"Kilala ka na ni Clyde, matagal na," sabi ni Nick sa akin habang akbay-akbay pa rin niya si Clyde.
"N-no... I-I mean yes! Of course! Si kuya Clyde—" Napatigil ako nang mapangiti si Clyde at matawa si Nick.
Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong isipin sa puntong ito. I've known him six years ago. Nakilala ko rin siya dahil kay Nick, napakatahimik niya kaya ang tingin ko sa kaniya ay misteryosong tao. Iyon ang nag-uyok sa akin upang kilalanin pa siya, and now that he's here, standing in front of me—I froze.
"Mel..." When he spoke once again, my jaw dropped.
"That voice, it's very familiar..."
Lumapit pa nang kaunti si Clyde sa akin. "Kumusta... ka na?" tanong niya sa akin at para bang sobrang saya niya nang makita't makausap ako.
Hindi ko naibuka ang bibig ko, nakatulala lang ako sa kaniya habang nanlalaki ang mga mata ko. Hindi pa rin ako makapaniwala na pagkatapos nang ilang taon, muli kong maaalala si Zach dahil sa boses ni Clyde na kaparehong-kapareho ng boses ni Zach.
"Melissa Keistyn." Mas lumapit pa siya sa akin habang ako naman ay bahagyang lumayo mula sa kaniya.
Napalunok ako at tahimik pa ring pinagmamasdan siya. "Mahal ko." Mas lalo akong nagulat nang sabihin niya iyon sa akin nang harap-harapan.
"Limang taon, Mel... limang taon..." Nagugulat na lang ako sa mga naririnig ko mula kay Clyde.
"A-ano a-ang... ibig mong... sabihin?" nagtatakang tanong ko, ngunit may kutob na ako. Kakaiba na ang nararamdaman ko.
"Meloves?" Napangiti siya nang sabihin niya iyon at biglaan na lang niyang ipinulupot ang dalawang braso niya sa baywang ko at hinatak ako papalapit sa kaniga.
"Hi love... I-I love you." When I heard him said that, I became more confused, but surprised at the same time.
Marami ang bumabalik sa isipan kong kahit matagal nang nangyari ay malinaw pa ring umiikot sa isip ko. When I heard Clyde's voice, it's clearly similar to Zach's voice. When Clyde called me the nickname 'Meloves' that Zach gave to me, and when Clyde said those words to me, it was the first time I've heard Zach's voice. Those five words were the first words he said in his voice message. Hindi ko na kinakaya ang mga pangyayari, kaya napapanganga na lang ako nang muli kong maalala ang kauna-unahang voice message ni Zach sa akin.
"Hi love, I love you. Don't forget, you're precious... and you're mine. Take care, Meloves."
"Melissa, m-mahal na mahal k-kita..." bulong ni Clyde sa akin habang humihikbi at mas humihigpit pa ang yakap niya sa akin.
"I'm sorry... if I-I left... you." Sa hindi malamang rason ay itinulak ko siya gamit ang dalawang kamay ko at napaatras siya nang kaunti.
Pinagmasdan ko ang mga mata niyang namumula at may tumutulong luha. His skin is turning pale and I can see that his hands are both shaking and his lips are trembling. Basta't itinulak ko na lang siya dahil hindi ko alam ang nangyayari, hindi ko alam kung bakit gano'n siya magsalita.
"Melissa, I'm sorry—"
"Sino ka? Admirer? Stalker? Sino ka ba talaga?" Nakakunot ang noo ko sa kaniya nang sunod-sunod akong magtanong.
"Melissa... miss na miss na kita—"
"Limang taon na ang nakalipas... pero ikaw pa rin... ikaw pa rin ang hinahanap-hanap ko..." he said.
His voice gave me goosebumps. Ang boses na dati ko pang narinig at napakinggan. Iyon ang boses na nagmulat sa mga mata ko na siya nga, siyang-siya nga, siya nga si Zach.
"Magpakilala ka nang... maayos," utos ko sa kaniya.
