Akala ko ang Black Royalties, si Hannah at ako lang ang nandito sa resort. Pagkapasok namin sa loob masasabi mo talagang mayaman ang nagmamay-ari, mga palamuti na galing ibat-ibang bansa, ang kahoy na sahig na napakakintab, mga sopa, it was a two-story house at may maluwag na pool. Sa harap ng pool ay may dagat at ang buhangin ay napaka-puti at masasabi mo talagang pino ito.
"It was our family resort, minsan lang to napupuntahan namin pagmay-oras." Sabi sa amin ni Yurii. First time rin dito ng kanyang mga kasamahan.
"Do you mean we are your family now?" Tanong ko dito. Napatigil naman sila at mataman akong tignan at si Yurii parang iba ang titig nito sa akin. Seryoso itong nakatingin sa akin at sumagot.
"Yes, exactly. You are part of our family Keila" Sabi nito sa akin, parang iba ang pagkasabi nito sa akin. Si Hannah nakangiti.
'Ako lang ba ang nakapansin? Parang ako lang ang sinabihan niya.'
Napa-iwas nalang ako ng tingin at ibinaling sa ibang bagay. Dumeretso kami sa kusina, may pagkaing nakahanda kasama na yung mga niluto ni Clynn.
"Woah! Daming pagkain!" Bulyaw ni Winston at nauna ng umupo.
"Hoy Winston! Napakatakaw mo talaga! Hindi ka na nahiya!" Singhal sa kanya ni Hannah.
"Wala naman talagang hiya ang lalakeng yan, Hannah" Segunda naman ni Fynn.
"Sinabi mo pa, Fynn" Sabay tawa ni Hannah.
"Bespren, oh! Pinagtutulungan nila ako!"
Tinaasan ko ito ng kilay.
"Nasaan yung T-square ko?" Tanong ko dito.
"Sabi ko nga, walanghiya ako" Nagpout ito. Hinahanap ko lang naman ang T-square ko sa kanya, anyari Winston? Nagkibit-balikat na lang ako at lumabas dahil nakalimutan ko ang cellphone sa kotse ko.
Pabalik na sana ako sa loob ngunit napatigil ako ng may nagsalita.
"Miyuki, baby ikaw ba yan?" And there, I saw a girl sitting on her welchair. Nakatingin sa akin habang may ngiti sa labi. And alam ko kung sino ito. Ang babaeng nasa litrato, ang babaeng dahilan kung bakit ako nasa mundong ito, pero ang babaeng nagbigay rin sa akin.
"Mama"
----
Nasa harap na kami ng mesa at hinihintay si Tita Selene, pati na rin si Keila na hanggang ngayon hindi pa rin bumabalik, hinanap na ito ni Kaiser.
Kasama namin ang kambal ni Yurii na si Yukii, ang Daddy naman nila na si Tito Jeremy, on the way pa daw ito.
Nitong mga nakaraang araw alam kong napansin ni Keila na tahimik ako, ang lakas kaya makaramdam ang babaeng yun.
Well, iniisip ko yung inutos ni Daddy sa akin.
"May isang paraan para mapatunayan nating siya nga si Miyuki," Sabi sa akin ni Daddy. Naniniwala talaga siyang si Keila ay si Miyu. Ako rin naman, may pagkahawig siya kay Tito Jeremy lalong-lalo na ang kanilang mata. They have the same eyes, ang kambal, si Tito Jeremy at si Keila.
"What do you mean, Dad?"
"Lahat ng mga Fujiwara ay may palatandaan, ang Mark of Fujiwara" Nagulat ako sa sinabi ni Dad. Pero tama rin naman si Daddy, kung may marka na katulad ng mga Fujiwara si Keila, siya na nga ang nawawalang anak nito.
"I need you to watch her, I mean suriin mo, tanungin mo. Just help me to find her, to find Miyuki. Can you, Hannah?"
