Drown •Larry Stylinson• Dutch (on hold)

hoofdstuk 45 • Louis

"Ik hou van je Louis. Wees voorzichtig." Ik glimlachte. "Uhm... het is maar werk Harry. Het is oke." Harry lachte. "Je weet nooit." Hij knipoogde. Ik schudde mijn hoofd. "Ik zie je morgen." Ik drukte mijn lippen op de zijne.

"Waar denk je aan?" Ik schrik op uit mijn gedachten. Ik kijk recht in Zayn's donkere ogen. Hij kijkt een beetje wazig voor zich uit. "Nergens aan." Ik zet mijn halflege glas bier aan mijn mond. Bier vind ik eigenlijk niet eens lekker, maar er is niks anders meer in huis.

Rond een uur of 10 zijn we al naar ons huis gegaan. Er is natuurlijk niemand. Ze zijn allemaal bij Harry.

Harry.

Niet aan denken. Ik ben nu met Zayn. Hij gaat het merken als er iets is.

Ik drink mijn glas in één keer leeg. Daarna kijk ik naar Zayn. "Pas op. Je bent al niet meer helemaal helder," lacht hij. "Like you care?" Ik knipoog. Daarna druk ik mijn lippen op die van Zayn. Zijn baard kriebelt op mijn huid. Ik mis Harry's zachte, gladde huid.

Jezus Louis. Niet aan denken. Ga ervoor.

"Louis?" Onderbreekt Zayn de kus. "Heb jij ooit wel eens eerder... het gedaan? Ik bedoel..."

"Nee." Onderbreek ik zijn gestamel. Zayn grijnst. "Zou je het willen?" Ik kijk hem recht aan. Ik weet niet of het door de alcohol komt, maar ik knik. Meer heeft Zayn niet nodig. Hij wil mijn trui uittrekken, maar ik bedenk me dat hij me nog nooit naakt heeft gezien en ook niet weet dat ik mezelf gesneden heb, dus stop hem.

"Let's go straight to the point bae." Ik knipoogt. Zayn grijns. "Zo zo. Tijger wordt. wild." Harry noemde me ook wel eens tijger.

Ik zucht diep.

Zayn's handen verplaatsen zich naar mijn broek. Ik hou mijn adem in als hij de knoop openmaakt en mijn broek naar beneden trekt.

"Ik heb dit nog nooit met een jongen gedaan..." zegt hij zacht. Ik lach. "Ik heb het helemaal nog nooit gedaan." Zayn lacht ook en schudt zijn hoofd. "Je bent echt een sukkel." Zayn streelt met zijn hand over mijn boxer. Ik bijt op mijn lip. "Maar wel mijn sukkel." Hij kust met zijn lippen mijn boxer.

Ik wil dit niet.
Ik wil Harry.

Zayn trekt aan de elastieken band van mijn boxer en loopt met de vingers van zijn andere hand over mijn lengte. Er gaat een shock door me heen. Zayn trekt mijn boxer uit. Mijn lengte springt tegen mijn buik. Ik wil dit niet. Ik kan er niks aan doen maar ik wil het echt niet.

De enige die dit mag doen, is Harry.

Ik sluit mijn ogen als Zayn with zijn lippen kusjes op mijn lengte plant. Gewoon doen alsof het Harry is. Gewoon doen alsof het Harry is.

Hoe vaker ik de woorden herhaal, hoe paniekeriger ik word.

Ik schiet overeind van het bekende deuntje van mijn telefoon. Net op tijd, precies net op tijd. Zayn stopt. "Laat hem toch rinkelen," grijnst hij. "Je bent nu bezig." Ik kijk op het schermpje van mijn telefoon.

Mama.

"Het is mijn moeder, ik moet even opnemen." Ik sta op en loop half naakt naar de gang, waar ik op de trap ga zitten en nog een keer diep zucht voordat ik de telefoon tegen mij oor aan leg.

"Mam?" Het is bijna half één. Waarom bel je?" Ik probeer zo normaal mogelijk te klinken. "Lieverd." Mijn moeder klinkt bezorgd. "Harry heeft een paniekaanval. Hij heeft het over jou. Alleen maar over jou." Mijn ogen worden groot.

"Je bent met Zayn nu of niet." Ik word rood en houd mijn adem in.

"Ja," blaas ik mijn adem uit. Mijn moeder zucht. "Harry heeft je nodig nu, Louis." Haar stem via de telefoon maakt me emotioneel. Ik bijt op mijn lip. "Maar Zayn... ik kan hem toch niet alleen laten... hij...-"

"Louis?" Onderbreekt mijn moeder me. "Hmhm?" mompel ik. "Wil jij dit echt? Rotzooien met Zayn?" Ik slik. "Ja..." Nee.

"Wees eerlijk tegen me." Ik voel tranen opkomen. "Nee. Ik wil bij Harry zijn," piep ik. Ik hoor mijn moeder zuchten.

"Schat, kies nou voor één keer voor jezelf. Je hoeft niet altijd aan andere te denken." Ik veeg een inmiddels lopende traan van mijn wang.

"Je hebt gelijk. Ik moet voor mezelf kiezen. Ik kom eraan." Daarna hang ik op. Ik loop terug naar de woonkamer.

"Waar waren we?" grijnst Zayn. Ik pak mijn broek en boxer en trek ze aan. "Nergens. Ik moet naar het ziekenhuis." Zayn kijkt me verbaasd aan. Ik pak mijn schoenen.

"Sorry. Ik kan het niet meer. Ik..." Ik denk na. De stem van mijn moeder spookt door mijn hoofd. "Ik maak het uit. Ik ben verliefd, maar niet op jou. Je mag hier blijven, maar je kan beter ook hier weggaan. Ik weet niet of mama en Des het leuk vinden als je hier blijft." Met die woorden verlaat ik het huis, op weg naar mijn liefde, op weg naar Harry.