(Unicode)
ခြုံပုတ်ကို ကွယ်ကာ မြောက်ဘက်ရှီယန်းဆီသို့ အသာလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ အဝေးကဆိုတော့ လူနေအိမ်များမှလွဲရင် ဘာမှမတွေ့ရ။
"အစ်ကိုယောင်း သွားမှဖြစ်မှာလား ဟင်၊ ဒီကနေတောင် Alpha pheromone တွေ ရနေသလိုပဲ"
ဘောမ်ဂယူက အနောက်ကနေ ထယ်ယောင်းရဲ့ အင်္ကျီစလေးကို အသာကိုင်ရင်း ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့ ပြောလာသည်။ ဘောမ်ဂယူပြောတာလည်း မမှား။ ဒီနေရာကနေတောင် Alpha pheromone တွေ ရနေသည်မို့ နဲနဲတော့ ထူးဆန်းနေသည်။
ထယ်ဟွန်းကတော့ ဘာမှဝင်မပြောဘဲ ထယ်ယောင်းဝင်ရင် လိုက်ဝင်မဲ့ အနေအထားမှာရှိနေသည်။
"အစ်..အစ်ကိုယောင်း"
"ကြောက်ရင် ဒီမှာနေခဲ့လေ၊ ငါခဏသွားလိုက်ဦးမယ်"
ထယ်ယောင်းက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထသွားတော့ ထယ်ဟွန်းကလည်း အနောက်ကနေ လေးနဲ့ မြားကို အသင့်အနေအထားကိုင်ကာ အနောက်က လိုက်သွားသည်။ အဲ့တော့လည်း ဘောမ်ဂယူမှာ မနေနိုင်ဘဲ ဓားဆွဲထုတ်ကာ အနောက်က လိုက်ရတော့သည်။
ရောထွေးနေသော Alpha pheromone တွေက Omega နှစ်ယောက်ကို အသက်ရှူကြပ်စေသည်။
တဲအိမ်တစ်လုံးကို ကွယ်ကာ အရပ်ထဲကို ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့ အချင်းချင်း သတ်ပုတ် တိုက်ခိုက်နေသော Alpha Beta များကို တွေ့ရပြီး Alpha မိန်းကလေးများ၊ Beta မိန်းကလေးများမှာ ဟိုပြေးဒီပြေးဖြစ်နေကြသည်။
"ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ၊ ဝက်ရူးပြန်နေတာလား"
ဘောမ်ဂယူရဲ့ အမေးကြောင့် ထယ်ဟွန်း ခေါင်းတခါခါနဲ့ သက်ပြင်းသာချလိုက်သည်။ ထယ်ယောင်းကတော့ မျက်မှောင်ကုတ်ကာ
"မဟုတ်ဘူး၊ ကြည့်ရတာ Alpha တွေက ruts ဝင်ပြီး Alpha အချင်းချင်း rape ဖို့ လုပ်နေကြတာ၊ မြောက်ဘက်မှာ Omega မရှိသလောက်ရှားတယ်လေ"
"ဒါ..ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ကို တွေ့...တွေ့သွားရင်.."
ဘောမ်ဂယူစကားမဆုံးသေး။
"ဒီမှာ လူစိမ်းတွေဟေ့"
"ဘယ်မှာလဲ"
"သူခိုး သူခိုး"
"ဒါတောင်ဘက်က ကောင်တွေမလား"
တစ်ယောက်အော်သည်နှင့် နောက်ကနေ အုပ်လိုက်ကြီးရောက်လာသော လူထုကြီးမှာ ဓားများဆွဲကုန်ကြတော့ ထယ်ယောင်းတို့လည်း ပြေးရတော့သည်။
လမ်းတွင်လည်း ruts ဝင်နေသော Alpha များကြောင့် သွားဖို့ရန် အဆင်မပြေတော့။ ဒါကြောင့် ဓားကို အသင့်အနေအထား ကိုင်ပြီး ပြန်တိုက်ဖို့သာ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြတော့သည်။
"ခဏ...ခဏလေး၊ ဒါက တောင်ဘက်က သူရဲကောင်းလေးမလား၊ Omega တွေကို ကယ်လိုက်တယ်ဆိုတဲ့ ကောင်လေးလေ"
Beta မိန်းမကြီးတစ်ယောက်ရဲ့ အော်သံကြောင့် အားလုံးမှာ ရပ်သွားကြပြီး ထယ်ယောင်းကို ကြည့်လာကြသည်။ အဲ့တော့မှ လူတွေက ရန်မူလိုတဲ့ မျက်လုံးများမရှိကြတော့ဘဲ အချင်းချင်း တီးတိုးတီးတိုးပြောကာ သုံးယောက်လုံးကို အကဲခတ်နေကြပုံ။
ထိုထဲမှ လူကြီးတစ်ယောက်က ထွက်လာကာ ထယ်ယောင်းရှေ့သို့ လျှောက်လာသည်။
"ဒါဆို ဒီက ကလေးက ငါ့ရဲ့ ကျေးဇူးရှင်ပေါ့"
"ဗျာ"
ထယ်ယောင်းမှာ နားမလည်ဟန်နဲ့ ကြောင်တောင်တောင်လေး ကြည့်နေသည်။ ထယ်ယောင်းပုံစံကို ရိပ်မိတဲ့ လူကြီးက ပြုံးရုံလေးသာ ပြုံးလိုက်ပြီး
"ဒီလိုပါ၊ မင်းကယ်ခဲ့တဲ့ Omega သုံးယောက်ထဲက တစ်ယောက်က ငါ့ရဲ့ သမီးလေးပါ၊ မင်းသာ မကယ်ရင် သူ့ဘဝကြီး ဘယ်လိုဖြစ်နေလောက်ပြီလဲ မတွေးရဲလောက်အောင်ပါပဲ၊ အဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"မဟုတ်တာ၊ ကျွန်တော်က လုပ်သင့်လို့ လုပ်တာပါ"
"သိပါတယ်၊ စိတ်ထားမြင့်မြတ်တဲ့ Omega ပဲ၊ သမီးကိုလည်း ကျေးဇူးတင်ခိုင်းချင်လို့ အိမ်ခဏကြွပါဦး"
လူကြီးသူမလို တလေးတစား အခေါ်ခံနေရတာကြောင့် ထယ်ယောင်းနေရခက်လာသလို၊ အားလုံးရဲ့ အကြည့်တွေကလည်း သူ့ဆီမှာ။ ဒါက ရန်သူ့နယ်မြေဆိုတာကိုပင် မေ့လျော့သွားရလောက်အောင်ပင်။
ထယ်ယောင်းဘာမှပြန်မပြောရသေး၊ ကောင်းကင်ပေါ်သို့ သေနတ်ဖောက်သံတစ်ခု ကျယ်လောင်စွာ ကြားလိုက်ရသည်မို့ အကုန်လုံးမှာ တုန်လှုပ်သွားပြီး သေနတ်သံလာရာကို ကြည့်လိုက်ရာ
