστο μου."λέω όταν η αμηχανια λόγω της σιωπής μεγαλώνει.
"Θα τα ξαναπουμε ετσι;"ρωτά και δεν μπορώ να πω όχι γιατί ξερουμε και οι δυο πως κατι τετοιο δεν ισχύει.
Όταν πλέον φεύγουν όλοι οι πελάτες μαζί και αυτός είμαι πολύ κουρασμένη για να γυρισω σπίτι με τα πόδια οπότε ζητάω από τον Αλέξη να με πάει...Ο Μάνος έχει μερικές δουλειες στο μπαρ και λέει θα μείνει λίγο ακομα...Ο Αλέξης λοιπόν είναι ο μπάρμαν και όπως όλοι οι μπάρμαν,εκτός εξαιρεσεων,είναι κύκλοι.
Εεε αυτός ανήκει στους κουκλους αλλα κατι δεν μ αρεσει σε εκεινον οπότεδεν εχει γίνει ποτέ τίποτα...
Βγαίνουμε μαζί από το μπαρ και το βλέμμα μου πέφτει αμέσως στον Βαγγέλη που στέκεται στο απέναντι πεζοδρόμιο ακουμπησμενος στο παρκαρισμενο αυτοκίνητο του.Τον κοιτάζω παραξενεμενη σαν να του λεω"Δεν κατάλαβες τι σου είπα πριν;Δεν θα με γυρίσεις εσύ σημερα"
Εκείνος σαν να διαβάζει από την έκφραση του προσώπου μου αυτά που σκέφτομαι σηκώνει τους ώμους σαν να μου λεει "Πίστευα ότι έχω ελπιδα".
Δεν θα ήταν ότι πιο ευγενικό να αφήσω τον Αλέξη για να πάω στο αυτοκίνητο ενός άλλου άντρα και επίσης με αυτή μου την κίνηση θα καρφωνομουν ακόμα περισσότερο αρα απλά μπήκα στο αυτοκίνητο του Αλέξη και κάθισα σιωπηλή μέχρι να φτάσουμε σπίτι μου. Τον ευχαρίστησα ευγενικά χαρίζοντάς του ένα από τα γλυκά μου χαμόγελα και βγήκα από το αμάξι του...
Η μέρα ήταν πολύ κουραστικη οπότε το πρώτο που κάνω όταν μπαίνω σε διαμέρισμα μου είναι να γεμίσω στην μπανιέρα με χλιαρό νερό και να βάλω το σώμα μου μεσα για να ανακουφισω τους εξουθενωμενους μου μύες.Όταν τελειώνω το μπάνιο μου και στεγνώνω με το μπουρνούζι τυλιγμένο γύρω μου,αλλάζω ρούχα και ανοίγω λίγο το λάπτοπ μου...
Δεν έχω όρεξη για ταινία αλλά μερικά ήρεμα τραγούδια για να με νανουρισουν είναι σίγουρα καλή ιδέα.Καταληγω να ακούω ένα playlist με κοβερ του Βαγγέλη και το δικαιολογώ στον εαυτό μου ότι απλά βγήκε στη λίστα με τα προτεινόμενα... Η αλήθεια είναι όμως ότι και στη λίστα να μην εβγαινε ,πάλι κατι δικό του θα κατέληγα να ακούσω...
Η φωνή του δημιουργεί μια ωραία αίσθηση στα αυτια μου και ο ρυθμός της κιθαρας με ηρεμεί...Καταλήγω να κοιμάμαι με το λάπτοπ ανοιχτό δίπλα μου και τη φωνή του να κυριαρχεί μέσα στο μυαλό μου ακόμη και στον ύπνο μου...