Dit hoofdstuk lijkt misschien heel lang, maar dat komt vooral doordat ik aan het einde nog vragen beantwoord i.v.m. het feit dat ik twee keer ben getagd en ik te uitgebreid ben :o
"I knew that the pain I felt now was here to stay. In many forms. Through many nights."
―Melita Tessy
''We hebben geen tijd te verliezen. We moeten naar Lyun gaan,'' zei Sage standvastig, zijn ogen poelen van hoop.
''En recht in de armen van Eroh lopen?'' bracht Ash tegen hem in. ''Ik denk niet dat dat zo'n goed idee is.''
Het bleef even stil en Elys liet haar blik over Ash en Sage glijden. De slag om Iralin was twee dagen geleden gewonnen en Sage en Ash waren nog steeds herstellende. Er was vrijwel niets meer te zien van Sages wond en hij hield bij hoog en laag vol dat hij zich weer helemaal fit voelde, maar Elys wist dat hij loog. Ze had gezien hoe hij soms ging zitten om op adem te komen en zag hoe zijn hand af en toe gedachteloos langs zijn zij streek, langs de plek van de wond die hem bijna fataal was geworden. Ash daarentegen probeerde anderen geeneens te overtuigen van zijn herstel, want iedereen die naar hem keek en zijn grauwe gezicht, wallen en moeheid zag, wist dat het elke dag slechter met hem ging. Het gevecht was een zware aanslag op zijn gezondheid geweest en het leek alsof zijn achteruitgang elke dag twee keer zo snel ging.
Ash zuchtte. ''Luister, ik snap het. Je wil Mae redden, maar —''
''Nee,'' riep Sage, ''je snapt het kennelijk niet. Je wil niet dat we Mae gaan redden, maar wat als Elys daar was? Als Eroh haar had aangevallen en haar gevangen hield ... of erger.''
Ash ontweek de blik van zijn beste vriend en zijn zilveren ogen vingen die van Elys. Ze wisten beiden dat hij exact hetzelfde zou doen als Sage, hoe gevaarlijk en ondoordacht het ook was.
''Je zou alles doen om haar te redden,'' voegde Sage zachter toe. ''Hoe klein de kans ook was dat je het zou overleven. Dus vertel me niet dat we haar niet kunnen gaan redden.''
''Je weet niet of Mae ... of ze nog leeft.''
''Dat maakt me niet uit. Ik heb haar beloofd dat ik zou terugkomen voor haar en ik hou me aan mijn woord.''
Sages trillende vingers frunnikten aan zijn groene tuniek, speelden nerveus met een los draadje, en hij haalde diep adem in een poging zichzelf te kalmeren. ''Ik vraag jullie niet om met me mee te gaan.''
Een flits schoot door Ash' ogen en veroorzaakte onweer in het zilvergrijs. Elys kon het niet goed plaatsen, maar hij leek haast verontwaardigd door Sages woorden.
''Dat hoef je ook niet te vragen. Als jij deze gestoorde reddingsactie wil doorzetten, dan ga ik met je mee. Je zou hetzelfde doen voor mij.''
''Het is niet gestoord,'' bracht Sage tegen hem in, maar een minuscule glimlach speelde rond zijn lippen. ''Eroh heeft de slag om Iralin verloren. Herinner je je nog wat Eroh altijd deed als hij een spelletje verloor?''
Elys fronste en keek naar Lila, die ook geen idee leek te hebben waar dit toe zou leiden. Ash daarentegen schoot iets overeind, alsof hij was geraakt door de bliksem. Het was haast alsof Elys de mechanismen in Ash kon zien werken, alsof zijn gedachten geschreven waren op zijn gezicht. Zijn ogen werden groot.
''Dan werd hij boos en vernielde alle speelstukken,'' fluisterde hij bijna onverstaanbaar.
''Precies'' Sages ogen glinsterden. ''Ik denk niet dat hij teruggaat naar Lyun om te herstellen of iets dergelijks. Hij weet dat hij Iralin niet kan veroveren voor nu, dus hij heeft niets aan meer aan Lyuns strategische ligging op dit moment.''