"မင်းသားပဲ"
"မင်းသား ပြန်လာတယ်"
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်နဲ့ ပြောကြပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ ဂျောင်ဂုကို အရိုအသေပေးကြသည်။ ထိုလူများနဲ့ ကွဲပြားစွာ ထယ်ယောင်းကတော့ အစွမ်းကုန်ပြုံးရင်း ဂျောင်ဂုဆီသို့ သွက်သွက်လေး ပြေးသွားသည်။
ဖြေးညင်းစွာ လှမ်းလာနေသော ဂျောင်ဂု၏ အနားရောက်တာနဲ့ ဂျောင်ဂုရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ပြေးဝင်ပြီး
"မောင် သတိရလာပြီ၊ တော်သေးတာပေါ့ ဘာမှမဖြစ်သွားတာ"
ထယ်ယောင်းက ပြောပြီးတာနဲ့ ဂျောင်ဂုအား ထွက်ပြေးသွားမှာစိုးသည့်အလား တင်းကြပ်စွာ ဖက်လာပြီး ဂျောင်ဂု၏ pheromone များကို နှာခေါင်းလေးနဲ့ တရှုံ့ရှုံ့လုပ်နေသည်။ သို့သော်လည်း ဂျောင်ဂုဘက်မှ တုန့်ပြန်မှု ဘာမှမရှိသည်မို့ ထယ်ယောင်းမှာ ကိုယ်ချင်းပြန်ခွာပြီး နားမလည်သလိုနဲ့ မော့ကြည့်လာသည်။
"ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ"
ဂျောင်ဂုထံမှ အပြုံးတို့အစား အသံမာမာသာ ထွက်လာသည်။
"ဘယ်သူက လာခိုင်းလို့ မြောက်ဘက်ကို လာရတာလဲ"
"မောင်"
"မေးတာဖြေ"
ဂျောင်ဂု ပုံစံက တကယ့်ကို ဒေါသထွက်နေတဲ့ပုံမို့ ထယ်ယောင်း ခေါင်းလေးငုံ့သွားကာ အင်္ကျီစလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ချေနေရင်း
"မောင်က မြားမှန်ထားလို့ လက်ထပ်ပွဲကို မလာနိုင်ကြောင်း ပြောပြပေးချင်လို့ပါ"
"ဘယ်သူက လုပ်ခိုင်းလို့လဲ၊ အဲ့လောက် ရဲတင်းမနေနဲ့ ကင်ထယ်ယောင်း၊ ဟိုဘက်ကိုကြည့် အဲ့ဒါ ruts ဝင်နေတဲ့ Alpha တွေ၊ မင်းက Omega ၊ သတ္တိရှိတယ်ဆိုပြီး အကုန်လုံးကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်မနေနဲ့"
ဂျောင်ဂု စိတ်တိုတိုနဲ့ အသံကျယ်ကာ အော်မိတော့ ဘေးနားက လူထုကြီးမှာ မီးကိုရေနဲ့ ငြိမ်းလိုက်သကဲ့သို့ ရှဲကနဲ တိတ်သွားကြတော့သည်။ ထယ်ယောင်းမှာတော့ ဘာမှပြန်မပြောဘဲ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ကာ မငိုမိအောင် ထိန်းထားသယောင်။
ဂျောင်ဂုလည်း သက်ပြင်းတစ်ချက်ချကာ ဘေးနားက ဘောမ်ဂယူနဲ့ ထယ်ဟွန်းကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အပြစ်ရှိသူများပမာ အကြည့်တွေလွှဲပြီး ခေါင်းလေးတွေ ငုံ့သွားကြသည်။ ပြီးမှ ဂျောင်ဂုက ထယ်ယောင်းဘက်ကို ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး
"လက်မောင်းမှာလည်း ဓားဒဏ်ရာ ရထားသေးတယ်၊ ဓားတောင် ကောင်းကောင်းမမြှောက်နိုင်သေးတာကို မြောက်ဘက်ကို လာရလား၊ ငါ့ကို ဒီနေရာမှာတင် စိတ်ပူလွန်ပြီး သေသွားစေချင်တာလား"
"တောင်း..တောင်းပန်ပါတယ်"
"ငါမင်းကို ချစ်လွန်းလို့ ပြောနေတာ၊ ဆုံးရှုံးရမှာ ကြောက်လွန်းလို့ ပြောနေတာကို မင်းငါ့စကားကို တစ်ခါမှ နားမထောင်ဘူး"
ဂျောင်ဂုက လေသံမာမာကို ဖိပြီး ပြောနေတော့ ထယ်ယောင်းမှာ မျက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ပါးပြင်တစ်လျှောက်စီးကျလာတော့သည်။ ဘေးနားကလူများသည်လည်း လှုပ်ပင် မလှုပ်ရဲကြတော့။
"မင်းသား...မင်းသား ပြန်ရောက်..ရောက်"
လူအုပ်ကြားထဲမှ ပြေးထွက်လာသော ဂွမ်ဆူမှာ ဂျောင်ဂုရှေ့တွင် ငိုနေသော ထယ်ယောင်းကို မြင်လိုက်ရတာကြောင့် ပြောမဲ့ စကားတို့ကို ထိန်းလိုက်ပြီး ခြေလှမ်းများတုန့်ခနဲ ရပ်သွားရသည်။
အလိုက်ကန်းဆိုးမသိ စိုက်ကြည့်နေကြသော လူများကို ဂွမ်ဆူကပင် လူစုခွဲစေကာ အိမ်ပြန်ခိုင်းရတော့သည်။ အဲ့တော့မှ လူထုကြီးမှာ စပ်စုချင်ကြသေးသော်လည်း အလျှိုအလျှိုပြန်သွားကြတော့သည်။
လူပါးသွားတော့မှ ဂွမ်ဆူလည်း ဂျောင်ဂုနားကို ခပ်သွက်သွက်ရောက်လာပြီး
"မင်းသား အဆင်ပြေပါရဲ့လား၊ ဟို..ဟို ပွဲ၊ လက်ထပ်ပွဲကရော"
"ဖျက်လိုက်"
တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ ချက်ချင်း ပြန်ဖြေသော ဂျောင်ဂုကြောင့် ဂွမ်ဆူမှာ မျက်ခုံးများပင့်သွားကာ ပြာပြာသလဲနဲ့
"မ...မဖြစ်ဘူးလေ၊ ဝမ်လူကြီးမင်းနဲ့ မျက်နှာပျက်စရာတွေဖြစ်ကုန်ပြီး ထီးနန်းကိုလည်း.."
