Fallen Flower

Chapter 9

🌹Stand up, self

AERIN

"Aerin."

Isang pamilyar na boses ang narinig ko habang nandidito pa rin ako, nakayuko at nag-iisip ng kung ano ano.

I watched Adriel foot standing in front of me.

Umiling ako.

Pinilit kong manatili sa kung saan ako ngayon, ayokong makita ako nito na nasa ganitong sitwasyon. Hindi pwedi. Ayokong pagtawanan ako nito, ayokong mas masabi rin ito sa pinasok kong buhay. Nakakahiya.

"Wala ka bang balak tumayo diyan?"

I heard his voice again.

Hindi pa rin ako umimik at nanatiling nakayuko.

Wala akong mukhang maihaharap sa'yo.

"Hoy, tumayo ka na nga diyan. Nadudumihan ang sahig." I didn't hesitate to stand when I heard another voice.

Thank goodness! Timothy!

"Tim." saad ko habang nakatingin sa kanya, I was three steps away from him, but the other one was almost beside me.

Sandali akong kumuha ng lakas na loob upang maglakad patungo dito kay Timothy.

I was wrong na akala ko'y pipigilan ako nito at kakausapin, pero hindi. He just let me go.

Hindi na ako nag-abala pang pasadahan ng tingin ang isa at hinayaan na lamang si Timothy na samahan ako.

Pagkababa namin sa ground floor ay nag-paalam si Timothy at agad na kinuha ang naka-park nitong sasakyan. Mag-isa akong naglakad papalabas ng Headquarters, hindi inalintana ang mga tingin na bumabaling sa kinaroroonan ko.

Paglabas ko ay agad na naka-abang itong si Timothy. He smiled at me and then opened the car for me.

"Pinauwi ko na agad si Bree sa trabaho niya, para naman may kasama ka na doon sa condo niyo." sabi ng katabi ko habang nakatuon ang tingin nito sa pagmamaneho.

I still stay quiet.

"Ginagawa na nila ng paraan ang kasong 'yon kaya huwag mo na masyadong isipin." he continue but again, I didn't respond to him.

I hope so.

Tumahimik na lamang ako sa biyahe. Ipinikit ko na lamang ang mga mata ko, hinayaan ang sarili kong kumalma.

Halos tatlong tapik ng mga kamay ang naramdaman ko bago ko naimulat ang mga mata ko. "We're here." nasa harapan ko na ngayon si Timothy naghihintay sa---

Sandali. In obserbahan ko ang sarili ko... "Yeah. You fell asleep, buti na lang at hindi ka naglaway. " napatawa ito.

I gave him a sharped glare pero hindi ito natinag. "Nakakahiya naman sa'yong malakas na humilik-hilik. "

"Wow ha. Kaya ako humihilik ng kalakas-lakas dahil sobrang pagod ko sa trabaho. Hindi tulad mong natural na paglaway mo." depensa niya.

"Anong trabaho naman? Naka leave ka tas idadahilan mo 'yon? Ang sabihin mo sobrang busog mo lang dahil sa katakawan mo!" I shouted and hurriedly run away from him.

"Hoy! Hindi porket mabait ako sa'yo ngayon ginaganyan mo na'ko ha!" he ran inside and tried to chase me but it didn't work, because before he got into the elevator, he couldn't stop it from closing.