Ash slikte en het onweer in zijn ogen barstte los, toen hij de betekenis van Sages woorden begreep.
''Hij heeft verloren en zal vertrekken uit Ossa en daarbij alles vernietigen.''
Elys was gespannen en haar hart klopte zo snel dat ze geloofde dat het de stilte die op hun schouders drukte doorbrak. Het gebons dreunde in haar oren en ze vroeg zich af of Eroh zoiets echt zou doen. Zou heel heel Ossa vernietigen totdat er niets meer van over was, alleen omdat hij verloren had? Een deel van haar wilde het niet geloven.
''Dan hebben we geen tijd te verliezen,'' constateerde Lila.
Sages blik schoot naar de aardestuurder en zijn ogen gleden over haar heen, op zoek naar een teken van sarcasme.
''Ga je mee?'' wist hij uit te brengen. ''Ik dacht dat je Mae, nou ja ... niet echt mocht?''
Lila tuitte haar lippen iets en sloeg haar armen verdedigend over elkaar heen. ''Ja, maar dat betekent niet dat ik haar dood wens of wil dat ze haar thuis verliest.''
Een glimlach doorbrak Sages vermoeide gezicht. Hij keek Lila aan alsof ze hem het meest fantastische cadeau van de wereld had gegeven en ze streek onwennig een krul uit haar gezicht. Schaduwen kronkelden in haar ogen en een onuitgesproken verlangen bleef gevangen onder haar huid.
Elys beet op haar lip. Ze begreep Sages blijheid, maar het was geen gevoel dat ze zich op dit moment kon verloorloven. Zorgen bewolkten haar geest, maakten de wereld een donkerder plaats.
''Gaat het?'' Ash' warme hand vouwde zich om die van haar. Zijn huid was zacht, iets wat ze ook had opgemerkt toen hij haar hand had vastgepakt in het woud bij Elodir toen ze elkaar voor het eerst hadden ontmoet.
''Nee,'' zei ze, ''niet echt.''
Ze keek Ash strak aan en de woorden stroomden vanzelf uit haar mond.
''Je bent ineengestort, Ash. Je kunt niet ontkennen dat het gevecht te zwaar was. Je bent ernstig verzwakt en moet rust houden. En hetzelfde geldt voor Sage.''
Haar blik gleed naar de groenogige luchtstuurder die haar verrast aankeek.
''Je bent bijna doodgegaan. De wond is dan wel geheeld, maar je moet nog steeds rust houden.''
Elys slikte voordat ze een van haar grootste angsten uitsprak. ''Wat als we in Ossa aankomen en we moeten vechten tegen Eroh?''
''Ik denk dat hij al uit Ossa is vertrokken,'' antwoordde Sage als de optimist die hij was.
''Maar dat weet je niet zeker,'' kaatste ze terug terwijl ze nadruk probeerde te leggen op haar woorden. ''We kunnen niet met z'n vieren op tegen Eroh en zijn leger, ook al zijn ze verzwakt. We moeten nadenken en een goed, waterdicht plan bedenken. Anders is deze reddingsactie eerder een zelfmoordmissie.''
''Daar hebben we geen tijd voor,'' zei Lila. ''Elke seconde kan Mae's laatste zijn en elke seconde verliezen we waardevolle informatie.''
Drie paar ogen keken haar hoopvol aan. Elys wist dat Ash, Sage en Lila naar Ossa zouden gaan, met of zonder haar. Ze kon hen niet achterlaten, vooral Ash en Sage niet gezien hun huidige toestand. En toen had ze haar beslissing gemaakt, maar ze was niet blij.
''Oké,'' gaf ze toe met een zucht. ''Dan vertrekken we onmiddellijk.''
''Vertrekken? Waarheen?" schelde Rae's stem door de lucht. De houten stok van de oude hogepriesteres tikte op de vloer en volgde het ritme van haar snelle stappen.
''Moeder,'' begon Iana, terwijl haar bruine ogen zich vernauwden, ''niet zo opdringerig. Het zijn onze zaken niet''
Iana's grijsblonde krullen golfden om haar hoofd toen ze Elys, Ash, Sage en Lila een voor een verontschuldigend aankeek.
