Karanlığın Efendisi | GÖLGE

SÜRPRİZ! Bölüm 0.1

Merhaba! Ufacık bir sürpriz yapmak istedim. Gölge'nin yeri benim için çok özel ve ikinci kitabı yazıp yazmamak konusunda büyük tereddütlerim vardı. En sonunda kararımı verebildim ve evet, ikinci kitap geliyor!

Öncelikle ilk kitabı okumayıp da şöyle bir göz atmak için gelenlere sesleniyorum. Aşağıya minik bir özet ve bu olayların başladığı son bölümü koyacağım. Bu sayede isterseniz direk bu kitaptan da başlayabilirsiniz. 

Zaman geçtikçe ben büyüdüğüm için karakterler de benimle beraber büyüdü, artık daha aklı başında(!) kişiler olsalar da bir türlü başları beladan kurtulamıyor. Üstelik bu sefer kendilerini gerçekten çok fena bir belanın içinde buldular.

Şimdiden bu yolu beraber yürüyeceğimiz insanlara sesleniyorum. Her pazar ya da pazartesi yeni bir bölüm paylaşacağım. Yani ilk bölüm bugün geliyor!

O yüzden hazırlıklı olun, bu kitapta Melodi'nin daha önce hiç kullanmadığı güçlerini gördüğünüzde gözleriniz kamaşabilir.

İlk kitabı okumaya üşenenler için kitabın tamamının kısacık özeti;

Melodi 18. yaş gününde ailesinden özel güçleri olduğunu ve normal insanlardan farklı kişilerin gittiği bir okula gitmesi gerektiğini öğrenir. Bu okul ormanın içinde, sadece izin verilen kişilerin girebildiği saklı bir okuldur. Melodi bu okulda arkadaşlığı, aşkı ve macerayı bulur. Başından geçen bin bir türlü belanın üstesinden gelmeyi başarır ve bildiği en büyük düşmanını alt eder. Sevdiği adamın babasını!

Melodi artık büyümüştür ve zamanında ayrılmak zorunda kaldığı, en sevdiği ve evi saydığı yere yani okuluna geri döner, fakat bu sefer bir öğrenci değil öğretmen olarak oradadır.

Her şeyin yolunda gittiğini düşünürken karanlıkların içinden daha önce haberi olmadığı bir düşmanı gelir ve okuldan bir öğrenci ölü bulunur. Üstünde Melodi'ye ithafen yazılmış bir de mektup vardır.

"Seni bekliyorum.
Buzların asla erimediği, ateşin asla sönmediği yerdeyim.
Gelip kalbini avuçlarımın içine koymazsan her gün bir can eksilecek.
Gölgelerin yüz karası olan Melodi, bugünkü ölüm sadece başlangıçtı,
Ta ki sen sonuncu olana kadar."

Önceki kitabın son bölümü;

Yanındaki çimlere uzandığı ağacın gölgesi, gözlerine ulaşan ışığı engelleyemecek kadar güneş tepeye çıktığında Melodi parmaklarının uçlarını ağacın gövdesinde gezdirdi.

"Melodi!"

Kendisine seslenen kişinin sesini duyduğunda gülümsedi. Geç bile kalmıştı. Toprak'a bakıp uzandığı yerde doğruldu. Sonbaharın başlarıydı, havanın serinliği insanları üşütmeyecek kadar azdı ama Toprak'ın ona doğru geldiğini gördüğünde üşümüştü Melodi. Çevresindeki bütün hava değişmiş ve Melodi'nin kalbinin attığını hissetmesini sağlamıştı. Hala aynı etkiyi nasıl yarattığı konusunda hiçbir fikri yoktu. Yine de bu duyguya aşıktı. Toprak'a aşıktı.

"Neredesin böyle güzelim? Her tarafta seni aradım."

"Bana seslenebilirdin." dedi Melodi. Evet, eğer isteseydi Toprak en başında ona seslenebilirdi. Kalabalığın arasında edepsizce Melodi'nin aklına konuşmayı fazlasıyla seviyordu çünkü.

"Öyle olsaydı seni burada yalnız yakalayamazdım ama." Melodi'nin yanına eğilip dudağının kenarına bir öpücük kondurdu. Soğuk hava şimdi de ılımıştı ve sanki Melodi'den çevreye yayılıyordu.

Her şeyin kaynağı karşısındaki bu kadın gibiydi onun için. Bütün duyguların, yaşamın ve ölümün bütün sırları sanki Melodi'deydi. "Hadi gel." dedi elini uzatıp kalkmasına yardım ederken. "İçeri geçelim, Çınar Hoca gerçekten seni aradığımı düşünüyor. Toplantı yapacakmış ve bu toplantıya ikimiz de katılıyoruz." Gözünü kırpıp yanında doğrulan Melodi'ye son bir kez bakıp onu öpmemek için kendini zor tuttu.