telefonunu kaybeden psikoloji öğrencisi lalisa manoban, telefonunu bulan kişinin kendi hayatını kontrol etmeye çalışacağını ve ona istediklerini yaptıracağını hiç tahmin etmemişti.
onun hayatını kontrol etmeye çalışan jeon jungkook'un ise tahmin ed...
1 hafta geçmişti. Vize sınavlarım bitmişti, hayatım biraz normale dönmeye başlamıştı. Jisoo ve Jennie artık benimle az da olsa konuşuyordu. Tabii, samimi değillerdi ama yine de seslerini duyuyordum.
Bu sırada daha küçük bir ev bulmuştum ve taşınmaya çalışıyordum. Taşınmaya çalıştığımı ona söylememiştim çünkü evimi biliyor olması bile başlı başına tehlikeliydi.
1 haftadır konuşmaya devam ediyorduk. Artık bazı şeyler monotona bağlamıştı ve normalleşmişti.
Mesaj bildirim sesini duyduğumda hemen telefonuma sarıldım.
L: Fotoğraf?
Lalisa:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
L: Nereye gidiyorsun? Dışarı çıkarken bana neden haber vermedin?
Lalisa: Üzgünüm, unutmuşum. Marketten dönüyorum. Ellerimde o kadar çok poşet var ki bu fotoğrafı çekinebilmek için hepsini yere koydum.
L: Birkaç gündür çok yoğunsun. Ne işin var?
Taşınmakla meşguldüm ancak bunu ona söylemeyecektim.
Lalisa: Hiçbir işim yok. Çoğunlukla uyuyorum.
L: Çok uykucusun.
Lalisa: Evet, ben de bunu söyledim zaten.
L: Tamam, eve gidince bana haber ver.
Emrivaki konuşmasına bile alışmıştım. Çok tuhaf geliyordu ama 1 haftadır iyi anlaşıyorduk. Bana biraz hayatını açmaya başlamıştı. Toplantıların onu çok yorduğunu bile anlatıyordu ve en önemlisi, bana artık hayatından fotoğraflar atıyordu.
Eve girdiğimde etrafı süzdüm. Bütün eşyalarımı kolilemiştim. Mobilyalarımın çoğu diğer eve gitmişti, bu evde sadece yatağım ve bir masa kalmıştı. Birkaç da ıvır zıvır eşya... Marketten aldığım şeyler ise hazır yemeklerdi.
Poşetten hazır sandviçi ve çikolatalı sütümü çıkardım ve yemeye başladım. Yarın Hoseok'la buluşma sözüm vardı ancak bu kadar işin, gücün arasında onunla nasıl buluşacaktım bilmiyordum.
Panikle telefonumu çıkardım. Eve geldiğimi ona söylemem gerekiyordu.
Lalisa: Evdeyim.
L: Güzel. Yemek mi yiyorsun?
Lalisa: Evet.
L: Ne yiyorsun?
Lalisa: Sandviç ve çikolatalı süt. Yemek yapmak için çok üşengecim.
L: Biraz sağlıklı beslenir misin Lisa? Dün de hazır makarna yedin. Ondan önceki gün de hazır tavuk yiyordun.
Lalisa: Haklısın, yemek yapmayı öğrenmem gerek. Jennie'yle yaşarken yemek sorumluluğu hep Jennie'ye aitti, evin temizliği ise bana.
