NURSE MADELAINE

CHAPTER 14: Everyday

Gian moves his head closer to Madelaine while she was sitting on the sofa. "Madelaine..." His voice low and husky. Both of their breathes are deep and shaking. Unable to contain himself anymore, Gian holds her head in his hands and pulls her to touch his forehead. "I'm sorry." His voice wavers, exhilarated from the tension between them. "Dok..." She managed to whisper while frozen from both fear and excitement. He leans in closer, so their nose rests in each other. He close his eyes as he gently leans in and kisses Madelaine's warm lips. He softly kisses her neck and she can't held the moan coming from her mouth. "Just tell if you don't want to do it Madelaine, I will not do it." They pull apart with shallow breaths, opened their eyes and stare at each other. "Madelaine, its okay, you don't need to do this." Gian's eyes are full of lust and desire while Madelaine was in the middle of curiosity and passion. No words are spoken but he already knew whats going to happen as she lies on her back as he matches her body's form. "Oh my God Madelaine, you are driving me crazy!" Gian's hands venture over her curved body, exploring every inch of her. His finger work their way around her body until she reaches her femininity. He gently slid his finger inside as if he was reaching and looking for something. Gian works his way back to her sweet, soft lips. As they kiss, he sealed her lips with his to silent her moans as he gently caress her folds.

"Madelaine." Gian is whispering.

"Madelaine." But then, she is not responding.

"Madz! What are you doing?" Niyugyog niya ang dalagang naka-luhod habang ang dalawang kamay ay nasa dibdib ni Gian nakapatong. Nakatulog ang binata sa sofa pagkatapos nitong magluto.

"Dok!" Napatayo siya sa sobrang gulat at muntikan ng madulas sa sobrang pagmamadali. Mabilis siyang hinila ni Gian at bumagsak sa ibabaw nito.

"Kung saan-saan nakakarating ang imagination mo Madelaine. Tss. Tss. Tss. Bawas-bawasan mo kasi ang pagbabasa mo ng errotic novel. Magkaiba ung mga nakasulat sa libro kesa sa actual." She was on the top of Gian who is lying on the sofa.

"Ikaw ah...naka-dalawang huli na ako sayo. Ano namang nasa imagination mo ngayon?" Nagpipigil siya ng tawa habang bumabangon si Madelaine sa pagkakatumba sa ibabaw niya.

"Ano ang nasa imagination mo Madz?" Pero muli niyang hinila ang dalaga pabagsak sa kanya.

Hindi makatingin si Madelaine sa mga mga mata ng binata. Nakayuko ito habang nakapikit sa sobrang hiya.

Nakakahiya! Nakakahiya ka talaga Madelaine! Ano bang pumasok sa isip mo!

Hindi niya alam kung paano ba niya haharapin si Gian pagkatapos niyang mahuli. Wala naman talaga siya balak na gawin yon. Pero hindi talaga niya napigilang titigan ito ng malapitan. Walang itulak kabigin ang pagiging magandang lalaki nito. Kahit pa tulog ay talagang mapapahanga ka sa lahat ng parte ng mukha niya. Yung tipong kahit gaano ka ka-inosente, bigla na lang magiging madumi ang utak mo.

"Kumain ka na?" Si Gian na mismo ang bumangon.

"Oo Dok. Kumain na ako. Kain ka na rin. Maghain na ba ako? Di na kita ginising kanina, alam kong pagod ka galing duty." Mabilis itong nagtungo sa kusina.

"Masarap ba?" Tanong nito na sinundan si Madelaine sa kusina.

"Oo Dok! Ang galing mo palang magluto. Hindi ko inexpect. Paano ka natutong magluto?"

"Mas masarap yung nagluto." Gusto niyang huliin ang pamumula ng mukha nito.

"Dok?" Ayaw niyang patulan ang birong iyon ni Gian pero muli na naman siyang nahiya nang maalala kung ano ang ginawa niya kanina lang.

"Wala. Baka ano naman ma-imagine mo niyan. Mahilig ako magluto noh. Marami akong alam lutuin. Name it, filipino food man at other cuisine. Alam mo dati, gusto ko talaga magkaroon ng sarili kong restaurant. Gusto ko maging chef. Kaso, ewan ko ba, napasali na lang ako kay Drake at Nathan. Ayun, naging doktor ako. Pero palagi pa din akong nagluluto. Medyo maselan kasi ako, hindi ako basta-basta kumakain ng luto ng iba. Bihira nga akong kumain sa labas eh." Kwento nito sa dalaga.

