Where the Wind Blows

Kabanata 4

Kabanata 4

I am busy cleaning the balcony when I heard a group of various voices. I took a peek on the inside of the mansion and in there I saw our two señoritos together with their friends. May tatlong lalake at tatlong babae ang naroroon.

I smiled sadly as I am looking at the ladies with their pretty dresses and polished faces. Malayong-malayo sa suot kong maid's uniform at walang makeup na mukha. I was once like them. I was once living a life like those beautiful ladies. But I made a choice and I didn't regret it. Nalulungkot lang akong maalala ang dating buhay ko. If only my parents didn't intervene with my decisions, maybe I am still living happily with them.

Wala naman nang mangyayari kung iisipin ko pa ang nakaraan at mga naging desisyon ko. I maybe reckless on doing such acts without thinking it thoroughly but I am glad that the heavens lead me to this place.

Nagbuntong-hininga na lamang ako at sinimulan nang mag-mop sa terasa. Hindi pa nagtagal ay natapos ko na rin ang ginagawa kaya binuhat ko na ang tornado map at ang lalagyan nito upang pumasok sa loob.

Pagpasok ko sa pintuan ay laking gulat ko nang may nakabangga ako dahilan upang mabitawan ko ang aking dala-dala at matapon sa kanya ang maduming tubig doon.

"What the hell did you do!" the lady yelled at me with her furious eyes and red cheeks.

"P-pasensya na po. Hindi ko naman po sinasadya," nakayuko kong sipi.

"Are you blind? Or are you just plain stupid?" pasigaw na tanong niya pero hindi na lamang ako sumagot bagkus ay pinili ko na lamang magpatuloy sa pagyuko.

I wanted to defend myself but she is still a visitor of this house. Malaki ang posibilidad na siya ang kampihan ng aking mga amo at manganib ang aking trabaho. I can't lose this job. I have nowhere to go except here even if it means accepting all her insults towards me.

Kinagat ko na lamang ang aking labi at ipinikit nang mariin ang aking mata upang pigilan ang sarili ko sa paghikbi. I don't want to look like a helpless girl in front of all of them.

"Señorita, mawalang galang na po pero hindi rin naman si Lia ang may kasalanan. Hindi ka rin naman po tumitingin sa dinaraanan mo kaya kayo nagkabangga," depensa sa akin ni Precy nang makalapit siya sa akin. I held her hand to stop her from saying more things.

I couldn't afford that her work will be at risk because of me.

"So you are telling me that this is my fault? Unbelievable!"

"Melanie, stop it!" Dumagundong sa buong unang palapag ang sigaw ni señorito Nathan.

"What? Ito pang tatanga-tanga niyong katulong ang kakampihan mo? Look at my dress. I stink because of her," hindi makapaniwalang sipi ng señorita nang maibaling ang kanyang tingin kay señorito Nathan.

"Ayos ka lang ba, Lia?" nag-aalalang tanong ni señorito Dylan nang madaluhan ako. Tipid na lamang akong tumango.

Nakita kong binalingan ako ng tingin ni señorito Nathan bago niya ibinalik ang tingin sa señorita.

"Melanie it wasn't only her fault. Tama si Precy dahil nakita ko rin ang nangyari."

"Dapat ay humingi ka ng tawad kay Lia," saad ni señorito Mael na siyang matalik na kaibigan ni señorito Dylan. Nakilala ko siya ng minsang nagkasiyahan sila rito sa mansyon.

"I would never do that!"

"Tara."

Napatingin ako kay señorito Dylan na hinawakan ang palapulsuhan ko at hinatak ako paalis doon. When we arrived at the small nipa hut, we stopped and I sat there immediately.