My life was not easy. But then, you walked into my life

Hoofdstuk 44: kletsen met Jake

Ik werd wakker van de felle zon die in de kamer scheen en iemand die aan het rommelen was in de kamer, mijn ogen voelden dik van het huilen. Zodra ik mijn ogen open deed begon mijn maag te rammelen en liet mij weten dat het tijd werd om een keer wat te eten. Zacht gelach kwam mijn kant op en Jake plofte naast me op het bed. "Dat krijg je er van als je 12 uur lang slaapt, je hebt je ontbijt en lunch gemist." grapte hij. Ik keek op de klok die aan de muur hing en zag dat het 2 uur was, dan had ik hier waarschijnlijk vannacht rond 2 uur op de stoep gestaan. 

"Ik heb Paul en Sam laten weten dat je hier bent, maar ze mogen pas deze kant op komen van mij als je wakker bent. Sam klinkt echt pis link en Paul is alleen maar bezorgt om je." zei Jake en keek me serieus aan. "ik ben heel blij dat je deze kant op bent gekomen en Sam niet hebt aangevallen want ik mag echt nog niet veranderen van de dokter, dan kunnen mijn botten weer breken. " zei hij en nam mij vervolgens in een omhelzing. "ik moet je nog bedanken voor het redden van mijn leven." zei hij. Ik glimlachte even. "daar ben ik toch je Beta en enige roedel lid voor. Maar even serieus, het wordt tijd voor meer roedelleden want niemand wil dit nog een keer mee maken." zei ik. We kletsten samen nog wat en besloten daarna naar beneden te gaan, Jake kon ook naar beneden. Zijn been zat nog in het gips maar het was loopgips, zo kon hij meer in beweging maar van Carlisle mocht hij nog niet terug naar LA Push omdat hij daar alleen maar meer triggers zou krijgen om te veranderen in een wolf.

Esmé had een heerlijk uitgebreid ontbijt klaargezet voor ons met wafels, verse broodjes en nog veel meer. De tafel stond vol en hoewel je zou denken dat het niet op kwam, waren de borden zo leeg en onze buiken goed vol. "Je eet meer, dat betekend dat het goed gaat tussen jou en je wolf." zei Jake nieuwsgierig. "Nou, ze neemt vooral de controle over als mijn emoties overlopen. Maar als ze eenmaal de controle heeft is ze heel sterk en ik heb ook totaal geen problemen meer met flauw vallen enzo." zei ik glimlachend. Na ons verplaatst te hebben naar de bank en een tijdje geklets te hebben had Jake een appje gestuurd naar Paul dat hij deze kant op kon komen en als hij Sam niet kon ontwijken hem ook maar mee moest nemen. Niet dat ik ontzettend veel zin had om mijn 'broer' te zien, het was de afgelopen tijd alleen maar een klootzak waar ik niks meer van wilde weten.

Paul was al snel binnen komen lopen, hij was niet boos maar wel ontzettend bezorgt. Hij sleurde mij zo'n beetje van de bank en trok me in zo'n stevige omhelzing dat ik het idee had nooit meer uit zijn armen te kunnen ontsnappen. Niet dat ik het wilde, zijn geur en aanraking maakten mij rustig en het voelde vertrouwd. Maar ik kon voelen dat Sam er aan kwam, mijn nekharen gingen overeind staan en een enorme kracht liet mij in elkaar krimpen. Ik zag zelfs dat Jake begon te trillen omdat hij zijn titel als alfa moest verdedigen ondanks dat hij niet mocht veranderen, er was een woeste alfa op pad deze kant op.