Coronablog (rant)

Dag 26 - druk druk druk

(Dit is een oud hoofdstuk. Geen zin om alle "vandaag" te veranderen)

Vandaag is papa jarig. Ik moet de hele dag werken. #dasbalen

Ja, tja, wel sneu eigenlijk. Anderzijds doet mijn pa echt niks met zijn verjaardag dus heel schuldig voel ik me er niet voor.

Ik zit echt een halve dag achter de kassa en het is allemaal een beetje meh. Je merkt wel echt patronen op in gesprekken. Allemaal "ja het is wel even wennen" en "hopelijk is het snel voorbij" en "ach meiske het is wel zwaar voor je hè". En steeds dezelfde grap met "ow toch niet de zelfscankassa? Gezellig bij mij!" Misschien moet ik die grap ook niet zo vaak maken. Ik heb echt meer standaard grappen nodig. Gewoon een lijstje naast mijn kassa. Kan mooi naast de barcode voor hemaworst, de scanner die altijd bijna leeg is en de fles met "gloor". Echt geërgerd aan die spelfout. Nikita heeft uiteindelijk een stift gepakt om het te verbeteren.

Ik had een klant met mondkapje op en kon daar echt niks van verstaan. "Is dit 50 cent?" vroeg hij dan. En ik ging gedachteloos mijn lijstje af en vroeg hem naar de hema klantenpas. Grappig genoeg herkende ik de man. De vorige keer had hij ook alleen maar schriftjes van €0,50. Alsof hij alleen maar spullen van vijftig cent kan kopen.

Dan had je nog de slechtziende man waartegen ik doodleuk stond te zwaaien. Daarna laat ik zijn bonnetje ook nog vallen om een extra challenge aan hem te geven. Je moet iets doen in corona tijd.

Ow mijn Indonesiër praat weer tegen me. Hij is op zich wel aardig. Misschien moet ik hem gewoon wat pinterest vragen toespelen om het gesprek op gang te laten lopen. Nu wenst hij me een vrolijke zaterdag. Daar kan ik niet zoveel mee.

Rowan werd gevolgd door een model op instagram. Dus hij gelijk "ja misschien wil ze wel een samenwerking". Dus ik verpeste zijn droom door te zeggen dat ze waarschijnlijk gewoon volgers zoekt. Jammer man. Out of your league. Aw nee was eigenlijk beter geweest dat ze een catfish was, dan had je meer drama. Maar verder wens ik hem alle liefde toe.

Het was echt heel druk in de Hema. Echt bizar eigenlijk. Op het hoogtepunt was er 100 man binnen. Dat valt echt niet te doen met die anderhalve meter, zeker door zo'n dun gangpad. Dan hoor je mensen zeggen "ik laat me niet wachten op corona". Dezelfde mensen die daarna een zooitje maken van het pashokje.

Ook allemaal gezinnetjes waren. Papa, mama en baby. Moet dat echt? Ik denk dat je best in je eentje wat kan halen. Ach, misschien de baby niet.

Er was een moeder die met haar minderjarige dochter alcohol ging halen. Ze werd helemaal pissed toen ze het niet mee kreeg. Schreeuwen dat "de Hema niet alcohol moet verkopen als ze zo doen". Aan de andere kant van de winkel kreeg een vrouw een soort zenuwzinking door haar krijsende kind die ze maar niet stil kreeg. Mijn leidinggevende werd ondertussen ook helemaal gek, omdat ze geen rekening had gehouden met zo'n chaos. Ook heel vervelend waren al die mensen die ineens gordijnen wilden.

Maar goed, als ik nog niet genoeg corona gesnoven heb, had ik ook schoonmaakronde. Vegen, én schoonmakkar, én kantine, én wc's. Allemaal achter elkaar! Gelukkig nam iemand anders heel random schoonmakkar van me over, dat scheelde weer.

Maar goed toen moest ik nog de schoonmaakspullen zien te vinden. Blijkbaar waren ze in een of ander creepy koud hok. Typisch.

In de kantine mochten we de leftover paaseitjes snacken. Je had een echt gekke smaak: mango chili puur. Het was niet echt lekker vond ik. Coffee toffee melk is het lekkerst. Daarna wit matcha lemon. Echt hipster eitjes.

Thuis hebben we voor paps verjaardag taartjes gegeten en Mulan gekeken. Ik wilde eigenlijk tompouce meenemen, maar in die chaos echt geen tijd voor gehad. Doe ik woensdag anders wel. Ja, echt raar. Ineens ben ik ook op een woensdag ingepland.