''Het maakt niet uit hoor,'' stelde Elys haar gerust. ''We gaan naar Lyun om een vriendin van ons te redden.''
Die laatste woorden waren vooral voor Rae bedoeld, die Iana's woorden niet wilde horen en haar scherpe ogen nieuwsgierig over iedereen heen liet glijden. Dat was het moment dat Elys zich realiseerde dat zij en Ash de enige twee waren die Rae en Iana kenden.
''Rae, Iana,'' begon ze terwijl ze naar Sage en Lila wees, ''dit zijn onze vrienden Sage Canrun en Lila Kantor. Sage en Lila, dit zijn hogepriesters Raena en haar dochter, priesteres Iana van het Orakel van Rivenend, de mensen over wie Ash en ik jullie al verteld hebben.''
De vier personen wisselden beleefdheden uit en knikten. Elys zag Sages nieuwgierigheid glinsteren, alsof het een zon was die hem vanbinnen verlichtte. Lila leek vooral geamuseerd te zijn door de koppigheid van Rae en de irritatie van Iana, maar Elys dacht ook respect te zien in in Lila's ogen.
''Dus,'' begon Rae, ''wanneer gaan we?''
Iana's ogen flitsten naar haar moeder en Elys zag voor zich hoe Iana haar waterkrachten gebruikte om ijsdolken op haar moeder af te vuren.
''Mam,'' waarschuwde ze, ''ik weet niet of het zo'n goed idee is als je meegaat en meevecht."
''Waarom niet? Ik heb me nog nooit zo jong gevoeld én ik heb minstens veertig soldaten eigenhandig uitgeschakeld.'' sputterde Rae tegen, haar neus verontwaardigd opgetrokken.
Verbaasde blikken werden uitgewisseld en Elys kon het niet helpen dat ze zich plotseling afvroeg hoe Rae moest zijn geweest in haar jonge jaren. Ze kon zich niet voorstellen dat Rae zwijgzaam alle bevelen van de priesteressen van de Jade Tempel had opgevolgd.
''Wat?'' vroeg Rae vinnig toen ze ieders blik opving. ''Het is niet mijn schuld dat die idioten denken dat ik een zielig, weerloos oud vrouwtje ben en denken dat ze me zo verslaan. Ik heb mezelf alleen maar verdedigd,'' ratelde ze met vuur in haar ogen.
Zonder dat ze het wilde, gleed er een ijskoude rilling over Elys' rug omdat ze dacht aan Rae's krachten en de zielen van de soldaten die ze had gebroken, zodat ze onmiddellijk levenloos neervielen.
Iana legde een hand op de schouder van haar moeder. ''Ik denk dat je even rust moet hebben, mam.''
Rae's bruine ogen vernauwden zich en ze zette een hand in haar zij. ''Zie ik eruit alsof ik rust nodig heb?''
Iana klemde haar kaken op elkaar, maar zei niets.
''Het stikt hier van de verdwaalde, onrustige zielen, Iana. Je weet dat ik ze kan voelen en het is een last. Ik wil gewoon even op een plek zijn waar ik het gevoel heb dat ik normaal kan ademen.''
Medelijden welde op in Elys' borst. Zielbrekers hadden zulke ongelofelijke, angstaanjagende, maar vooral ook krachtige gaven dat ze er nooit bij had stilgestaan dat er misschien ook wel een keerzijde aan zat.
''Jullie kunnen met ons meekomen,'' bood ze aan. ''Het zou goed kunnen dat we je heelkunsten nodig hebben, Iana. We weten niet hoeveel Lyué er nog zijn en leven.''
Rae glimlachte dankbaar naar Elys en legde haar hoofd in haar nek om haar dochter aan te kijken met glinsterende ogen. Iana streek over haar ketting met het symbool van de Jade Tempel en zuchtte.
''Oké dan, wij ga mee.''
***
Het hout was nog even versleten als Elys zich herinnerde en het groene teken van Aerion wapperde trots in de wind. Istars schip sneed geluidloos door de lucht en de koude wind speelde met haar donkerbruine lokken.
