- Anne koluna ne oldu?! Kanıyor lan!
Nurdan Hanım duvara yaslanmış, parçalanmış kolunun acısından kendinden geçmek üzereydi. Kolundan akan oluk oluk kanlar hol halısına damlıyordu.
* * *
- Dön lan sağa.
Gökalp:
- Kanka nereye gidiyoruz sorabilir miyim? Kaçırıyor musun yoksa bizi?
dedi alaylı bir şekilde.
Ertuğrul, dalgınlığının farkına varıp, ana caddeden sağa döndü.
Serpil:
- Abi adam abaza herifin teki, bırak dönmeyi dünyanın sonu gelse herhalde umurunda olmaz.
- Tamam sus sende, üstüne gelme bu kadar kardeşimin, ilk bu, az hoş gör.
Dedi samimiyetle.
- Öyle olsun bakalım.
Gökalp, cep telefonundan neşeli bir pop şarkı açmak için elini cebine attı. Telefonunu aldı, takılı olduğu kulaklığı çıkarıp, sesi yükselttikten sonra, müziklerinden bir tane şarkı seçip açtı.
Başını cama dayamış, gözünü gökyüzüne dikmişti. Arabadaki herkes müzikle birlikte neşesini bulmuşcasına, gayet huzurlu bir şekilde sessizce müziğe eşlik ediyordu. Gökalp, hafta sonu Serpil'in, Ertuğrul'un gönül meselesine damlamak istemesi ve onu sabah 08:30 da kaldırması ilaveten gece geç saatte uyuması onu biraz yorgun düşürmüş olacaktı ki azıcık içi geçti ve müziğin de etkisiyle göz kapakları yavaş yavaş kapanmaya başladı. Kapanır kapanmaz uykuya dalmıştı bile. Rüyasında, çiçeklerin iç açtığı, upuzun bir yerdeydi ve uzun beyaz elbiseli, sarı saçlı, kuğu gibi çok güzel bir kız yanına geldi ve onu, narin elleriyle ellerinden tuttu ve gökyüzüne uçurdu. Bulutların üzerine oturdular. Kız ona doğru olağan gülümsemesiyle tebessüm ediyor, renkli güzel gözlerinin içi ışıl ışıl parıldayarak Gökalp'in gözlerinin içine bakıyordu. Hiç konuşmadan birbirleriyle uzun uzun bakıştılar. Kız, birden sessizliği bozarak, kiraz gibi dudaklarını açıp:
- Gökalp...
Dedi. Ardından yineleyerek devam etti.
- Gökalp, Gökaalp!
kız yüz şeklini bozmuyordu, fakat ses tonu gittikçe sertleşiyordu:
- Gökalp! uyansana abi! uyan!
Ne diyordu bu kız diye düşünmeye fırsat kalmadan kızın sesi git gide Serpil'in sesine dönmeye başlamıştı. Ne işi vardı onun rüyasında? yoksa onu da mı rahat bırakmayacaktı. Böyle düşünürken kız gülümseyerek bakmaya devam ediyordu fakat sesi artık tamamen Serpil'in sesine dönmüştü:
- Gökalp! kalk kardeşim! hadi!
Tam o sırada Gökalp birden hızlıca buluttan düştü ve yere çakılmasıyla birlikte gözlerini hızlıca açtı. Uyandığında kalbi hızlı atıyordu.