"မလိုချင်ဘူး၊ ဒီတိုင်း ထယ်ယောင်းနဲ့ပဲ နေမယ်"
ဂျောင်ဂုက ဂွမ်ဆူကို ပြောပြီးသည်နှင့် ထယ်ယောင်းဘက်ကို လှည့်ကာ ထယ်ယောင်းလက်လေးကို အသာဆုပ်ကိုင်ရင်း
"ဒီကနေ ထွက်သွားရအောင်၊ မောင်နဲ့ မောင့်အသက် နှစ်ယောက်ထဲ"
ဂျောင်ဂုစကားကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ တအံ့တဩနဲ့ မျက်လုံးလေး ဝိုင်းစက်ကာ မော့ကြည့်လာသည်။
"မဖြစ်ဘူး မောင်၊ မောင်က ဘုရင်ဖြစ်မဲ့သူပါ၊ ထယ့်ကြောင့်နဲ့..."
"ထီးနန်းကို စိတ်မဝင်စားဘူးလို့ ပြောနေတယ် မဟုတ်လား"
လေသံနဲနဲမာသွားသော ဂျောင်ဂုကြောင့် ထယ်ယောင်းမှာ ကိုယ်လုံးလေး တစ်ချက်တုန်သွားပြီး အနောက်သို့ အနည်းငယ် ဆုတ်သွားသည်။ ဂျောင်ဂုမျက်လုံးတွေကအစ လေသံအဆုံး အရင်ကပုံစံမဟုတ်ဘဲ ကြောက်ဖို့ကောင်းနေသည်။
ထယ်ယောင်းရဲ့ အပြုအမူကို ကြည့်ပြီး ဂျောင်ဂု နှုတ်ခမ်းတွန့်ရုံလေးအသာပြုံးလိုက်ပြီး ဟက်ခနဲ တစ်ချက်ရယ်လိုက်ကာ
"အခုတော့ မင်းလည်း ငါ့ကို မကောင်းဆိုးဝါးလို့ ထင်နေပြီမလား"
"စိတ်ကိုလျှော့ပြီး သေချာဆုံးဖြတ်ပါ၊ မောင်က အခု ဒေါသထွက်နေတုန်းမို့.."
"စိတ်လျှော့ရမယ်ဟုတ်လား၊ ဒီအခြေအနေမှာ ဘယ်လို စိတ်လျှော့နိုင်မှာလဲ"
ဂျောင်ဂုမှာ ဒေါသ အလွန်ထွက်နေပြီမှန်း သိသာလှပြီး ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ဒေါသထွက်နေသော Alpha ၏ pheromone ပြင်းပြင်းတွေ ပျံ့နှံ့နေတာကြောင့် လူများမှာ ရှောင်သွားကြသလို ထယ်ဟွန်းမှာလည်း ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးလာသည်။ ဂွမ်ဆူသည်လည်း နှာခေါင်းသွေးတွေပင် လျှံလာသည်မို့ ဘောမ်ဂယူမှာ ထယ်ဟွန်းနဲ့ ဂွမ်ဆူကို အနားမှ ခေါ်ထုတ်သွားရသည်။
ထယ်ယောင်းကတော့ အန္တရာယ်ရှိမည်မထင်။ အကြောင်းက Alpha တွေက သူ့ Omega ကို နာကျင်အောင် လုပ်လေ့မရှိဘူးလေ။
"မောင် သေချာစဉ်းစားကြည့်ပါဦး အခုကမောင်က ဒေါသထွက်နေတာမို့..."
"ငါ့ရဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ရွေးချယ်မှုတွေက အမြဲတမ်း မင်းပဲ ကင်ထယ်ယောင်း၊ ထပ်စဉ်းစားလည်း မင်းကိုပဲ..."
ဂျောင်ဂုစကားမဆုံးသေး ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ဂုရင်ခွင်ထဲ ဝင်ကာ ဂျောင်ဂုအား တင်းကြပ်စွာဖက်လာသည်။ ထယ်ယောင်းအပြုအမူကြောင့် ဂျောင်ဂုမှာ ပြောလက်စ စကားများ လည်ချောင်းဝမှာပင် ရပ်တန့်သွားသယောင်။
"မောင့်စကားကို နားထောင်ပါမယ်၊ အိမ်မှာပဲ လုံလုံခြုံခြုံနေမယ်၊ တိုက်ခိုက်တာမျိုးတွေမလုပ်တော့ဘူး၊ နောက်ထပ် ဒဏ်ရာရတာတွေလည်း မဖြစ်စေရဘူး၊ ညဘက်လည်းအပြင်မထွက်ဘူး၊ ဒီတိုင်း အိမ်မှာပဲ Omega တစ်ယောက်လို နေမယ်၊ အဲ့ဒါကြောင့် ထယ့်ကို စိတ်ပူလို့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် ထီးနန်းကို စွန့်တာမျိုးတော့ မလုပ်ပါနဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်"
မိမိအား တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်ထားသည့်အပြင် နှာခေါင်းထဲ ထယ်ယောင်း၏ pheromone လေးများက လာကျီစားနေသည်မို့ ဒေါသမီးများကို ရေစင်အေးနဲ့ ငြိမ်းပေးနေသကဲ့သို့ ဂျောင်ဂု စိတ်တွေ တဖြည်းဖြည်း ပြေလျော့လာသည်။
ရင်ခွင်ထဲက Omega အား ပြန်လည်ပွေ့ဖက်ကာ ခေါင်းလုံးလုံးလေးကို တစ်ချက် နမ်းရှိုက်လိုက်မိသည်။
"တောင်းပန်ပါတယ်၊ မောင့်ဘက်က လွန်သွားတယ်၊ အရမ်းလန့်သွားလား"
"အင်း"
ထယ်ယောင်းအဖြေကြောင့် ဂျောင်ဂုမှာ အနည်းငယ်ပြုံးပြီး ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကာ ထယ်ယောင်းရဲ့မေးဖျားလေးကို လက်နဲ့ကိုင်မော့ပြီး အကြည့်ချင်းဆုံစေသည်။
"မောင်တို့ လက်ထပ်ရအောင်၊ မောင့်အသက်နဲ့ တစ်စက္ကန့်တောင် မခွဲချင်တော့ဘူး"
.
.
.