Nadat ze hadden besloten om naar Lyun te gaan waren ze meteen naar Istar gesneld om hem te vragen — te smeken — of hij hen naar Ossa wilde brengen. Istar had gezucht en gemopperd, maar de altijd enthousiaste Dhalys had haar broer snel overgehaald.
Elys beet op haar lip. Dhalys was in Iralin gebleven met Quin en Elys vond het jammer dat ze niet had kunnen bijpraten met Dhalys. Ergens had Elys gevreesd dat haar vader of heer Opalín of gódir Murator hen schreeuwend had tegengehouden, maar het tegendeel was waar. Gódir Murator had gezegd dat hij de situatie begreep en dat ze — als overlevende Lyué enige informatie hadden — het meteen moesten doorgeven. Haar vader had van een afstandje toegekeken hoe Elys Istars sariphi had betreden, maar ze hadden geen woord gewisseld. Niet meer sinds die ene avond op Iomeda en Elys wilde het ook niet. Haar woede brandde zich een weg naar de oppervlakte als ze zijn blauwe ogen zag, want ze zag niet alleen de zee maar hoorde ook de smekende, furieuze woorden die hij had uitgespat.
Ze zette haar snelle tred voort en kwam uit bij Ash' kamer. Geruisloos opende ze de deur — bang om Ash wakker te maken — en ze liet zich in de stoel naast zijn bed zakken. De kamer was nog precies zoals ze zich herinnerde van hun eerdere verblijf op Istars schip. Het weinige licht scheen via kleine openingen de kamer binnen en maakte gouden stof zichtbaar dat door de kamer danste. Elys raapte de rode deken die deels van Ash' bed was afgegleden op en legde het weer juist.
Ash verschoof en mompelde wat, maar het waren halve woorden van iemand die droomde. Elys glimlachte en pakte zijn hand.
''Elys?'' vroeg hij verward terwijl hij zijn ogen probeerde te openen.
''Goed geslapen?''
Ash knikte en richtte zich iets op. Hij wreef in zijn ogen en zijn zwarte haar — dat te lang werd — viel over zijn voorhoofd. Hij had lang geslapen nadat Elys hem zo ongeveer had gedwongen om rust te nemen. Hij had het hard nodig, ook al hield hij zichzelf voor van niet.
De houten deur van de kamer kraakte en Rae schuifelde naar binnen. ''Jullie wilden me spreken?''
De hogepriesteres naderde het bed, wierp een blik op de nog slaperige Ash en ging aan het uiteinde van het bed staan. Haar ogen gleden over Ash en Elys vroeg zich af wat ze dacht en wat ze zag, maar haar ogen verraadden niets.
''Ja, we hadden eigenlijk een paar vragen en we dachten dat jij die misschien — als Zielbreker — kon beantwoorden,'' antwoordde Elys.
Rae knikte en zei: ''Het is lang geleden dat ik dat teken gezien heb.''
Ze gebaarde naar het caithir teken dat zichtbaar was op Ash' lichaam. Ze glimlachte licht en in haar gedachten leek ze ergens anders te zijn, in een mooiere tijd die alleen nog bestond in haar herinneringen. De hogepriesteres schudde met haar hoofd — alsof ze haar herinneringen van zich af kon schudden — en zuchtte.
''Wat willen jullie weten?''
Elys en Ash keken elkaar even aan.
''Hoe herken je een Zielbreker?'' vroeg Elys.
''Niet,'' antwoordde Rae terwijl ze haar ogen iets samenkneep. ''Alleen als ze hun krachten gebruiken weet je dat je te maken hebt met een Zielbreker.''
De hogepriesteres snoof en haar vingers tikten ongedurig op haar houten stok. Haar ogen waren gevuld met nieuwsgierigheid en achterdocht en namen Elys en Ash zorgvuldig op. ''Waarom?''
Elys keek even opzij, naar Ash. Hij knikte en Elys begon te vertellen over hun reis naar de Verborgen Bibliotheek en hun vermoedens. Ze herhaalde zo goed als ze kon wat Iriné haar had verteld in de Hal van Magie en wachtte gespannen af.
Rae tuitte haar lippen iets en leek diep na te denken. Ze had haar gezicht niet één keer vertrokken tijdens Elys' verhaal, maar haar ogen glinsterden.
