<Shielyn>
"Quintos, umuwi na tayo," aya ko sa kanya, "baka bumalik na si Ken." Kinakabahan na sabi ko sa kanya.
Kanina pa kami pa-ikot ikot dito sa isang park at hindi rin naman kami nag-uusap.
Sumasakit na din ang paa ko.
Nakakunot noong tumingin siya sa akin, "sino iyon? Kapatid mo?"
Nag-iwas ako ng tingin. Hindi niya kilala si Ken? At bakit ko naman magiging kapatid ang gagong iyon. Masama ang loob ko sa kanya dahil bigla na lang siyang umalis ng walang pasabi.
"A-asawa ko." Tumingin ako sa ibang direksyon.
Napatingin ako sa kanya nang tumawa siya, "b-bakit? Anong nakakatawa?" Tumigil ako sa paglalakad at umupo. Hindi ako sanay maglakad.
"You're too young to get married." Makahulugang sabi niya habang nakatingin sa akin. Umiling siya, "tsk!"
"Tsk! Why did you marry him?"
Hindi ba siya nangangalay? Nakatayo lang siya sa harapan ko.
"Arrange marriage." Direktang sagot ko sa kanya.
May nakita akong nagbebenta ng ice cream at ang daming batang bumibili, parang gusto ko rin.
"Why?"
Ang dami naman niyang tanong.
"Family tradition." Muli akong tumingin sa nagtitinda ng ice cream. Bigla akong natakam.
"That's bullshit!" Muli siyang tumawa, "did you love him?" Umiba na naman ang kanyang tanong. Ano ito job interview?
"Wala ka na doon."
May nagtitinda din ng mga balloon.
"Did he love you?"
"Hindi ko masasagot iyan. Kung gusto mong malaman ang sagot siya na lang ang tanungin mo." Pagsusungit ko sa kanya.
"Feisty." Muli na naman siyang tumawa.
"So, you did married him because of his wealth." Doon na niya tuluyang nakuha ang atensyon ko.
I am not anyone of wealth.
"I have my own money and working." I informed him. Para na siyang nag-iinsulto.
"Woah, you're different. Women want money and wealth only."
Bakit parang ang konti naman ng tao sa lugar na ito? Pero maraming bata.
"Sila iyon at hindi ako."
Para siyang namangha sa naging sagot ko.
"Alam mo, you get my attention. You're silent but a killer."
Ano ba ang gusto niyang sabihin?
"Karamihan sa mga tahimik ay mga tigre. Innocent but actually wild." He is provoking me.
"Dinala mo ba ako dito para insultuhin?"
Ngumisi siya.
"See, lumalabas ang tunay na kulay, huh." Hindi pa rin nawawala ang ngisi niya. He is trying me.
"Did you know that your company's parents are not actually yours? They stole it from someone."
"What do you mean?" Inilibot ko lang ang paningin ko sa lugar.
I remember Sean being in this kind of place. Mabuti na lang dito ako dinala ng lalaking ito. Maraming tao at wala siyang gagawing masama sa akin.
"My parents are not stealer." Laban ko sa kanya, "hindi pa ako pinapanganak ay pinapatakbo na nila ang kumpanyang iyon.
"Well, your husband married you for convenience. He wants benefits from that company too, and he did... now, the company is officially his."
I focus my attention on him. Ano ba ang pinaglalaban niya? Why he is saying these words to me?
"I trust my husband."
He grins and sits beside me.
"Trust can ruin. I feel pity for you because you don't have any idea what those people are doing behind your back." Sabi niya parang ang dami niyang alam.
Sumandal siya sa upuan at huminga ng malalim.
"Hays, people are greedy. That's their nature." He sighed.
He extended his arm, parang na nangangalay na siya kaya ipinatong niya iyon sa sandalan ng upuan. Para na rin siyang naka-akbay sa akin.
"What if the real heir of that company wants to get what belongs to them?" He looks at me and a devil smile plaster on his lips.
"I don't know those things and that's not my business anymore."
He nodded his head several times.
"You look weak on the outside but you are actually tough on the inside." He commented.
"And," he stops at inilapit ng konti ang mukha niya sa akin, "I thought you wants that company too and you will be the new boss of it?" Bulong niya sa tenga ko.
Bigla akong tumayo.
Ano ba ang gusto ng lalaking ito?
"Are you an enemy of my husband? Probably, you also knew who my husband is." I stated.
"Relax, I am no harm." Relax na utos niya sa akin at nag dekuwatro.
"I'm just helping you to know the truth."
Dumistansya ako sa kanya at tumingin lang siya sa akin sabay ngisi.
"I trust my husband and whatever you say, I won't believe you."
"I didn't say anything, I'm just making what-ifs. Why you're so defensive?" Hamon niya sa akin.
I am not comfortable talking to him.
Bigla naman siyang tumawa.
"I was trying you. You look pale and nervous. Let's go, I'll buy you an ice cream." Hinila niya ang kamay ko.
Quintos you are into something and want something.
Does that company really belong to us? Then my parents lied to me.
I must talk About this matter, I know that he won't lie to me.
"Hey, bitch!" Salubong sa akin ni Lu Han pagkapasok ko sa bahay. Gabi na at bakit nandito pa rin ang babaeng ito?
