My life was not easy. But then, you walked into my life

Hoofdstuk 33: benauwdheid en de jongens

Mijn slaap was gevuld met nachtmerries over school en het scheikunde lokaal, het was net alsof ik weer terug was in het lokaal. Ik probeerde om hulp te schreeuwen maar er kwam geen geluid uit, mijn ademhaling werd minder en minder. 

Mijn ogen vlogen open en ik begon naar adem te snakken, maar de zuurstof wilde mijn longen niet goed bereiken. Carlisle verscheen boven mij en drukte een zuurstofmasker op mijn gezicht. "Rustig doorademen, luister naar mijn ademhaling." zie hij en ademde voor mij rustig. Ik concentreerde mij op zijn ademhaling en begon zelf ook rustiger te ademen, ik haalde een paar keer diep adem en kalmeerde. "Ik dacht dat het juist zo goed ging, maar misschien van binnen toch niet helemaal." zei hij. Hij legde het masker weg en legde een zuurstofslangetje aan onder mijn neus en plakte die vast. "Zo, dat moet helpen. Laat het maar een tijdje zitten, je hebt gewoon wat extra zuurstof nodig" zei hij en zette het bed iets meer overeind. Naast me zag ik dat het bed leeg was. "Leah is beneden, ze was al wakker en voelde zich zo goed. Ze wilde je niet wakker maken dus is ze beneden wat gaan eten." zei Carlisle.

"Waarom voel ik me dan nog zo slecht." zei ik. "Omdat je langer bij bewustzijn bent geweest en meer hebt ingespannen om jou en Leah het lokaal uit te krijgen, heb je ook meer ingeademd. Het zal je longen aangetast hebben, maar ik denk dat je je in een paar dagen gauw weer een stuk beter zal voelen." zie hij en aaide even over mijn haar alsof ik zijn kleine meisje nog was. "Jullie zullen alleen wel moeten trainen om weer het oude niveau te komen, ik kan merken dat jullie uithoudingsvermogen en kracht een heel stuk minder is." zei hij. "Ik denk dat iedereen daar graag zou bij willen helpen, maar wat doen we eigenlijk met school en de scheikunde docent. Waar ik nog het meest bang voor ben is dat hij van wolven af weet en daarom dit experiment deed." zei ik. Carlisle keek mij bedenkelijk aan. "Zo hebben we daar helemaal nog niet tegen aan gekeken, we gaan gelijk zijn achtergrond checken en hem een paar dagen laten volgen om te kijken of hij nog meer vreemde dingen doet." zei Carlisle en voor dat ik iets kon zeggen verdween hij uit de kamer en was ik alleen met de zachte geluiden van het zuurstof apparaat en de hartmonitor waar ik nog aan lag.

Niet dat dit heel lang duurde, de deur vloog met vrij veel kabaal open en Paul en Seth kwamen al ruziënd en elkaar duwend de kamer binnen kwamen. "Alleen maar omdat je met haar het bed hebt gedeeld denk je dat je alle recht hebt om naar haar toe te mogen, ze is nog net zo hard mijn inprent hoor!" zei Seth boos. "Noem het gewoon bij het woord pup, seks. En ja ik vind dat ik meer recht heb omdat ze uiteindelijk toch voor mij zal kiezen." zei Paul met een arrogante grijns.  "Ze ligt hier gewoon in dit bed en kan alles horen wat jullie zeggen en kan heel goed zelf beslissingen maken. Als jullie niet ophouden ga je maar gewoon weer weg, anders laat ik jullie naar beneden schoppen door de eerste de beste die daar wel een handje bij wil helpen." zei ik. Ze waren allebei stil en keken mij een beetje verbaasd en boos aan, terwijl ik even zacht zuchtte. "Ik weet dat het een lastige situatie is maar ik kan dat gezeik nu echt even niet hebben, hou gewoon op." zei ik en haalde benauwd adem en hoestte even. De apparaten begonnen als een malle te piepen omdat mijn hartslag van paniek omhoog schoot. Seth en Paul stonden gelijk aan mijn bed.

"Wel verdorie, wat is hier aan de hand! Ik heb gezegd dat jullie niet met z'n tweeën tegelijk naar boven mochten." zei Carlisle boos die de kamer in kwam lopen met Sam. "Kunnen jullie nou nooit is luisteren, naar beneden en als ik merk dat jullie dit weer flikken hebben jullie allebei een mega groot probleem en zien jullie haar nooit meer." Zei Sam woedend. Onder protest liepen de jongens allebei naar beneden, Carlisle deed mij weer een zuurstofmaskertje op en kalmeerde mij. "Je moet niet te veel praten, en die drukte kan je al helemaal nog niet aan." zei hij en keek me bezorgt aan. Sam pakte mijn hand en aaide er zacht met zijn duim over heen.