"Που ειναι το στουντιο?" Ρωτησα. Μπορουσα να το βρω γιατι στο περιπου ηξερα αλλα ηθελα να φανω κοινωνικη.
"Ακολουθησε μας Αριεττα!" Ειπε ο Τζιμμυ και μου χαμογελασε.
"Okey Jimmy." Απαντησα στον ιδιο τονο και του χαμογελασα πισω.
Εκεινος γελασε λιγο και τον κποταξα με απορια για την ξαφνικη του κινηση. Με κοιταξε και μιλησε:
"Μονο οι noisers με λενε ετσι. Τα παιδια και οτι εχει σχεση με το συγκροτημα. Μου φαινεται περιεργο.. Απλα το ξεσυνηθησα!".
"Αχα.. μονο που ειμαι noiser." Ειπα αμεσως.
Βρισκομουν πισω απο τα παιδια και τους ακολουθουσα. Με το που ειπα τισ τελευταιες λεξεις σταματησαν αποτομα και με κοιταξαν.
"Τι?" Ρωτησα χωρις να καταλαβαινω τι σημβαινει.
"Δεν φαινεσαι και πολυ για noiser." Ειπε ο Αρης καθως με κοιταγε απο πανω μεχρι κατω.
"Οντως..." προσθεσε ο Βαγγελης και εκανε το ιδιο με τον Αρη.
"Και γιατι αυτο?" Ρωτησα παραξεμενη.
"Εφοσον εισαι noiser οταν μας ειδες ξαφνικα μπροστα σου θα επρεπε να στριγκλιζες και να μας αγκαλιαζες κλαιγοντας.. και τωρα απλα να εβγαζες selfie με εμας." Ειπε ο Τζιμμυ.
"Ναι και αντι για αυτο... κανουμε αυτην την συζητηση!" μιλησε και ο Βαγγελης.
"Δηλαδη πιστευετε πως δεν ειμαι noiser?" Ρωτησα με λιγο νευριασμενο τονο φωνης. Η αληθεια ειναι πως με εχει νευριασει ολο αυτο το σκηνικο.
"Δεν ειναι πως δεν σε θεωρουμε noiser απλα ειναι αρκετα παραξενη η αντιδραση σου." Ειπε ο Αρης και εκανε ενα βημα μπροτα για να συνεχησουμε τον δρομο μας.
"Ειμαι noiser. Η αντιδραση μου οταν σας ειδα αν προσεξατε ειναι πως εμεινα με το στομα ανοιχτο και φυσικα σας αναγνωρησα αμεσως..." ειπα με νευρα και αποτομα. Ακολουθησα τον Αρη ενω οι αλλοι δυο ηταν απο πισω μου.
"Ενταξει Αριεττα.... θα μιλησουμε μετα." Ειπε ο Βαγγελης προσπαθωντας να αλλαξει κλιμα.
***
"Πως σας φανηκε το νεο τραγουδι?" Ρωτησα τα 3 αγορια που στεκονταν διπλα μου προσπαθωντας να ανοιξω κουβεντα μεταξυ μας, υστερα απο οτι προηγηθηκε.
"Πολυ ωραιο. Ωραιοι στιχοι και σουπερ μουσικη." Ειπε ο Αρης χαμογελοντας και κοιτοντας τον υπερπεραν..
"Οντως. Και Αριεττα εχεις υπεροχη φωνη!" Ειπε ο Τζιμμυ και με κοιταξε με βλεμμα θαυμασμου. Σιγουρα κοκκινησα ελαφρος και κοιταξα αμηχανα κατω. Ναι, ντραπηκα καπως.
"Ευχαριστω... " ειπα δισταχτηκα και γλυκα. Πιο πολυ ναζιαρικα ομως.
"Γλυκουλα... " ειπε ο Βαγγελης και με ξαφνιασε για αλλη μια φορα. Σηκωσα το κεφαλι μου και τον κοιταξα καταματα. Με κοιταζε και εκεινος και ηρθε και με πηρε αγκαλια.
"Θεε μου..." ειπα και τον εσφιξα πανω μου. "Επιτελους." Ψυθιρησα στο αυτι του.
"Μμμ..." μουγκρισε εκεινος στο αυτι μου και μετα με αφησε απο την αγκαλια του κοιτοντας με στα ματια. Οι υπολοιποι που βρισκινταν κοντα μας, μας κοιταγαν. Δεν τους εδωσα σημασια και απλα απολαμβανα την ομορφη στιγμη που ονειρευομουν χρονια με το ειδωλο μου.
"Πως σου ηρθε;" ρωτησα. Κοιτιομασταν στα ματια.