"အစ်ကို ဂွမ်ဆူ၊ အဆင်ပြေရဲ့လား"
ဘောမ်ဂယူက ပါလာသော လက်ကိုင်ပုဝါနဲ့ ဂွမ်ဆူရဲ့ နှာခေါင်းသွေးများကို သုတ်ပေးရင်း မေးတော့ ဂွမ်ဆူမှာ ခေါင်းသာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ချီးပဲ၊ အဲ့ Alpha ရဲ့ pheromone က ဘာလို့ အဟွတ် အဲ့လောက် ပြင်းရတာလဲ အဟွတ် အဟွတ်"
ထယ်ဟွန်းမှာ ချောင်းတဟွတ်ဟွတ်ဆိုးပြီး မကျေမနပ်ပြောတော့ ဂွမ်ဆူမှာ ချက်ချင်း ခေါင်းထောင်လာသည်။
"မင်းသားကို မရိုမသေနဲ့ ဘယ်လိုပြောနေတာလဲ"
ဂွမ်ဆူစကားကို ထယ်ဟွန်းက အာရုံမစိုက်ဘဲ ခေါင်းတခါခါနဲ့သာ အပင်ကို မှီပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဂွမ်ဆူသည်လည်း ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ တန်းလန်းထားခဲ့ရသော မင်းသား၏လက်ထပ်ပွဲဆီ ပြဿနာဖြေရှင်းရန် ပြေးရတော့သည်။
"အဟွတ် အဟွတ်"
ထယ်ဟွန်းက လက်ကိုအုပ်ပြီး ချောင်းဆိုးလိုက်ရာ လက်ဖဝါးတွင် သွေးအနည်းငယ်ပေသွားသည်မို့ ဘောမ်ဂယူမှာ အလန့်တကြားဖြစ်သွားပြီး ထယ်ဟွန်းဘေးမှာ ထိုင်ချလိုက်ကာ
"ဂန်..ဂန်ထယ်ဟွန်း၊ ချောင်းဆိုးရင်း သွေးထွက်လာတာမလား ဒုက္ခပဲ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ"
"ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်းပါ အဲ့ဒါ ဟို Alpha pheromone ကြောင့်ဖြစ်သွားရုံပါ၊ မသိရင် ငါက သေတော့မှာကျနေတာပဲ"
"မင်းသားက ကြောက်စရာကြီး၊ အစ်ကိုယောင်းရော အဆင်ပြေရဲ့လား မသိပါဘူး၊ သွားကြည့်လိုက်ဦးမယ်"
ဘောမ်ဂယူက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ထိုင်နေရာမှ မတ်တတ်ထရပ်ရန် အပြင် ထယ်ဟွန်းက ဘောမ်ဂယူလက်ကို ပြန်ဆွဲလိုက်သည်။
"မသွားနဲ့ ထိုင်နေ"
"အစ်ကိုယောင်း တစ်ခုခုမဖြစ်လောက်ပါဘူးနော်"
"ဟို Alpha လား အစ်ကိုယောင်းကို နာကျင်အောင်လုပ်မှာ"
ထယ်ဟွန်းပြောတာလည်း မှန်နေသည်မို့ ဘောမ်ဂယူမှာ ခေါင်းတဆတ်ဆတ်သာ ငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"ဘောမ်ဂယူ"
"ဘာလဲ"
"ဟို...ဟိုဟာ ငါက နဲနဲ ဟိုဟာ"
စကားအထစ်ထစ်နဲ့ လိုရင်းမရောက်ဖြစ်နေသော ထယ်ဟွန်းကို ဘောမ်ဂယူ မျက်ခုံးနှစ်ဖက် မြှင့်ကာ စိုက်ကြည့်နေမိသည်။
"ငါကအခု Alpha pheromone ကြောင့် နဲနဲ"
"ပြောစရာရှိတာပြောစမ်းပါ"
"အဲ့ဒါ ငါမြန်မြန်သက်သာအောင် Omega pheromone ထုတ်ပေးလို့ ရမလား"
"ဘာ"
ထယ်ဟွန်းမှာ ပြောပြီး မျက်တောင်လေး ပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာ တစ်ဖက်သို့ လှည့်သွားတော့သည်။
ထယ်ဟွန်းပုံစံကို ကြည့်ကာ ဘောမ်ဂယူက ပြုံးစိစိလုပ်နေပြီး pheromone အချို့ကို ထုတ်ပေးလိုက်သည်။ သင်းပျံ့ပျံ့ရနံ့က လေထုထဲဝယ် စိုးမိုးလာသည်မို့ ထယ်ဟွန်း မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ သစ်ပင်ကို မှီနေလိုက်သည်။
ထိုအချိန်မှာပဲ ပုခုံးပေါ်သို့ လာမှီသော အထိအတွေ့။ ဘောမ်ဂယူမှာ ထယ်ဟွန်း၏ ပုခုံးပေါ် ခေါင်းလေးမှီလာသည်။
"ဘာလုပ်နေတာလဲ ဖယ်"
"ကျေးဇူးမသိတတ်လိုက်တာ၊ ငါက pheromone ထုတ်ပေးထားရင် မင်းကခေါင်းအုံးပြန်လုပ်ပေးမှပေါ့၊ ငါက မင်းလို သစ်ပင်ကြီးမှီပြီး မအိပ်နိုင်ဘူး၊ မာတယ်"
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ ပုခုံးကို ခေါင်းပြန်အုံးကာ မျက်လုံးမှိတ်သွားသော ဘောမ်ဂယူ။ ထယ်ဟွန်းလည်း ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ဒီအတိုင်းသာ ထားလိုက်တော့သည်။
ဘယ်ဘက်ရင်အုံက သောင်းကျန်းနေသော နှလုံးသားကို ဘောမ်ဂယူ သတိမထားမိပါစေနဲ့ဟု ဆုတောင်းရင်း။
.
.
.
