The final ~deel 3, voltooid~

Hoofdstuk 27

-dit is alweer het laatste hoofdstuk, het is een extra lang hoofdstuk omdat het de laatste is. Veel leesplezier!-

Pov jade

We zaten met zijn alle aan het ontbijt, inmiddels was iedereen eindelijk wakker. Terwijl iedereen vrolijk van zijn eten zat te genieten of met elkaar zaten te praten zat ik wanhopig voor me uit te staren. Ik staarde naar buiten, ik zag wat mensen lopen en wat vogels vliegen. "Jade" het werd opeens doodstil in de kamer. Ik keek op, het voelde alsof ik ontwaakte uit een dagdroom die heel erg lang had geduurd. "Ja?" zei ik, Taehyun keek me aan, "ik zei dat je wel moest eten" zei hij. Iedereen begon weer door elkaar heen te praten, Taehyun hield zijn blik op mij gevestigd en gebaarde naar mijn bord. Opeens leek het eten waar ik altijd zo van hield mijn grootste vijand, een golf van misselijkheid besloop mijn lichaam. Ik was nog net op tijd bij de wc, toen gaf ik over. Zachtjes werd er op de wc-deur geklopt, "jade" ik herkende Taehyuns stem. "Alles oké?" "Nee" zei ik, het misselijke gevoel zette weer op en weer gaf ik over. Langzaam ging de deur open, Taehyun kwam binnen en knielde bij me neer. "Tae wat doe j..." "Sstt" hij, hij pakte mijn haar en hield het voor me vast terwijl ik me weer vooroverboog om over te geven. Ik werd wakker in mijn eigen bed, ik draaide me om en zag dat Taehyun op een stoel naast mijn bed zat te lezen. Toen hij merkte dat ik wakker was legde hij direct het boek weg, "hoe voel je je?" Ik draaide me naar hem toe, "ben nog steeds misselijk" zei ik. "Wil je een glaasje water?" Ik knikte. Toen Taehyun naar beneden was gegaan om mijn water te halen besefte ik me opeens hoe geweldig hij was. Hij zorgde zo goed voor me en hij had zelfs mijn haar vastgehouden toen ik moest spugen.

Pov taehyun

"En?" Anne keek me vragend aan, "ze is wakker en voelt zich nog steeds niet helemaal goed." Zonder haar antwoord af te wachten liep ik met het glas water weer naar boven. Ik zette het glas op het nachtkastje toen jade me opeens vastpakte en een stevige knuffel gaf. "Waar heb ik dit aan verdient?" Zei ik met een lachende ondertoon in mijn stem. "Gewoon, je bent zo lief en zo geweldig, ooit ga jij iemand heel erg gelukkig maken." Ze hield me Steviger vast. Haar zin stak me, voordat ik het kon corrigeren kwam dat ene stemmetje alweer in mijn hoofd op. Jij bent de enige die ik gelukkig wil maken jade ik negeerde het stemmetje en glimlachte. Ze dronk langzaam aarzelend het glas leeg alsof ze ergens over zat te piekeren. Beneden hoorde ik de deurbel gaan, dat moesten de andere families zijn. "Visite" Jade glimlachte toen ik die woorden zei, "laten we naar beneden gaan."
Ik hielp haar met opstaan en we liepen naar beneden. De avond was memorabel, je kon niet zeggen dat het gezellig was, we herdachten immers toch de dood van onze familie en beste vrienden. Met jade ging het al een stuk beter, ze was net met jiwoo even naar buiten gelopen samen even te wandelen. Opeens kreeg ik de behoefte het jade te vertellen, ik liep naar buiten. Bij de oude knoestige boom die in het midden van onze tuin stond zaten jiwoo en jade op een bankje. Maanlicht weerkaatste op haar gezicht, het gaf haar een betoverende gloed. Ooit zal ze de mijne zijn deze keer stopte ik deze gedachte niet weg, deze gedachte gaf me hoop op een goed vooruitzicht voor ons allemaal. Ik wilde me omdraaien, een takje kraakte onder mijn voeten. Langzaam draaide ik me om, glimlachend keek jade me aan.

-15 jaar later-

Pov June

"Verdomme beomgyu!" Ik keek naar mijn 2 jarige zoontje die zonder broekje door het huis kroop. Beomgyu zou de luier verschonen maar blijkbaar was dat niet helemaal gelukt. "We moeten zo weg, pak jay is" mopperend kwam beomgyu de kamer binnenlopen met Sofie op zijn arm. "Deze kleine was ook wakker geworden" het kwam er mopperend uit. Ik nam Sofie van hem over, ze lachte naar me, een mooie tandeloze lach. Ik legde Sofie ik de box en deed nog snel even mijn make up, moeder zijn van twee kinderen was niet makkelijk. Beomgyu kwam weer naar beneden lopen, dit keer had jay wel een broek aan. "Kunnen we gaan?" Beomgyu knikte van ja.

Pov jade

De deurbel ging, mijn hond willow begon te blaffen. June en beomgyu allebei met een kind op de arm liepen binnen. June zette voorzichtig Sofie op de grond, jay rende gelijk achter willow aan toen hij eenmaal werd losgelaten. "Ga maar alvast zitten, ik kom er zo aan, ik liep naar de keuken, even wierp ik een blik op een foto die aan de koelkast hing, het was een foto van mij als zestienjarige met mijn toenmalige vriendje. Het was inmiddels al een behoorlijk aantal jaren geleden, ik pakte de foto en gaf er een zoen op, "I still love you"
Sinds de dag dat het uit ging heb ik nooit meer een andere jongen gedatet, wel heb ik ooit een andere jongen leuk gevonden, zijn beste vriend. We hadden toen expres besloten geen relatie te nemen ookal vertelde hij me dat hij mij ook leuk vond, hij kwam vandaag ook
Met zijn vriendin. Van onze vriendenclub die na de dood van Bts en Yeonjun was overgebleven waren niet veel mensen meer samen met hun toenmalige liefde. De relatie tussen Anne en Kai was nooit meer geworden wat het was dus hadden ze het uitgemaakt, de relatie tussen yizhou en jiwoo had ook geen stand gehouden, Taehyun had een vriendin gevonden, soobin had een meisje gevonden en beomgyu en June waren getrouwd. "Jade, jiwoo komt vandaag toch ook, neemt ze iemand mee?" Vroeg june, "ja" riep ik vanuit de keuken. Jiwoo had weer een nieuw vlam, aangezien jiwoo de afgelopen jaren zo ongeveer elke maand wel een ander vriendje heeft gehad zijn we het onderhand gewend. De deurbel ging, daar was de rest van de club. We moesten alleen nog wachten op meneer en mevrouw Kim en op meneer en mevrouw jung.