"Ah...so palagi mo pinagluluto yung mga naging girlfriend mo noon?" Sobra siyang curios sa napaka-daming bagay patungkol sa binata.

"Hindi."

"Hindi? Bakit naman?" Hindi niya alam kung bakit parang masaya siya sagot ni Gian.

"Kasi wala pa akong nagiging girlfriend.  First love lang ang meron ako, pero girlfriend wala." Direchong sagot nito.

"So, si Dok Nancy...pinagluto mo siya noon?" May kaunting kirot sa kanya nang bitawan ang tanong na yon.

"Nope. You are the first woman na nilutuan ko Madelaine. I don't go to woman's place either, sila ang pumupunta sa akin. This is my first time. Kahit sabihin mo pang mayabang ako, yung mga babae talaga ang pumupunta sa condo ko. Never akong nagpunta sa mga bahay ng babae, except you." Totoo lahat ang tinuran niya, siya lang din ang tanging babaeng nakapagpa-nerbyos sa kanya. Siya lang din ang tanging babaeng pinagsabihan niya ng sekreto ng pamilya niya.

"Kakain lang ako saglit, tapos magluluto ako ulit." Hindi na siya nagpahain kay Madelaine, siya na mismo ang nagsilbi para sa sarili niya.

"Kaya ko na Dok. Ako na, kung gusto mo pang matulog, matulog ka ulit. Two hours pa lang ang tulog mo. Gisingin na lang kita mamaya."

"Ayoko nga! Baka mag-imagine ka ulit." Kindat nito sa dalaga sabay kagat ng ibabang labi niya.

"Joke lang. Okay lang, basta hanggang imagination mo lang yan ah. I don't want to pollute your purity Madelaine. Alam ko, mukha akong ganun. Pero gaya ng sabi ko sayo, I'm not gonna do it. You are always safe with me." Sabi niya at mabilis na kumain ng niluto niyang beef broccoli.

Gian was in the kitchen while she smiled watching him as he gorgeously cut the meat and all the ingredients. Madelaine could sit there all day just to watch him cooking. She have never seen a man so sexy while simply chopping garlic and onions.

"Dok, gusto mo ng apron?" Alok niya sa binata.

"No its okay, I could always take them off." Gian with his normal voice, yet it sound so seductive to her.

She tried to dismiss the unwelcome image of him without jeans. That dark place at the base of Madelaine's brain whispers seductively at her. She feel an exhilarating and odd shiver that run through her body.

"May baon akong damit. Ikaw talaga, kung anu-anong pumapasok sa isip mo. Tigilan mo na ang pagbabasa ha." Puna nito sa mga librong nakita niya sa may center table.

"Uminom ka na ba ng vitamins mo?" Hindi niya alam kung bakit ba hanggang ngayon ay nag-aalala pa rin siya para sa kalusugan ng dalaga.

Its so weird, but he really wants to take care of her.

"Oo Dok, kanina."

"Good. Tinakot mo ko dun sa rooftop. Akala ko, ano nangyari sayo. Huwag mo kasi sinasagad ang sarili mo. Learn to rest and relax. Puro ka trabaho eh. Basta, ayokong magsi-sickleave ka ulit. I cannot really survive a shift without you. Corny tong sasabihin ko, pero alam mo, parang kulang ang araw ko kapag hindi kita ka-duty. Hindi ko kasi nararamdaman yung pagod ko kapag kasama kita sa duty. Basta, mas magaan ang buong shift ko kapag andoon ka. Hindi ako nai-stress. Kapag kasi nai-stress ako, umaatake yung insomnia  ko. Tatlong araw na kaya akong walang tulog na matino. Kaya huwag ka na magkakasakit ha. I'm willing to cook healthy foods for you everyday, huwag ka lang magkakasakit." Hindi niya napansing naging emosyonal siya bigla.

"Yung vitamins mo, huwag mo kakalimutan." Walang katapusang bilin ni Gian sa kanya.

"Pang four days mo na tong lulutuin kong pagkain. Ipainit mo na lang." Humihikab pa ito at halatang inaantok pa pero hindi siya napigilan ni Madelaine na magluto.