Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)

Hoofdstuk 9 • Louis

Zachtjes maak ik de deur van 'ons' huis open. Ik hoop niet dat ze merken dat ik thuiskom; mijn moeder gaat zoveel vragen stellen dat ik op een gegeven moment zelf het antwoord niet weet.

Ik probeer de deur zachtjes dicht te maken; tevegeefs. Het geluid is hard te horen in de holle hal. Ik wil snel de trap opvluchten, als mijn moeder en Des de woonkamer uitkomen. Snel doe ik mijn capuchon op.

Mijn moeder loopt naar me toe. "Louis! Ik was zo ongerust!" Ze probeert mijn gezicht vast te pakken. Wild wend ik mijn blik af, ze mogen het niet zien.

"Waar was je?!" Ik hoor dat de stem van mijn moeder overslaat. Ik zucht diep. Ik was weggelopen en was de weg kwijt. Vervolgens heb ik rondgezworven tot iemand me eindelijk de weg kon wijzen.

"Ik was de buurt aan het verkennen, is dat zo gek?" snauw ik. Mijn moeder zucht. "Nee, maar de volgende keer moet je het... Louis kijk me eens aan. Zo kan ik niet met je praten." Nog steeds blijf ik naar de grond kijken. "Lou?" Mijn moeder pakt mijn kin vast. Ik protesteer. Mijn moeder trekt mijn capuchon af... Fijn.

"Jezus Lou! Wat heb je gedaan?" Ze gaat met haar vingers over mijn oog, dat blauw en opgezwollen is. Ik trek mijn hoofd weg en doe mijn capuchon op. "Gevallen," lieg ik. Ik zie aan mijn moeder dat ze het niet gelooft.

"Louis, je liegt... Ben je gepest op school?" Ja, door Harry.

"Nee! Ik ben geflikkerd! Donder op!" snauw ik. Daarna loop ik naar boven, naar mijn kamer. Als ik voor de deur sta, hoor ik een gitaardeuntje en zacht gezang. Harry? Het klinkt te lief voor Harry...

Wat nu? Gaan of hier zitten? Ik denk dat ik beter de slaapkamer in kan gaan. Ik wil liever geslagen worden dan ondervraagd.

Ik maak de deur open en zie Harry op bed zitten. Hij legt snel iets weg en kijkt me vuil aan. Ik blijf angstig staan. Misschien was dit niet zo'n goed idee...

"Wat? Blijf je daar staan staren of kom je nog binnen?" spit Harry uit. Ik sluit de deur en loop snel naar mijn bed. Ik trek mijn knieën op en maak mezelf klein, zo kan hij me niet hard raken. Ik kijk hem angstig aan. Even denk ik dat hij gaat slaan, maar dan staat hij op en trekt hij zijn shirt uit. "Ratten kun je het beste links laten liggen, gewoon doen alsof ze er niet zijn," mompelt hij in zichzelf.

Ik kijk naar zijn ontblote bovenlijf, zijn sixpack, zijn tattoos die zijn lichaam sieren. Waarom moet Harry zo'n rot karakter hebben? Hij ziet er best goed uit.

"Geniet je van wat je ziet?" vraagt Harry met een pesterige grijns op zijn gezicht. Ik kijk snel weg. "Ik keek naar je tattoo's," zeg ik zacht. "Heb jij ook tattoo's?" vraagt hij. Voor even klinkt het geïnteresseerd. "Nee..." zeg ik zachtjes. "Mietje," mompelt Harry. Daarna loopt hij de slaapkamer uit. Ik kijk hem vragend na.

Stiekem hoop ik dat hij niet meer terug komt, maar ik weet dat het onzin is. Ik weet dat hij dadelijk terugkomt, dan beginnen de opmerkingen en pesterijen gewoon opnieuw. Ik wil gewoon rust...

