Derin'in ağzından...
Kuzey'in beklemediği kelimelerim onu afallatmıştı. Böyle korkuluk gibi kaldı. Behlül ile Bihterin aşkını öğrenen Nihal gibi, yıllardır amca dediği adam babası çıkan adam gibi. Artık siz düşünün ne kadar onu şaşırttıgımı.
Açık kalan ağzını baktım o kapatmıyor ben kapattım çenesinden tutarak. Hayat müşterek değil mi?
Kuzey'e ne kadar sinirli olsam da hatta onu öldürmek istiyor olsamda şimdilik bu sevgilicilik oyununu devam ettirmek zorundayım. Bana oynadığı oyunu onun burnundan fitil fitil getireceğim. Kaybetmenin ne demek olduğunu o zaman anlayacak ırz düşmanı.
Dün gece ağzından kaçırdığı şeyden sonra hiçbirşey olmamış gibi onu odasına çıkarıp üzerini değiştirip yatırdım yatağına. Bu ona son iyiliğimdi. Artık karşısında eski Derin yok. Benim diğer yüzümle karşılaşma zamanı geldi. Bu zamana kadar hiç kimseye kendimi ezdirmedim salak yerine koydurtmadım bundan sonra da ezdirmem. Benimle oynamanın cezasını çekecek.
"hatırlamıyor musun " deyip sanki o özel anılarımızı hatirlamamasina çok üzülmüşüm gibi suratımı asıyorum. Şu anda beni bir yönetmen görse yok böyle bir yetenek fevkalade deyip beni bütün çektiği dizilerinde baş rol yatar valla. O kadar mükemmelim.
" şey.. Yani çok hatırlamıyorum ama bir ara öpüştük sanki. Bak öyle birşey hatırlıyorum. " deyip bütün konuyu kendi lehine çeviren dingile hayran kalmamak elde değil. Nasılda karınca gibi çıkarları için çalışıyor. Bende hikayedeki yan gelip yatan en sonunda aç kalan Ağustos böceğiyim. Elinde gitardan bozma iğrenç ses çıkaran şeyi çalmaktan yiyecek bulamayan böcek gibi mallığım yüzünden bende açıkta kaldım.
Ama artık uyuyan dev uyandı. Ve bir hulka dönüştü. Şimdi o hulk Kuzey'i çiğ çiğ yiyecek.
" yok öyle birşey olmadı heralde sen diğer sarhoş olduğun zamanları anımsadın" dedim lafı bir yerlerine dürterek. Yalandan da olsa sevgiliydik ve onun bu oyuna inanması için gerçekçi olmam gerekiyordu. Kıskanan sevgili gibi davranabilirdim. Ama numaradan bak.
"o kadar romantikdin ki resmen kalbimi çaldın bir gecede. " dedim gözlerimi kırpıştırıp ellerimi birbirine bağlayıp en sevdiği ünlüyü hayal eden kızlar gibi yaparak.
" harbi mi be " deyip hemen kabarmaya başladı Kuzey beyin egosu. Aslında dün gece nasıl bir mallık yapıp herşeyi bana anlattığını bilse apışıp kalır sülük gibi. Ama onunda zamanı var.
" harbi bak. Kalbimi çaldın resmen. Al al artık senin tepe tepe kullan " deyip eskimiş bir montu küçük kardeşime verir gibi kalbimi ona verdim numaracıktan.
" ver ver ben ona çok iyi bakarım " deyip alıp montu üzerine geçirdi. Fırsatçı.
" çocuklar bahçede çok yalnız bıraktık onları hadi sen onlarin yanına git bende çaydanlığı alıp geliyorum aşkım. " deyip mutfağa doğru ilerledim. Aşkım dedi lan diyen Kuzey malının sesini de duydum tabiki.
Bende bahçeye çıktıktan sonra yerime kurulup kahvaltımı etmeye başladım. Bana kaçamak bakışlar atan Kuzey cidden komik görünüyordu. Görende hayatında ilk kez sevgilisi oluyor zanneder. Mal herif.
"Ben artık kalkayım işe geç kalıyorum " diyen Kuzey'in peşinden bende ayaklandım. Hergün kapıya kadar geçirdiğim hatta ceketini bile giydirdigim adam için bir adım dahi atasım yoktu. Mutlu hayatımızın içine sıçtı gerzek.
Zoraki attığım adımları sevinçle atıyor gibi görünmek kadar zor birşey yok. Resmen acı çekiyorum bu adamın yüzünü gördükçe.
"Hadi hayatım hayırlı işler " deyip ceketini giymesi için uzattım. Birde sırıtarak giymez mi ceketi. Dişlerini sökesim geldi.
" sağol aşkım "dedi midem bulanmadı. Aslında bulanması gerekiyordu. Bu adamın her söylediği kelimeden nefret etmem gerekiyordu yapamadım. Çok güzel aşkım dedi gavur tohumu. Nasıl nefret edeyim ki. Birde yanağımdan öpücük çaldı. Gıkım çıkmadı. Çünkü biriktiriyorum. Bunların hepsinin hesabını bir bir verecek.
Bende bir öyleyim bir böyle. Adamdan nefret etmiyorum ama boğmak istiyorum. İyice karmakarışık oldum. Bu adam benim için ne onu bile bilmiyorum tek bildiğim intikam istediğim.
Çocuklarla kahvaltı ettikten sonra Eymen'i okula gönderip işlerimi hallettim. Ece'ye ise oyalanacak birkaç oyuncak verip. Defne'yi aradım.
