Embracing Sunshine (Completed)

"Chapter 15 Secrets and Surprises "

Today is the day.

I'm finally going home. Out from this hospital. Out from the 4 corner of this white walls that's been making me dizzy the entire time I'm here.

Mabuti na lang at nandito si Francisco with me the whole time making my sanity intact dahil kung hindi ay nabaliw na siguro ako sa boredom.

Speaking of the devil bakit wala ito ngayon? He should know that it will be my discharge day at dapat sabay kaming lalabas. Bigla tuloy akong nalungkot.

"Ma si Francisco po ba hindi pupunta?" I asked with my lips pouted. 

She just smiled at me.

"Bakit ngayon pa sya mawawala ngayon na lalabas na ako? Samantalang noong mga nakaraang araw kulang na lang ilagay nya ako sa kanyang bulsa para hindi kami mag kahiwalay"

"Busy yun anak, sige na huwag ka nang magtampo, anyway suotin mo to ngayon para maganda ka, may kaunting salo salo kasi sa bahay. Naghihintay din si papa mo". 

She gave me a knee length lacey white dress.  (Dress is in the pic on this Chapter)

"Uhmm, ma, is this really necessary? Okay naman ako sa aking jeans and shirt"

She gave me a sly smile. Mama ko ba talaga to? "Suotin mo na para hindi nakakahiya sa bisita, tignan mo nga ako, naka formal rin"

"Oo nga mama bat ka naka dress? At yellow pa talaga hah"

"Kasi it's your favorite color anak"

"oooookkkaaayyy" Something is off. Something is fishy and something is really happening.

Sinunod ko na lang sya . Maybe I'm just overthinking. Tama nga naman, they have prepared a small family gathering at home to welcome my second chance in life.

"Mag make up ka naman anak, ang putla mo oh"

"Mama naman, alam mo namang hindi ako nag m-make up eh"

"Make up kita"

"Huwag na ma, ang kulit mo"

"Ayaw mo bang maging maganda sa harap ni Francisco?"

"Maganda na ako sa mga mata nya Ma"

She giggled.

"Mama parang kang teenager!"

"Dalaga na talaga ang anak ko, may boyfriend na, tapos ikakasal ka na tapos iiwan mo na kami nang papa mo" she said tears breaking from her eyes.

"Ang drama mo naman Ma, Eh hindi pa nga nagp-propose si Isko kasal na agad " I gave her a tight hug "At isa pa mama, I will never leave you, I will always be your little princess kahit na uugod-ugod na ako dahil sa arthritis at osteoporosis baby girl nyu parin ako ni papa" 

Humugot ito nang malalim na hininga para iwasan ang pagbagsak nang luha then smiled.

"Enough of Drama. basta mag make up ka"Pagbabanta nya sa akin.

Fine!  Ang kulit na Mama. 

Dahil hindi naman talaga ako marunong mag make up, I just applied a light foundation, a little blush on my cheek and a lipstick. 

Okay na to siguro, natural beauty naman ako. I laughed with my own thought. Gandang ganda sa self girl? 

"Ayusin mo yung buhok mo" Si mama ulit. Bakit parang pinipilit talaga nya akong magpabeauty?

"Okay na tong buhok ko ma, mahal ni Francisco to"  His always vocal how he love my long straight black hair. At isa pa , tamad akong mag hairdo ngayon.

_____

I looked at my mother , she looks tense. Kanina pa ito tingin nang tingin sa phone nito.

"Ma sino po yang ka text mo. You look so nervous.  Relax ka lang. Si papa siguro yan no? Parang kinikilig ka kasi". 

Nasa taxi kasi kami ngayon pauwi sa bahay at katabi ko sya. Kanina pa ito tingin nang tingin sa cell phone nito na hindi mapakali. Speaking of cellphone. Kanina ko pa rin tinetext si Francisco but he's not replying. I tried calling him but he's not answering either. Tama nga siguro si Mama. Busy siguro ito. Halos buong araw at oras ba naman nito ay ginugugol nito sa Ospital kasama ako. For sure marami na itong gawain na kailangang taposin. 

Nevertheless, hindi ko maiwasang magtampo kasi ngayong araw pa nito piniling hindi magpakita eh ito pa naman ang pinaka excited na araw nang buhay ko. I mean nang buhay ko simula nang maospital ako. 

Yung araw na makakatapak na ako sa damuhan at makalanghap nang sariwang simoy nang hangin.

Baliw....

"Ma?, Bat parang hindi na to papuntang bahay?" lumiko kasi ang taxi and now their out of way papuntang bahay nila.

"Ah may dadaanan pa kasi tayo"

"Pero ma, andami nating dalang gamit, sa bahay muna tayo tapos dumiretso sa pupuntahan natin."

"Mas importante ang pupuntahan natin. Huwag ka nang sumimangot anak"

"Sorry ma. Miss ko na kasi ang kwarto ko. Miss ko na ang kama ko at miss ko na rin po ang guitars ko"

She just gave me a knowing smile. Oo nga naman. Sabi nila mother knows everything about you. Kahit sa utot mo kilala ka and surely she knows how much I miss our home.

"We're here" Sabi nito.

Napatingin ako sa labas at napakunot ang aking nuo.

Bakit kami nasa simbahan? I mean maliit lang na chapel ito pero hindi ko inexepect na dito kami pupunta.

Aahhh.. siguro to thank the Lord for the second life. Oo, yun nga siguro.

"Baba na tayo anak" Sabi nang taxi driver.

Napamulagat ang mata ko.

"Pa? Teka, diba nasa bahay ka? Naghahanda?" Nang mapatingin ako sa kanya mas lalo akong nag taka.

"Teka Pa? Bat ka nakabarong?"

They just laughed at me.

"Magsabi nga kayo, anong nangyayari dito?"

"Wala nak, nagbihis lang kami para sa salo-salo sa bahay. For now pumasok muna tayo sa chapel at nang makapag pray at makapagpasalamat at nandito ka parin kasama namin"

"Pa kasama ka pala namin sa taxi bakit hindi ka nagsasalita?"

"Gusto kasi kitang sorpresahin. Oh diba nasorpresa ka?"

"Puro kayo kalukohan"

We started to walk to the chapel. Ang nakapagtataka nakasarado ito. Sigurado ba ang mga magulang ko na dito nila gustong magdasal?

"Eh pa close ata ang chapel, sa iba na lang kaya tayo pumunta or better yet umuwi na lang muna tayo, baka naghihintay na ang mga bisita sa bahay"

They however did not listen at patuloy lang ang mga ito sa paglalakad.

When they were in front of the chapels big door, her father just knocked 3 times and in instance the door opened in slow motion.

"Oh my God!"

I whispered softly. Hindi ko alam kong ano ang mararamdaman ko. Ang alam ko lang ay naluluha ako.

"Huwag kang umiyak, papangit ka nyan" my mother jokingly teased me.

"Ma?" I said. My voice breaking, trying to contain the tears and happiness at the same time.

"Bakit hindi niyo sinabi sa akin, Eh di sana nag Gown ako?"