Tumingin ako sa loob. Nakauwi na ba siya?
"Woah, are you looking for my husband?" She asked me. Hindi ko siya pinansin at pumasok na sa loob.
"Lu Han let's go home." Aya ni Quintos sa kanya.
"Brother. Let's eat dinner here na muna! Auntie invited me for dinner." Maarteng kausap ni Lu Han sa kapatid niya.
Parang hindi naman sila magkapatid. Or anak sa labas ang isa sa kanila? Maybe they are half siblings. Why am I thinking about these matter? Problema na nila iyon.
Quintos bought me ice cream and I confirmed na matipid siya. He even asked money from me for the gas.
"I still have work tomorrow at walang magsusundo sa'yo." Pilit ni Quintos.
They seem really close. Ginawa pa talagang driver ni Lu Han ang kapatid niya. At nasaan na ang ina nito?
"Brother, please? Hindi naman mawawala ng trabaho mo." Hinila ni Lu Han ang kamay ng kapatid niya.
"Umuwi na tayo, nakakahiya na sa kanila." Pilit ni Quintos.
Bakit di pa sila umuwi? Ayaw ko na silang makita.
"Bahala ka, ikaw mag-isa umuwi!" Maktol ni Lu Han at akmang aalis nang dumating si Kier.
Nakakunot noong lumapit sa akin si Kier at hinapit ako sa bewang at hinalikan sa pisngi.
"How are you?" Tanong niya habang hindi pa rin ako binibitawan.
"Kier!" Masayang tawag ni Lu Han sa kanya, pero hindi siya pinansin ni Kier at napunta ang atensyon na nasa harapan namin. Napansin ko din na namumula ang pisngi niya.
"Mr. Saltzman." Magalang na imporma ni Quintos, "dito ka pala nakatira at kasal ka na pala." Bulalas ni Quintos.
"Who are you?" Tanong ni Ken sa malalim na boses habang nakakunot noo pa rin.
"I forgot to introduce my name. I am one of the shareholder of your company and board directors in Mendoza care incorporate." Ngumisi si Quintos. Iba na ang pakiramdam ko sa lalaking ito, sa magkapatid na ito. Bigla na lang silang dumating.
"Quintos," Inilahad nito ang kamay at tinanggap naman iyon ni Kier.
"Bakit ba ang pormal niyo mag-usap?"
"Tita!" Salubong ni Lu Han sa kanya.
"Kier, nakauwi ka na pala. Ano ang ginagwa niyo dito sa pintuan? Bakit di kayo sa loob mag-usap?" Aya ni mommy sa kanila.
Tumingin ako kay Kier at basta na lang niya ako hinila.
"Kier, anak, magbihis ka na at mag di-dinner na tayo. May bisita pa naman tayo." Habol ni tita habang papasok kami sa kwarto.
"Lu Han pasensya ka na sa anak ko suplado lang talaga siya kapag hindi niya kilala ang isang tao." Dinig ko na sabi ni mommy. Napatingin ako kay Kier kung narinig niya pero seryoso lang ang tingin niya sa harapan habang naglalakad.
"Who's that woman and what that boy doing here?" Tanong niya sa akin at hinubad ang coat niya pagkapasok namin sa kwarto.
Bahagya siyang tumango sa akin at hinila niya ako paupo sa kama. Kumuha siya ng isang upuan at umupo sa harapan ko. Magkaharap na kaming dalawa.
"O-okay ka lang?" His mood seems down.
Nakatingin lang siya sa akin.
Bakit ang tagal niya naman umuwi?
"Kailan tayo uuwi?" Bahagyang tanong ko.
"Do you have any memories of when you were still a kid? Probably around five years old?" Mahinang tanong niya sa akin.
Huh? Bakit naman niya itinanong sa akin iyon?
"Bakit mo naitanong?" Nagtatakang tanong ko.
"Nothing," ngumiti siya sa akin ng bahagya.
"I'll just change and let's go down to eat." Tumango lang ako sa kanya.
"Hihintayin na kita dito, ah." Paalam ko sa kanya. Hindi na siya sumagot pa at namili na ng dmait niya. Sa bahay meron siyang malaking closet na katabi ng akin.
Matagal ko siyang hinintay at naglalakad na kami papuntang dining area. Hindi yata siya matatapos kung hindi kami tinawag for dinner time. Ang aga niya umuwi today.
"May problema ba?" Tanong ko, ang lalim kasi ng iniisip niya at mukhang may bumabagabag sa kanya.
"K-ken.." bahagya ko siyang kinurot sa tagiliran niya.
"Yeah?" Paos na tanong niya sa akin, para pa siyang nabigla nang kurutin ko siya.
"May nangyari ba sa kumpanya?" Hindi naman siya bigla-biglang magtatanong ng walang dahilan.
"Nothing, I'm just feeling tired."
Tumango na lang ako sa kanya. Ayaw ko naman siyang pilitin kung ayaw niyang sabihin muna sa akin. Siguro nga ay masyado siyang pagod sa trabaho. He is too focus and passionate to his work.
"Anak, dito ka umupo sa tabi ni Lu Han." Tawag sa kanya ng kanyang ina. Merong isang available na upuan sa tabi ni Lu Han at dalawa sa harapan niya.