To Be Continued
[Alpha က ဒေါသထွက်လို့ ထုတ်လိုက်တဲ့ Pheromone က Alpha Beta တွေကိုပဲ သက်ရောက်ပါတယ်။
ဂျောင်ဂုက True Blood Alpha ဖြစ်တာကြောင့် ဂျောင်ဂုရဲ့ ဒေါသထွက်တဲ့အခါထုတ်တဲ့ pheromone ကို သာမန် Alpha တွေ Beta တွေ မခံနိုင်လို့ အသက်ရှုကြပ်ပြီး ချောင်းဆိုးတာ၊ နှာခေါင်းသွေးလျှံတာ၊ သွေးအန်တာ၊ ဒဏ်ရာရှိရင် ဒဏ်ရာကနေ သွေးထွက်တာတွေ ဖြစ်တတ်ပါတယ်။ Omega တွေပေါ်တော့ မသက်ရောက်ပါဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် ထယ်ဟွန်းနဲ့ ဂွမ်ဆူပဲဖြစ်ပြီး ဘောမ်ဂယူနဲ့ ထယ်ယောင်းက ဘာမှမဖြစ်တာပါ။
Omega တွေပေါ်က ဖြားယောင်းတဲ့အခါ ထုတ်တဲ့ Alpha pheromone ကပဲ သက်ရောက်ပါတယ်။]
(Zawgyi)
ၿခဳံပုတ္ကို ကြယ္ကာ ေျမာက္ဘက္ရွီယန္းဆီသို႔ အသာလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ အေဝးကဆိုေတာ့ လူေနအိမ္မ်ားမွလြဲရင္ ဘာမွမေတြ႕ရ။
"အစ္ကိုေယာင္း သြားမွျဖစ္မွာလား ဟင္၊ ဒီကေနေတာင္ Alpha pheromone ေတြ ရေနသလိုပဲ"
ေဘာမ္ဂယူက အေနာက္ကေန ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အကၤ်ီစေလးကို အသာကိုင္ရင္း ေၾကာက္ေၾကာက္လန႔္လန႔္နဲ႕ ေျပာလာသည္။ ေဘာမ္ဂယူေျပာတာလည္း မမွား။ ဒီေနရာကေနေတာင္ Alpha pheromone ေတြ ရေနသည္မို႔ နဲနဲေတာ့ ထူးဆန္းေနသည္။
ထယ္ဟြန္းကေတာ့ ဘာမွဝင္မေျပာဘဲ ထယ္ေယာင္းဝင္ရင္ လိုက္ဝင္မဲ့ အေနအထားမွာရွိေနသည္။
"အစ္..အစ္ကိုေယာင္း"
"ေၾကာက္ရင္ ဒီမွာေနခဲ့ေလ၊ ငါခဏသြားလိုက္ဦးမယ္"
ထယ္ေယာင္းက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ထသြားေတာ့ ထယ္ဟြန္းကလည္း အေနာက္ကေန ေလးနဲ႕ ျမားကို အသင့္အေနအထားကိုင္ကာ အေနာက္က လိုက္သြားသည္။ အဲ့ေတာ့လည္း ေဘာမ္ဂယူမွာ မေနနိုင္ဘဲ ဓားဆြဲထုတ္ကာ အေနာက္က လိုက္ရေတာ့သည္။
ေရာေထြးေနေသာ Alpha pheromone ေတြက Omega ႏွစ္ေယာက္ကို အသက္ရႉၾကပ္ေစသည္။
တဲအိမ္တစ္လုံးကို ကြယ္ကာ အရပ္ထဲကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခ်င္းခ်င္း သတ္ပုတ္ တိုက္ခိုက္ေနေသာ Alpha Beta မ်ားကို ေတြ႕ရၿပီး Alpha မိန္းကေလးမ်ား၊ Beta မိန္းကေလးမ်ားမွာ ဟိုေျပးဒီေျပးျဖစ္ေနၾကသည္။
"ဘာေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲ၊ ဝက္႐ူးျပန္ေနတာလား"
ေဘာမ္ဂယူရဲ႕ အေမးေၾကာင့္ ထယ္ဟြန္း ေခါင္းတခါခါနဲ႕ သက္ျပင္းသာခ်လိဳက္သည္။ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ မ်က္ေမွာင္ကုတ္ကာ
"မဟုတ္ဘူး၊ ၾကည့္ရတာ Alpha ေတြက ruts ဝင္ၿပီး Alpha အခ်င္းခ်င္း rape ဖို႔ လုပ္ေနၾကတာ၊ ေျမာက္ဘက္မွာ Omega မရွိသေလာက္ရွားတယ္ေလ"
"ဒါ..ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေတြ႕...ေတြ႕သြားရင္.."
ေဘာမ္ဂယူစကားမဆုံးေသး။
"ဒီမွာ လူစိမ္းေတြေဟ့"
"ဘယ္မွာလဲ"
"သူခိုး သူခိုး"
"ဒါေတာင္ဘက္က ေကာင္ေတြမလား"
တစ္ေယာက္ေအာ္သည္ႏွင့္ ေနာက္ကေန အုပ္လိုက္ႀကီးေရာက္လာေသာ လူထုႀကီးမွာ ဓားမ်ားဆြဲကုန္ၾကေတာ့ ထယ္ေယာင္းတို႔လည္း ေျပးရေတာ့သည္။
လမ္းတြင္လည္း ruts ဝင္ေနေသာ Alpha မ်ားေၾကာင့္ သြားဖို႔ရန္ အဆင္မေျပေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ ဓားကို အသင့္အေနအထား ကိုင္ၿပီး ျပန္တိုက္ဖို႔သာ ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကေတာ့သည္။
"ခဏ...ခဏေလး၊ ဒါက ေတာင္ဘက္က သူရဲေကာင္းေလးမလား၊ Omega ေတြကို ကယ္လိုက္တယ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးေလ"
Beta မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေအာ္သံေၾကာင့္ အားလုံးမွာ ရပ္သြားၾကၿပီး ထယ္ေယာင္းကို ၾကည့္လာၾကသည္။ အဲ့ေတာ့မွ လူေတြက ရန္မူလိုတဲ့ မ်က္လုံးမ်ားမရွိၾကေတာ့ဘဲ အခ်င္းခ်င္း တီးတိုးတီးတိုးေျပာကာ သုံးေယာက္လုံးကို အကဲခတ္ေနၾကပုံ။
ထိုထဲမွ လူႀကီးတစ္ေယာက္က ထြက္လာကာ ထယ္ေယာင္းေရွ႕သို႔ ေလွ်ာက္လာသည္။
"ဒါဆို ဒီက ကေလးက ငါ့ရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ေပါ့"
"ဗ်ာ"
ထယ္ေယာင္းမွာ နားမလည္ဟန္နဲ႕ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလး ၾကည့္ေနသည္။ ထယ္ေယာင္းပုံစံကို ရိပ္မိတဲ့ လူႀကီးက ၿပဳံး႐ုံေလးသာ ၿပဳံးလိုက္ၿပီး
"ဒီလိုပါ၊ မင္းကယ္ခဲ့တဲ့ Omega သုံးေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ငါ့ရဲ႕ သမီးေလးပါ၊ မင္းသာ မကယ္ရင္ သူ႕ဘဝႀကီး ဘယ္လိုျဖစ္ေနေလာက္ၿပီလဲ မေတြးရဲေလာက္ေအာင္ပါပဲ၊ အဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"မဟုတ္တာ၊ ကြၽန္ေတာ္က လုပ္သင့္လို႔ လုပ္တာပါ"
"သိပါတယ္၊ စိတ္ထားျမင့္ျမတ္တဲ့ Omega ပဲ၊ သမီးကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ခိုင္းခ်င္လို႔ အိမ္ခဏႂကြပါဦး"
