Beğenmeyi ve yorum yapmayı unutmayın. İyi okumalar 🖤
60.Bölüm
"Aynen." Lucifer gülümsedi. "Bana katılacağını biliyordum. Onunla vakit geçirince göreceksin, insanlar arkadaş canlısı varlıklar."
"Kesinlikle dediğini yapacağım." Hatta bununla kalmayacak Lilith'in gerçek yüzünü herkese gösterecektim.
🖤🖤🖤
Gösterememiştim. Lilith Cennetin gözde kişilerinden biri halini alırken Lucifer daima onunlaydı. Ona yol gösteriyor, Cennette ne yapması gerektiğini tek tek açıklıyordu. Uzun zaman birlikte vakit geçiriyor, herkes Lilith'in iyi olması için başla çalışıyordu.
Kesinlikle diğerleri umurumda bile değildi. İsterse bütün varlıklar Lilith'in olabilirdi. Benim umurumda olan kişi Lucifer'in onun bir gölgesi haline gelmesiydi. Diğerleri Lilith ile dilediğini yapabilirdi.
Kederden bir ağacın köşesine kıvrılarak oturduğum bir vakitti. Dizlerimi karnıma kadar çkemiş, kanatlarımı olabildiğince kapatmıştım. Suskun bir meleği oynamak, biraz dinlenmek istiyordum.
Lilith'in yaratılışının birinci senesi olduğu için herkes bunu kutlamaya gitmişti. Başta Lucifer olmak üzere herkes bu kutlamaya yardım etmiş, üşenmeden her yeri süslemişlerdi.
Tırnaklarımı kemirdiğim bir vakit ağaç dallarının gövdelerinden ışıltı dolu yapraklar yerlere doğru süzülüyordu. Pembe ve beyaz tonlarındaki yapraklar yeri renklere boğuyor, her yeri mis gibi kokutuyordu.
"Burada ne yapıyorsun?"
Metatron yanıma yaklaştığında hafifçe irkildim. Üstündeki gümüş renkli bir üniforma, yüzünde hoş bir gülümseme vardı. Lucifer'in kardeşi olduğu için onu her zaman nazik karşılardım. Çünkü yıllarca beraber çalışmış, Metatron'u ben de kardeşim gibi görmeye başlamıştım.
"Oturuyorum." dedim. Gülümsemesine karşılık vermek istiyordum fakat mutlu olacak bir halde değildim. Sahte bile olsa!
"Kutlamalarda seni göremeyince nerede olduğunu merak ettim. Bütün hafta ortalarda yoktun." Çünkü Lucifer'in o kadına yaklaşmasını izleyip küremde çıldırmakla meşguldüm. Kaç kez ortalığı darmadağın edip ağladığımı söylesem herkes bana deli muamelesi yapardı.
"Dinlenmek istedim."
"Ben de yanına oturabilir miyim? Biraz konuşuruz."
Başımı salladım. "Elbette. Sorman hata!"
Yanıma oturdu ve sırtını tıpkı benim gibi ağaca verdi. Ağacın gövdesi bir metreden fazla bir ene sahip olduğu için ikimizin yaslanacağı bir duvar görevi görüyordu.
"İnsanlar geldiğinden bu yana herkes onlarla ilgilenmeye başladı. Bu tantanadan bıktım doğrusu."
Başımı ona doğru çevirdim. "Sen de mi?"
"Evet." diye onayladı. "Eskiden burası daha huzur doluydu, sanki. Şimdi işler değişiyor."
"Sonunda biri benimle aynı fikirde." Kötü biri olarak lanse edilmek istemiyordum. Dışlanmak, aşağılarda bir yerde yaşamak geldiğim konum neticesiyle bana bir hakaret olurdu. Üstelik Lucifer'den uzaklaşmaya gönlüm el vermiyordu.
"Seni burada bir başına oturmuş görünce senin de sıkıldığını anladım."
"Haklısın, çok sıkıldım!" İnsanlarla bir problemim yoktu. Benim derdim sadece ve sadece Lilith'ti. Ya da Lucifer'in ona gösterdiği ilgi ve alaka mı demeliydim?
