DECEIVED (Elites #1) COMPLETED

Deceived 48

WARNING: SPG! SOME SCENES ARE NOT SUITABLE FOR VERY YOUNG AUDIENCES. PLEASE PROCEED WITH CAUTION.

Napabalikwas ako ng gising isang gabi.

I felt Kier's right arm encircling my waist while his hand is scooping my breast under my nighties.

Ni hindi na ako nagulat na magigising ng may nakahawak sa dibdib ko dahil hindi yata nakakatulog ang lalaking to ng hindi iyon ginagawa.

His whole body is spooning mine. Nakapatong naman ang aking ulo sa isa niyang braso at walang galawan siyang natutulog kaya hindi ko maintindihan kung bakit bigla akong nagising.

He must have felt me move because he groggily opened his eyes and looked at me.

I sat on the bed and swallowed hard.

"Baby, what's wrong?" His bedroom voice caressed my ears and I can't help the shiver that run through my body in response. Nag-aalala niya akong tinitigan.

When I did not answer, he also sat and scooted near me, then he hugged my body while raining kisses on my head.

Umiling-iling ako.

"Walang problema? Bad dream?" Tanong niya ulit.

I swallowed again.

"G-gusto kong... kumain." Saad ko sabay lunok na naman. Naglalaway talaga ako at hindi ko mapigilan.

Mula sa pagkakayakap saken, biglang nagulat ako noong lumipat ang kamay niya sa dalawang braso ko saka ako inilayo.

Tinitigan niya pa ang mukha ko na parang kinikilatis iyon ng matindi, nakakunot ang kanyang noo.

"Gusto mong kumain." Pag-uulit niya na parang hindi makapaniwala na iyon nga ang narinig. "Gusto mong kumain o gusto mo akong kainin?"

I thought he was being funny so I laughed but when he remained serious while looking at me, my laughter slowly disintegrated. Napapahiyang kinunot ko ang noo ko.

He really is serious! Parang sinisigurado niya na tama ang pagkakarinig at pagkakaintindi niya.

Nagdouble take pa siya sa orasan noong binalingan niya ang alarm namin at tumambad ang oras. It's 2:38 early in the morning.

"Gusto ko talagang kumain Love." I pouted when he didn't take my words seriously.

Well, to make it fair, medyo out of this world naman talaga na magigising ako ng madaling araw para lang manghingi ng pagkain. Sa loob ng isang buwan naming pagsasama, ngayon ko pa lang to nagawa.

I mean, hindi naman ako gutom.

Natatakam lang ako.

Mas may sense pa nga siguro na gusto ko siyang kainin ng ganito kaaga. Hihi.

Bad Gia. Adik ka! Adik!

Napakamot siya ng ulo habang umaambang tatayo.

"Okay then, I'll cook for you. Ano bang gusto mong kainin?" He softly asked while taking his robe at the foot of the bed.

Nakatalikod siya kaya hindi niya nakitang umiiling na ako pagkasabi niya pa lang na magluluto siya. When he pivoted to look at me, saka niya pa lang napansin ang matindi kong hindi pagsang-ayon.

"What now? Ayaw mo sa luto ko? Gigisingin ko si Manang?" Tanong niya ulit.

Maski ako ay napatayo na rin dahil sa  pag-aalala na baka maoffend siya. Lumapit ako saka ikinawit ang aking braso sa kanya.

Umiling ulit ako bilang sagot doon sa tanong kung gigisingin si Manang. Ayoko rin ng luto ni Manang.

"Restaurant then? Do you wanna eat in a fine-dine?"