Hindi agad ako nakapag-react sa sinabi ni Dad sa akin. Gusto kong tumulong sa paghahanap sa kanya.
"I'll try Dad" At umalis na ako sa office ni Dad. I hope Keila will not be mad at me.
Isa rin sa pinaghahawakan ko ay ang Kuya ni Keila, wala man silang hawig, its just that mahal nila ang isat-isa kaya masasabi mong kapatid sila. Other than that, wala na silang pagkakapareho.
Kaya nagpapasalamat ako dahil sumama si Keila dito, kaya lang wala siya ngayon, actually sila na ni Kaiser ang missing in action. Nandito na rin si Tita Selene, at napansin kong parang galing ito sa pag-iyak.
"Hi, Tita Selene!" Bati sa kanya ni Winston. Ganun rin si Clynn at Fynn.
"Hi po, Tita! Kumusta na po ang kalagayan niyo?" Tanong ko dito. Nakaka-usap mo naman ito paminsan-minsan, ngingiti, pero ang parati mo talagang masisilayan mo sa kanya ang tulala, at iiyak.
"Mom, do you remember them? My friends?" Tanong sa kanya ni Yurii, si Yukii naman pinagmamasdan lang sila.
"I saw her, I saw her" Pabalik-balik na sabi ni Tita Selene, this time lumapit si Yukii sa kanyang Mom.
"Mom, sino ang nakita mo?"
"My angel, I saw my angel, I saw my Baby Miyu" Hagulhol nito, umiiyak na si Tita Selene. Hindi naman mapakali sila Winston. Si Yurii naman, inaalo nito ang Mom niya.
"Sshh, Mom stop crying, makikita rin natin siya. Okay?" Pagtatahan ni Yurii sa kanya.
"No! She's here! I saw her! I saw her cry! She's here, my angel" Hindi pa rin tumatahan si Tita Selene. Kahit anong gawing pag-aalo nila Yurii. Sumenyas si Yukii sa private nurse ni Tita Selene, tumakbo naman yung nurse at may kinuha.
Tahimik lang kami, sina Yukii at Yurii, naaawang titingnan ang kanilang Mommy, minsan ko lang nakikita si Yukii na ganyan na malungkot na naaawa. Nung nawala ang kapatid nila, nagbago ito, ang dating masayahing aura nito, napalitan nagmalamig same a Yurii, pero nakikita rin naman naming ngumingiti ito.
Bumalik ang nurse na may dalang injection. Kinuha ito ni Yukii at tinurok sa Mommy niyang ang tigil ang iyak. Ako ang naaawa sa kalagayan ni Tita Selene, talagang mahal na mahal nito si Miyuki, kahit hindi siya ang may kasalanan, sinisisi niya parin ang kanyang sarili.
Maya-maya napatahimik si Tita Selene, hanggang sa maka-tulog.
"Magiging ayos lang ba si Tita?" May halong pag-aalala sa boses ni Fynn.
"Yes, pampakalma at pampatulog ang inenject sa kanya" Malungkot ang naging ngiti ni Yurii, habang si Yukii ang naghatid sa room ni Tita Selene.
"Palagi bang ganyan si Tita Selene, Yurii?" May bahid ng pag-aalala si Clynn nang tinanong niya ito.
"No, ngayon lang siya nagka-ganito. Kaya nakapag-tataka na ganyan siya umasta"
"Sana makita niyo na ang kapatid niyo, I'm sure gagaling si Tita Selene" Sabi naman ni Winston. Buti na lang at may nasabing nakapag-gaan ng loob, habang inaalo kasi si Tita Selene, kanina pa ito kumukuha ng pagkain. 'Patay-gutom talaga!'
"I hope so, but I think I already found her, pero hindi pa ako sigurado" Nakangiting sambit ni Yurii. Sino naman kaya yun?
At kanina ko pa to napapansin, wala pa sina Kaiser at Keila. And speaking of Keila.
Posible kayang siya ang nakita ni Tita Selene?
-----