Sinubukan niyang lumapit sa akin at hawakan ang mga kamay ko ngunit napatigil siya. Imbis na lapitan niya ako ay lumuhod siya sa harapan ko habang nakayuko. Nagtinginan ang ibang tao sa amin dahil ang akala nila ay may proposal na mangyayari. Ikinagulat ko ito at mabilis na napunta ang titig ko kay Nick na nasa likod lang ni Clyde at may kalayuan ang distansya niya mula sa amin. Nanlalaki rin ang mga mata niya habang nakatitig kay Clyde na nakaluhod ngayon sa harapan ko.
Inangat niya ang ulo niya at maiging tiningnan ako sa mga mata. "I am Zach, your first love and your secret admirer for eight years."
"Noong araw na una kitang nakita... natulala ako sa'yo. Pinagmasdan ko ang kilos mo... at kung paano ka makitungo sa ibang tao."
"You are very pretty, humble, and kind."
"I-I never had the chance to speak with you... approach you because I was too afraid..." kuwento niya.
"Grade 8 ako noon at grade 7 ka, tuwing nakikita kita... gustong-gusto kitang lapitan... pero hindi ko maigalaw ang mga paa ko."
"Hanggang sa araw-araw na kitang nakikita, nakakasalubong at napapansin... pero wala akong lakas ng loob para lapitan ka." Bawat salitang lumalabas mula sa bibig ni Clyde, isinasaisip ko.
Patuloy pa rin siyang nakaluhod habang nagkukuwento. "Hanggang sa lumipas ang ilang taon, grade 11 ako at ikaw naman ay grade 10... si Nick ang naging daan upang maihatid sa'yo ang mga gusto kong ibigay sa'yo." Doon ko naalala ang mga natatanggap ko mula kay Nick, ang wafers pati na rin ang pulang rosas.
Napansin ko ang pagngiti ni Clyde. "'Yong hello wafers? Bumibili ako no'n... nakakasampung pakete ako sa isang linggo at naghahanap ng magagandang mensahe sa likod ng wrapper para sa'yo... 'yong pulang rosas? Akin din galing iyon... pinagtiyagaan kong magtanim no'n sa loob ng ilang taon... para lang may maibigay ako sa'yo na bulaklak." I gently kneeled down and slowly held Clyde's right hand.
"Please, tumayo ka na..." Biglang tumulo ang luha ko at nakita ito ni Clyde.
"Mel—" Binitawan ko ang kamay niya at muli akong tumayo upang punasan ang luha ko gamit ang kaliwang kamay ko.
"Clyde, tumayo ka na..." Muli kong utos sa kaniya, kaya agad siyang tumayo.
Matagal akong pinagmasdan ni Clyde habang ako naman ay nagpipigil ng iyak, ngunit nang mahagip ng mga mata ko ang nag-aalalang mukha niya ay hindi ko na napigilan ang pagtulo ng luha ko. Clyde slowly opened his arms, wanting to give me a hug.
"Zach..."
"Zach, I'm sorry." Lumapit ako sa kaniya at niyakap din siya. At the end, I believed him.
"I love you, Meloves. I'm sorry for leaving you," sabi niya sa akin habang hinahaplos-haplos ang likod ko.
"B-bakit? Bakit m-mo 'ko... iniwan?" Ramdam ko ang paghalik ni Clyde sa ulo ko. Itinanggal ko ang pagkakayakap sa kaniya at muling pinunasan ang luha ko.
"Hindi kita iniwan, Mel. Hinding-hindi... lagi ka lang nandito," sabi niya sa akin at ang tingin ko ay napunta sa tinuturo niya, ang puso niya.
"L-lahat ng panliligaw n-ni Nick sa akin... n-nasaksihan mo?" Tumango siya ngunit kita ko pa rin ang ngiting dala-dala niya.
"B-bakit, Zach? P-paano mo n-natiis?" bulong ko.
"Love, mahabang kuwento. Malalaman mo rin once na nabasa mo ang journal ko."
