Blade Point Of View
"Blade tama na please!" sabi ng isang pamilyar na boses sa akin
Parang pamilyar sa akin ang boses na iyun-
Nang tigan ko ang mga mata ng black phoenix ay nakita ko si Tatay sa repleksyon ng kanyang mga mata.
"Tatay!"
Nakita kong nasasaktan si tatay Gino dahil sa akin, dahil sa kagustuhan niyang pigilan ako ay nasasaktan siya and I couldn't do anything! Wala akong magawa kundi ang manood na lang dahil wala akong kontrol sa katawan ko.
"Blade kahit anong mangyari, hindi kita hahayaang maging Halimaw." mahinang sabi ni Tatay na ngumiti't unti-unting bumitaw
May kung anong kaba sa dibdib ko nang sabihin niya yon pero pinilit ko balewalain yon. Alam ko na hindi yon mangyayari.
"Sino ka ba at bakit mo ako pinipigil? Gusto mo bang maunang mamatay?!" tanong ni Escanor
I was nervous when he asked Dad that question, but I wondered why he didn't know Dad and he didn't even know me.
Hindi nagsalita si Tatay bagkos ay tumawa lamang at iginalaw ang kanyang mga kamay pero hindi ko alam kung ano yun at kung para saan.
Basta ang huli ko na lang narinig sa kanya...
"Eye's sacrifice blood control, blood blood puppeteer."
"Iron maiden, 10,000 Swords!" halos dumagundong ang boses ng itim na Escanor
Saka lumitaw mula sa kalangitan ang halos sampung libong espada.
Namilog ang aking mga mata sa nakita. Balak ba ni Escanor patayin ang mga tao?! Nanginginig ako sa takot.
Nakita ko ang repleksyon ng sarili kong kamay na kumampay siya namang sinyales ng pagragasa ng lahat ng espada para patayin ang lahat ng tao.
The fact na ako mismo ang patay sa mga tao... Mas lalo akong natakot.
Napikit ako saka tinakpan ang tenga ko.
"Tama na!" sigaw ko. I'm afraid to think that I would kill everyone, even the woman I love. "Tama na please, Escanor bumalik ka na sa dati!" pagsusumamo ko.
Hindi ko na pigilan pa ang umiyak sa isiping papaslang ako ng maraming tao, kabilang roon si Olivia, si tatay at si Father.
No! Ayaw ko, ayaw kong mangyari yun!
"Escanor meus optimus quomodo es amicus?"
*Escanor kamusta ka na aking matalik na kaibigan?*
Natigilan ako sa pamilyar na boses na narinig ko, hindi ko naiintindihan ang kanyang sinabi pero alam kong si Escanor ang kausap niya.
"Sino yon?" takang sabi ko at nakita ko ang Isang naglalakad na puting liwanag
Noong una akala ko liwanag ito pero unti unti naging malinaw sa akin ang mukha niya, unti-unti kong nakilala kung sino siya.
"QUIS ES! QUID TE-"
*SINO KA! PAANO KA-*
"Non nosti me amplius hahaha!"
*Hindi mo na ba ako nakikilala hahaha.*
Ang kanina'y itim na phoenix ay naging kulay pula muli ng makita siya, subalit nanatiling itim ang mga mata nito.
Siya ang nasa nakaraan ni Escanor, si Vermillion B-
"Blade ikaw nga ba yan?" ani ni Escanor
I see he can't recognize even his own old Vessel. Hindi kaya dahil sa sobrang tindi ng galit niya ay hindi niya makita kung sino ang kaharap niya?
Kung ganun parang binubulag siya ng galit niya.
"Ita sum, magnitudo tua et plumae tuae pulcherrimae sunt." nakangiting sabi nito na hinaplos ang pulang balahibo. "Sed oculi tui... Pleni sunt irae."
*Oo ako nga, ang laki mo na pala at napaka ganda pa din ng balahibomo pero ang mga mata mo... Puno ito ng galit.*
Nalungkot itong pinagmasdan ang mga mata ni Escanor.
"Propter stultitiam meam quae plena est ira quae semper creat latus tuum nigrum, abscondisti illud diu et conatus est celare malum quod factum est in praeteritis ... et quia vidisti faciem hominis qui me fecit. mors, quem celavisti iram 1000 annos ante te fecit... Caecus et surdus. Desine ante damnatum Escanor."
*Dahil sa aking kahangalan na buo ang galit na siyang laging lumilikha sa itim mong bahagi, matagal mo itong ikinubli at pinilit ikubli ang masamang nangyari sa nakaraan... At dahil nakita mo ang kamukha ng taong naging dahilan ng pagkamatay ko, yung ikinubli mong galit 1000 years ago ay ginawa kang bulag at bingi. Itigil mo ito bago pa may mapahamak Escanor.*
"Pero nararapat lang silang mamatay!" may halong galit ang Boses nito. "Pinatay ka ng babaeng yon kaya bakit sa kasalukuyan siya pa din ang kinakampihan mo?! Tandang tanda ko ang lahat!"