''En jullie vermoeden dat De Slang een Zielbreker is?'' vroeg ze.
Elys knikte. ''Ja, en we denken dat het deel van de andere ziel in Ash die ziel van een geest is.''
Rae fronste en een diepe denkrimpels tekenden haar gezicht. ''Hebben jullie een vermoeden wie De Slang is?''
''Ja, maar zij zou nooit meewerken om mij te genezen,'' zei Ash.
''Naar het Eeuwige Vuur toegaan, zodat Ash de Gift van Vuur kan ontvangen is de enige optie die overblijft,'' voegde Elys er met een diepe zucht aan toe.
Rae dacht na. ''Of niet. Misschien is er nog een derde optie. Wat die geest, Iriné, eigenlijk heeft gezegd, is dat De Slang een deel van een ziel heeft gestolen uit het heilige meer in het hart van de draak, toch?''
''Ja ...'' weifelde Elys, niet zeker waar Rae naartoe wilde.
''Als die ziel inderdaad van een geest is, dan is er misschien een kans dat de geest zijn eigen ziel van die van jou kan scheiden, Ash,'' zei Rae terwijl haar ogen op hem bleven rusten.
Elys' mond viel iets open van verbazing en haar hart begon sneller te kloppen. ''Maar ... hoe?''
''Letten jullie niet op in school?'' zuchtte de oude priesters terwijl ze met haar ogen rolde.
''Geesten hebben krachten die ons begrip ver te boven gaan, krachten die sterker zijn dan die van ons en krachten waarvan wij het bestaan niet eens kennen. Geesten worden ook wel de Kinderen van de Goden genoemd, omdat men gelooft dat geesten en goden in de Oude Wereld naast en met elkaar leefden. Ze zijn ontstaan uit dezelfde chaos en delen daarom dezelfde krachten. Alleen die van de geesten zijn zwakker natuurlijk. De goden hebben de mensen en hen leven ingeblazen door hen zielen te geven dus men gelooft ook al duizenden lauturi dat geesten krachten hebben die lijken op die van Zielbrekers.''
''Maar we weten niet of de geest wiens ziel deels in mij zit ook over die krachten beschikt. We weten geeneens waar dat heilige meer is,'' zei Ash, de teleurstelling duidelijk aanwezig in zijn stem.
Rae's ogen glinsterden. ''De Draak is het symbool van Ignuron dus het lijkt me dat het hart van de draak de hoofdstad van Ignuron is.''
Haar lippen krulden in een glimlach, maar haar triomfantelijke blik verdween toen Ash zei: ''Maar Ignuron heeft twee hoofdsteden: Nulan en Celan.''
Het was stil en Elys groef in haar geheugen. ''Maar Celan wordt ook wel de Stad van Draken genoemd. Het paleis heet zelfs het Drakenpaleis, dus dat meer moet dan wel in Celan liggen, toch?''
Ash fronste en het was even stil, totdat zijn ogen oplichtten. ''Nee, ik denk het niet.''
Rae trok haar wenkbrauw op en ook Elys begreep hem niet. ''Waarom niet? Het klinkt logisch ...''
''Ja, maar Celan is pas sinds achttien jaar ook de hoofdstad,'' zei Ash. ''Izmir is altijd de hoofdstad van Ignuron geweest.''
Izmir? De naam kwam Elys enigszins bekend voor, maar hoe diep ze ook in haar geheugen groef, ze kon niet vinden wat ze zocht. Ze wist niet bijzonder veel over het Vuurrijk en zijn geschiedenis. Heer Nagaz mocht van haar vader nooit veel vertellen over Ignuron, dus haar kennis was gelimiteerd tot wat basiskennis.
''Officieel ben ik niet geboren in Nulan, maar in Izmir,'' ging Ash verder. ''Dat is hoe de hoofdstad heette voordat mijn vader en mijn tante vlak na mijn geboorte besloten om de namen te veranderen.''
Rae's ogen lichtten op, alsof Ash' woorden een herinnering ontstoken.
''Oh ja, ik herinner me nog dat dat gebeurde. Ze splitsten Ignuron op in twee koninkrijken met elk een eigen hoofdstad met een nieuwe naam.''