လူႀကီးသူမလို တေလးတစား အေခၚခံေနရတာေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းေနရခက္လာသလို၊ အားလုံးရဲ႕ အၾကည့္ေတြကလည္း သူ႕ဆီမွာ။ ဒါက ရန္သူ႕နယ္ေျမဆိုတာကိုပင္ ေမ့ေလ်ာ့သြားရေလာက္ေအာင္ပင္။
ထယ္ေယာင္းဘာမွျပန္မေျပာရေသး၊ ေကာင္းကင္ေပၚသို႔ ေသနတ္ေဖာက္သံတစ္ခု က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားလိုက္ရသည္မို႔ အကုန္လုံးမွာ တုန္လႈပ္သြားၿပီး ေသနတ္သံလာရာကို ၾကည့္လိုက္ရာ
"မင္းသားပဲ"
"မင္းသား ျပန္လာတယ္"
တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္နဲ႕ ေျပာၾကၿပီး ေခါင္းငုံ႕ကာ ေဂ်ာင္ဂုကို အရိုအေသေပးၾကသည္။ ထိုလူမ်ားနဲ႕ ကြဲျပားစြာ ထယ္ေယာင္းကေတာ့ အစြမ္းကုန္ၿပဳံးရင္း ေဂ်ာင္ဂုဆီသို႔ သြက္သြက္ေလး ေျပးသြားသည္။
ေျဖးညင္းစြာ လွမ္းလာေနေသာ ေဂ်ာင္ဂု၏ အနားေရာက္တာနဲ႕ ေဂ်ာင္ဂုရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးထဲ ေျပးဝင္ၿပီး
"ေမာင္ သတိရလာၿပီ၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဘာမွမျဖစ္သြားတာ"
ထယ္ေယာင္းက ေျပာၿပီးတာနဲ႕ ေဂ်ာင္ဂုအား ထြက္ေျပးသြားမွာစိုးသည့္အလား တင္းၾကပ္စြာ ဖက္လာၿပီး ေဂ်ာင္ဂု၏ pheromone မ်ားကို ႏွာေခါင္းေလးနဲ႕ တရႈံ႕ရႈံ႕လုပ္ေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေဂ်ာင္ဂုဘက္မွ တုန႔္ျပန္မႈ ဘာမွမရွိသည္မို႔ ထယ္ေယာင္းမွာ ကိုယ္ခ်င္းျပန္ခြာၿပီး နားမလည္သလိုနဲ႕ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ေဂ်ာင္ဂုထံမွ အၿပဳံးတို႔အစား အသံမာမာသာ ထြက္လာသည္။
"ဘယ္သူက လာခိုင္းလို႔ ေျမာက္ဘက္ကို လာရတာလဲ"
"ေမာင္"
"ေမးတာေျဖ"
ေဂ်ာင္ဂု ပုံစံက တကယ့္ကို ေဒါသထြက္ေနတဲ့ပုံမို႔ ထယ္ေယာင္း ေခါင္းေလးငုံ႕သြားကာ အကၤ်ီစေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ဆုပ္ေခ်ေနရင္း
"ေမာင္က ျမားမွန္ထားလို႔ လက္ထပ္ပြဲကို မလာနိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပေပးခ်င္လို႔ပါ"
"ဘယ္သူက လုပ္ခိုင္းလို႔လဲ၊ အဲ့ေလာက္ ရဲတင္းမေနနဲ႕ ကင္ထယ္ေယာင္း၊ ဟိုဘက္ကိုၾကည့္ အဲ့ဒါ ruts ဝင္ေနတဲ့ Alpha ေတြ၊ မင္းက Omega ၊ သတၱိရွိတယ္ဆိုၿပီး အကုန္လုံးကို လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္မေနနဲ႕"
ေဂ်ာင္ဂု စိတ္တိုတိုနဲ႕ အသံက်ယ္ကာ ေအာ္မိေတာ့ ေဘးနားက လူထုႀကီးမွာ မီးကိုေရနဲ႕ ၿငိမ္းလိုက္သကဲ့သို႔ ရွဲကနဲ တိတ္သြားၾကေတာ့သည္။ ထယ္ေယာင္းမွာေတာ့ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ဖိကိုက္ကာ မငိုမိေအာင္ ထိန္းထားသေယာင္။
ေဂ်ာင္ဂုလည္း သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်ကာ ေဘးနားက ေဘာမ္ဂယူနဲ႕ ထယ္ဟြန္းကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပစ္ရွိသူမ်ားပမာ အၾကည့္ေတြလႊဲၿပီး ေခါင္းေလးေတြ ငုံ႕သြားၾကသည္။ ၿပီးမွ ေဂ်ာင္ဂုက ထယ္ေယာင္းဘက္ကို ျပန္လွည့္လိုက္ၿပီး
"လက္ေမာင္းမွာလည္း ဓားဒဏ္ရာ ရထားေသးတယ္၊ ဓားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမျမႇောက္နိုင္ေသးတာကို ေျမာက္ဘက္ကို လာရလား၊ ငါ့ကို ဒီေနရာမွာတင္ စိတ္ပူလြန္ၿပီး ေသသြားေစခ်င္တာလား"
"ေတာင္း..ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ငါမင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ေျပာေနတာ၊ ဆုံးရႈံးရမွာ ေၾကာက္လြန္းလို႔ ေျပာေနတာကို မင္းငါ့စကားကို တစ္ခါမွ နားမေထာင္ဘူး"
ေဂ်ာင္ဂုက ေလသံမာမာကို ဖိၿပီး ေျပာေနေတာ့ ထယ္ေယာင္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ မထိန္းနိုင္ေတာ့ဘဲ ပါးျပင္တစ္ေလွ်ာက္စီးက်လာေတာ့သည္။ ေဘးနားကလူမ်ားသည္လည္း လႈပ္ပင္ မလႈပ္ရဲၾကေတာ့။
"မင္းသား...မင္းသား ျပန္ေရာက္..ေရာက္"
လူအုပ္ၾကားထဲမွ ေျပးထြက္လာေသာ ဂြမ္ဆူမွာ ေဂ်ာင္ဂုေရွ႕တြင္ ငိုေနေသာ ထယ္ေယာင္းကို ျမင္လိုက္ရတာေၾကာင့္ ေျပာမဲ့ စကားတို႔ကို ထိန္းလိုက္ၿပီး ေျခလွမ္းမ်ားတုန႔္ခနဲ ရပ္သြားရသည္။
အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ စိုက္ၾကည့္ေနၾကေသာ လူမ်ားကို ဂြမ္ဆူကပင္ လူစုခြဲေစကာ အိမ္ျပန္ခိုင္းရေတာ့သည္။ အဲ့ေတာ့မွ လူထုႀကီးမွာ စပ္စုခ်င္ၾကေသးေသာ္လည္း အလွ်ိုအလွ်ိုျပန္သြားၾကေတာ့သည္။
လူပါးသြားေတာ့မွ ဂြမ္ဆူလည္း ေဂ်ာင္ဂုနားကို ခပ္သြက္သြက္ေရာက္လာၿပီး
"မင္းသား အဆင္ေျပပါရဲ႕လား၊ ဟို..ဟို ပြဲ၊ လက္ထပ္ပြဲကေရာ"
"ဖ်က္လိုက္"
တုန႔္ဆိုင္းျခင္းမရွိ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖေသာ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ဂြမ္ဆူမွာ မ်က္ခုံးမ်ားပင့္သြားကာ ျပာျပာသလဲနဲ႕
"မ...မျဖစ္ဘူးေလ၊ ဝမ္လူႀကီးမင္းနဲ႕ မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီး ထီးနန္းကိုလည္း.."
