အပိုင်း ၁၀၂ - လာ၊ ငါနဲ့ လာကစား
အသားကင်ဆိုင်မှ ထွက်လာပြီးနောက်မှာ ယန်ချုံးက ရှေ့ခရီးသည် ထိုင်ခုံတွင် ကျေနပ်စွာ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ သူအရမ်းပြည့်နေတော့ ထိုင်ခုံခါးပတ်ကို တင်းဖို့မလွယ်ဘူး။
ကျိရှင်းလန်က လက်တွေ့တွင် ဘာမှမစားရသေးသဖြင့် ယန်ချုံးက သူ တစ်ဦးတည်းသောသားပြည့်သွားသည့်အတွက် အနည်းငယ် အပြစ်ရှိသလိုခံစားရကာ ကျိရှင်းလန်ကို "မင်းဗိုက်ဆာနေပြီလား? မင်းဘာမှမစားခဲ့ဘူး"
ကျိရှင်းလန်က ကားကို ဆက်မောင်းပြီး နောက်ကြည့်မှန်မှတဆင့် သူ့ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။
"ကိုယ် ဗိုက်မဆာဘူး"
"အဲလိုအကိုက်နည်းနည်းစားရုံနဲ့ အဆင်ပြေလား ?" ယန်ချုံးက စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်သည်။
"ဘာမှားလို့လဲ?" ကျိရှင်းလန်က စကားဝိုင်းနှင့်အတူ သဘာဝအတိုင်း လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။ "ကိုယ် မင်းကို အပြည့်ဖြည့်ဖို့ ခွန်အားမရှိမှာ စိတ်ပူလို့လား"
"ကျစ်... မဟုတ်ဘူး... ငါ ၊ ကျိရှင်းလန် မင်းက ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး မင်းရဲ့စားချင်စိတ်က မိန်းမတစ်ယောက်ထက် နည်းတယ် " ကျိရှင်းလန် ဗိုက်မဆာဘူးဆိုတာ ယန်ချုံးက မယုံဘူး။
ငယ်ရွယ်ပြီး သန်စွမ်းသော အယ်လ်ဖာက ဘာလို့ အစာစားဖို့ မလိုအပ်လဲကို သူ နားမလည်နိုင်ခဲ့ပါ။
"လင်းဝေက တစ်ကြိမ်တည်းမှာ တောင်ပံကင်ဆယ်ခုကျော်ကို စားနိုင်ခဲ့ပေမယ့် မင်းက ဝက်အူချောင်းတစ်ချောင်းပဲ စားခဲ့တယ် " ယန်ချုံးက လက်ညိုးထိုးပြပြီး ထက်မြက်စွာ ပြောလိုက်သည်။
ဒါကိုကြားတော့ ကျိရှင်းလန်က နောက်ဆုံးမှာ ပြတ်ပြတ်သားသား တုံ့ပြန်ခဲ့ပါတယ်။
သူ မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည်။ "မင်းအရင်က လင်းဝေ နဲ့တွဲစားဖူးတာလား? "
“…ဟုတ်တယ်”
အတူတူစားကြတာပေမယ့် ကျိရှင်းလန်က တစ်ခုခုဖြစ်သွားသလိုမျိုး ပြင်းပြင်းထန်ထန် အသံထွက်လာတယ်။ သူသည် မနာလိုစွာ ရယ်မောနေပုံရသည်။
ယန်ချုံးက သူ့ပုခုံးကို မဝံ့မရဲ ဆန့်လိုက်သည်။
အရင်တုန်းက လင်းဝေ နဲ့ အတူစားဖူးပေမယ့် ကျိရှင်းလန် နဲ့ တွဲမစားဖူးပါဘူး။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်လောက်ကတော့ တွေ့တာနဲ့ မတိုက်ခိုက်ကြရင်ကို အံ့သြစရာဖြစ်နေပြီ။
ဒါပေမယ့် အခုအချိန်မှာတော့ အတိတ်က တစ်ခုခုကို ယူဆောင်လာပြီးတဲ့နောက်မှာ သူ နည်းနည်း အပြစ်ရှိသလို ခံစားရတယ်။
ကျိရှင်းလန်ကို ဒီအကြောင်း မပြောသင့်သည်ကို သူနားလည်ခဲ့သည်။ မနာလိုသော Alphaသည် သူ့အား ရှာလကာရည်ဖြင့် ပြုလုပ်ထားပုံရသည်။
ယန်ချုံးက ကျိရှင်းလန်ရဲ့ မျက်လုံးများတွင် မကျေမနပ်ဖြစ်နေသော အကြည့်ကို မမြင်ဟန်ဆောင်ကာ နှာခေါင်းကို အပြစ်ရှိစွာ ပွတ်ပြီး လေကောင်းလေသန့်ရှူဖို့ မှန်ပြတင်းပေါက်ကို ချလိုက်သည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူကားပြတင်းပေါက်မှ ချလိုက်ပြီး ဆောင်းတွင်းမှ ညနေခင်းလေနုအေးသည် အနည်းငယ် အေးစိမ့်စိမ့်ဝင်လာပြီး ယန်ချုံးရဲ့ ချောမွေ့သော ဆံပင်ရှည်များကို မှုတ်ထုတ်လိုက်သည်။
သူသည် လေလွင့်နေသော ဆံပင်များကို သပ်သပ်ရပ်ရပ် ဖြစ်အောင်ပြင်လိုက်ကာ ယခင်က ကျောင်းမင်းသမီးလေးနောက်သို့ လိုက်ခဲ့ပုံကို သတိရမိသည်။ ဒီအကြောင်းကို စဥ်းစားမိတော့ သူနည်းနည်းရှက်သွားသလို ခံစားရတယ်။
တချိန်ချိန်မှာတော့ ယန်ချုံးက သူနဲ့ တခြားသူတွေနဲ့ မတူတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။
သူ၏ ငယ်သူငယ်ချင်း ရှဲ့ယွီက ယန်ချုံး နှစ်ပေါင်းများစွာ သိမ်းဆည်းထားခဲ့သော ချစ်လှစွာသော CD တစ်ခွေကို ထုတ်နုတ်လိုက်သောအခါ ကွာခြားချက် ပေါ်လာသည်။ သူ့အပြောအရတော့ အတွင်းခံနဲ့အမျိုးသမီးက အရမ်းဟော့ပြီး ရုပ်ရည်ကြီးပေမယ့် တီဗီမှာ ရုပ်ရှင်ကြည့်တဲ့အခါ ယန်ချုံးက ဆိုဖာပေါ်ထိုင်ပြီး နေကြာစေ့တစ်ဝက်တစ်ထုပ်ကို ထုတ်ဖော်မပြဘဲ စားခဲ့ပါတယ်။
ရှဲ့ယွီက သက်ပြင်းချကာ အရှုံးပေးလိုက်ပြီး သူ့တွင် စေတနာ လုံးဝမရှိဟု ပြောခဲ့သည်။
သူ့ရွယ်တူများသည် သူတို့၏ ငယ်ရွယ်မှုကို နှစ်သက်ကြသည်။ သူတို့က ဘတ်စကတ်ဘောကစားတာပဲဖြစ်ဖြစ် Omegaအကြောင်းပြောတာဖြစ်ဖြစ် ယန်ချုံးကတော့ အဲဒီနှစ်ခုကို စိတ်မဝင်စားပါဘူး။
လူငယ်များသည် ခေတ်ရေစီးကြောင်းနှင့်အညီ ၎င်းတို့၏ ဝါသနာကို အမြဲဖန်တီးကြသည်။ သူ့ကိုယ်သူ Alphaတစ်ယောက်အဖြစ် သတ်မှတ်လိုစိတ်ဖြင့် ကျောင်းမင်းသမီးနှင့် အခြားသူများနောက်သို့ လိုက်လာခဲ့သည်။
ယန်ချုံးက သူ၏ စာလေ့လာမှုတွင် ကောင်းစွာ မတတ်မြောက်ခဲ့ကာ မချမ်းသာသော်လည်း ချောမောသောကြောင့် လင်းဝေ၏ အာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့သည်။
“ငါ သူမကို တစ်ခါတရံ ဝယ်ကျွေးခဲ့တယ်” ကျိရှင်းလန်၏ အမူအရာ မှောင်မိုက်သွားသည်ကို မြင်သောအခါ ယန်ချုံးက “ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ဒါက တစ်ကြိမ်ပဲလေ။ ဟမ်။ ငါ တောင်းပန်ပါတယ်။ အိုကေလား။ ကျိရှင်းလန် ငါ့ကိုဒီလိုကြည့်နေတာ ရပ်လိုက်တော့!"
