Coronablog (rant)

Dag 9 - Moira naar buiten

Eindelijk eens mijn kamer opgeruimd. Maar dan ook écht opgeruimd en niet mijn classic "even aan de kant schuiven om een pad te maken". Eigenlijk zou ik echt samen willen wonen met een Monica Geller. Naast goed schoonmaken kan ze dan als bonus ook nog schoonmaken. Wat wil je nog meer? Beter trouw ik even met een vent die rijk is, kan koken en alles wil schoonmaken. Of nog beter, beter ben ik zelf rijk genoeg om een kok en een schoonmaker in te huren. Of nog beter, ik neem een robot! Dat is toch leuk! Dan heb ik Rob de Robot die al mijn vervelende klusjes doet. Leuk totdat de machines in protest gaan en de wereld overnemen natuurlijk.

Maarja, het voelt nu allemaal weer lekker schoon. Helaas dat ik wel nog heel mijn bureau vol heb staan. Maar de vloer is schoon! Small victories are still victories.

Ik heb vandaag even een buitendagje gehad. In deze tijden betekent dat helaas: zitten in de tuin. Nou het is niet zo sneu als het klinkt. Kon me prima vermaken op de tonen van Uptown Girl op de trampoline. Onzin dat trampolines voor kleine kinderen is. Ik was, toegegeven, wel even bang dat ik net als de vorige keer als een oud vrouwtje door mijn enkel ging. Maar hey, heb het weer overleefd! Lekker bezig Moira, dit verdient een schouderklopje.
De gevaarlijke schommel heb ik ook weer doorstaan. Je zou het niet geloven, maar ik heb twee keer het touw gebroken. Gewoon echt een "ik zit erop en knap touw stuk" situatie. Eerst keer was grappig, bij de tweede keer voelde ik me persoonlijk aangevallen. Nog geen derde keer gebeurd gelukkig. Vandaag alles toppie en na die goede hap vitamine D maar weer terug naar binnen gegaan.

Ik heb mezelf voorgehouden om te blijven bewegen, weet je. Dus dan mag ik wel netflixen, maar moet ik het al lopende doen. Of met opdrukken. Dat laatste houd ik alleen niet vol en dan lig ik gewoon plat op mijn buik naar een scherm te staren. Zou je ook fit kunnen blijven door alleen te stretchen? Dat kan ik wel. Ik begin mijn ochtend al uitrekkend en gapend.

Ai, ik besef me dat er nog eieren liggen op mijn kamer. Hoe lang blijven eieren goed? Niet tot juni zeker. Excuses, juno. Onee en mijn arme cactusje! Hij had het nog zo goed volgehouden! Arme arme Bob. Hij is nu ook zo eenzaam, starend naar het raam, hopend op wat liefde. Das balen, nieuwe cactus halen.

Verder helemaal niks gedaan voor school. Sorry Lilly. Ik kan je gewoon al horen zuchten terwijl ik dit schrijf.

Rowan stuurde me trouwens nog een rare snap met zijn hoofd en de caption "instagram worthy". Hij zag er wel cute uit, maar dat maakt verder niet uit. Hij is mijn probleem niet. Wat boeit mij het nou hoe hij eruit ziet? Tss.

Met videobellen hebben Lil en ik even ons bucketlist bijgewerkt. Een van de dingen in dat boek was ook een lijstje met namen. Ze had Ro niet echt heel erg hoog gescoord, niet echt een fan. Mijn ouders waren ook al geen fan. Misschien was hij wel een mis... Misverstand? Mislukt? Miskoop? Nee, nouja een "oeps".
Drie van de vijf sterren, had Lilly hem gegeven. De Duitser scoorde natuurlijk hoger, want iedereen houdt van de Duitser. Iedereen vond hem leuk. De Duitser vond mij leuk. Alleen ik niet. Wat kut toch. Het had zo mooi kunnen zijn, maar er was niks. Hij was aardig, we hadden veel dingen gemeen en hij kon koken. Toch was er iets stoms. Zo zo jammer.

Ach, je hebt geen vent nodig om een bruiloft te plannen, dus dat hadden we vandaag ook gedaan. De bachelorparty er gelijk achteraan.
Ik heb dus een bridal cape aan met een witte jurk. Trouw ergens binnen in de zomer of lente. Mijn vrienden doen de muziek, maar daar valt Lilly niet onder. Die is uhm... muzikaal beperkt. Al lijkt het me best grappig als ze er even doorheen blèrt voor wat leedvermaak.
De bachelorparty is basically met wat strippers naar it's a small world in Disneyland gaan. Even kleine kindjes trauma's bezorgen in een discriminerend horrorpoppen paradijs, terwijl het kutste lied ooit speelt. Ik zie niet in hoe dat fout kan gaan.

O en bij deze is ook afgesproken dat mijn kinderen naar Lilly worden vernoemd. Dus heb je Lilly-Mae Twee. Dan kan iedereen de grap maken Lilly ga je mee? En de twee is voor drama. Dan klinkt het alsof ik er één ergens geditcht heb. Je moet iets van leedvermaak hebben als je zo'n ding 18 jaar moet opvoeden, toch?

Random feit, het is dag vijf van mijn eerste setje maandlenzen. Spannend. Heb eigenlijk een bril, maar vindt een bril niet leuk. Een bril staat me niet. Maar nu ik dan eindelijk lenzen in heb, kan ik mijn schoonheid niet eens met de wereld delen. Echt helemaal niks aan.

Maar goed, ik verdwijn wel weer in de donkere ruimte van mijn hol, waarin ik wacht tot de buitenwereld zijn orde heeft gevonden. En langzamerhand zullen de straten zich fysiek legen, maar de angst ze weer opvullen als een zachte schaduw in de wind. Echoënd als een rilling door je ruggengraat op de eenzaamste momenten. De roepkreten van scherm tot scherm en het gemis van je meest dierbaren hangt als een regendeken om onze huizen heen, terwijl een warm zonnetje ons bespottelijk en verleidelijk naar buiten wenkt de oorlog in.
En als je dan toch de moed bijeenraapt om de deuren te openen, en de bevuilde lucht op te nemen, kom je dan tot een verbazingwekkende realisatie.

Het is nog steeds druk bij de LeenBakker.

Serieus mensen. Wat doen jullie allemaal? Waarom heb je nou weer per se nu tuinstoelen nodig?

Dusja, hier is je update weer Lilly. Bellen met je broer was trouwens een beetje ongemakkelijk. Ik wist echt niet wat te zeggen. Waarom liet je me niet gewoon "hoi" zeggen en liet je me gaan? Nu moest ik lullen over taarten. Ik wil niet lullen over taarten. Laat me niet lullen over taarten.