Θυμηθηκα πολλα.. Συναισθηματα ειδικοτερα. Δεν ξερω πως και γιατι. Μαλλον τα μαντευω.. Απο ολα οσα ειχα ακουσει απο τις 'αδερφες' μου η αγκαλια του δεν εχει αλλαξει. Σε αγκαλιαζει, σε σφιγκει και μουγκριζει...
"Εμμ.. απλα ενιωσα την αναγκη. Ειχα καιρο να αγκαλιασω μια θαυμαστρια... και νομιζω και εσυ την ειχες αναγκη." Απαντησε..
"Σε ευχαριστω." Ειπα και του χαμογελασα για αλλη μια φορα.
"Παιδια, θελετε να βγουμε? Ειναι ακομα 12 το πρωι... να παμε για καφε?" Ρωτησε ο Τζιμμυ προσπαθωντας να αλλαξει θεμα.
"Γιατι οχι?" Απαντησα εγω και κοιταξα τους αλλους 2.
"Ωραια.. που παμε?" Ρωτησε ο Αρης.
"Στην πιο κοντινη καφετερεια. " ειπε ο Βαγγελης και ολοι γελασαμε ελαφρος.
"Μονοι μας;" ρωτησα και αμεσως το μετανιωσα.
"Ναι.. να σε γνωρησουμε καλυτερα. Τωρα που θα δουλευουμε και μαζι." Ειπε ο Τζιμμυ.
"Πολυ ωραια." Προσθεσα.
Πηραμε τα πραγματα μας.... δηλαδη μονο εγω την τσαντα μου και αποχαιρετησαμε τους ηχοληπτες που ηταν στο στουντιο μαζι μας. Δεν χρειαζοταν να ειδοποιησουνε το αφεντικο ή την Sofi αφου μπορουσαμε να φυγουμε οταν τελειωναμε. Και εμεις κατσαμε αρκετα παραπανω.
Ημασταν στο πεζοδρομιο εξω απο την εταιρια.
"Παμε εκει απεναντι?" Ρωτησε ο Βαγγ και εμεις γνεψαμε καταφατικα.
Εκανα ενα βημα για να πατησω το ποδι μου στο δρονο για να περασω και ενα χερι με τραβηξε πισω αποτομα. Εχοντας τρελαθει λιγο απο αυτην την κινηση κοιταω πισω μου να δω ποιανου ηταν αυτο το χερι. Ο Αρης με κοιταζε με γουρλωμενα ματια και καπως τρομαγμενος.
"Καλα δεν βλεπεις τον δρομο;" ρωτησε μα πιο πολυ σαν να με κατακρινε για κατι, αφου μου φωναξε.
Πριν προλαβω να απαντησω συνεχησε "Περναγε αμαξι εκεινη την ωρα και θα σε παταγε. Μπορεις να προσεχεις πριν διασχυσεις τον δρομο?" Ειπε και μου εδιξε με το δεξι το χερι τον δρομο αφου με το αριστερο ακομα κραταγε τον αγκωνα μου.
Δεν ηξερα τι να απαντησω.
"Ναι.. εχω συνηθησει σε χωριο και δεν ξερω πολυ απο δρομους.. " προσπαθησα να με δικαιολογησω αλλα ματαια.
"Θα χτυπαγες ασχημα ή θα σκοτωνοσουν." Ξανα ειπε αυστηρα.
"Το καταλαβα. Σε ευχαριστω που μου εσωσες την ζωη Αρη. Να εισαι καλα!" Ειπα λιγο νευριασμενα που συνεχιζε να μου φωναζει και προσπαθησα να ληξω το θεμα εδω.
"Δεν το εκανα για να με ευχαριστεις."
"Ενταξει Αρη. Καταλαβα."
Δεν μιλησαμε αλλο...
Παντως με θυμαμαι απο μικρη. Ειχε παει πολλες φορες αμαξι να με πατησει. Παντα ομως την γλυτωνα. Κοιταγα τον δρομο πριν, ομως σε στενα και σε δυσκολους δρομους δεν. Και παντα οταν διεσχιζα δρομους και ημουν αφηρημενη, κινδυνευα...
Αφου κοιταξα τον δρομο καλυτερα αυτη την φορα τον περπατησαμε ολοι μαζι γρηγορα....
Πως σας φανηκε;
Τι γινετε εδω; Αριεττα και Αρης λογομαχουν; ή εστω κατι περιεργο τρεχει με αυτους....
Τεσπα ελπιζω να σας αρεσε.
Με ποιον θελετε την Αριεττα μαζι; με ποιον την φανταζεστε και τι πιστευετε; τι θα γινει οσο θα ειναι στην καφετερεια;
Καλη συνεχεια παιδια...
VOTE please?
Thank you... ☆☆☆