"အရင်တုန်းက လင်းဝေနဲ့ နေ့တိုင်းစားဖူးလား" ကျိရှင်းလန်က မျက်မှောင်ကြုတ်ပြီး ဒေါသဖြစ်နေသလို နှုတ်ခမ်းတွေကို ကိုက်နေတာကို သူမြင်လိုက်တဲ့အခါ ယန်ချုံး ငိုချင်သွားတယ်။ ဒီအခြေအနေကနေ သူ့ကိုယ်သူ ငြင်းခုံဖို့ နည်းလမ်းမရှိဘူး။
"မဖြစ်နိုင်တာ။ နေ့တိုင်း ထမင်းစားဖို့အတွက် လူတစ်ယောက်ကို ကျွေးဖို့ ငါ့မှာ ပိုက်ဆံမရှိဘူး။ ငါ မင်းလောက်မချမ်းသာဘူး"
ဒီလိုပြောတဲ့အခါ သူ့နှလုံးသားကို နာကျင်စေတယ်။
အမှန်တော့ သူသည် နာမည်ပျက်ကျောင်းသာဖြစ်သည်။ အမှန်မှာ၊ သူသည် သူ၏ထမင်းစားကတ်တွင် ငါးယွမ်သာရှိသော ဆင်းရဲနွမ်းပါးသော အထက်တန်းကျောင်းသားတစ်ဦးမျှသာဖြစ်သည်။ သူ့နတ်သမီးလေးကို ထမင်းမကျွေးမီ အချိန်အတော်ကြာအောင် ကယ်တင်ခဲ့ရသည်။
သူ့တွင် လင်းဝေကို တန်ဖိုးကြီးစားသောက်ဆိုင်သို့ ခေါ်ဆောင်ရန် ပိုက်ဆံမရှိသဖြင့် လင်းဝေသည် မှန်ကန်သော အစားအစာကို စွန့်ကာ လင်းဝေကို အသားကင်လုပ်ခိုင်းသည်။ သူမကို ပြုစုသည့် တစ်ခုတည်းသော အကြိမ်ဖြစ်သည်။
လင်းဝေသည် Alphaများရှေ့တွင် သီးသန့်၊ ချိုမြိန်ပြီး အထီးကျန်သူအဖြစ် အမြဲလိုလို ရပ်တည်ခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုနေ့တွင်၊ ယန်ချုံးက သူ၏နတ်ဘုရားမသည် အသားကင် ဆယ်ချောင်းကျော်နှင့် ကြက်တောင်ပံ ရှစ်ခုကို တစ်ကြိမ်တည်းစားသည်ကို ကြည့်ရှု့ခဲ့သည်။ သူမသည် ကမာကောင်တစ်ဒါဇင်ကိုလည်း စားခဲ့ပြီး သူမပိုလိုချင်ပုံရသည်။ သူမ၏လက်များကို အဆီဖုံးထားသည်။
နတ်ဘုရားမလေးကို ဖိတ်ခေါ်နိုင်ခဲ့တဲ့ သူ့သူငယ်ချင်းတွေထဲမှာ တစ်ဦးတည်းသော သူတစ်ယောက်အနေနဲ့၊ ယန်ချုံးက နတ်ဘုရားမနဲ့ သူ့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကို တိုးတက်ကောင်းမွန်စေနိုင်တယ်လို့ တွေးလိုက်ချိန်မှာပဲ ကျိရှင်းလန်က ဘယ်ကနေမှန်းမသိ ထွက်ပေါ်လာခဲ့ပါတယ်။
လင်းဝေက သူ့ကို ဘေးဖယ်လိုက်ပြီး အရပ်ရှည်ရှည် ချမ်းသာပြီး ချောမောတဲ့ Alphaနောက်ကို လိုက်သွားတယ်။
ကျိရှင်းလန် နောက်ပိုင်းပြောခဲ့တာတွေကို အခြေခံရရင် လင်းဝေကို ဘယ်တော့မှ ကောင်းကောင်း မဆက်ဆံခဲ့ဘူး။ လင်းဝေသည် သူ့ကို ချစ်ခင်မြတ်နိုးသူဖြစ်သည်။ ဒါပေမယ့် သူတို့နှစ်ယောက်အတူတူ လမ်းလျှောက်နေတာကို သူမြင်တော့ ယန်ချုံးက ဘာကြောင့် အမြဲလိုလို အုံ့မှိုင်းနေမှန်းမသိဘဲ၊ အဲဒီညက သူကိုယ်တိုင် မူးပြီး ကျိရှင်းလန်ကို စိန်ခေါ်ခဲ့တယ်။
ပြီးတော့… ဘာမှမဖြစ်ဘူး။
ယန်ချုံးက ထိုတိုက်ပွဲတွင် ကျရှုံးခဲ့ပြီး ကျိရှင်းလန်ကိုလည်း ၎င်း၏ ပထမဆုံးအနမ်းကို ပေးခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် ယန်ချုံးက ကျိရှင်းလန်ကို မပြောဘဲ လှဲချလိုက်ပြီး အိပ်ယာထဲ လှဲနေချိန်မှာ သူ့မှာ အဲ့ဒီ အိပ်မက်ကို အမြဲတမ်း မက်နေခဲ့တာ။ မှောင်မိုက်နေတဲ့ လမ်းမီးရောင်အောက်မှာ သူတို့ ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့ပြီး ရင်းနှီးတဲ့အရာတွေ လုပ်ခဲ့တဲ့ အဲဒီမှောင်မိုက်တဲ့လမ်းကို သူ အိပ်မက်မက်ခဲ့တယ်။
……
ကားသည် ထောင့်တစ်နေရာသို့ ရွေ့သွားပြီး မီးပွိုင့်ရှေ့တွင် ရပ်လိုက်သည်။
ယန်ချုံး ဘေးနားကို တိတ်တိတ်လေး တစ်ချက် ခိုးကြည့်လိုက်တယ်။ ကျိရှင်းလန် မနာလိုဖြစ်နေတုန်းလားဆိုတာ သူမသိပေ။
ကျိရှင်းလန်ကို honeyလို့ခေါ်တာက အမြဲအလုပ်ဖြစ်တယ်။ ကျိရှင်းလန်က အလွန်နှစ်သက်သဘောကျပုံရပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထောင့်စွန်းများပင် ကွေးကောက်သွားသည်။
ကျိရှင်းလန်က ယန်ချုံး၏လက်ကို ငုံ့ကြည့်သည်။ လှပတင့်တယ်သော လက်ချောင်းများက ၎င်းတို့ပေါ်တွင် ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ ရှိနေသည်။ သူက လက်ကောက်ဝတ်ကို လှန်လိုက်ပြီး ယန်ချုံး၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်တာက ချက်ချင်းပင် ပျောက်သွားသည်။
"ဒီနေ့ မင်းပါးစပ်က ဘာလို့ ချိုနေရတာလဲ။ မြည်းစမ်းခွင့်ပြုပါဦး " မီးပွိုင့်မစိမ်းသေးသော်လည်း ကျိရှင်းလန်က ရှေ့ခရီးသည်ထိုင်ခုံဆီသို့ ရုတ်တရက် ချဉ်းကပ်လာပြီး ယန်ချုံး၏ နှင်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းများကို တံတွေးတွေနဲ့ လင်းလက်သွားစေသည်။
ယန်ချုံးက ရှုံးနိမ့်ကြောင်းဝန်ခံလိုက်ပြီးသူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။ "ညစာ စားချင်လား မစားဘူးလား"
