He Who Never Liked A Girl Before

CHAPTER 13

We've been reviewing for almost two weeks. Ganoon pa rin ang naging routine, ang pinagkaiba nga lamang ay madalas na akong ihatid ni Eiji sa daan pauwi sa bahay. When I asked him why, he replied, "To avoid encountering some disturbances on the road."

I know what or should I say who he's pertaining to. Kapag hinahatid niya naman ako ay hindi na rin masiyadong nagtatagal dahil malapit na ring magdilim.

These past few days, I can't deny that I've been feeling disappointed for a certain reason. Itanggi ko man ay alam kong mayroon akong inaasahang mangyari...o magpakita. In just two days, the Christmas break will end too soon. I spent the whole time reviewing for the coming MMC and I can say that I spent my vacation very well, for me.

Nga lang, may parte sa aking naghahanap. Cielo did not visit again. I know he didn't even said that he's going to visit again but somehow...I've been expecting for it. Lalo na't sanay akong makitang narito siya at kinakamusta ang Lola pagkatapos kong umuwi galing kina Eiji.

Wait. He only visited you two times, Cania. Sanay agad?

He did not visit even on Christmas day. Lumipas lamang ang mga iyon para sa akin kagaya ng mga normal na araw lamang. Somehow, I am expecting his presence here. I know he didn't promise me anything about visiting the other days but I couldn't seem to understand why I am still waiting. Ngayon naman ay dalawang araw na lamang bago muling magbukas ang klase at nandito pa rin ako para maghintay sa isang bagay na hindi alam kung darating pa.

I let out a deep sigh. Kanina pa ako nakatayo malapit sa bintana ng kwarto at sinasalubong ang mabining hangin. I adjusted my eyeglasses as I looked at my sister who is now sleeping peacefully on our bed. Ang balak ko sa hapong ito ay matutulog kasama ang kapatid ngunit hanggang ngayon ay balak ko pa rin.

Eiji said that we are not going spend the remaining days of the vacation reviewing for the MMC.

"Enough with studying, Caledonia. Spend the remaining days enjoying the sembreak."

Though, I am enjoying while studying for the school contest we have been prepating for. Masaya akong mayroong natutunang bagong kaalaman. Nga lang, hindi na ako umangal pa dahil kahit papaano ay nagustuhan ko rin ang ideya.

My eyes then landed on the table near the bed. Sa kagustuhang mapatay ang oras ay kinuha ko ang cellphone na nakapatong doon para naman matignan. I am not checking my phone often. I don't really want to engage myself on using my social media account too much that's why I visit my account when convenient. Nagagamit ko lamang ang cellphone kapag mayroong nagte-text o tumatawag. And these past few days, I've been receiving a lot of it. And all of it is from Giada. Siya lamang naman ang binigyan ko ng numero bukod sa mga kamag-anak.

Kagat ang labi ay binuksan ko ang cellphone at dinala ang sarili sa Facebook. Dali-dali kong tinipa ang numero sa kahon at nang mapadpad na ang mga daliri sa password ay bahagya akong natigilan.

Now, Cania...what is your password again?

Napatingin ako sa malawak na kaparangan na para bang sa ganoong paraan ay mahahanap ang sagot. Does my password has something to do with my birthday? With my favorite author? With...what? Ano ang password ko? Ako ang gumawa ng account ko kaya alam ko dapat ang password.

Nakatulala sa kawalan ay sinalubong ko ang sariwang hangin, nagbabakasaling ibibigay niyon sa akin ang pinananabikang sagot. I remembered changing my password a month ago and now I couldn't seem to recall it now. Not a single detail of it. Nang sa huli ay mapagtantong wala akong maalala tungkol doon ay nauwi ako sa bagay na palagi kong ginagawa. Nakatitig sa screen ay pinindot ko ang "forgot password" para makapag-log in na at para mapalitan na rin iyon na siguradong malilimutan ko rin naman kalaunan.