O bana mutluluğunu anlattı ben ona hayal kırıklığımı. O zaman anladım. Ben Kuzey'e kızmıştım falan ama en çok kırılmıştım. Tam guvenemesemde içimde bir parça onsuz asla idare edemeyeceğimi söylüyordu. İntikam planımın sonu nereye gider hiç bilmiyorum. Ama bir yere gitmesi gerektiğini biliyorum. Ben hiçbirşey olmamış gibi Kuzey'in yanında mutlu aileyi oynayamazdım.
Kuzey'in bu oyun ile ne amaçladığını anlıyordum. Şimdiki halimizin bozulmasını istemiyordu. Bende istemiyordum ama onun yaptığı adilikten başka birşey değildi. Hayatım boyunca yalan bir evliliğe gerçekmiş gibi beni bağlayacaktı.
Beni hiç mi düşünümüyordu. Ya çok geç olunca öğrenseydim bu gerçeği o zman ne yapardım. İçimdeki aldatılmışlık hissine engel olamıyordum. Kuzey'e karşı en ufak bir yumuşama göstermeyecektim. Çocuklar için bile olsa. Sonu ne olursa olsun intikamımı alacaktım.
Gün içinde Ece vakit geçirmek bile kafamı dağıtmaya yetmedi. Sanki benim halimi anlamış gibi Ece'de bütün gün huysuzlanıp durdu. Akşam olup Kuzey'in gelme vakti yaklaşınca moralim daha çok bozuldu. Rol yapmak istemiyordum. Ona iyi davranmak istemiyordum ama böyle olmak zorundaydı. Katlanacaktim.
EYmen bana masayı hazırlamam da yardım ederken bile onun tabakları taşırken ki sevimli hallerine gülemedim. Hayat enerjim sömürülmüştü. Nasıl gülerdim.
Kapı çaldığında Kuzey'in geldiğini anlayıp somurttum. Anahtarı olmasına rağmen çoğu zaman anahtarı çıkarıp kapıyı açmaya üşenir zili çalardı. Bu adamın varlığı bile zarar.
Kapıyı sanki az önce somurtan ben değilmişim gibi açıp gün boyu sevgilisini özleyen kızın sevinciyle açtım. Tabi Becerebildim mi bilmiyorum. İnşallah olmuştu.
"hoş geldin aşkım " diyerek vıcık vıcık sevgili hallerime bir iğrençlik daha ekledim.
" Buna hiç alışamıycam sanırım " dedi gülerek. Alış alış sen alış ki düşüşün şiddetli olsun.
Ceketini asıp salona çocukların yanına gitti hemen. İkisini de öpücük yağmuruna tuttuğu zaman sanki sabah beni öpmesin diyen ben değilmişim gibi sevgilisi ben değil miyim niye beni öpmüyor bu ya diye düşündüm bir an. Sonra iç sesimi duydu ve benimde yanağıma bir öpücük kondurdu. Bak öpünce de sinirleniyorum. Bu adam nefes bile almasın arkadaş istemiyorum ya.
Akşam yemeklerini yedikten sonra salona oturduk hep birlikte. Eymen'in yoğun ısrarları üzerine iki gün önce de olduğu gibi yine buz devrini seyrettik. Orada sid diye bir varlik var onu amcasına benzetiyor galiba ondan seviyor o filmi. Kesin öyle.
Çocuklar uyuduktan sonra salona geri dönüyorum. Birde ne göreyim benim sırık yayılmış koltuğa tek eliyle bana gel gel yapıyor kolunun altını işaret ederek. Şimdi nasıl gideceğim oraya ya. Sevgililer yakın olurlar doğal olarak gitmem lazım.
Yavaş adımlarla gidip kedi gibi koltuğunun altına siniyorum. Oda hiç vakit kaybetmeden sarıyor kolunu bana. Adamın kolu dedemin bastonu gibi mübarek benden bir tane daha girer. Aile boyu kolu var.
Ben uslu uslu otururken bu uslu durmuyor ve saçlarıma öpücük konduruyor. " bu anı o kadar çok bekledim ki" diyerek bir demet yalan saçıyor başımdan aşağı.
Numaracıktan kıkırdıyorum. Çünkü ben bir malım ve onun bu yalanlarına inanıyorum.
Onun kollarında oldukça ağlayasım geliyor. Beni nasıl kandırdığına kendim şahit oluyor ve buna göz yumuyorum. Benim kafama kuşlar işesin.
O gece birazcık yalancı sevgilimle vakit geçirdikten sonra uykum var diyerek kurtuldum ondan. İlk başta gitme falan filan dedi bende cık dedim. Gittim uyudum.
Sabah kahvaltıda yine Kuzey'in sevimsiz diye adlandırdıgım aslında tadından yenmeyecek şebeklikleri ile uğraştım. Tabi Eymen 'e yakında onun istediği gibi evlenecegimizi söyledi. Sustum. Hayallerinin tadını çıkarsın değil mi. Ama Eymen'in sevinçten acayip figürlü danslar etmesini bu yüreğim kaldırmadı. Kuzey hepimizin geleceğini mahvetti.
Kahvaltı masasında kapının çaldığını duyunca bozacının yandaşı şıracının geldiğini anladım. Oflayarak kapıyı açtığımda karşımda şıracının gelmesi için dua ettirecek kişi duruyordu. İçime öküz oturtan işte şimdi bitti dedirten. Kuzey'i bile unutturacak kişi. Annem.