“အဆင်ပြေပါတယ်။ တခြားတစ်ခုခုစားလို့ရတယ်။" ကျိရှင်းလန်က ယန်ချုံး၏ချောမွေ့သောလက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး ကျေနပ်နေပုံရသည်။ သူ့လက်ကိုဆွဲကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အနမ်းပေးလိုက်သည်။
ထိုအချိန်တွင် မီးပွိုင့်က စိမ်းသွားသည်။ ယန်ချုံးက သူ့လက်ကို အမြန်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည် ။ သူက ကျိရှင်းလန်ရဲ့ ပုခုံးကို ပုတ်ပြီး ကားမောင်းဖို့ ပြောလိုက်တယ်။ “မီးက စိမ်းနေပြီ။ သွားရအောင်။"
ကားက သူကျွမ်းတဲ့လမ်းအတိုင်း မောင်းလာပြီး နောက်ထပ် လမ်းနှစ်လမ်း ကျော်ပြီးတော့ အိမ်ပြန်ရောက်တယ်။
ကျိရှင်းလန်က သူတို့အိမ်ဘက်ကို မောင်းလာပြီး အိမ်ပြန်ချင်ပုံပေါ်တဲ့အခါ ယန်ချုံးက “မင်း ဘာမှ မစားတော့ဘူးလား။ မင်းယူထားတဲ့ အသားကင် တစ်ခုတည်းက ငါ့ဗိုက်ပြည့်ဖို့တောင် မလုံလောက်ဘူး။ အသားကင် မကြိုက်ရင် ဟိုမှာ အပြင်မှာ စားစရာဆိုင်ရှိတယ်၊ သန့်တယ်…”
"မလိုပါဘူး။" ကျိရှင်းလန်က သူ့ကို မကြည့်ဘူး။ "အိမ်ပြန်ချင်တယ် တခြားတစ်ခုခုစားချင်တယ်"
"ဘာစားချင်လို့လဲ" ယန်ချုံးက ကောင်းကင်ကြီး မည်းမှောင်လာသည်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ နွေဦးပွဲတော် နီးလာသဖြင့် အိမ်ရှိအစေခံများ ထွက်ခွာသွားကြသည်။ ရေခဲသေတ္တာထဲတွင် ပါဝင်ပစ္စည်းများ များစွာမရှိပေ။
ကျိရှင်းလန်က သူ့ကို ကြည့်နေရင်းနဲ့ ခပ်ညစ်ညစ် အပြုံးကို ပေးလာတယ်။ "တုံးအချင်ယောင်ဆောင်မနေပါနဲ့ ပေါင်ပေ့။ မနေ့က ကတိပေးထားတာ မမှတ်မိဘူးလား"
မနေ့က ရေချိုးခန်းထဲမှာ ချိတ်ဆွဲခံထားရပုံကို သတိရသွားပြီး မှန်ထဲက ကျိရှင်းလန်ရဲ့ ရောင်ပြန်ဟပ်မှုနဲ့ ကရုဏာအတွက် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားတဲ့ အသနားခံမှုကို သတိရတဲ့အခါ ယန်ချုံးက တင်းမာသွားခဲ့တယ်။
လည်ကုပ်ပေါ်မှ ပိတ်စလေးတစ်လွှာကို ထိရန် လက်လှမ်းပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ထိလိုက်သည်။ အပြင်ကိုကြည့်ကာ ဘာမှပြန်မပြောသော်လည်း သူ့နားက တဖြည်းဖြည်းနီလာသည်။
၎င်းကိုကြည့်ခြင်းအားဖြင့် ကျိရှင်းလန်ကို လျှော့တွက်ခဲ့မိပုံရသည်။ သူ၏ မနာလိုမှုက လုံးဝမပျောက်သေးပေ။
သူ ဒီည ဒုက္ခရောက်တော့မယ်။
……
အိမ်ပြန်ရောက်ပြီးနောက်မှာ ကျိရှင်းလန်က တစ်ခုခုစားဖို့ မီးဖိုချောင်သို့သွားခဲ့ပြီး ယန်ချုံးက အပေါ်ထပ်ကို ရေချိုးဖို့ တက်သွားခဲ့သည်။
ရေချိုးပြီးသည်နှင့် ဆံပင်အခြောက်ခံရန် ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်နေစဥ် ကျိရှင်းလန်က ငှက်သိုက်ဟင်းရည်ပန်းကန်လုံးနှင့် ဝင်လာသည်။
ငှက်သိုက်က မစ္စစ်ကျိ ပေးခဲ့တဲ့ အရာပါ။ သူမက ယန်ချုံးကို မနက်တိုင်း တစ်ပန်းကန်လုံး သောက်ခိုင်းတယ်။ အထဲမှာ ကျောက်သကြားလုံးထည့်ပြီးနောက် ဂိုဂျီဘယ်ရီသီးအချို့ မထည့်ခင် ပွင့်လင်းလာတဲ့အထိ ပြုတ်ထားရမယ်။ စားသောအခါတွင် ပူတင်းကဲ့သို့ ချိုမြိန်တာကြောင့် ယန်ချုံးက ၎င်းကို အချိုပွဲအဖြစ် သတ် မှတ်သည်။
ငှက်သိုက်စားပြီးတဲ့အခါ ယန်ချုံးက ပန်းကန်အလွတ်ကို ဘေးဘက်တွန်းပြီး ပြတင်းပေါက်ဘေးမှာ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ကာ ညမြင်ကွင်းကို ခံစားရင်း လေပြင်းတိုက်ခတ်တာခံစားလိုက်တယ်။ သူ့ဆံပင်တွေကို လေနဲ့မြန်မြန်ခြောက်စေချင်တယ်။
“ပေါင်ပေ့၊ လာခဲ့” တစ်ချိန်ထဲတွင် ကျိရှင်းလန်က အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ရှေ့တွင် ရပ်ကာ တစ်စုံတစ်ခုကို လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ကြည့်နေသည်။
ယန်ချုံးက ရေချိုးပြီးသည်နှင့် cashmere bunny ၀တ်စုံကို ပြောင်းလိုက်သည်။ သူသည် နို့ရနံ့ရှိသော ရေချိုးဆပ်ပြာလို အနံ့ရှိပြီး သူ့ခြေထောက်ပေါ်တွင် ပန်းရောင်ဖိနပ်တစ်ရံပါရှိကာ တစ်စုံတစ်ယောက်က သူ့ကိုညှစ်လိုက်သည့်အချိန်တွင် ချိုမြိန်သောအရည်များ ယိုဖိတ်စေမည့် ချိုမြိန်သိမ်မွေ့သော Omegaတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေသည်။
သို့သော် ယန်ချုံးက ချိုမြိန်သော Omega၏ အသိစိတ်မရှိပေ။ ပြတင်းပေါက်ဘောင်ပေါ်တွင် တံတောင်ဆစ်ကို တင်လျက် ခေါင်းကို တဆတ်ဆတ် ယမ်းနေသည့်ပုံစံဖြင့် ပြတင်းပေါက်ကို မှီလိုက်သည်။ ညဝတ်အင်္ကျီတိုတိုသည် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လက်တွေ့ကျကျ မဖုံးကွယ်နိုင်တော့ဘဲ ယုန်အမြီးသည် သူနှင့်အတူ ယိမ်းနွဲ့နေသည်။