Metatron ile laflarken zamanın nasıl geçtiğini fark etmiyordum. Uzaktan gelen kutlama sesleri kulağımıza kadar ulaşıyor fakat biz aldırmıyorduk. Ne eğlence ne de kahkahalar umurumuzda değildi. Muhabbetimiz gittikçe koyulaşıyordu.
Bir saç tutamı gözlerimin önüne düştüğünde, Metatron gülümseyerek geriye doğru attı. Kıkırtılarımızın arasından Lucifer'in yaklaştığını hatta tam önümüzde durduğunu bile bilmiyorduk.
"Burada ne yapıyorsunuz?" diye sordu. Sesi katı, yüzü bir o kadar donuktu.
Metatron doğal bir şekilde, "Hazel ile laflıyorduk." dedi.
"Neden kutlamalarda değilsiniz? Neden baş başasınız?" Yutkundu. Gözleri saç tellerime kaydı. "Ve neden hala Hazel'in saçlarına dokunuyorsun?"
Metatron sanki sıcak bir nesneye dokunmuş gibi elini hızla çekti. "Sadece konuşuyorduk, Lucifer. Ne bu sorgulama?"
"Sadece merak ettim." Lucifer duruşunu değiştirdi. "Seninle konuşmam gerekiyor, Hazel. Benimle gelir misin?"
"T-Tabi!" Ayaklandığımda Metatron'a şöyle bir baktım. "Sonra görüşürüz, Metatron."
"Görüşürüz, Hazel. Lütfen canını sıkma." Gülümsedim.
🖤🖤🖤
Geldiğimiz yer Metatron'dan hayli uzak bir bölgeydi. Güllerle çevrili alanda, kelebeklerin fısıltılarını duymak mümkündü.
Lucifer bir müddet suskun kaldığı için sıkılarak, "Ee, ne konuşacağız?" dedim.
"Sadece uzun zamandır görüşmediğimizi fark ettim. Seninle dolaşmak istedim."
Kaşlarımı çattım. "Sen! Benimle dolaşmak mı istedin?"
Konunun anormalliği bir yana bu durum epey tuhaftı. Lucifer bu yaşıma kadar benimle hiç dolaşmak istememişti. Aramızda doğan rekabet sonucu sürekli benimle konuştuğu ve didiştiği elbet olurdu. Ancak sadece dolaşmak istemesi yeni bir şeydi!
"Evet. Olamaz mı yani? Biz seninle arkadaşız."
"İnsan kızla arkadaş olmayı seçtiğini sanıyordum." İğneleyici lafımın ağzımdan çıkmasına engel olamamıştım.
"Seninle de arkadaşız, Hazel. Benim için herkesten özel bir yerin var. Bunu biliyorsun." Genzini temizledi. "Hem bana sırlarını da anlatabilirsin."
"Sır mı?"
"Metatron ile aranda özel bir şey var gibi. Dilersen bunu benimle paylaşabilirsin."
Sinirlendiğimi hissediyordum. "Ne dediğinin farkında mısın?" Sakinleşmek adına duraksadım ancak nafileydi. "Sadece bir kez dalın altında oturduk diye Metatron ile aramda özel bir şey mi olması gerekiyor?"
Lucifer gülümsedi. "Yok mu?"
"Yok!"
"Zaten seninle kim olur ki?" Alaycı tavrına yeniden büründü. "Çelimsiz, dik kafalı birisin. Çeneni söylemiyorum bile!"
"Ne?" Gözlerim anında yaşlarla doldu. Az evvel benimle arkadaş olduğunu söyleyen Lucifer ukala, pislik tavrına yeniden bürünmüştü.
"Öyle değil misin? Her zaman beni çıldırtıyorsun!"
"Anladım." dediğimde ani gelen ağlama isteğini bastıramadım. Hıçkırığım boğazımda düğümlendiğinde Lucifer dehşetle bana baktı.
"H-Hazel! A-ağlama." Sesi titredi. "Seni kırmak istemedim." Bana yaklaşmak için bir iki adım öne geldi.
