My life was not easy. But then, you walked into my life

Hoofdstuk 3: School en.....vijanden?

Samen met Edward was ik onderweg naar school, we reden in zijn zilveren volvo. De rest was met de jeep van Emmett gegaan, omdat we niet allemaal in 1 auto passen en Edward natuurlijk zijn menselijke vriendinnetje moest ophalen. Bella....Bella Swan, dochter van chief Swan. Edward vertrouwde niemand van zijn familie in haar buurt, behalve mij. Dit kwam natuurlijk omdat ik geen vampier was, zoals de anderen en omdat ik Bella wel mocht. Ondanks dat iedereen dacht dat Bella slecht was voor Edward, zag ik het goede opbloeien. Hij was weer vrolijk, had zin in zijn oneindige leven, was veel gezelliger en speelde prachtige stukken op de piano. Bella en ik hadden ook iets gemeen, Edward kon onze gedachten allebei niet lezen. Super handig! Geen idee hoe Bella dat voor elkaar kreeg, maar ik had zeer jonge leeftijd geleerd hoe je je eigen gedachten kon afschermen. Stamgeheimen.

Ik werd uit mijn gedachten gehaald toen Bella in de auto stapte. "Goedemorgen Bella, heb je er zin in?" vroeg ik. Ze trok een lelijk gezicht en hield haar tas met gymspullen omhoog waardoor Edward en ik in lachen uitbarsten. "Ja hoor, het meest onhandige meisje van de school moet haar week starten met een uurtje marteling." zei ik lachend. Ze lachte zachtjes, "ik meld me ziek, of ik blijf heel dicht bij de muur en ver weg van iedereen." zei ze. We vervolgden onze weg naar school. "Zeg Edward, heb je het al gehoord? We krijgen morgen nieuwe studenten op school, heel veel nieuwe studenten." begon Bella voorzichtig. Edwards grip verstevigde om het stuur waardoor er bij mij alarmbellen begonnen af te gaan. De laatste tijd was er wel 1 ding anders aan Edward, hij werd heel snel boos. Als dat gebeurde had hij zichzelf vaak niet in de hand, maar op een of andere manier wist hij zich te ontspannen.

"Ik heb gehoord dat de school van LA Push was afgebrand, maar ik had niet gedacht dat ze zo stom zouden zijn om naar Forks High School te komen." zei hij bitter waarmee het onderwerp ook meteen werd afgekapt. La Push was een verboden onderwerp in huize Cullen, ze wilden mij er ook nooit iets over vertellen. Af en toe hoorde ik wel wat woorden vallen over LA Push, het schijnt een indianen reservaat te zijn. Daar zou dus nog een echte indianenstam leven. Ik moest een enorme brok in mijn keel wegslikken, zouden hun bij ons op school komen? Wat nou als ze mij zouden herkennen? Wat nou als mijn oude stam, elke andere stam had ingelicht over mij? Zouden ze mij misschien vermoorden. 

Toen we het schoolterrein opreden en Edward langzamer begon te rijden, gooide ik mijn deur al open en sprong uit de auto. "Calicia! Ben je gek!" riep Edward mij nog na. Zonder om te kijken rende ik gauw richting het schoolgebouw, onderweg zag ik al hoe de andere Cullens het tafereel hadden gezien en mij bezorgde blikken toewierpen. Snel rende ik door de gangen naar het dames toilet waar ik me op sloot in een hokje. Ik had wel een beetje dom gedaan, ik moest een hele goede smoes verzinnen om te verklaren waarom ik zo uit de auto sprong. Anders zouden ze alles aan Carlisle vertellen.

Toen eerste bel ging, kwam ik uit de toiletten. Nog 5 minuten en ik moest in mijn eerste les zijn, snel pakte ik mijn tas en liep de toiletten uit opzoek naar mijn lokaal. Toen de 2e bel ging glipte ik het lokaal in en plofte ik op mijn stoel, precies op tijd. "Ah, mevrouw Smith, ook maar besloten om nog net op tijd te komen?" vroeg meneer Tyson, mijn geschiedenisleraar. Vriendelijk knikte ik en legde mijn boeken op tafel, laat deze dag alsjeblieft snel voorbij gaan en laat mij een hele goede smoes verzinnen voor mijn gedrag van vannochtend.