ကျိရှင်းလန် သူ့ကိုလှမ်းအော်လိုက်တော့ ယန်ချုံးက သူ့လက်ထဲမှာ အနက်ရောင် နက်ကတိုင်တစ်ခု ရှိနေတာကို သတိထားမိလိုက်တယ်။ ကြည့်ကောင်းတယ်။
Alphaတွေ နှင့် Betaတို့သည် ၎င်းတို့၏ ယူနီဖောင်းများ၏ တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းအဖြစ် ဆက်စပ်မှုရှိသော်လည်း Omega တွေမှာ မပါရှိပေ။
ကျိရှင်းလန်က သူ့ကို နက်ကတိုင် လက်ဆောင် ပေးချင်နေတာ တွေ့လိုက်ရတော့ ယန်ချုံးရဲ့ မျက်လုံးတွေက ချက်ချင်း တောက်ပသွားသည် ။
နက်ကတိုင် သူကဲ့သို့ အားကြီးသော Alphaအတွက် အထူးသင့်လျော်သည်။ သူ့ယူနီဖောင်းကို ၀တ်ပြီး နက်ကတိုင်ကို ချည်လိုက်တဲ့အခါ Omegaအားလုံးကို စွဲဆောင်နိုင်မယ့် သန့်စင်တဲ့ လူတစ်ယောက် ဖြစ်လာမှာပါ။
ယန်ချုံးက ယုန်မြီးတရွေ့ရွေ့ဖြင့် ရောက်လာသောအခါ၊ ကျိရှင်းလန်က သူ့လက်ကို ဆွဲယူပြီး လည်ပင်းတွင် နက်ကတိုင်ကို ပတ်ထားပေးလာတာကို ငြင်းခုံခြင်းမပြုပေ။ သူသည် လှပသော ပုံစံပင် ကြိုးကို ချည်လိုက်သည်။
ယန်ချုံးက ၎င်းကို အလိုလိုထိမိပြီး အထည်က အနည်းငယ်ကြမ်းသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် နက်ကတိုင်သည် ပိုးသားမဟုတ်ဘဲ အနက်ရောင်ဇာဖြင့် ပြုလုပ်ထားသည်ကို သူသတိပြုမိသည်။
သူ့မျက်နှာက ချက်ချင်းနီရဲသွားတယ်။
...ဇာလား။
ကျိရှင်းလန်က သူ့ကို ဇာနက်ကတိုင်နဲ့ “ဆုချ” ခဲ့တာလား။
ကျိရှင်းလန်က အပြာရောင်မှ ပစ္စည်းများကို ပေးသောအခါတွင် သူ့ခေါင်းထဲတွင် ဆိုးသွမ်းသော အကြံအစည်များ ရှိနေသည်ကို သူသိသည်။
ဒီလိုမျိုး တကယ်တွေးနေတာလား ?! အနက်ရောင်ဇာနဲ့လုပ်ထားတဲ့ နက်ကတိုင်က လုံးဝကို မမိုက်ပါဘူး။
ရှုပ်ထွေးသောခံစားချက်များဖြင့် ယန်ချုံက ကြိုးကိုဆွဲလိုက်သည်။ ကြိုးက တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖြစ်ပြီး မဖြုတ်နိုင်ပေ။
"မြန်မြန်ဖယ်!"
ကြိုးနဲ့ နပန်းလုံးရင်း အလုပ်ရှုပ်နေချိန်မှာပဲ ကျိရှင်းလန်က အခြေအနေကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သူ့ရဲ့ ညအိပ်ဝတ်စုံ ကြယ်သီးတွေကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။
"ဟေး မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ?!" ယန်ချုံးက အလျင်အမြန်ပဲ ဘောင်းဘီကို ဖုံးလိုက်သည်။
"မင်းဖယ်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူးလား" ကျိရှင်းလန်က သူ့အား ကြီးကျယ်သလို ဟန်ဆောင်ကာ လှောင်ပြောင်သည့်အမူအရာဖြင့် မှတ်ချက်ပေးသည်။ "တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ပဲ လည်ပင်းက နက်ကတိုင်က အရမ်းတိုနေတာကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ဘာလို့ တခြားနေရာမှာ မချိတ်ရတာလဲ။"
ယန်ချုံး၏ မျက်နှာသည် နီမြန်းလာသည်။ ကျိရှင်းလန်က ကြိုးကို ဘယ်မှာချိတ်ချင်တယ်ဆိုတာ သူနားလည်ပြီးသားပါ။
ဒါပေမယ့် သူဘာမှ မလုပ်နိုင်ဘူး။ ကျိရှင်းလန်ရဲ့ ထိုထူးဆန်းသော R-18 အကြံအစည်များကို အကောင်အထည်ဖော်ခြင်းမှ မတားဆီးနိုင်ခဲ့ပေ။
သူလွယ်လွယ်ကူကူမလိုက်ပြီး ပျော့ပျောင်းပြီး ပြန်ကန်ထွက်တဲ့ ကုတင်ပေါ် ပစ်တင်လိုက်သည် ။ ယန်ချုံး အနည်းငယ် ခုန်တက်သွားသည်။ ထို့နောက် အရွယ်ရောက်ပြီးသူ Alpha၏ အလေးချိန်သည် သူ့အပေါ်သို့ ချက်ချင်း ဖိချလာပြီး နူးညံ့သောမွေ့ရာထဲသို့ နစ်မြုပ်သွားခဲ့သည်။
ကျိရှင်းလန် က သူ့ကို ဖိချလိုက်တယ်။ ကုတင်ခေါင်းရင်းကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ထောက်ထားပြီး ၎င်းတို့ကြားရှိ အကွာအဝေး အနည်းငယ် ကျယ်လာသည်။ အလင်းတဖျပ်ဖျပ်ဖျပ်ခတ်လိုက်ခြင်းဖြင့် ယန်ချုံး ၏လည်ပင်းပေါ်ရှိ နက်ကတိုင်ကို ဖြည်ချလိုက်ပြီး သူ့အဝတ်အစားများကို ဘေးဘက်သို့ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
မကြာခင်မှာပဲ ယန်ချုံး မှာ ကြိုးတစ်ချောင်းပဲ ကျန်ပါတော့တယ်။
ယန်ချုံး သည် အဖြူရောင် အိပ်ယာခင်းပေါ်တွင် ကျောခင်းထားလိုက်သည်။ အနက်ရောင် ဇာသည် ချောမွေ့ပြီး ဖြူစင်သော အသားအရေကို ထုတ်ပေးသည်။ ကျိရှင်းလန် ကြည့်လေရာ၊လည်စည်းသည် အနက်ရောင်အရိပ်ကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် တစ်ခုတည်းသော ကြိုးဖြစ်သည်။ ကျိရှင်းလန် အဲဒါကို ထိလိုက်တာနဲ့ ယန်ချုံး က သူ့ခေါင်းကို နောက်ဘက်သို့လှန်ချလိုက်ပြီး အနည်းငယ် တုန်ယင်သွားပါတော့တယ်။