''Maar zelfs als de geest van dat heilige meer zijn eigen ziel uit Ash kan halen is het haast onmogelijk,'' bracht Elys uit. ''We zijn in oorlog met Ignuron en Nulan ligt diep in Ignuraans grondgebied.''
''Celan ook,'' bracht Ash tegen haar in. Het zilver in zijn ogen was weg en had plaatsgemaakt voor donkere, antracietkleurige wolken.
Elys beet op haar lip. ''Ja, maar het is makkelijker om ongezien te bereiken. Makkelijker dan Nulan.''
Ze pakte Ash' hand en kneep er bemoedigend in. ''Het gaat ons lukken. Na Lyun gaan we zo snel mogelijk naar Celan. Je zult beter worden, dat moet gewoon.''
Maar Elys kon het niet helpen dat onzekerheid doorsijpelde in haar onvaste stem.
――――――
[A/N] Dus, ze gaan naar Ossa om Mae te vinden. Denken jullie dat ze nog leeft? Of niet? (of willen jullie helemaal niet dat Mae leeft? :o)
Ik hoop trouwens eindelijk voor met schrijven! Het volgende hoofdstuk is namelijk ook al af en eerlijk gezegd moet ik me beheersen om het niet te publiceren XD
Ook leuk nieuws: ik ben geslaagd en ben heel blij en hyper, want mijn cijfers waren véél beter dan ik had verwacht (ik heb de neiging om mezelf af en toe erg te onderschatten) én dat betekent dus dat ik volgend jaar definitief geneeskunde kan gaan studeren <3
Verder ben ik twee keer getagd. Een keer door @Disgleiro (met vragen over personages) en een keer door @PaperWorlds96.
Hier gaan we dan ^^ Laat vooral ook weten of je het eens bent met mijn keuzes in deze eerste tag of juist niet en waarom ;)
What character would be the first to volunteer for a mission with a small chance of succes?
Ash. Zonder twijfel. Hij is moedig en heeft veel doorzettingsvermogen. Bovendien beschikt hij ook wel over dat stukje arrogantie dat hij denkt dat hij de situatie (hoe slecht die ook is) wel aankan en dat hij (qua vaardigheden van vechten en vuur- en watersturen) beter is dan de meeste mensen (wat eerlijk gezegd ook zo is XD Nou ja, als hij niet zo ziek zou zijn dan). Tegelijkertijd heeft hij niet zo'n hoog zelfbeeld door alle twijfelachtige dingen die hij vroeger heeft gedaan. Hij probeert dit nog elke dag goed te maken en gaat erg ver om zijn slechte daden goed te maken. Ash vindt niet dat zijn leven erg veel waard is en neemt daarom redelijk makkelijk risico's. Hij gelooft simpelweg niet dat hij gemist zal worden als hij iets (bijv. een missie met een kleine kans van slagen) niet zou overleven, hoewel dat — mede dankzij Elys en zijn vrienden — verandert.
What character would be the worst babysitter?
Eroh XD. Als een baby of klein kind zou gaan huilen of iets dergelijks zou hij niet weten wat hij zou moeten doen. Eerlijk gezegd denk ik dat het hem niets zou uitmaken hoe het kind zich zou voelen en als hij geïrriteerd raakt is de kans zelfs aanwezig dat hij zijn bliksemkrachten gebruikt om zijn woede te uiten. Erg verantwoord *kuch*
What character would be the one to prank someone else on april fools?
Hmm ik denk Sage. Of Dhalys. Ze zijn allebei mensen die veel om anderen geven en het andere mensen naar de zin willen maken. Dhalys en Sage willen allebei dat anderen vrolijk en gelukkig zijn en halen er daarom ook voldoening uit om anderen te laten lachen. Een grap uithalen op 1 april is dan ook echt iets voor hen. Ash, Lila en Istar zijn degenen die de grootste kans hebben om op deze dag slachtoffers te worden van Sage en Dhalys en ik ben ervan overtuigd dat eigenlijk geen van de drie daar blij mee is XD
What character would sacrifice themselves for someone they just met?
