Ik keek mijn ogen uit, Calum. Hij zat daar, nog steeds op de zelfde bank, met de zelfde blik in zijn ogen als die ik op dit moment had.
"Hallo, aarde aan Harry? Ik vroeg je wat." Ik kijk vlug naar Mayke en knik. "Is alles wel goed?" Ik bijt op mijn lip en kijk terug naar Calum. Hij weet het, hij weet dat ik homo ben. Hij weet het.
"Nee." Mompel ik snel voordat ik als een gek het huis uit ren en de hoek om ga, buiten adem.
Ik haal mijn hand door mijn haar en tel tot 10 in mijn hoofd. Shit. Shit shit shit, wat nu?
Mijn gedachten vliegen terug naar Calum die op de bank zat, met een open hangende mond, en een blik die hij ook op zijn gezicht had toen hij hoorde over zijn zus, die ene leugen.
Ik wilde er niet te veel over nadenken, ook al was ik er nu wel zeker van dat mijn geheim, en die van Louis, niet langer meer veilig zou zijn. Ik besloot om daarom maar even rond te lopen, mijn gedachten op een rijtje te zetten en een plan/ smoesje te bedenken om hier met zo'n min mogelijk problemen vanaf te komen.
Het was koud buiten, ik schatte zo'n ongeveer 1 graden Celsius, en de wind waaide hard. Langzaam begonnen de sneeuwvlokken naar beneden te vallen en landde op mijn neus. Het leidde af, het weer. Het zorgde ervoor dat mijn gedachte voor een moment even niet bij de problemen waren, mijn hoofd kreeg rust.
Ik liep voor mijn gevoel al uren rond, maar toen ik op mijn telefoon naar de tijd keek, was ik pas 23 minuten onderweg. 23 heerlijke minuten die ik voor niks anders zou willen inruilen. Ik voelde me anders, een keer niet mezelf.
Ik loop de hoek om een steegje in om zo mijn wandeling uit te stellen. Ik word verwelkomt door twee gestaltes die aan de andere kant staan. Ik kan niet goed zien wie het zijn, en wat ze doen. Ik kan niet horen wat ze zeggen of wat ze bedoelen.
Langzaam kom ik dichterbij en voel de rillingen over mijn rug lopen, misschien een voorgevoel?
Ik ga abrupt stilstaan als het ene gestalte zijn lippen drukt op die van de ander, en al snel word het me duidelijk dat het twee jongens zijn. Ik zit er met mijn hoofd in, al dat homo gedoe, is iedereen ineens zomaar uit het niets homo?
Nog steeds zijn de gestalte voor mij onbekend, terwijl ik vrij benieuwd ben wie het zijn en of ik ze ken. Dus zo zacht als ik kan probeer ik dichterbij te sluipen, het is hier toch niet voor niets gewoon een steegje waar mensen doorheen lopen.
Ik schrik, en sta stil.
Oh mijn god.
"Zayn, Louis, wat doen jullie?" Mompel ik met alle kracht die mijn lichaam me toelaat.
De gestalte die zich tot Zayn vormde laat Louis los en kijkt me lachend aan. "Hey Hazzman!" Ik schud mijn hoofd en negeer Zayn die duidelijk gedronken heeft. Dan kijk ik naar Louis, hij staat stil en staart over mijn schouder, in het niets.
Weer schud ik mijn hoofd.
"Waarom.." Mompel ik. Zayn komt naar me toe en klopt me op mijn schouder. "Nou Harry, dat kan ik je zo vertellen-" Ik luisterde niet naar Zayn's dronken geratel, het enige wat me boeide was Louis. Hij toont geen emotie, niet eens een sprankje.
"Laat maar." Mompel ik waarna ik Zayn weg duw en hij met een klap op de grond beland. "Ho is." Schreeuwt hij, ik geef hem een dodelijke blik en kijk naar Louis.
"Dit Louis, dit had ik nooit van jou verwacht. Vies is het, ranzig." Ik schud mijn hoofd nogmaals en ren langs hem het steegje uit, zonder terug te kijken.
Ik ren, ik ren zo hard als ik kan. Ik ren totdat het zweet me op mijn voorhoofd staat en nog ren ik door.
Ik ren door tot ik word tegengehouden door een auto op een drukke straat, hij raakt me, snel en met een harde klap.
Ik voel hoe mijn lichaam zijn evenwicht niet kan houden, en door de pijn op de grond valt. Een warme vloeistof rolt over mijn voorhoofd en ik zie de auto doorrijden.
Nog steeds lig ik stil op de straat, helemaal precies in het midden, gokte ik. Mijn lichaam verlamd door de helse pijn die er steeds maar weer met steken doorheen gaat. Mijn hoofd voelt zwaar, alsof ik wakker word na een lange nacht drinken.
Het word langzaam wazig voor mijn ogen, en voor ik het weet flitsen alle momenten samen met Louis voorbij, en daarna voel ik niks meer.
आप पढ़ रहे हैं
Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)
फैनफिक्शन"Weet je, je zult echt moeten veranderen wil je hier kunnen overleven. Ik ga je leren te overleven." Na een vreselijke tijd met zijn vader en een hoop pesterijen vanwege zijn geaardheid verhuisd Louis naar een andere stad. Één probleem: ze trekken i...