ကျိရှင်းလန် ငုံ့ကိုင်းလာပြီး သူ့ရဲ့နားထင်ကို နမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူသည် သူ့မျက်နှာကို ယန်ချုံးဆီကပ်လိုက်ကာ ရှားပါးအနုပညာလက်ရာတစ်ခုကို မြတ်နိုးနေသကဲ့သို့ သူ၏နီရဲနေသောမျက်လုံးများကို သတိပြုမိလိုက်သည်။
သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ အပြုံးတစ်ခုရှိတယ်။ သူက ယန်ချုံးရဲ့ လည်ပင်းကို ကြင်နာစွာ ပွတ်သပ်ရင်း သူ့ကို ညင်သာစွာ ချော့ပေးလိုက်တယ် “ကိုယ်မင်းကိုပြောပြမယ် ဒါကိုမင်း ဒီနည်းနဲ့ ချည်ထားရင် မင်းကတကယ်ကြည့်ကောင်းတယ် ”
……
ယန်ချုံးက “ဆု” အလွန်ရခဲ့သည်။ နောက်တစ်နေ့တွင် ကျိရှင်းလန် ၏ရင်ခွင်ထဲတွင် သူနိုးလာသောအခါ ဇာနက်ကတိုင်က သူ့အပေါ်တွင် ချည်နှောင်ထားဆဲဖြစ်သည်။
စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့် ကြိုးကိုဆွဲချွတ်ကာ ၎င်းနှင့်ပတ်သက်သည့် သူ၏မှတ်ချက်ကို ရုတ်သိမ်းခဲ့သည်။
ဒီလိုထူးဆန်းတာကို ဘယ်သူက တီထွင်ခဲ့တာလဲ။ ရောင်းတဲ့သူကိုရှာတွေ့တာနဲ့ သူက မကောင်းသောသုံးသပ်ချက်ကို ချန်ထားခဲ့မည်ဖြစ်သည်။
အပြင်မှာ နှင်းတွေကျနေပေမယ့် အခန်းထဲမှာ အပူတွေက တောက်လောင်နေတယ်။ အိပ်ယာခင်းတွေက အနည်းငယ် ရှုံ့တွနေပြီး စောင်က ကုတင်အောက်ကိုလျှောကျလုနီးပါး ဖြစ်နေတယ်။
ယန်ချုံး က စောင်ကို အမြန်ဆွဲပြီး ခြုံဖို့လုပ်လိုက်တယ်။
သူ့မျက်လုံးနှင့် နှုတ်ခမ်းများက အနည်းငယ် ရောင်ရမ်းနေပြီး လည်ချောင်း ကအနည်းငယ် နာကျင်နေပါသည်။ သူ၏လည်ပင်းနှင့် ပေါင်အတွင်းပိုင်းများတွင် အနီရောင်အမှတ်အသားများ ဖုံးလွှမ်းထားသည်။
ယန်ချုံး သည် ကျိရှင်းလန် ၏ ရင်ခွင်ထဲကနေစောင်းကြည့်လိုက်တော့ သူ့ မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားသည်။ သူ့စိတ်တွေ လုံးဝရှင်းသွားချိန်မှာတော့ သူ မထခင် မျက်နှာကရှုံ့မဲ့ပြီး ကျိရှင်းလန် ရဲ့ လက်မောင်းကို ဖယ်လိုက်တယ်။
သွားတိုက်ရန် မှန်ကိုကြည့်လိုက်သောအခါ ညှပ်ရိုးများကြားရှိ hickeyများကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ပြီးတော့ ယန်ချုံးသည် ယနေ့ ကျောင်းတက်ရန် မလိုအပ်ကြောင်း ရုတ်တရက် သတိရသွားသည်။
နှစ်ကုန်စာမေးပွဲတွေ ပြီးသွားတော့ အခုက ဆောင်းရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်နေပြီ။
သူက အားလပ်ရက်တွေမှာ သိပ်အသုံးမကျဘူး။ သူတို့အလျင်စလိုမဖြစ်သောကြောင့် ယန်ချုံး သည် သူ့ကိုယ်သူ ဆေးကြောရန် အရှိန်လျှော့လိုက်သည်။
မနက်စာစားပြီးတာနဲ့ ယန်ချုံး က စာကျက်ဖို့ စာကြည့်ခန်းထဲကို သွားချင်ပေမယ့် ကျိရှင်းလန် က သူ့ကို တားခဲ့တယ်။
ကျိရှင်းလန် ၏အကျပ်ကိုင်မှုကြောင့် ယန်ချုံး သည် သူ့ကိုယ်သူအားလပ်ရက်ပေးရန် အတင်းအကြပ်ခိုင်းစေခဲ့သည်။
“တိုက်ဆိုင်လိုက်တာ ငါလန်လန် နဲ့ ကစားခဲ့တာက တော်တော်ကြာခဲ့ပြီ” ယန်ချုံး က ကြောင်ကလေးကို ကောက်ယူပြီး ဒူးပေါ်တင်လိုက်တယ်။ သူက ၎င်း၏ ဗိုက်ကိုကုတ်လိုက်ပြီး ဟင်းချက်နည်းစာအုပ်ကို ကြည့်ခဲ့တယ်။
လန်လန်က ယန်ချုံး၏ ဒူးပေါ်တွင်လှဲလျောင်းနေပြီး ကျိရှင်းလန် ကို စိတ်ကြီးဝင်စွာ စိုက်ကြည့်နေစဉ်တွင် သူ၏ ချစ်လှစွာသော အိမ်မွေးတိရစ္ဆာန်များကို လက်ခံခဲ့သည်။အဲ့တာက ဧကရာဇ်မင်း၏မျက်နှာသာရရှိထားသော ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ဦးနှင့်တူပြီး ဧကရာဇ်မင်းမြတ်၏ မျက်နှာသာပေးမှုကို ဆုံးရှုံးသွားသော ကိုယ်လုပ်တော်အား နာကြည်းစွာကြည့်နေသည့် ကိုယ်လုပ်တော်တစ်ဦးလို အလွန်စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရသည်။
“မင်းစဥ်းစားတာတွေအားလုံးက လန်လန် အကြောင်းပဲ ” ထိုအချိန်တွင်၊ ကျိရှင်းလန် သည် ကြောင်ဆိုးတစ်ကောင်ကို ဆန့်ကျင်ဘက်သို့ တွန်းလှန်နိုင်စွမ်းမရှိပေ။ “မိုက်မဲတဲ့ ကြောင်ကတောင် အမွှေးတွေကျွတ်နေတာပဲ။ ကိုယ့်လောက်တောင် မကောင်းဘူး”
“ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ် ။ မင်းကအကောင်းဆုံးပဲ ”
ယန်ချုံး ၏ အသိအမှတ်ပြုမှုကို ရရှိပြီးသည်နှင့် ကလေးဆန်သော ကျိရှင်းလန် သည် ကြောင်ကလေးကို တူညီသောအကြည့်ဖြင့် စိုက်ကြည့်နေသည်။
