Bond

Po prostu Harry

Potter stał na podeście i uśmiechnął się do zgromadzonych.
- Dziękuje wszystkim za przybycie.
Zielonooki zeskoczył na dół i zaczął się przechadzać między uczniami.
- Przyszliście tutaj aby nauczyć się bronić i walczyć. Jednak moje zajęcia są zupełnie inne niż to czego się uczycie. Zapomnijcie o teorii i skupcie się na praktyce. Podczas walki liczy się tylko przetrwanie, a nie to czy poprawnie wymachujecie różdżką. Trzeba pozwolić aby instynkt nas prowadził i pomógł nam zwyciężać naszego przeciwnika. Zacznijmy zatem!
Szatyn podzielił uczniów w pary i doglądał ich pojedynków. Uczniowie starali się zaimponować swojemu nowemu nauczycielowi. Dziewczyny kątem oka obserwowały mężczyznę, zwłaszcza po tym jak zrzucił szatę i został w samej koszuli. W końcu po godzinie trening się zakończył. Zielonooki upił kilka łyków soku dyniowego i uśmiechnął się do wychowanków.
- Powiem wam że się zmęczyłem.
Kilku uczniów zaśmiało się na dźwięk tych słów.
- Jak na pierwszy raz poszło, wam naprawdę bardzo dobrze. Jeśli macie jakieś pytania, to śmiało je zadawajcie. W końcu musimy czuć się komfortowo w swojej obecności.
Młodzież popatrzyła po sobie po czym, jedna z puchonek uniosła dłoń.
- Jak mamy się do pana zwracać?
Szatyn usiadł na podeście i opuścił jedną nogę na dół.
- Wydaje mi się że nie jestem aż taki stary abyście musieli do mnie mówić na per pan. Nie jestem też do końca waszym profesorem. Jestem Harry. Po prostu Harry. Jeśli przy dorosłych będzie wam niekomfortowo to możecie mówić proszę pana.
Dziewczyna pokiwała głową i się uśmiechnęła. Potter popatrzył na zegar i aż się zakrztusił sokiem.
- Trochę nam czas minął. Powinniście być już dawno w łóżkach, jeśli ktoś będzie mieć problemy to proszę przyjść do mojego pokoju. Czwarte piętro, tuż przy posągu. A teraz do łóżek!
Uczniowie zaczęli opuszczać salę szeptając między sobą. Zielonooki westchnął i odpiął dwa górne guziki koszuli.
- Jak ja mam z nimi wytrzymać to muszę zainwestować w alkohol...