"Öyle mi?" dedim burnu mu çekerek.
"Öyle. Bilirsin. Birbirimizle uğraşmayı severiz."
"Bana bu tavrın hiç inandırıcı gelmedi. Ne istiyorsun benden anlamıyorum."
Suskunlaştı. "Bana eskisi gibi diklenmiyorsun. Neden uzun zamandır yakınlarımda değilsin? Fark ediyorum da sürekli Metatron ile berabersin."
Kaşlarımı çattım. Metatron ile bugün haricinde sadece birkaç kez görüşmüştüm. Kendisi en yakın arkadaşlarımdan biriydi. "Diklenmem mi gerekiyordu? Durumdan memnun değilsin sanıyordum."
"Sen bana diklenmediğin gün sinirlerim bozuluyor." Gözlerini kırpıştırdı. "Memnun olmadığım şey artık yakınlarımda olmaman."
"Çünkü insanlarla meşgulsün. Dikkatini dağıtmak istemedim."
Gülümsedi. "Seninle bir kavgayı bile evrendeki hiçbir şeye değişmem, Hazel."
"Garip şeyler söylüyorsun." Alnımı kaşıdım. "Başına bir şey mi düştü?" Gözlerimle kusursuz saçlarında herhangi bir çizik ya da kesik aradım.
Omuz silkti. Bir şey söylemeye hazırlanıyor gibi bir hali vardı. Fakat gerilerden bir yerde kargaşa sesi duyduğumuzda ikimiz de doğal olarak dikkatimizi oraya verdik. Cennetin en yegane iki meleğinin yapması gereken işler çıkmıştı.
🖤🖤🖤
Olayın olduğu yere gittiğimizde Lilith, herkese büyük bir sinirle bağırıyordu. Başına birkaç melek toplanmış, onu sakinleştirmeye çalışırken Lilith'in kıyafetlerinin çoğunun yerlere saçılmış olduğunu gördüm.
Kıyafetlerini takip ettikçe çalılara dek uzanıyordu ve şaşırtıcı olan Min isimli meleğin bu çalılardan tamamen çıplak bir biçimde fırlamasıydı. Gözlerimi dehşetle kapatıp arkama döndüm ve şaşkın bir çığlığın ağzımdan fırlamasına engel olamadım.
"Siz ne yapıyorsunuz burada?" dedi Metatron. Yüce sesi yeşilliklerde yankılandı. "Burasının neresi olduğunun farkında mısınız?"
"Hele sen Min!" dedi Lucifer. "Yaptığın şey bir meleğe yakışır mı?"
Herkes ikisine kınayan bakışlar atarken yüzüm fena halde kızarmıştı.
Bu olaydan sonra Min'in makamı düşürüldü. Min uyarı olarak ikinci kata giderken Lilith ise yaptığının cezasını yer yüzüne gönderilerek aldı.
🖤🖤🖤
Başıma gelen en kötü olay Metatron'un küremde bulduğu şeyleri Cennete rapor etmesiydi. Lucifer'e dair topladığım birçok obje ona olan aşkımı kanıtlıyordu. Yüzüğünden, saç tellerine, aşkımı ilan ettiğim onlarca günlüğe kadar her şeyi konseye sundu.
Makamım düşürülmekle kalmadı, Cennetin yüce prensini baştan çıkarmakla suçlanıp yer yüzüne gönderildim.
Bunların hepsi Lucifer yokken oldu. Yeryüzünde insanların yaşayacağı alanlar inşa ederken, ben dünyanın başka bir bölgesine sürgüne mahkum edildim.
Bu olayların hepsi Lucifer'in çığırdan çıkmasına, Cenneti karıştırmasına yetti. Ancak onun hıncı benim kanatlarıma ve canıma mal oldu. İnsanlar hıncını Lucifer'in sevgilisinden çıkarırken acımasızdı.
Onun gözleri önünde beni ateşe verdiklerinde Tanrı'dan sadece af dilenmekle yetinmiştim. Çünkü tek bir suçum vardı. O da Lucifer'e aşık olmaktı.
🖤🖤🖤