Sage. Hij is te lief voor de wereld. Ik bedoel maar...ik kan me niet voorstellen dat een mens met enige overlevingsdrang zichzelf zou opofferen voor een vrijwel vreemd persoon (kan ook aan mij liggen trouwens XD).
What character would enact revenge on someone who wronged them?
Haha 100 % Serphone. Serphone heeft het gevoel dat iedereen tegen haar is en je hoeft maar één klein dingetje verkeerd te doen om haar woede over je heen te krijgen.
What character would have the patience or desire to complete a 1000 piece puzzle?
Elys was de eerste die in me opkwam, maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat het juiste antwoord is. Het punt is dat ik haar in het begin van TFP als erg geduldig voor me zag, maar in de loop van het schrijven is dit veranderd. Ze is erg temperamentvol en zou op een gegeven moment (als het haar niet lukt/het niet snel genoeg gaat) geïrriteerd raken, haar geduld verliezen door haar woede en vervolgens alle stukjes teruggooien in de doos. Als ik verder kijk dan heeft Sage er de aandachtsspanne niet voor, Lila zou er het nut niet van inzien hmm...ik denk dat ik toch maar voor Ash kies. Hij is erg vastberaden en zou de puzzel ook echt af willen maken als hij eenmaal begonnen is.
What character would betray a friend to protect themselves?
Serphone. Ze geeft alleen om zichzelf en niet om anderen. De enige reden dat ze soms trouw is aan mensen is dat sommige mensen (zoals Eroh) haar meer macht kunnen geven, maar zodra die mensen haar niets meer te bieden hebben zou ze hen zo verraden.
What character would be the most likely to have children?
Sowieso Elys. Ze houdt van (kleine) kinderen en kan goed met kinderen omgaan. Ze heeft Selin ook deels zelf opgevoed, vooral toen ze wat ouder was of als haar vader druk was met zijn werk. Bovendien zorgt ze graag voor mensen/helpt ze graag mensen en in het bijzonder kinderen, omdat zij nog zo onschuldig zijn.
What character would be the most easily fooled?
Sage, omdat hij veel te naïef is en vaak uitgaat van het goede van mensen en hen snel gelooft. Daarom is het maar goed dat Ash zijn beste vriend is, want die is in dit opzicht precies het tegenovergestelde XD
Dan nu de tweede tag:
Nickname: Am (op Wattpad), kikker en nog veel meer vreemde bijnamen XD
Eye colour: bruin...ik zou willen dat ik kon zeggen dat het meer hazel was of goudbruin of een soort groenbruin, maar nee...het is gewoon (donker)bruin.
Hair colour: donkerbruin (haast zwart), maar wel met een rode gloed als het licht erop schijnt.
One fact about you: Oké ik weet dat dit echt erg is, maar ik heb totaal geen richtingsgevoel waardoor ik als ik een winkel uitloop serieus even moet nadenken of ik de linker- of rechterkant op moet :') Ik ben gewoon hopeloos met het vinden van de weg en ik ben er heilig van overtuigd dat de TomTom de beste uitvinding ooit is.
Favourite colour: wit. EN JA IK VIND DIT EEN KLEUR. Ik snap dat mensen zeggen dat het niet echt een ''kleur'' is, maar hun mening kan me niet schelen.
Favourite place: dit is gewoon zo moeilijk. Ik zit graag op een bepaalde plek op de bank (mijn hele familie noemt het mijn ''kantoor'' XD), maar als ik kijk naar steden etc. dan Florence. Het is een supermooi stad en op een of andere manier vind ik de sfeer geweldig en voel ik me er thuis. Ofzo. Ik weet niet of dit logisch klinkt, maar oké. Ik heb ditzelfde gevoel trouwens met Ierland. Het is echt een heel mooi land ^^
Favourite celebrity: Euhm...ik kan echt niet kiezen als ik kijk naar acteurs en actrices, dus ik ga voor een muzikant, namelijk Tom Odell (zijn stem <3)
Favourite animal: Ik kan niet kiezen tussen een vlinder en een wolf.
Favourite song: Dat wisselt, maar een liedje dat ik altijd mooi zal blijven vinden is Can't Pretend van Tom Odell.