"The diary was created eight years ago. Lahat ng tanong mo ay masasagot ng journal ko." Tumango-tango ako at napahikbi habang nakahawak sa baywang niya at siya naman ay haplos-haplos ang pisngi ko.
"You're very beautiful, Mel. Malapitan man o malayuan kitang napagmamasdan, walang pinagbabago... maganda ka pa rin."
Those words came out from his mouth gave me chills. Ang taong minahal ko sa higit isang taon, at nawala sa akin ng limang taon, muli kong narinig ang kaniyang boses na isa sa naging dahilan kung bakit ko siya minahal. I don't base on looks though Clyde or Zach is attractive—his voice made me fell in love with him—not twice, but all the time whenever I listen to his voice messages and it keeps running through my mind. And now that I heard his voice once again, I'm still in love with him, still in love with the person I met five years ago.
"I-I still have the keychain... Z-Clyde..." he chuckled when I wasn't able to mention his name right.
Nalilito pa rin ako, mas nasanay akong tinatawag siyang Zach. Pinanindigan ko nang siya si Zach dahil nahahalata ko naman. Kaya naman pala noon ay ayaw niyang magpakilala, dahil ayaw niyang malaman kong siya si Zach. Hindi ako galit na nagsinungaling siya sa akin bilang si Zach kahit na ang totoo ay Clyde ang pangalan niya. Hindi ako nagsisisi na nakilala ko siya noon at muli ko siyang nakilala ngayon.
Hindi ako nagsisising mahalin siya sa loob ng limang taon dahil ngayon, nalaman ko na mahal pa rin pala niya ako. That he was just forced to choose the wrong decision because Nick was already falling in love with me at that time. Nagparaya si Clyde para kay Nick na napapalapit na ang kalooban sa akin.
Itinanggal ko ang keychain na nakasabit sa sling bag ko at ipinakita ito kay Clyde. "I-ito, C-Clyde..."
Clyde inserted his right hand inside his left pocket of his pants and that's where he took out his keychain. Inilapit niya ang hawak niyang keychain sa hawak ko. Admiring those keychains made me giggle. Niccolo and Sasha have finally made it, they saw each other in person, just like me and Clyde.
"Partner sila 'no? Parang tayo," masayang saad ni Clyde.
Ang titig ko ay nalipat sa kaniya. "You kept the keychain."
"Yes, I did, Mel. Kahit kailan, 'di ko 'to pinabayaan... at kahit ilang taon na ang lumipas... ikaw at ikaw pa rin talaga ang para sa 'kin."
Pinindot ko ang keychain na hawak ko at nakitang umilaw ang kaniya. At nang gawin din niya ang pagpindot ng keychain niya ay nakita kong umilaw ang akin. Napatakip ako sa bibig ko. I am shocked, but overwhelmed.
My gaze shifted towards him and I didn't know what happened to me, but my eyes suddenly widened. Ngayon na ako natauhan na nga siya nga si Zach—nagparaya ngunit patuloy pa rin akong minamahal simula noon hanggang ngayon.
My hands are shaking as I try to stroke his cheeks gently. I started examining his face, the way he stares at me with love and care. The way he smiles at me even though I wasn't. My hands traveled from his cheeks to his head, and I started stroking his hair gently.
"Zach... after all these years... I saw your face... for the first time." Hinawakan niya ang magkabilang kamay ko at inilapat ito sa mga balikat niya.
"And after all these years... I gained confidence to stand in front of you and be able to speak with you... for the first time," he admitted.
Kaya pala magaan ang loob ko sa kaniya tuwing nakikita ko siya sa achool namin noon. Kaya pala sabi ko sa sarili ko ay gustong-gusto ko siyang maging kaibigan at makausap, dahil siya pala si Zach. Siya ang lalaking nakilala ko pa lamang ngunit minahal ko na nang totoo. That's why I never lose hope that one day, I would be able to reunite with him. That's why I kept the only thing he gave to me, the keychain.