"မလိုခ်င္ဘူး၊ ဒီတိုင္း ထယ္ေယာင္းနဲ႕ပဲ ေနမယ္"
ေဂ်ာင္ဂုက ဂြမ္ဆူကို ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ ထယ္ေယာင္းဘက္ကို လွည့္ကာ ထယ္ေယာင္းလက္ေလးကို အသာဆုပ္ကိုင္ရင္း
"ဒီကေန ထြက္သြားရေအာင္၊ ေမာင္နဲ႕ ေမာင့္အသက္ ႏွစ္ေယာက္ထဲ"
ေဂ်ာင္ဂုစကားေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ တအံ့တဩနဲ႕ မ်က္လုံးေလး ဝိုင္းစက္ကာ ေမာ့ၾကည့္လာသည္။
"မျဖစ္ဘူး ေမာင္၊ ေမာင္က ဘုရင္ျဖစ္မဲ့သူပါ၊ ထယ့္ေၾကာင့္နဲ႕..."
"ထီးနန္းကို စိတ္မဝင္စားဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္ မဟုတ္လား"
ေလသံနဲနဲမာသြားေသာ ေဂ်ာင္ဂုေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္းမွာ ကိုယ္လုံးေလး တစ္ခ်က္တုန္သြားၿပီး အေနာက္သို႔ အနည္းငယ္ ဆုတ္သြားသည္။ ေဂ်ာင္ဂုမ်က္လုံးေတြကအစ ေလသံအဆုံး အရင္ကပုံစံမဟုတ္ဘဲ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းေနသည္။
ထယ္ေယာင္းရဲ႕ အျပဳအမူကို ၾကည့္ၿပီး ေဂ်ာင္ဂု ႏႈတ္ခမ္းတြန႔္႐ုံေလးအသာၿပဳံးလိုက္ၿပီး ဟက္ခနဲ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ကာ
"အခုေတာ့ မင္းလည္း ငါ့ကို မေကာင္းဆိုးဝါးလို႔ ထင္ေနၿပီမလား"
"စိတ္ကိုေလွ်ာ့ၿပီး ေသခ်ာဆုံးျဖတ္ပါ၊ ေမာင္က အခု ေဒါသထြက္ေနတုန္းမို႔.."
"စိတ္ေလွ်ာ့ရမယ္ဟုတ္လား၊ ဒီအေျခအေနမွာ ဘယ္လို စိတ္ေလွ်ာ့နိုင္မွာလဲ"
ေဂ်ာင္ဂုမွာ ေဒါသ အလြန္ထြက္ေနၿပီမွန္း သိသာလွၿပီး ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေဒါသထြက္ေနေသာ Alpha ၏ pheromone ျပင္းျပင္းေတြ ပ်ံ့ႏွံ႕ေနတာေၾကာင့္ လူမ်ားမွာ ေရွာင္သြားၾကသလို ထယ္ဟြန္းမွာလည္း ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးလာသည္။ ဂြမ္ဆူသည္လည္း ႏွာေခါင္းေသြးေတြပင္ လွ်ံလာသည္မို႔ ေဘာမ္ဂယူမွာ ထယ္ဟြန္းနဲ႕ ဂြမ္ဆူကို အနားမွ ေခၚထုတ္သြားရသည္။
ထယ္ေယာင္းကေတာ့ အႏၲရာယ္ရွိမည္မထင္။ အေၾကာင္းက Alpha ေတြက သူ႕ Omega ကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္ေလ့မရွိဘူးေလ။
"ေမာင္ ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ပါဦး အခုကေမာင္က ေဒါသထြက္ေနတာမို႔..."
"ငါ့ရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြ ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြက အၿမဲတမ္း မင္းပဲ ကင္ထယ္ေယာင္း၊ ထပ္စဥ္းစားလည္း မင္းကိုပဲ..."
ေဂ်ာင္ဂုစကားမဆုံးေသး ထယ္ေယာင္းမွာ ေဂ်ာင္ဂုရင္ခြင္ထဲ ဝင္ကာ ေဂ်ာင္ဂုအား တင္းၾကပ္စြာဖက္လာသည္။ ထယ္ေယာင္းအျပဳအမူေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုမွာ ေျပာလက္စ စကားမ်ား လည္ေခ်ာင္းဝမွာပင္ ရပ္တန႔္သြားသေယာင္။
"ေမာင့္စကားကို နားေထာင္ပါမယ္၊ အိမ္မွာပဲ လုံလုံၿခဳံၿခဳံေနမယ္၊ တိုက္ခိုက္တာမ်ိဳးေတြမလုပ္ေတာ့ဘူး၊ ေနာက္ထပ္ ဒဏ္ရာရတာေတြလည္း မျဖစ္ေစရဘူး၊ ညဘက္လည္းအျပင္မထြက္ဘူး၊ ဒီတိုင္း အိမ္မွာပဲ Omega တစ္ေယာက္လို ေနမယ္၊ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ထယ့္ကို စိတ္ပူလို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ထီးနန္းကို စြန႔္တာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ပါနဲ႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
မိမိအား တင္းၾကပ္ေနေအာင္ ဖက္ထားသည့္အျပင္ ႏွာေခါင္းထဲ ထယ္ေယာင္း၏ pheromone ေလးမ်ားက လာက်ီစားေနသည္မို႔ ေဒါသမီးမ်ားကို ေရစင္ေအးနဲ႕ ၿငိမ္းေပးေနသကဲ့သို႔ ေဂ်ာင္ဂု စိတ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ေျပေလ်ာ့လာသည္။
ရင္ခြင္ထဲက Omega အား ျပန္လည္ေပြ႕ဖက္ကာ ေခါင္းလုံးလုံးေလးကို တစ္ခ်က္ နမ္းရွိုက္လိုက္မိသည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေမာင့္ဘက္က လြန္သြားတယ္၊ အရမ္းလန႔္သြားလား"
"အင္း"
ထယ္ေယာင္းအေျဖေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုမွာ အနည္းငယ္ၿပဳံးၿပီး ကိုယ္ခ်င္းခြာလိုက္ကာ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေမးဖ်ားေလးကို လက္နဲ႕ကိုင္ေမာ့ၿပီး အၾကည့္ခ်င္းဆုံေစသည္။
"ေမာင္တို႔ လက္ထပ္ရေအာင္၊ ေမာင့္အသက္နဲ႕ တစ္စကၠန႔္ေတာင္ မခြဲခ်င္ေတာ့ဘူး"
.
.
.