Harry komt terug de slaapkamer in. Hij heeft alleen een boxershort aan. Onbewust kijk ik naar hem. Zijn zwarte boxershort past perfect om zijn mannelijke, gespierde lichaam.

"Heb ik iets van je aan of zo?" snauwt hij tegen me. Ik voel dat ik rood word. "Wil je mijn boxer? Dan kan je die krijgen ook." Harry pakt de elastieke rand vast. Net als hij zijn boxer naar beneden wil trekken, hoor ik dat onze namen vanaf beneden worden geroepen. Ik zucht opglucht. Harry pakt zijn badjas uit de kast en loopt de kamer uit.

Als ik zeker weet dat Harry beneden is, loop ik ook naar beneden. Als ik beneden kom, zie ik mijn moeder en Des samen met Harry op de bank zitten. Als ik binnenkom, kijken Des en mijn moeder naar mij. Harry gunt me geen blik. Mijn moeder kijkt me bezorgd aan. Ik negeer het en ga een halve meter naast Harry op de bank zitten.

"Jongens, wij moeten iets vertellen..." Naast me hoor ik Harry lachen. "De ratten gaan weg!" roept hij. Mijn moeder negeert het. Ik bijt op mijn lip. "Nee, dit is juist goed voor onze relatie," antwoordt Des rustig. Ik kijk op. "Je bent toch niet zwanger, hé mam?" vraag ik geschrokken. Ik kijk voorzichtig naar Harry, die hun ook geschrokken aankijkt. Mijn moeder schudt haar hoofd.

"Nee. Jongens, wij gaan trouwen!" Bam, mijn laatste beetje hoop, mijn laatste beetje wereld, stort uiteen door het 'oh zo vrolijke' nieuws wat Des net uitgesproken heeft. Het lijkt alsof de tijd stilstaat, alsof niks meer functioneert. Maar dit wordt al snel verstoord door Harry, die woedend opstaat.

"What the fack? Waarom trouw je met die... Die..." Hij is zo boos dat hij niet uit zijn woorden kan komen. "Die rat! Die heks!" Zijn ogen lijken vuur te spuwen. "Je bent verdomme niet goed bij je hoofd! Ben ik de enige verstandige hier of zo?!" Daarna ontspant hij zijn lichaamshouding.

"Ik ben er helemaal klaar mee," zegt hij, opeens rustig. Hij rent de kamer uit, de trap op. "Harry!" roept zijn vader nog. "Flikker op! Ik heb geen respect meer voor jou!" Hoor ik Harry nog schreeuwen. Daarna hoor ik een deur met een klap dichtslaan.

Ik zucht diep. Mijn moeder ook. "Wat vind jij ervan, Lou?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. "Beetje apart," zucht ik. Er valt een ongemakkelijke stilte. Dan sta ik op. "Ik ga ook naar boven. Ik heb huiswerk," mompel ik. Daarna loop ik naar boven. Voor de deur blijf ik staan.

Harry is vast boos. Hij gaat me afmaken, helemaal dood. Ik ga met mij rug tegen de muur van de gang zitten, net zoals vannacht. Klote leven, wanneer houdt deze ellende op? Ik bonk hard met mijn achterhoofd tegen de muur.

"What the fack doe je daar?" Ik kijk geschrokken op. In de deuropening van onze kamer staat Harry. Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ik zucht. "Zitten..." mompel ik.

"Daar heb je een bed voor," mompelt Harry. Ik sta op en loop voorzichtig de slaapkamer in. Ik ga op mijn bed zitten en zoek in mijn koffer naar mijn boek. Als ik het heb, begin ik te lezen; ik wil niet met Harry praten. Het is een tijdje stil, op de zinnen van mijn boek die zich in mijn hoofd afspelen na dan.

"Wat lees je?" Hoor ik Harry vragen. "The fault in our stars," antwoord ik, zonder op te kijken. Harry lacht. "Gay," mompelt hij. "Nee Harry... Het is okay," antwoord ik. Daarna ga ik verder met lezen.