My life was not easy. But then, you walked into my life

Hoofdstuk 8: Lekkere geuren en een vreemde jongen

Iedereen keek even op toen we de deurbel hoorden gaan, Esmé liep al naar gauw naar de voordeur om deze open te doen. "Is Sam hier?" vroeg een donkere stem. "Ja, in de woonkamer. Loop maar door als je wilt." zei Esmé rustig. We hoorden zware voetstappen richting de woonkamer lopen, een geur van bos en lavendel vulde mijn neusgaten. Het zelfde gebeurde in de kantine, vlak voordat ik out ging. Aan de ene kant was ik heel nieuwsgierig naar wie er binnen zou komen, aan de andere kant wilde ik het misschien ook helemaal niet weten. Ik ben opgegroeid met de legendes en verhalen over mijn stam, over wolven. Als je zo'n geur ruikt, dat bijna onweerstaanbaar is, betekend het vaak dat er een inprent in de buurt is.

De jongen kwam binnen lopen en richtte zich op Sam. "We zochten je al, we hebben problemen met enkele pups. Ze worden opstandig, willen meedoen met de grote jongens. Kliffen, school, wachtlopen." zei hij. Sam zuchtte waarop Leah begon te lachen. "Seth heeft gelijk jongens, hij Brady en Collin zijn er echt wel aan toe om mee toe mogen doen met alle anderen." zei ze. De naam Seth bleef in mijn hoofd spoken, vaag en ver weg maar er was iets mee. "Maar Sam, wat moet je in hemelsnaam bij die bloe........Cullens in huis." zei hij. Hij had zijn zin maar gauw aangepast omdat Sam hem waarschuwend aankeek en Rosalie moordlustig haar blik op hem wierp. Ongemakkelijk ging ik verzitten, eigenlijk wilde ik het liefst opspringen en mij uit de voeten maken. Maar dat zou er heel raar uit zien en vragen oproepen. 

"En waar komt die verdomde geur vandaan." gromde hij plots en draaide zich in een ruk om naar mij. Ik weet niet waarom, maar snel gooide ik het dekbed over mijn hoofd en hield mijn gezicht verstopt achter mijn handen. "Paul, laat mijn zusje met rust." zei Sam waarschuwend. "Zusje?" vroeg Paul. "Lang verhaal." zei Sam. Zijn naam bleef maar herhalen in mijn hoofd, alsof er een echo zat dat niet weg wilde gaan. "Calicia doe niet zo onbeleefd." zei Esmé en trok de dekens van mij af. "Rot op." riep ik  "Calicia!" werd er aan alle kanten bestraffend geroepen. "Haal je handen weg." zei Edward naast me en begon aan mijn handen te trekken. Maar hij stopte ineens en warme handen omsloten mijn polsen. "Waar ben je zo bang voor?" vroeg een warme en zachte stem vlak voor mij. Paul, weer echode zijn naam door mijn hoofd. "Ik heb hem nog nooit zo lief gezien." hoorde ik Leah zeggen tegen iemand anders.

"Jou." zei ik tegen Paul zonder mijn handen weg te halen, hij leek ook niet van plan om ze met geweld weg te trekken. "Waarom, ik ken je niet eens." zei hij. "Nee, ik jou ook niet. Maar ik ruik je wel, je was ook in de kantine vlak voor dat ik out ging." zei ik zacht. "Klopt, ik was een les aan het spijbelen en volgde de intense geur die naar de kantine leidde." zei hij zacht. "Je weet toch wat dat betekend." mompelde ik. "Ja, maar ik weet nu pas dat jij het bent." zei hij. "Wat doet hij?" Vroeg Rosalie nog steeds met een walging in haar stem. "Hij probeert haar te overtuigen om heem aan te kijken." zei Edward. "Waarom?" vroeg ze vol afkeer. Maar Edward reageerde niet, hij wilde het aan ons overlaten. "Vertrouw me." zei Paul zacht en trok zachtjes aan mijn polsen. Ik liet het toe en keek naar beneden, nog niet van plan om hem echt aan te kijken. 

Paul hield mijn hand rustig vast en kneep er bemoedigend in. "Kijk me aan, alsjeblieft." zei hij. Oh! het klonk bijna smekend, alsof dit iets was waar die jongen en jaren en eeuwen op zat te wachten. Langzaam hief ik mijn hoofd op en liet ik mijn ogen over zijn gezicht glijden tot ik bij zijn ogen aankwam. Hij keek nieuwsgierig en verbaasd, het duurde een tijdje. Iets in zijn ogen leek te veranderen, maar bij mij gebeurde niks. "Fuck."  Gromde Paul ineens boos. "Wat?" vroeg Sam nieuwsgierig. "Ze blokkeert de inprent." zei hij en keek mij een beetje chagrijnig aan. "Ze blokkeert haar wolf, logisch dat ze dan die inprent ook tegen houdt. Als wolven op elkaar inprenten moet het van 2 kanten komen." zei Sam. "Waarom blokkeren?" vroeg hij. "Lang verhaal, mijn schuld. Ik leg het je wel uit als we thuis zijn." zei hij. Ik grinnikte even zachtjes en klopte zachtjes op Paul zijn wang. "Sorry jochie, nog even volhouden." zei ik. Paul kneep zijn ogen tot spleetjes. "Je moet naar Billy, ken je het verhaal niet over 2 wolven die inprenten?" vroeg Carlisle plots. Iedereen, maar dan ook echt iedereen keek hem aan. "Een wolf prent op iemand anders in, maar nooit op degene die op hem of haar is ingeprent." zei Carlisle.

"Alpha, Luna en Omega." zei Sam die zichzelf tegen zijn voorhoofd sloeg. "Alpha is de eerste mannelijke wolf, hij prentte in op Luna. De eerste vrouwelijke wolf." zei hij. "Maar de inprent was nooit echt compleet omdat Luna verliefd werd op een andere wolf, namelijk Omega. Ze prentte op hem in." zei Sam. "Jaren en jaren van oorlog, Alpha hield Luna gevangen en maakte haar de zijne en gaf de opdracht om Omega te vermoorden." zei Sam. Het werd weer heel stil in huis. "Maar wie heeft ze dan nog niet ontmoet?" vroeg Leah voorzichtig. "De jonkies. Seth, Collin en Brady." zei een andere jongen nu zacht. "Maar als Calicia op 1 van hen inprent, zeg dat het Seth is. Seth prent in op een ander meisje, wat dan?" vroeg Leah. "Dan hebben ze geluk, Seth kan de inprent met Calicia verwerpen als hij dat wil, waardoor ze dan compleet verbonden is met Paul. "Dan zal ze waarschijnlijk op Paul inprenten als haar andere inprent geweigerd heeft. Maar dan moet ze wel eerst in een wolf veranderen, anders werkt geen enkele inprent." zei Sam zacht. "Wat een ellende." mompelde ik zuchtend en liet mijn hoofd in mijn handen vallen