Τελευταία μέρη του Φλεβάρη. Το χιόνι κοντεύει να σκεπάσει το παράθυρο της μικρής γκαρσονιέρας. Το φεγγάρι δε συνωμοτεί μαζί τους απόψε, έχει κρυφτεί πίσω από βαριά, μπλε σύννεφα. Ένα κερί αργοπεθαίνει στην άκρη του μικρού τραπεζιού στο κέντρο του στενάχωρου δωματίου. Πίσω του ακριβώς και οι δύο όρθιοι. Η πλάτη της Μόνικα ακουμπά τον παγωμένο τοίχο, τα πόδια της σε κλειστή λαβή γύρω από τη γυμνασμένη πλάτη του Χ. Τα κορμιά τους στεγνά, εκτός από το σημεία της ένωσής τους.
Στόματα υγρά που ανταλλάσσουν παθιασμένα φιλιά. Εκείνη φοράει ακόμη το σουτιέν της, εκείνος το παντελόνι του. Έχει παραμερίσει βιαστικά το εσώρουχό της για να ενωθεί μαζί της σε αυτές τις γρήγορες κινήσεις των κορμιών τους που οδηγούν ολοένα σε πιο έντονες μυϊκές συσπάσεις. Με τα δόντια του κατεβάζει το απαλό ύφασμα από το σουτιέν της και της γλείφει τη ρώγα. Η Μόνικα δαγκώνει τα χείλη της από ηδονή. Είναι πεπεισμένη πως αυτές οι στιγμές θα μείνουν για πάντα, είναι πεπεισμένη πως και εκείνος της δίνεται όπως κάνει αυτή. Του χαρίζει το είναι της, του χαρίζει όλη της την ύπαρξη, επιθυμώντας διακαώς να γίνει ένα μαζί του, να τον κρατήσει μέσα της για πάντα, να τον τυλίξει με τον κορμί της και να τον κρύψει από τους άλλους, να μην μπορεί να της τον πάρει ποτέ κανείς.
Τελειώνει απότομα. Εκείνη δεν έχει προλάβει να τελειώσει μαζί του. Δε θα ασχοληθεί με το θέμα. Δε θα τη ρωτήσει καν. Θα κουμπώσει γρήγορα γρήγορα το παντελόνι του, θα της δώσει ένα βιαστικό φιλί στο λαιμό και μετά θα σηκώσει από το πάτωμα το πουκάμισό του, αφού πρώτα το μυρίσει και το ελέγξει. Δε θέλει να έχει πάνω του τα δικά της σημάδια, δεν πρέπει να έχει πάνω του τα δικά του σημάδια.
«Νόμιζα πως σήμερα θα έμενες» του λέει η Μόνικα σε στάση πελαργού, με το ένα πόδι ψηλά καθώς το περνά μέσα στο εσώρουχό της.
Η φλόγα του κεριού προσπαθεί να αντέξει, όμως δε τα καταφέρνει. Σβήνει κάνοντας έναν ανεπαίσθητο ήχο. Το δωμάτιο βυθίζεται σε ένα σκοτάδι περίεργο, μια μίξη μαύρου και μπλε ρουα. «Μα το είχες υποσχεθεί» συνεχίζει.
«Στο υποσχέθηκα, αλλά με περιμένει η γυναίκα μου» της απαντάει εκείνος. Φεύγει, χωρίς καν να της πει καληνύχτα.