Muli ay tila nasilip ng aking mga mata ang nakaraan ni Escanor...
Nakita ko nga ang isang Babaeng kamukha ni haruko na pinaibig ang puso ng isang manggagamot, nagpapanggap na mabait sa harap nito pero nagkukubli ang galit at ingit nito sa manggagamot na iyun dahil halos lahat ng tao ay pinupuri ang kabutihan at galing ng M
manggagamot na may pulang mga mata, si Vermillion Blade.
" Bakit ba pula ang iyong mga mata? May secreto ba sa likod ng pulang mga matang yan?" tanong ng babae
"Kapag sinabi ko, baka sabihin mong nahihibang na ako." natawang wika ni VB
"Hindi, maniniwala ako sa sasabihin mo." nakangiting sabi nito pero ang totoo'y gusto niya lang malaman kung konektado ba ang pagiging pula ng mga mata ng manggagamot sa kakayahan nitong makapagpagaling
Naniwala ang tila hangal na manggagamot at sinabi ang totoo.
Sinabi niyang nung minsang nabigo siyang gamutin ang isang naghihingalong bata at naramdaman na niya ang sobrang sakit na mamatayan ng patiente sa kauna-unahang pagkakataon... ay nagpakita sa kanya ang isang pulang piniks at tila nakikipag deal sa kanya.
'Sa oras na tanggapin mo ang maging aking sisidlan, hindi mo raranasin pang makakita ng tao at hayop na pasyenteng patay sa harap mo, dahil t
sa taglay kong kapangyarihan kung kaya't walang kahit anong sakit ang hindi mo mapagagaling.' yon ang sinabi sa kanya ng piniks
Lubos na malambot ang puso ng Mangagamot kung kaya't siya ang pinili ni Escanor at tinanggap niya ito alang-alang sa mga tao at hayop, pero ang kalambutan ng kanyang puso rin ang kanyang naging kahinaan.
Nang naging kasintahan na niya ang babae ay nasabi niya kung paano niya at naipasok sa loob niya si Escanor.
"Kung ganun, kung sakaling gustuhin mo ng alisin siya sa katawan mo? paano mo gagawin yun?" tanong ng babae
"Bakit ko naman gagawin yun?" pagtataka niya
"Kung sakali lang naman diba, halibawa na lang gusto mo na siya ipasa sa magiging anak mo, paano yun? Pwede ba yun o baka naman hanggan kamatayan mo-"
"Pwede yun, kailangan ko lang gawin ang isang ritual para buksan ulit ang pintuan na pinasokan niya papasok sa katawan ko at palabasin siya." nakangiting sagot niya
Ang galing ni Vermillion ay nasa kamay niya lang, pero mangmang siya at madaling mauto ng tao kasi wala siyang pinag-aralan.
"Nilinlang ka ng babaeng yun at pinatay!" naghihinagpis sa galit na saad ni Escanor. "Kaya hindi ko maintindihan kung bakit pinagtatangol mo siya!"
Napabalik ako sa realidad.
"Nagkakamali ka." mahinahong sagot nito "Siya'y nagmula lamang sa lahi ni Laura subalit hindi siya yun, wala siyang kasalanan at mas lalong walang kasalanaan ang iba kaya sana'y alisin mo na ang galit sa p puso mo at ipaubaya ito sa Panginoon." mahabang sabi ng lalaki at ngumiti
I saw Escanor's tears at ang muling bagbalik ng pulang mga mata niya.
Makikita sa magandang mata ni Escanor ang kalungkutan, subalit kahit ganun ay nagawa niya pa ding magbigay pugay sa taong minsa'y naging kaibigan niya.
He bent down so that Vermillion could reach his head, hinaplos naman ni Vermillion ng may pagmamahal ang kanyang pulang tuka ng piniks.
"Blade..."
"Paalam na aking kaibigan."
Naawa ako ng makita kong dahan-dahan siyang naglalaho.
Humarap siya sa akin at ngumiti
Noo'y muli kong napansing kamukha siya ni Tatay lalo na kapag nakangiti.
"Ikinagagalak kong makilala ka, masaya akong makita ang taong nagmula sa aking lahi."
Ako ba ang tinutukoy niya?
"Sinasabi mo bang ikaw ang ninuno ko?" tanong ko pero hindi niya yun sinagot
Naging seryoso ang mga tingin niya sa akin.
"Balang araw ay pagagalingin ng mata mo ang napalaraming buhay subalit ang kapalit ay ang pagkawala ng lahat - lahat sayo." wika niya na ikinagulat ko at kinatakot ko
Anong ibig niyang ipahiwatig sa akin?
Bakit niya sinasabi sa'kin yon?