Main Speed & Niall Horror

Groot nieuws

Op een hele grote middelbare school, genaamd De Reus, met ook een grandioos schoolplein in het vriendelijke Zeeland, heerst een geweldige verliefdheidssfeer: zowat iedere jongen heeft wel een vriendinnetje en andersom, niemand wil naar huis als de school voor iedereen uit is, elke ochtend haasten alle schoolgenoten zich naar school al begint die pas een half uur later. Het lijkt de hemel wel. Geen vakantie om op te verheugen, school is veel leuker. Bomen op het schoolplein staan helemaal bekrast met allemaal hartjes en namen van koppels. In de pauze zoekt elke jongen met haar meisje een gezellig plekje met veel groen, bijvoorbeeld een grasveld met een heuveltje of een met bloemen bezaaide hangmat tussen twee bomen in. In de lente zijn binnen de kortste keren alle madeliefjes op de velden omgetoverd tot kettingen. Er hoeft geen goud bij, het mooie van de natuur is al genoeg. En vlak voor kerst barst het van de romantische kerstkaartjes.

Nu is het september de eerste schooldag om kwart voor negen. Hoewel de school pas om negen uur begint, zijn al vele verliefde stellen aanwezig. Zo ook Nayton en Nathalie.

"Hee Nathalie !"

"Hey Nayton !"

Ze geven elkaar een knuffel, blij elkaar te zien na die veel te lange vakantie.

Nathalie: "Heb je een leuke vakantie gehad? Wat heb je allemaal gedaan?"

Nayton: "Jaah heerlijk. Ik heb afspraakjes met jou gemaakt en toen hebben we gezellig aan de kust gewandeld en..."

Nathalie: "Hahaha jaa DAT wist ik al. Maar ben je ook ehm.. naar een ander land geweest of ergens anders in Nederland?"

Nayton: "Ja met m'n ouders naar Landal Greenparks in Duitsland. Was geen zak aan. Hopelijk heb jij een iets luxere vakantie gehad?"

Nathalie: "Jaah zeker. Ik heb afspraakjes met jou gemaakt, we hebben toen lekker met z'n tweeën gewandeld aan de kust van Zeeland..."

Nayton: "Haha ja DAT weet ik. Maar ben je ook ergens ANDERS geweest?"

Nathalie: "Dat ook ja. Maareh heb je er een beetje zin in dit nieuwe schooljaar?"

Nayton: "Ehh nou... met JOU in ieder geval wel !"

Nathalie: "Ja ik ook ! Vooral de lente heeft iets. Daar krijg je toch op een of andere manier een apart gevoel van."

Nayton: "O ja, de lentekriebels. Ik heb opeens zo zin in vorig jaar......"

Terwijl ze alvast naar binnen lopen, droomt Nayton even helemaal weg in de herinnering van de lente van vorig jaar. Het aantal madeliefjes dat op de heuvel naast de school groeide, moet zowat gelijk zijn geweest aan het aantal smoorverliefde stellen dat daar aanwezig was. Bijna iedere dag zonnig weer, zij en hij naast elkaar, achteroverleunend op de heuvel met de handen tegen het achterhoofd of om elkaar heen, kijkend en luisterend naar de vogeltjes in de grote atmosfeer. Ondertussen lekker kletsen, een zoentje zo nu en dan, en halskettingen van madeliefjes maken... "Nathalie, deze is voor jou." "Ooh wat heb je hem mooi gemaakt! Hij past mij ook nog eens perfect. Prachtig !"

Het eerste uur begint. Alle klassen hebben les, van klas 1 tot en met klas 6. Zoals gewoonlijk heeft elk lokaal een speaker, zodat de conciërge, directeur of enige andere leidinggevende personen iets kunnen zeggen voor de hele school, mocht er belangrijk nieuws zijn. Na een kwartier gebeurt dat dan ook. De directeur is in een goeie bui en heeft er eens een keertje zin in om het nieuws op een ietwat gekke manier door te geven:

"Dames en heren koeken en peren, er is gigagantisch nieuws! We hebben iets geweldigs kunnen regelen voor aankomend schoolfeest van aanstaande vrijdag. Zullen we onze verrassing ont verrassen, of zullen we jullie toch maar in spanning houden?"