ယန်ချုံး က မတ်တပ်ထရပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ပြီး ကြောင်လေးကို ချလိုက်တယ်။ ထို့နောက် သူ့အမူအရာ အေးခဲသွားသည်။
ကျိရှင်းလန် ပြောတာ မှန်တယ်။ လန်လန်က တကယ်ကို အမွှေးကျွတ်နေတာဟ ။ သူ့ခြေထောက်မှာ ကောင်းတဲ့အမွှေးလေးတွေ ကျန်ခဲ့တယ်။
ယခု၊ ကျိရှင်းလန် သည် ကြောင်ကလေး၏ ရာဇ၀တ်မှုဆိုင်ရာ အထောက်အထားကို တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ကြောင်ကလေးကို လည်ပင်းကနေ ဆွဲကိုင်ပြီး စာကြည့်ခန်းအပြင်ဘက်သို့ ပစ်လိုက်သည်။
“အမွှေးကျွတ်တဲ့ ကြောင်တွေက ကိုယ်ဝန်ဆောင် Omegaတွေနဲ့ နီးနီးကပ်ကပ်နေလို့မရဘူး။ ဓာတ်မတည့်တဲ့ တုံ့ပြန်မှုရှိရင် ဘာဖြစ်မလဲ? ” ကျိရှင်းလန် သည် အလွန်ယုံကြည်ချက်ရှိပုံရပြီး သူ ပြန်မတုံ့ပြန်နိုင်ပေ။ ကြောင်လေးက ကျိရှင်းလန် သူ့ရဲ့လည်ကုပ်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာခံလိုက်ပြီး ယန်ချုံးကို အပြစ်ကင်းစွာ ကြည့်နေခဲ့တယ်။
ယန်ချုံး က ဘာမှပြန်မပြောဘဲ သူ့ဘောင်းဘီပေါ်ရှိ အမွှေးများကို ခါပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် မတ်တပ်မရပ်မီ သူဖတ်နေသည့် စာအုပ်ကို ကောက်ကိုင်လိုက်သည်။
ယန်ချုံး က ကျိရှင်းလန် ရှေ့ကို ရောက်လာပြီး သူ့ကို ငုံ့ကြည့်လိုက်တယ်။ သူက လက်လှမ်းပြီး သူ့မေးစေ့ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ ထို့နောက် သူက မိန်းကလေးတစ်ဦးအား အဓမ္မအနိုင်ကျင့်သလိုစကားပြောလိုက်သည် “လာ၊ ငါနဲ့လာကစား ”
ကျိရှင်းလန် ၏ စာအုပ်စင်မှ ဟင်းချက်နည်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို သူတွေ့ရှိခဲ့သည်။ အထဲမှာ အချိုပွဲတွေက တော်တော်ကြည့်ကောင်းတယ်။
ယန်ချုံး သည် ချိုမြိန်သောအရာများ စားသုံးခြင်းကို နှစ်သက်သော်လည်း ကိုယ်ဝန်ရှိကတည်းက အချိုပွဲဆိုင်သို့ သူ မရောက်ဖူးပါ။ အခု ဟင်းချက်နည်းတွေကို မြင်တော့ စိတ်လှုပ်ရှားသွားတယ်။ မည်သို့ပင်ဆိုစေကာမူ အိမ်တွင် ကြက်ဥ၊ ကစီဓာတ်နှင့် မီးဖိုတစ်ခုရှိသည်။ သူ ကိတ်မုန့်စားချင်တယ်။
“ငါ မင်းအတွက် အချိုပွဲလုပ်ပေးမယ် ”ယန်ချုံး သည် စာဝါငှက်ကိုစားထားသောကြောင်ကဲ့သို့ အေပရွန်ကို ၀တ်လိုက်သည်။
ကျိရှင်းလန်က အကူအဖြစ် တာဝန်ထမ်းဆောင်ရန် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဆွဲခေါ်ခံရသောအခါ ကြိတ်မှိတ်ပြီး ပြုံးပြလိုက်သည်။ “အဲ့တာကို စားရမယ့်သူက ကိုယ်လား၊ ဒါမှမဟုတ် မင်းစားမှာလား ”
သူ အချိုများကို မစားကြောင်း ယန်ချုံး သိသည်။
“ဟုတ်တာပေါ့ အဲ့ဒါ မင်းအတွက်ပဲ ” ယန်ချုံး ကြက်ဥအကာများကို ခလောက်ပြီး သာယာသော အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ “ဒါပေမယ့်မင်း မစားချင်ရင်တော့ ငါ စားရမှာပေါ့ ”
ကျိရှင်းလန် က ပြုံးပြီး ကလေးဆန်တဲ့ သူနဲ့ ငြင်းခုံမနေတော့ပါဘူး။
သူက များသောအားဖြင့် ချက်ပြုတ်တတ်ပေမယ့် အချိုပွဲလုပ်ဖို့ တစ်ခါမှ မကြိုးစားကြည့်ဖူးဘူး။
နှစ်ယောက်လုံး မီးဖိုချောင်ထဲမှာ ဖော်စပ်နည်းကို အတူတူ စစ်ဆေးပြီးနောက် အဆင့်တွေအလိုက် ကိတ်မုန့်လုပ်ဖို့ ကြိုးစားကြတယ်။ သူတို့သည် ကြီးမားသော သကြားလွှာ ပန်းကန်လုံးတစ်လုံးကို ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့သည်။
“ဝိုး…” ယန်ချုံး အချို့ကို မြည်းကြည့်ပြီး သူ့မျက်လုံးများ တောက်ပလာသည်။
သူလုပ်ထားတဲ့ သကြားလွှာက ချိုပေမယ့် အဆီမများဘူး။ အနံ့က မွှေးကြိုင်သည်။
သူသည် သကြားလွှာအချို့ကို လက်ညှိုးဖြင့် ကော်လိုက်ပြီး ကျိရှင်းလန် ၏နှုတ်ခမ်းဆီသို့ ယူဆောင်လာသည်။ “ဒီမှာ မြည်းကြည့်”
ကျိရှင်းလန် သည် ခေါင်းကို ဖြည်းညှင်းစွာငုံ့၍ ယန်ချုံး ၏လက်ချောင်းတစ်ဝိုက်တွင် သူ့နှုတ်ခမ်းများကို ရစ်ပတ်ကာ တစ်ချက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူကအဲ့တာကို နည်းနည်း စုပ်ပြီး လျှက်လိုက်တယ်။ ယန်ချုံး သည် သူ၏နူးညံ့သောလျှာနှင့် သူ့လက်ချောင်းထိပ်ပေါ်ရှိ စုပ်ယူအားကို သတိပြုမိလိုက်ပြီး ချက်ချင်းပင် တုန်ယင်သွားသည်။ ခံစားချက်က သူ့ခေါင်းထဲကို ချက်ချင်းရောက်သွားပြီး အနည်းငယ် ထုံကျင်သွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။
သူ့လက်ကို ပြန်ရုတ်သိမ်းချင်တဲ့အခါ ကျိရှင်းလန် က ကျီစယ်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူက ယန်ချုံး ၏လက်ချောင်းကို တတိတိကိုက်ကာ လေးနက်သော မျက်လုံးများဖြင့် သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေသည်။
