Where the Wind Blows

Kabanata 18

Merry Christmas everyone!

Kabanata 18

"Maraming salamat talaga. Kung hindi dahil sa'yo ay hindi ko alam kung saan ako kukuha nang ipangbabayad sa hospital," Ynna said.

"I'm glad na may ipangbabayad ka na sa hospital bills ng tatay mo."

"Salamat talaga ah," aniya at nagbaba ng tingin na animo'y nahihiya. "Pasensya ka na rin sa mga nasabi at nagawa ko sa'yo dati."

I smiled at her. "Wala na 'yon. Ang mahalaga ay ayos na tayo ngayon."

She nodded before she looked at me again. "Umm... Lia. Pwede bang ipagpasalamat mo na rin lang ako kay señorito Nathan."

My heart skips a beat by the mere sound of his name. As the days are passing by so gradually, I am starting to understand my feelings. I am learning to embrace it even with doubts and hesitations in me.

"Bakit hindi na lang ikaw ang magpasalamat sa kanya?"

"Nahihiya ako. At isa pa, alam ko naman na malakas ka sa kanya eh."

"I advice na personal kang magpasalamat sa kanya. He'll appreciates it more," wika ko at kahit nagaalangan pa siya ay minabuti na lamang niyang tumango.

I went to the patio after my conversation with Ynna. Sinamahan ko si Precy sa paglilinis doon. She continued cleaning as if she didn't notice that I am already with her. Pagkakuha ko ng walis ay agad akong tumulong sa kanya. Ten minutes had already lapse but still she didn't open any topic for us to talk to.

Nakakapagtaka naman.

"Pre—"

"Bakit kailangan mo pang tulungan si Ynna na makabalik dito?" she asked me annoyingly as she looked at me.

"Kailangan niya ng trabaho."

"Kahit na. Ang laki ng kasalanan niya sa'yo tapos tutulungan mo pa siya sa problema niya sa pera. Hinayaan mo na lang sana siyang solusyunan iyon ng mag-isa. Siguradong makakaisip din siya ng paraan. Aba! Ang lakas ng loob niyang gawin 'yon tapos hindi naman pala siya handa sa mga kahihinatnan ng mga desisyon niya sa buhay."

"She needed money for her father's hospital bills."

Umirap si Precy bago siya nagpatuloy sa kanyang pagpupunas. "Kahit na. Nakakairita pa rin siya."

"Oo, malaki ang kasalanan ni Ynna sa akin at nakakainis din siya but we can't change the fact na kailangan niya ng tulong. Kung kaya ko naman gawan ng paraan ay gagawin ko."

"'Yan ang problema sa'yo. Masyado kang mabait."

"Hindi naman ako ganoon kabait ng inaakala mo."

"Paano na lang ako? Sobrang sama ko naman pala. Pangalawang bahay ko na siguro ang impyerno."

Napailing na lamang ako sa sinabi niya at imbis na magkomento pa ay minabuti ko na lamang na magpatuloy sa pagwawalis.

I understand Precy's objection about my sudden move on helping the person that hurted me physically before but still, my conscience can't take it when I know that I can do something to help Ynna and most especially her father. I know how much it pains her that her only family left is in that critical condition. Kung ako man ang nasa katayuan niya, I am sure that I will do everything I can just to save my father. Sometimes we do irrational things out of anger. It happened to me. Mabuti na lang at tinulungan ako ni manang Minda at ng mga Rivas kundi hindi ko alam kung saan ako pupulutin. Kung kaya ko siyang tulungan, bakit hindi ko gagawin?

Maybe it is just hard for others to understand someone else's shoes kaya sariling feelings at obstacles lang ang nakikita nila. Ako rin naman, may mga pagkakataon na nahihirapan akong unawain ang iba but I know for myself that I am trying my best to understand where they are coming from. This blue planet is big that there is more than to what I am feeling.