The final ~deel 3, voltooid~

Hoofdstuk 3

Pov jade

Ik gooide de tas van Anne in de hoek van de kamer, de rest was beneden of ze waren zich aan het opfrissen. Txt was met ons mee naar huis gekomen, blijkbaar stonden ze hier al
Voor de deur voordat we er waren. "Jade" ik draaide me om naar de deur, Els stond in de deuropening. Zonder iets te zeggen liep ze de kamer binnen, ze sloot de deur achter zich. Ik ademende diep in voordat ik iets ging zeggen waar ik spijt van zou krijgen. "We moeten praten" zei ze met een kille stem, ze ging op bed zitten. Ik wende me van haar af en deed net alsof ik druk was met iets. "Waarom ben je gevlucht?" Het boeide haar blijkbaar niet dat ik niet wilde praten want ze ging gewoon door met haar verhaal. Ik stond met mijn rug naar haar toe gekeerd maar ik voelde haar ogen in mijn rug branden. Ik draaide me om en zag haar met een vragende blik naar me kijken, ergens zag ik woede en haat in haar ogen, ik kon het me ook verbeeld hebben. "Ik wilde daar weg" antwoordde ik toonloos.  "Jade!" Ze klonk echt boos. "Als je ergens weg wil kan je niet zomaar weg lopen! Heb je ooit gedacht aan hoeveel pijn je mij, Anne en June wel niet hebt bezorgd! En meneer en mevrouw Kim, ze kwamen voor jou naar Nederland!" De bom was losgebarsten, Els was boos. "We hebben naar je lopen zoeken, we hebben het weeshuis doorgezocht, we hebben de politie gebeld! Alles om jou te vinden." Ik voelde me totaal niet schuldig over wat ik had gedaan, als er iemand was die mag zeuren ben ik het, ik ben degene die werd weggehaald bij mijn thuis, Ik had het recht weg te lopen. "Je hebt echt geen idee of wel" zei Els, nu iets gekalmeerder. Ik hield mijn schouders op en wende me weer haar zich af. "Ik deed wat ik zelf wilde, ik wil over mijn eigen leven bepalen. Als je me nu weer hier weg haald zal ik het weer doen" zei ik en ik draaide me in een snelle beweging weer naar haar toe, strijdlustig keek ik haar in de ogen. "Je zal naar mij moeten luisteren, je bent nog geen 18 en dus ben je niet volwassen, en aangezien niemand je wil adopteren sta je onder mijn toezicht." Ik stampte op de grond "ik wil Gvd niet met je mee!! Laat me de baas zijn over mijn eigen leven!!" Gilde ik naar haar. De altijd zo kalme Els keek me woest aan, een spiertje in haar kaak stond gespannen, ze spande die altijd aan als ze boos was. "Luister jongedame! Je moet dealen met wat je hebt, dit is jou situatie en je zal ermee moeten dealen. Bovendien hoef ik niet zo'n toon van jou te horen!!" "Je bent mijn moeder niet dus gedraag je niet zo!!" gilde ik en ik rende de kamer uit.

Pov Els

Ze liet me alleen achter. De woorden die ze had geroepen staken. Ik deed enorm mijn best een moeder figuur voor haar te zijn, na al die jaren dacht ik dat het me was gelukt, toch niet dus. Ik slikte en deed mijn best mijn tranen binnen te houden. De deur ging zachtjes open, Anne kwam binnen en ging naast me op bed zitten. "Jade kwam langs rennen" zei ze en ze sloeg haar armen om me heen. "Hadden jullie ruzie?" Ik knikte. "Wat zei ze, je huilt" "d-dat ik haar moeder niet ben en dat ik me dus ook niet zo moet gedragen" zei ik. Nu kwamen de tranen als rivieren. "Voor mij voel je als een moeder als het je wat kalmeert" zei ze, ik glimlachte. "Dankje Anne" het was lief maar ze was niet hetzelfde als jade.

Pov jade

Ik rende door de volle zitkamer, ik pakte mijn jas niet eens van de kapstok ondanks dat het koud was buiten. Ik rende een eindje tot ik aan het eind van de straat kwam. Ik staarde naar de hemel, de temperatuur was ongeveer hetzelfde als toen de avond van de kus van Yeonjun. Was mis ik hem toch, ik keek om mee heen. Ik dacht terug aan iets wat jin ooit tegen me had gezegd, "vergeet niet dat je ouders in elke steen, wolk of grasspriet te vinden zijn. Je ziet ze niet maar ze zijn er echt, ze zien jou wel en ze zullen er altijd voor je zijn ook al kan je ze niet zien." Ik zei het zachtje hardop, Jin had gelijk. Het telde niet meer alleen voor papa en mama, nu telde het ook voor Yeonjun en Bts. Ik sloot even mijn ogen en stelde me voor dat Jin hier nu was en me vertelde wat ik moest doen. Hij zou zeggen dat ik gehoorzaam moest zijn en sorry moest zeggen tegen Els. Ik had van hem niet mogen weglopen uit Nederland, hij zal vast boos worden als hij erachter zou zijn gekomen. Ik glimlachte even kort en keek naar een steen, het was donker aan het worden. De steen was goed te zien omdat hij prachtig wit was en dus een beetje oplichtte in het donker. Ik liep naar de steen toe en pakte hem op, het was een prachtige egale witte steen. Ik sloot hem in mijn beiden handen en hield ze tegen mijn hart, even voelde het alsof ik de levenskracht van Yeonjun in mijn bloed voelde stromen. Ik besloot de steen te houden en voor altijd te koesteren, deze steen zou me herinneren aan mijn tijd hier. "Alles oké?" Ik schrok van de aanraking op mijn rug, taehyun stond achter me. Zijn ogen gleden even naar de steen en ik zag hem een wenkbrauw optrekken. Ik knikte en liet de steen in mijn zak glijden, "waar dacht je aan?" Vroeg hij. "Ik zat te kijken en ik moest denken aan iets wat Jin me ooit gezegd had. Ik mis ze allemaal zo enorm." hij sloeg zijn armen om mij heen, "ik ook" fluisterde hij en drukte me steviger tegen me aan. "Yeonjun houd nog steeds van je" zei hij, "hoe weet je dat" "hij heeft ooit tegen me gezegd dat hij altijd van je zou houden, wat er ook zal gebeuren." "Hadden jullie het wel eens over mij?" Vroeg ik verbaasd, hij knikte, "je wilt niet weten hoeveel nachten hij van mij heeft  verspild door alleen al het roepen van je naam" hij glimlachte bij de gedachte.

Heyhey! Een extra deel voor jullie vanavond! Ik had inspiratie dus heheheh ik hou zo enorm veel van jullie!! Xx me💜