"Sobrang minahal kita, Mel. Kaya hirap akong palayain ka para lang kay Nick kasi ikaw ang babaeng pinapangarap ko." Pinunasan ko ang luhang tumulo sa mata niya gamit ang daliri ko.
"I felt this love for you when I was in 10th grade... at hanggang ngayon, hindi iyon nagbago, Mel."
"At ngayon na nandito ka na sa akin, ibinalik ka na sa akin... hinding-hindi na kita pakakawalan."
"Handa akong ipakilala ka sa mga magulang ko. Handa ako sa mga puwede nilang sabihin sa atin, pero hindi ko iyon pakikinggan. Hindi nila kayang baguhin kung ano ang idinidikta ng puso ko."
"And that's you, Melissa. That's you." He planted a kiss on my head and didn't let go of me anymore.
"Ah... Clyde... Melissa, mauna na ako ha?" Dinig ko ang boses ni Nick sa likod ni Clyde habang mabagal siyang lumalapit sa amin. Nang makalapit siya ay inakbayan niya si Clyde.
"Bagay na bagay talaga kayo," nakangiting saad ni Nick sa amin, ngunit napapansin ko ang lungkot sa mga mata niya.
"Ingatan mo na, Clyde. 'Wag mo nang pakawalan," bilin pa ni Nick. Nagkamayan silang dalawa at nagyakapan.
When Nick's gaze shifted towards me, I smiled faintly. "I'm glad your happiness came back, your smile can be seen again." Inalis niya ang pagkakaakbay niya kay Clyde at nilapitan ako.
He held his hand which confused me, but when I finally recognized he wants to bid farewell, I accepted it. "Good luck, Nick," sabi ko at kinamayan siya.
"Mag-iingat kayo," ang huling bilin niya sa amin at binitawan ang kamay ko. After that, he never looked back at us. Patuloy lang siyang naglalakad papalayo sa amin.
"Nagparaya ako, pero mas nagparaya siya... dahil alam niyang... mas nauna akong nagmahal sa'yo." Napakinggan ko ang nabanggit ni Clyde, at hindi ko maiwasang malungkot habang pinagmamasdan si Nick na palayo na nang palayo mula sa amin.
"Pareho kayong mapagbigay." Ibinalik ko ang tingin ko kay Clyde at nginitian siya. Dinig ko ang ngisi niya dahil sa nasabi ko.
"You're still the Melissa I've met eight years ago. Ang pinagkaiba lang ay dati hindi mo pa ako kilala, pero ngayon... kilala mo na ako at akin ka na."
"You mean so much to me that I want to grow old with you. Destiny didn't choose this for me, I have the freedom to choose, and I chose this—to have you and be with you until our last breath."
"I love you, I will keep loving you, I will keep falling in love with you everyday, Melissa."
"I'm glad Zach, I'm glad you're back as Clyde... and I'm glad I met the real you." I wrapped my arms around him to feel his presence, to feel that he's with me and he'll never leave again.
We both stood in the sunset, having our arms wrapped around each other. This is the first time we've met in person after five years of cutting our connection. I'm blessed that God gave him back to me. Everyday, I always say to myself to be prepared for the future. This unexpected future that is now in the present. The unexpected meet of me and Clyde after five years.
Clyde chose to be silent and humble. Clyde chose to secretly admire me. He chose to be anonymous. He chose to guard and protect me. He had me before and chose to approach me in a way not all guys often does when they court the lady they like. And when his friend fell in love with the girl he admires, he decided to set aside his feelings to give his friend the opportunity. He was hurt, empty, and despondent after losing the love of his life. But after years, the lady he admires for eight years straight is standing in front of him, hugging him tightly.
In the end, we are both happy. Happy to have each other again. No matter what happens, I will never forget how we met through online. The effort he did just to remind me that I am special is totally overwhelming. He is still Zach for me, though his real name is Clyde. He is Zach, the guy who will always have a special place in my heart.
The peculiar love story has ended with an uplifting ending and the desired outcome I've always wanted to be. But I will never forget that he once became my anonymous online boyfriend.