“လှည့်စားနေတာကို ရပ်” ယန်ချုံးက သူ့ကို လက်ဖြင့် ပုတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ကို ပြန်ဆွဲယူလိုက်သည်။
ယန်ချုံးက သူ့ရဲ့အေပရွန်နဲ့ ကိတ်မုန့်ကို ဆက်လက်လုပ်ဆောင်သောအခါ၊ ကျိရှင်းလန် က သူ့ကို ကိုအာလာကဲ့သို့ ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး သူ့လည်ပင်းကို နမ်းရင်း သူ့နောက်ကွယ်တွင် ပြဿနာများတတ်နေခဲ့သည်။
ယန်ချုံး ၏ ချက်ပြုတ်မှုစွမ်းရည်သည် သုညနီးပါးဖြစ်နေပြီဖြစ်ပြီး ကျိရှင်းလန် က သူ့ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေသောအခါ မီးဖိုမှထွက်လာသော ကိတ်မုန့်သည် အရုပ်ဆိုးကာ ၊ ရှုံ့တွနေပြီး အနည်းငယ်လောင်ကျွမ်းတဲ့အနံ့ထွက်နေခဲ့သည်။
ယန်ချုံးက ဒီရှုံးနိမ့်မှုအပေါ် ကျိရှင်းလန်ကို အပြစ်တင်ခဲ့သည်။
ဒါပေမယ့် သူအဲ့တာကိုထပ်စမ်းကြည့်တော့ ယန်ချုံး မအောင်မြင်သေးပါဘူး။ သို့သော် သူသည် ပါဝင်ပစ္စည်းများအားလုံးကို အောင်မြင်စွာ ဖြုန်းတီးခဲ့သည်။
“ကိတ်မုန့်စားချင်ရင် ဒုက္ခအများကြီး ပေးစရာ မလိုပါဘူး။ မင်းအတွက် ကိုယ် တစ်ခုလောက် မှာပေးလို့ရတယ်”ကျိရှင်းလန် က စားပွဲပေါ်ရှိ ကျရှုံးမှုနှစ်ခုကို စိုက်ကြည့်ကာ အကြံပြုခဲ့သည်။
“မလိုဘူး ”ယန်ချုံး က ကိတ်မုန့်လုပ်ဖို့ စိတ်အားထက်သန်စွာဖြင့် စမ်းကြည့်ချင်သည်။ ပန်းကန်လုံးပေါ်မှ သကြားလွှာများကိုယူ၍ “အဲ့တာအစား ပေါင်မုန့်တချို့ပေါ်မှာငါတို့ အဲ့တာကိုဖြန့်ထားသင့်လား ။ သကြားလွှာက အရသာအရမ်းကောင်းတယ်၊ ဒါကြောင့် ငါတို့ မဖြုန်းသင့်ဘူး”
“ကိုယ်တို့ ဒီအတိုင်းစားလို့မရဘူးလား?” ကျိရှင်းလန်က ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သော်လည်း ပေါင်မုန့်ကမရှိဘူး။
“မရဘူး ဒီအတိုင်းစားရင် အဲ့တာကအဆီတွေအရမ်းများလိမ့်မယ် ”
ကျိရှင်းလန် သည် ရေခဲသေတ္တာကိုပိတ်ပြီး တစ်ခုခုကို တွေးနေမိသည်။ “ဒါဆို ကိုယ်တို့ မဖျားမနာစေမယ့်နည်းနဲ့ စားမယ်” လို့ပြောခဲ့တယ်။
ယန်ချုံး ဟာ သူ့ကိုယ်သူ မဖျားမနာဘဲ ဘယ်လိုစားရမလဲ တွေးနေချိန်မှာ ကျိရှင်းလန်က သူ့ကို မြှောက်လိုက်ပြီး မီးဖိုချောင်ကောင်တာပေါ် တင်လိုက်တယ်။
ကျိရှင်းလန် သည် သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် အနည်းငယ် လှောင်ပြုံးပြုံးနေသည်။ သူက သကြားလွှာအနည်းငယ်ကို ကော်လိုက်လိုက်ပြီး ယန်ချုံး ၏ မျက်နှာပေါ်တွင် စွဲဆောင်မှုရှိရှိ သုတ်လိမ်းလိုက်သည်။
“လူယုတ်မာ... မင်းအချိုတွေမစားဘူးလို့ပြောခဲ့တယ်လို့ ငါထင်ထားတာ.....” ယန်ချုံး ရဲ့ တုန်ယင်နေတဲ့ အသံက မီးဖိုချောင်ထဲက ထွက်လာတယ်။
……
ယန်ချုံး က နှင်းတွေနဲ့ ကစားဖို့ အောက်ထပ်ကို ဆင်းလာစဉ် ကျိရှင်းလန် က သူ့အတွက် သကြားလွှာနဲ့ ယုန်တစ်ကောင်ပါတဲ့ ကိတ်မုန့်ကို တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် မှာနေတုန်းပါပဲ။
ကိတ်မုန့် လာပို့တဲ့ အချိန်မှာတော့ နှင်းတွေကျတာ ရပ်သွားတယ်။ ထူထပ်သော အဖြူရောင်အလွှာသည် မြေပြင်နှင့် သစ်ပင်များပေါ်တွင် စုပုံနေသည်။
ကျိရှင်းလန် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်သို့ ကြည့်လိုက်သည်။ ခြံနောက်ဖေးမှာ ကြောင်ကလေးနဲ့ ကစားနေချိန်မှာ အဖြူရောင် cashmere ဆွယ်တာအင်္ကျီ၊ ပဝါတစ်ထည်နဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီကို ဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ယန်ချုံး ကို သူတွေ့လိုက်တယ်။
သူက ကိတ်မုန့်ကို စားပွဲပေါ်တင်ပြီး လူနဲ့ကြောင်ကစားနေတာကို ခဏတာကြည့်ပြီး သူ့ရဲ့ကုတ်အင်္ကျီကိုမဝတ်ခင် အပြင်ကိုထွက်လာခဲ့တယ်။
သူ အိမ်နောက်ဖေးသို့ ရောက်သောအခါတွင် မြေပြင်ပေါ်တွင် ပြန့်ကျဲနေသော ခြေရာအနည်းငယ်နှင့် ကြောင်ငယ်လေးတစ်ကောင်သာ ရှိတော့သည်။ ယန်ချုံးကို မည်သည့်နေရာမှ မတွေ့ရပေ
ကျိရှင်းလန် နားမလည်နိုင်ဖြစ်ပြီး မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ကြောင်လေးအား ကောက်ယူရန် ဒူးတစ်ဖက်ကိုထောက်လိုက်သော်လည်း လန်လန် သည် သူ့ရှေ့မှောက်တွင် ဒေါသတကြီးဖြစ်ကာ သူ့ကိုသတိနှင့်စိုက်မကြည့်မီ ချာချာလည်ကာ မီတာအနည်းငယ် နောက်ပြန်ဆုတ်သွားလေသည်။
‘မင်း ကျေးဇူးကန်းတဲ့ ငတုံးကောင်!'