Favourite book: Dit is een onmogelijke vraag XD Er zijn heel veel fantasyboeken die ik geweldig vind, dus ik kies wel een heel ander soort boek, namelijk De Schaduw van de Wind door Carlos Ruiz Zafón (een van mijn lievelingsschrijvers). Het is eigenlijk een deel van een soort van serie van drie boeken (de andere twee boeken zijn Het Spel van de Engel en De Gevangene van de Hemel), maar ze zijn afzonderlijk van elkaar te lezen en de volgorde maakt ook niet uit (en toch hebben ze veel met elkaar te maken). Het is een van de weinige romans die ik daadwerkelijk leuk vond.
Favourite book series: Weer zo'n onmogelijke vraag, dus ik noem er meerdere: A Court of Thornes and Roses, TMI en Harry Potter. Ik zou Lord of the Rings ook willen noemen, maar ik heb alleen de films gezien *schaamt zich diep* (ik neem me al erg lang voor de boeken te lezen).
Favourite fictional character: Ik hou van enorm veel fictionele personages (vooral van de mannelijke personages die zowel goed als slecht zijn (geweest) als Zuko en Anakin bijvoorbeeld). Maar goed. Momenteel kies ik voor Rhysand uit de ACOTAR serie. Oh, en ik heb ACOWAR nog niet gelezen dus geen spoilers alsjeblieft :o (ik ga echt huilen als Feyre en Rhys aan het einde niet gelukkig samen zijn of één van hen dood gaat)
Favourite flower: de pioenroos, maar dan wel de lichtroze variant.
Favourite scent: de geur na een regenbui in de zomer/lente, de geur van gemaaid gras, pioenrozen, boeken en bloeiende magnoliabomen.
Average hours of sleep: euhm, tijdens een vakantie zo'n 8 tot 9 uur, maar tijdens een schoolweek doorgaans 6 tot 7 uur.
Numbers of blankets: 1. In de winter heb ik wel een dikkere deken, omdat ik het anders koud krijg XD
Dream trip: Er zijn heel veel steden en landen waar ik nog naartoe wil, dus dit is wel erg moeilijk. Ik zou heel graag nog een reis maken door Italië en Griekenland om daar allerlei gebouwen van de Grieken en Romeinen te zien en een reis/roadtrip door heel Amerika lijkt me ook geweldig (ik wil New York ook echt nog een keer zien...en alle geweldige musea die ze daar hebben, zoals het MoMA, het Guggenheim en het Metropolitan Museum of Art).
Last thing googled: Google Translate. Als ik schrijf heb ik dit vrijwel altijd openstaan, omdat het redelijk regelmatig voorkomt dat ik niet op een woord kan komen, maar wel het Engelse equivalent weet XD Dan denk ik: oh, als ik dit in het Engels zou schrijven zou dit en dit woord perfect zijn. Maar goed. Dan kan ik dus niet op het Nederlandse woord komen en dan raadpleeg ik Google Translate. Het is zeer irritant moet ik zeggen, want soms bedenk ik dialogen of beschrijvingen ook automatisch in het Engels en dan moet ik het vertalen in het Nederlands en ja...soms (vaak...?) klinkt dat minder leuk/mooi/grappig :o
Earliest memory: Hmm...er zijn nog best veel dingen die ik me herinner, maar het zijn allemaal van die vage indrukken en korte beelden. Ik denk dat een van mijn vroegste herinneringen is dat ik bij mijn vader op schoot zat terwijl hij aan het eten was en ik zomaar een lepel pakte en zelf ook een hap van zijn eten nam. Ik had alleen niet door dat ik een volle lepel met mosterd in mijn mond stak :') Dat was niet zo'n leuke eetervaring hahah XD
Childhood dream job: Ik wilde altijd heel graag dokter worden (hoewel ik denk ik eerst liever dierenarts wilde worden dan een ''gewone'' arts), maar goed...ik ga komend jaar ook geneeskunde studeren dus mijn kinderdroom gaat eigenlijk in vervulling ^^
Oh, en ik ga geen mensen taggen, want zo ongeveer iedereen die ik ken op Wattpad is al getagd :')