CHAPTER 54: Lawfully Wedded Wife

969 36 16
                                    

As a little girl, Nayomi always dream about her wedding day. The day when she meets her knight in shining armor  in the aisle with her stunning white dress. Finally, the long wait is over. She is marrying the man of her dreams.

Relax...Gian relax...this will be over soon.

Gian wanted the ceremony simple and subtle, but for the elite people like him and Nayomi, it turned out to be lavish and grand. Such extravagance that break the proverbial ceiling and set all time records in Asia's most expensive wedding.

This is it...

The church buzzed with excited chatter as the groom entered except for Madelaine who was silently weeping.

I'm sorry Madelaine. I'm sorry. I shouldn't have invited you. Hindi ko inexpect na pupunta ka talaga.

Gian tried to looked away, he can't tolerate the sadness on her eyes. He walk straightly faking a smile to everyone.

Flashback one hour ago.

"Dok G..." Inabangan ni Madelaine makalabas ng banyo si Gian. Maaga pa lang ay nasa simbahan na siya kung saan gaganapin ang kasal ng lalaking pinakamamahal niya.

"Madelaine..." Nakangiti man ang dalaga sa kanya, ramdam niya ang bigat na nararamdaman nito. Nangingilid ang luha niya, pero pinipilit pa din niyang ngumiti.

"Congrats." Nag-abot siya ng kamay kay Gian.

"Salamat." Alangan man niyang abutin ang kamay ni Madelaine, inabot pa din niya ito para makipagkamay.

"Ikaw ang pinaka-poging groom na nakita ko." Nakangiti siya pero isa-isa ng pumatak ang luha niya.

"Madelaine-"

"Okay lang ako Dok G. Okay lang." Tinanggihan niya ang panyong inaabot ng binata sa kanya.

"May ibibigay lang sana ako sayo. Kaya ako nagpunta dito, kasi may gusto akong ibigay." She reached the lock of her necklace.

For some reason, Gian felt that deep cutting sensation from his chest looking at the infinity necklace hanging on her neck. He involuntary closed his eyes as his head starts to throb. His head or his heart, he was not sure. One thing is for sure, he felt pain.

"Thank you Dok G. Thank you sa lahat." Hinawakan niya ang kamay ng binata saka nilagay doon ang kwintas.

"Thank you sa pagpapahiram ng lahat ng oras mo sa akin. Thank you sa lahat ng magandang alaala. Hindi-hindi ko makakalimutan na minsan sa buhay ko, pinaramdam mo sa akin kung paano maging isang prinsesa." Nagpunas ito ng luha at sinubukang ngumiti uli.

"Sabi ko na eh, hindi nag-eexist ang fairytale lovestory. Sa libro lang talaga nangyayari yung mga ganung klase ng kwento. Walang totoong Prince Charming." Sa wakas ay napigilan na din niya ang sarili niya na umiyak.

Madelaine want to give her sweetest smile to him. She don't want Gian to worry and blame himself for hurting her.

"Sige na Dok G! Magsisimula na yung ceremony. Mauna na ako sa loob." Pinakamahirap sigurong ngumiti kapag durog na durog ang puso mo sa sobrang sakit. Pero kung kailangan niyang pekehin ang ngiti niya, gagawin niya. Para lang hindi mag-alala si Gian sa kanya.

"Pasok na ako." Tumalikod na ito sa binata.

Madelaine!

Gian wanted to run towards her. He want to hold and hug her, even for a single second. But he tried to calm himself and stop, he knew that it will be more painful for her.

End of flashback.

Everybody looked nice wearing tuxedos and fancy gowns. Everything was perfectly fit for a wedding.

NURSE MADELAINEWhere stories live. Discover now