သူ့ကိုယ်သူ တွန်းချင်တဲ့အခါ တစ်စုံတစ်ခုက ရုတ်တရက် သူ့အပေါ်ကို ဖိမိသွားပြီး မာနကြီးတဲ့ ရယ်မောသံတွေနဲ့ အတူ ပါသွားခဲ့တယ်။ ယန်ချုံး က တစ်ချိန်ချိန်တွင် တစ်နေရာမှ ခုန်ဆင်းကာ သူ့ကို ကြမ်းပြင်ပေါ် တွန်းချလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်စလုံးသည် နူးညံ့တဲ့ နှင်းမှုန်များနှင့်အတူ ကုန်ဆုံးသွားကြသည်။
ယန်ချုံးက သူ၏လူသားကူရှင်ကို ဖျစ်ပြီး ပြုံးဖြဲဖြဲလုပ်ပြလိုက်သည်။
နှင်းများသည် ဖြူဖွေး သောအရောင်ရှိသဖြင့် ၎င်း၏အရောင်အတွက် အပြစ်အနာအဆာမရှိပေ။ သူတို့အဲ့အပေါ်လှဲလျောင်းနေစဉ်တွင်၊ ယန်ချုံးက ကျိရှင်းလန် ၏ နက်နဲသောမျက်လုံးများကို စိုက်ကြည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်း နီးကပ်လာသည်။ လေထုကို ပြည့်လျှံစေသော နှင်းပွင့်များသည် ၎င်းတို့၏ ရှည်လျားသော အနမ်းများကို သက်သေပြခဲ့သည်။
……
“ဟတ်ချိုး-!”
ဤသည်ယနေ့ ယန်ချုံး ၏ တတိယမြောက် နှာချေမှုဖြစ်သည်။
ကျိရှင်းလန် အဲ့တာကိုကြားတော့ ချက်ချင်းပဲ ခေါင်းကို လှည့်ပြီး ကြည့်လိုက်တယ်။
“မဖျားပါဘူးလို့ မင်း မပြောခဲ့ဘူးလား?” ယန်ချုံး၏ ခေါင်းမာမှုနှင့်ပတ်သက်၍ သူ့တွင် ယခုမှပြောစရာရှိပုံရသည်။
ယန်ချုံးက သူ့နှာခေါင်းကို ပွတ်သပ်ပြီး သူ့ကိုယ်သူ ခုခံရန် အလွန်ရှက်သွားသည် ။ သူသည် နှင်းထဲတွင် ကစားနေသည်မှာ အကြာကြီးဖြစ်ပြီး ယခုတော့ သူတကယ် နေမကောင်းဖြစ်နေပုံရသည်။
ကျိရှင်းလန် သက်ပြင်းချသော်လည်း ကွန်ပလိန်းမတက်ခဲ့ပါဘူး။ ဂျင်းလက်ဖက်ရည်လုပ်ဖို့ မီးဖိုချောင်သို့ သွားခဲ့သည်။
ယန်ချုံး ဂျင်းလက်ဖက်ရည်အများစုအားသောက်နေသည်ကို မြင်သောအခါ ကျိရှင်းလန် ကျေနပ်သွားသည်။
သူက ကိတ်မုန့်ဘူးကို ထုတ်ပြီး ယန်ချုံး အတွက် စားပွဲပေါ် တင်လိုက်တယ်။
“ငါတစ်ယောက်တည်းစားရမှာလား?” ယန်ချုံး သည် ဆယ်လက်မအရွယ် ကိတ်မုန့်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားသည် ။
ငယ်ငယ်ကတည်းက မွေးနေ့ပွဲတွေမှာ ကိတ်မုန့်ပဲစားရတာကို သူ သဘောကျတယ်။ အခုရုတ်တရက် သူ့ ကိတ်မုန့်ကြီးတစ်လုံးရခဲ့တယ် ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူအဲ့တာကိုစားချင်တယ်လို့ ကျိရှင်းလန်ကိုပြောလိုက်တာကြောင့်ပါ။ အဲ့တာကသူ့ကို ဗိုက်ဆာစေရုံသာမက ထိလည်းထိမိစေတယ်။
ကျိရှင်းလန် က ပြုံးပြီး ယန်ချုံးရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းဖို့မလုပ်မီ ယန်ချုံး ရဲ့ဆံပင်တွေကို ဖွဖို့ လက်ကိုလှမ်းလိုက်၏။ “မင်းမွေးနေ့ရောက်မှ ကိတ်မုန့်စားလို့ရမယ်လို့ ဘယ်သူကပြောတာလဲ? စားချင်တဲ့အချိန် စားလို့ရတယ်”
“စားချင်တဲ့အချိန် စားလို့ရတယ်" သူ့အတွက်၊ ထိုစကားများသည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် ချစ်ခြင်းမေတ္တာအရှိဆုံးစကားလုံးများဖြစ်သည်။
ယန်ချုံး အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားသွားပြီး ကျိရှင်းလန် ၏လည်ပင်းကို ပွေ့ဖက်ကာ နမ်းလိုက်ပြီး သူနေမကောင်းဖြစ်နေတာကို သတိရသွားကာ အမြန်ပြန်ဆုတ်သွားခဲ့သည်။
ကျိရှင်းလန်က ယန်ချုံး သူ့ကို နမ်းပြီးနောက် အဝေးသို့ရွှေ့သွားသည်ကို မြင်သောအခါ ပဟေဠိဖြစ်သွားလေ၏ ။ “ဘာမှားလို့လဲ?”
“ငါနေမကောင်းဘူးလေ ” ယန်ချုံး၏ အသံမှာ နှာသံပါတဲ့ အရည်အသွေးတစ်ခုရှိသည်။ “ငါ မင်းကို နမ်းလို့မရဘူး။ အဲ့တာက အရမ်းကူးစက်တတ်တယ် ”
“အဲ့လောက်ကြီး ကူးစက်တတ်တာ မဟုတ်ပါဘူး” သူစကားပြောနေစဉ်တွင် သူက ယန်ချုံး ၏စိုစွတ်သောနှုတ်ခမ်းများကို ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ “အဆင်ပြေပါတယ်။ ကိုယ်ကကျန်းမာတယ်”
ယန်ချုံးက ကြိတ်မှိတ်သည်းခံပြီး သူ့ကို စိုက်ကြည့်နေတယ်။ ဤလူသည် တပ်မက်ခြင်းကြောင့် ဖျားနာခြင်းသို့ ရောက်နိုင်၏။
သူ့ကို နမ်းဖို့ အတွက်သာ ဆင်ခြေပေးပြီး ရောဂါပိုးကူးစက်နိုင်တဲ့ အန္တရာယ်နဲ့ သူ ရင်ဆိုင်ရလိမ့်မယ်။
ယန်ချုံး တစ်ယောက်တည်း ကိတ်မုန့်အများကြီးမစားနိုင်တာကြောင့် ရေခဲသေတ္တာထဲထည့်ထားလိုက်တယ်။ ဆိုဖာသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ကျိရှင်းလန်၏ နှာချေသံကို ကြားလိုက်ရသည်။
“ဟတ်ချိုး-!”
ယန်ချုံး သူ့ကို မျက်စောင်းထိုးလိုက်၏
Author: ကျိရှင်းလန် က မဖျားနာစေဖို့ ကြိုးစားနေချိန်မှာ မလုပ်သင့်တဲ့အရာကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ အားလုံး သူ့ဆီကနေ မသင်ယူကြပါနဲ့ ။ (Smack blackboard)
T/N 1 : မီးဖိုချောင်မှာ လှည့်စားနေတာ ရပ်လိုက်!!!!! ဒါ့အပြင် “စားချင်တဲ့အချိန် စားလို့ရတယ်” လို့ မထင်ဘူးလား။ "ကိတ်မုန့်စားကြစို့" လို့ အရမ်းအော်တယ်။ *အဟမ်း*
T/N 2 : marie antoinette က မင်းပဲ-