... Het blijft even stil. Kennelijk heeft die gekkerd gekozen voor dat van in spanning houden. Sommige docenten reageren een beetje geïrriteerd. De wiskundeleraar van vmbo-havo 1a: "Hè verdorie, ik was net een som aan het voordoen en dan krijgen we ditte! Ik was net zo lekker bezig jullie een leuk trucje te laten zien." De ouwe lerares geschiedenis van klas vwo 3c: "De schoolleiding van tegenweurdig!" En de leraar biologie van havo 5g: "Nou KOMT er nog wat van?!"

Intussen in de kamer van de schoolleiding: "Toe maar, zeg wat u wil zeggen anders verstoort u de lessen te veel!" Daar klinkt het geluid van de speakers weer: "Oké, dus... tijdens het schoolfeest krijgen jullie een heel leuk bezoekje van maar liefst twee beroemde muziek bands, die elkaar waarschijnlijk niet eens zo goed kennen." In alle klassen klinkt nu al verbazing van de leerlingen. "Ik ken ze zelf ook niet zo goed, maar ik zal eens voorlezen welke bands dat precies zijn. Ehm, o grutjes! Waar heb ik die namen ook alweer gelaten?" Enorm gelach klinkt door de hele school. Maar de docenten vinden het allemaal niks en worden alleen maar pissiger omdat hun planning verder in de soep loopt. Sommigen gaan door met de les, omdat er nu weer even geen geluid uit de speakers komt. Terug in de schoolleidingkamer:

"Dit kunt u niet maken!"

"Tja, ik ben het papiertje kwijt en weet de namen niet meer uit m'n hoofd."

"En zet dan op z'n minst het geluid even uit, anders kan iedere klas ons gepraat horen en anders wel geruis door de speakers heen."

"O ja, even vergeten. Dussehm, ja waar is nou dat papiertje met die namen?"

"Het moet toch ergens op de computer staan?"

"Nee, ik had er gewoon een handgeschreven aantekening van. Aah, hebbes! Hij lag onder m'n toetsenbord!"

"Oké, zou u nu normaal het nieuws willen verkondigen alstublieft?"

De speakers klinken weer. "Dames en heren koeken en peren..." - intussen richt de conciërge zijn oogpupillen naar het plafond toe - "...dus de namen zijn eh... oh nee, waar komt die koffievlek nou opeens vandaan? Ja maar zo kan ik niet zien wat er staat..." Sommige docenten halen de speaker van desbetreffend lokaal nu weg. De docent Frans van vwo 4f doet iets anders. Die trapt 'm stuk. En de conciërge kan zich nu helemaal niet meer inhouden tegenover de directeur.

"Verdorie, flapdrol!"

"Wacht, ik heb bijna ontcijferd wat hier nu staat!"

"Ach, doe geen moeite, ik neem het wel over."

"Nee nee nee, ik weet voor de helft wat er staat, er staat ehm, 'one d...' en 'main strrr...' en de rest moet ik nog ontcijferen, maar daar zit dus die vervelende koffievlek."

"O, u bedoelt "One Direction" en "Mainstreet". Hhh, u bent ook niet echt op de hoogte. Hebt u de leerlingen er niet vaker over horen kwebbelen?"

De speakers gaan voor de laatste keer aan, maar nu spreekt de conciërge.

"Dames en heren, koek... ehh... pardon. Dames en heren, jongens en meisjes, neemt u mij niet kwalijk, maar voor de laatste keer moeten we even storen: de namen zijn "Mainstreet" en "One Direction", zij komen allebei op bezoek bij jullie schoolfeest. Dat hebben we kunnen regelen. We wensen jullie een goeie tijd tegemoet."

Een hoop gegil van alle klassen volgt, de hele school trilt ervan. Eindelijk kunnen de lessen daarna door, voor zover er nog tijd over is en iedereen nog kan opletten.