"အစ္ကို ဂြမ္ဆူ၊ အဆင္ေျပရဲ႕လား"
ေဘာမ္ဂယူက ပါလာေသာ လက္ကိုင္ပုဝါနဲ႕ ဂြမ္ဆူရဲ႕ ႏွာေခါင္းေသြးမ်ားကို သုတ္ေပးရင္း ေမးေတာ့ ဂြမ္ဆူမွာ ေခါင္းသာ ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
"ခ်ီးပဲ၊ အဲ့ Alpha ရဲ႕ pheromone က ဘာလို႔ အဟြတ္ အဲ့ေလာက္ ျပင္းရတာလဲ အဟြတ္ အဟြတ္"
ထယ္ဟြန္းမွာ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးၿပီး မေက်မနပ္ေျပာေတာ့ ဂြမ္ဆူမွာ ခ်က္ခ်င္း ေခါင္းေထာင္လာသည္။
"မင္းသားကို မရိုမေသနဲ႕ ဘယ္လိုေျပာေနတာလဲ"
ဂြမ္ဆူစကားကို ထယ္ဟြန္းက အာ႐ုံမစိုက္ဘဲ ေခါင္းတခါခါနဲ႕သာ အပင္ကို မွီၿပီး ထိုင္ခ်လိဳက္သည္။ ဂြမ္ဆူသည္လည္း ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ တန္းလန္းထားခဲ့ရေသာ မင္းသား၏လက္ထပ္ပြဲဆီ ျပႆနာေျဖရွင္းရန္ ေျပးရေတာ့သည္။
"အဟြတ္ အဟြတ္"
ထယ္ဟြန္းက လက္ကိုအုပ္ၿပီး ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္ရာ လက္ဖဝါးတြင္ ေသြးအနည္းငယ္ေပသြားသည္မို႔ ေဘာမ္ဂယူမွာ အလန႔္တၾကားျဖစ္သြားၿပီး ထယ္ဟြန္းေဘးမွာ ထိုင္ခ်လိဳက္ကာ
"ဂန္..ဂန္ထယ္ဟြန္း၊ ေခ်ာင္းဆိုးရင္း ေသြးထြက္လာတာမလား ဒုကၡပဲ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္းပါ အဲ့ဒါ ဟို Alpha pheromone ေၾကာင့္ျဖစ္သြား႐ုံပါ၊ မသိရင္ ငါက ေသေတာ့မွာက်ေနတာပဲ"
"မင္းသားက ေၾကာက္စရာႀကီး၊ အစ္ကိုေယာင္းေရာ အဆင္ေျပရဲ႕လား မသိပါဘူး၊ သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္"
ေဘာမ္ဂယူက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ထိုင္ေနရာမွ မတ္တတ္ထရပ္ရန္ အျပင္ ထယ္ဟြန္းက ေဘာမ္ဂယူလက္ကို ျပန္ဆြဲလိုက္သည္။
"မသြားနဲ႕ ထိုင္ေန"
"အစ္ကိုေယာင္း တစ္ခုခုမျဖစ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္"
"ဟို Alpha လား အစ္ကိုေယာင္းကို နာက်င္ေအာင္လုပ္မွာ"
ထယ္ဟြန္းေျပာတာလည္း မွန္ေနသည္မို႔ ေဘာမ္ဂယူမွာ ေခါင္းတဆတ္ဆတ္သာ ၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
"ေဘာမ္ဂယူ"
"ဘာလဲ"
"ဟို...ဟိုဟာ ငါက နဲနဲ ဟိုဟာ"
စကားအထစ္ထစ္နဲ႕ လိုရင္းမေရာက္ျဖစ္ေနေသာ ထယ္ဟြန္းကို ေဘာမ္ဂယူ မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္ ျမႇင့္ကာ စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။
"ငါကအခု Alpha pheromone ေၾကာင့္ နဲနဲ"
"ေျပာစရာရွိတာေျပာစမ္းပါ"
"အဲ့ဒါ ငါျမန္ျမန္သက္သာေအာင္ Omega pheromone ထုတ္ေပးလို႔ ရမလား"
"ဘာ"
ထယ္ဟြန္းမွာ ေျပာၿပီး မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ကာ တစ္ဖက္သို႔ လွည့္သြားေတာ့သည္။
ထယ္ဟြန္းပုံစံကို ၾကည့္ကာ ေဘာမ္ဂယူက ၿပဳံးစိစိလုပ္ေနၿပီး pheromone အခ်ိဳ႕ကို ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ သင္းပ်ံ့ပ်ံ့ရနံ႕က ေလထုထဲဝယ္ စိုးမိုးလာသည္မို႔ ထယ္ဟြန္း မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ သစ္ပင္ကို မွီေနလိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္မွာပဲ ပုခုံးေပၚသို႔ လာမွီေသာ အထိအေတြ႕။ ေဘာမ္ဂယူမွာ ထယ္ဟြန္း၏ ပုခုံးေပၚ ေခါင္းေလးမွီလာသည္။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဖယ္"
"ေက်းဇူးမသိတတ္လိုက္တာ၊ ငါက pheromone ထုတ္ေပးထားရင္ မင္းကေခါင္းအုံးျပန္လုပ္ေပးမွေပါ့၊ ငါက မင္းလို သစ္ပင္ႀကီးမွီၿပီး မအိပ္နိုင္ဘူး၊ မာတယ္"
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ ပုခုံးကို ေခါင္းျပန္အုံးကာ မ်က္လုံးမွိတ္သြားေသာ ေဘာမ္ဂယူ။ ထယ္ဟြန္းလည္း ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ဒီအတိုင္းသာ ထားလိုက္ေတာ့သည္။
ဘယ္ဘက္ရင္အုံက ေသာင္းက်န္းေနေသာ ႏွလုံးသားကို ေဘာမ္ဂယူ သတိမထားမိပါေစနဲ႕ဟု ဆုေတာင္းရင္း။
.
.
.
To Be Continued
[Alpha က ေဒါသထြက္လို႔ ထုတ္လိုက္တဲ့ Pheromone က Alpha Beta ေတြကိုပဲ သက္ေရာက္ပါတယ္။
ေဂ်ာင္ဂုက True Blood Alpha ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕ ေဒါသထြက္တဲ့အခါထုတ္တဲ့ pheromone ကို သာမန္ Alpha ေတြ Beta ေတြ မခံနိုင္လို႔ အသက္ရႈၾကပ္ၿပီး ေခ်ာင္းဆိုးတာ၊ ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံတာ၊ ေသြးအန္တာ၊ ဒဏ္ရာရွိရင္ ဒဏ္ရာကေန ေသြးထြက္တာေတြ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ Omega ေတြေပၚေတာ့ မသက္ေရာက္ပါဘူး။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ထယ္ဟြန္းနဲ႕ ဂြမ္ဆူပဲျဖစ္ၿပီး ေဘာမ္ဂယူနဲ႕ ထယ္ေယာင္းက ဘာမွမျဖစ္တာပါ။
Omega ေတြေပၚက ျဖားေယာင္းတဲ့အခါ ထုတ္တဲ့ Alpha pheromone ကပဲ သက္ေရာက္ပါတယ္။]