41: Motherly

834 44 2
                                    

All of my brothers and sisters were just mere mortals adopted by Ambrogio.

He let us drink the remaining blood of the moon goddess, Selene, to make us vampires. That's how we became their children.

He loved and took a good care of us like a real biological father. He kept us inside a cave, a place away from the rays of the sun that could kill us.

Our father is worshipping the goddess that helps him and our mother. He worships the twin sister of the Olympian who cursed him from the start.

"I'm dying! Someone please save my daughter!" Iyak ng isang babae habang nakahiga't nanghihina sa lupa at yakap ang kan'yang sanggol sa gabing iyon.

Naglalakad ang bampirang si Ambrogio nang madaanan niya ang babae sa kakahuyan na duguan. He went outside to hunt animal flesh and blood.

"Saklolo! Iligtas po ninyo ang anak ko!" The woman cried.

Nakikinig lamang si Ambrogio sa pagsusumamo ng babae at hinintay na mamatay ito. Nang masigurado niyang wala ng buhay ang babae ay lumapit siya at kinuha ang batang umiiyak na yakap nito.

Napatingala si Ambrogio sa buwan nang mahawakan niya ang bata.

"Maria Clara." Pinangalanan niya ang bata at kinuha ang isang maliit na bote sa kan'yang bulsa at pinainom sa sanggol ang huling patak ng dugo ng kan'yang asawa.

This child will be the youngest of daughter of vampire descendants, the youngest daughter of the moon. He named her Maria Clara a name from a red wine he know.

Ambrogio looked at the moon and witnessed how it turned into red after the baby drank the last drop of the blood.

"She is our youngest daughter, Selene. Her name is Maria Clara."

Agad akong napabalikwas sa aking pagkakahiga mula sa isang panaginip.

Napahawak ako sa aking sentido at napakamot ng buhok.

"What was that all about?!" Natataranta kong tanong sa sarili.

Ilang sandali lang ay lumapit sa akin si Apollo na ngayon ay may hawak na isang baso ng gatas.

"What's wrong?" Tanong nito at inabot sa akin ang hawak na gatas.

I gulped. "I was just dreaming."

"Dreaming about what?"

"My mother." Matabang kong sagot at nilagok ang hawak kong gatas.

"Selene?"

"No. My real mother. My late mortal mother." Pagkaklaro ko pa.

"Do you know her?"

"Nope. But I've been dreaming about her, the moment she died. I've been dreaming about her cry, she was shouting for help. She was thinking about me." Mapait kong pag-amin.

Simula bata palang ako ay lagi ko nang napapanaginipan ang aking Ina. Ang totoo kong Ina at ang gabing kinuha ako ng ama kong si Ambrogio sa kan'ya at iniligtas ako sa pagkaulila at sa kamatayan.

"Do you want to know her name?"

I looked at him and nodded. "I badly want to know what kind of person she is."

Hinaplos niya ang aking buhok at agad na hinalikan ang aking pisngi.

"We'll find informations about your mother."

"But that was more than three hundred years ago..."

"Olympians were timeless." He smiled to cheer me up.

Oh. I'm dating an Olympian anyway, why bother?

"I'm going to Olympus. I want you to stay here in the Citadel with Sun."

"Anong gagawin mo doon?"

"I'll have some business to check."

He pecked my lips and touched it using his thumb.

"Stay here and wait for me."

Wala na akong nagawa para pigilan pa siya. He has some sorts of duty as an Olympian.

Napatihaya na lamang ako sa kama at napayakap sa tulog na si Sun.

"I never thought of dating that guy way back then." Singhay ko habang hinahaplos ang buhok ni Sun.

Iniisip ko kung paano nga ba ako nahulog ng tuluyan sa lalaking iyon. He used to be the Olympian I was just imagining about. He was just a fiction for me, but look at me now, dating him and seems so head over heels.

I beamed and kissed the cheeks of my baby Sun. Ilang sandali lang ay binuksan na ni Sun ang kan'yang mga mata.

"Good morning sunshine!" Bati ko sa kan'ya at pinuno ng halik ang kan'yang mukha.

"Meow~" The only sound he can utter.

I giggled as I hear his sweet sound.

Dahil sa nakakabagot na pananatili sa lugar ni Apollo ay napagpasyahan kong lumabas kasama si Sun.

Lumabas kami upang magpahangin at maglibot sa Citadel. It is a fine day here in Eonian Citadel.

Everyone is busy in their everyday usual life here. This is what I love in this place, a very peaceful and harmonious place. Seems like a paradise next to Olympus.

Naglalakad lamang ako habang hawak ang kamay ni Sun nang bigla kong makasalubong ang anak ni Demitri na si Demetrius.

Oh. I missed his cold aura.

"Demetrius! How are you?" Masayang bati ko sa kan'ya.

As usual, this guy is cold. "Katipan mo na pala si Apollo at tinalikuran mo ang lalaking pinili ng buwan para sa iyo."

"I loved Apollo before knowing that Philip is my mate."

"Apollo sent plague in their kingdom." Ngisi naman nito.

"But---"

"Their king passed away yesterday."

Napalunok ako sa balitang dala ni Demetrius. King Felipe of the Demons Clan is dead.

Siguro ay namatay siya matapos kong putulin ang kuwerdas ng lyre sa kan'yang harapan. Agony killed him more.

"Selene must be so disappointed and raving right now."

"Are you threatening me?"

"No. I'm just warning you that maybe the curse of the red moon will get worst."

"What do you mean?"

"I talked with Demitri yesterday and he told me that Selene was furious at you ever since Ambrogio adopted you and let you drink the last drop of her blood."

Nagulat ako nang hawakan ni Demetrius ang aking pulso at hinila ako papunta sa isang madilim na eskenita.

"Demetrius---"

"Sssh!" Awat nito sa akin at tinakpan ang aking bibig gamit ang kan'yang palad.

Namilog ang aking mga mata sa gulat nang makita si Selene na naglalakad sa daan.

Gumalaw ako dahil naiwan namin si Sun sa daan ngunit buong lakas akong pinigilan ni Demetrius habang tinatakpan ang aking bibig.

Is Selene here because of me? Lalong bumilis ang kabog ng dibdib ko dahil sa kaba nang makita kung sino ang kasama ng aking ina ngayon.

It's Princes Akiko of the Demon's Clan.

What are they doing here?

Myth 4- Apollo: The Sun (Completed) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon