The final ~deel 3, voltooid~

Hoofdstuk 2

Pov anne

Ik voelde me enorm slecht over wat ik had gedaan, het was allemaal de schuld van mijn zus. Ik hoorde een zachte trilling vanaf mijn bed komen, mijn ringtone ging af. Het was mijn zus, ik pakte de telefoon op en kneep erin zo hard ik kon, mijn knokkels werden wit. "Stik erin" riep ik naar de telefoon en ik weigerde het gesprek. Ik plofte op mijn bed en draaide me op mijn rug, ik staarde naar het witte plafond. Waarom was alles toch zo ingewikkeld, waarom heeft alles zo moeten lopen?

-timeskip twee weken-

Pov jade

Gespannen stond ik voor de deuren in de ontvangsthal. Als de deuren zouden openen zouden Els, meneer en mevrouw Kim, Anne en June hier binnen lopen. Ik kneep jiwoo gespannen in haar hand, "ik trek dit niet meer" zei ik. De deuren opende, hordes mensen kwamen de deuren door, behalve de mensen op wie ik wachtte.

Pov Kai

"Zijn we het erover eens?" Zei soobin, iedereen knikte. We hadden een week geleden met de familie jung en jade afgesproken, jade vertelde ons dat Els haar hier waarschijnlijk zou weg halen. Ik weet nog hoe de tranen over haar wangen liepen en ook zal ik de blik in haar ogen van toen niet snel vergeten. Het was een mengeling van angst en verdriet, Ze was bang om hier weggehaald te worden. Later, toen jiwoo en jade naar buiten waren gegaan hadden meneer en mevrouw jung ons verteld dat het niet mogelijk was jade te adopteren. Ze wilden het graag maar konden dit niet door het verlies van hun zoon, bovendien hadden ze het geld niet. Mevrouw jung had nooit gewerkt, en meneer jung was ontslagen. Vroeger kregen ze een deel van het inkomen van j-hope maar die moesten ze nu ook missen. Jiwoo wist nog niks van dit alles, als het zo door zou gaan moesten ze verhuizen, jade moest waarschijnlijk sowieso weg. Later toen ze weg waren hadden ik en de jongens het gehad over een adoptie. Ook al wisten we totaal niet hoe we een meisje van 16 moesten opvoeden, dat zou vast goed komen. We wilde het morgen gaan bespreken met meneer en mevrouw jung en we wilde vragen of ze het nummer van die mevrouw Els hadden.

Pov jade

Na een tijd wachten kwamen ze eindelijk de deuren uit. Ik gaf Anne en June gelijk een knuffel, ook meneer en mevrouw Kim omhelsde ik. Alleen Els niet, ze voelde niet langer als een familielid, maar als een gevaar. Ik wierp haar de rug toe en ik ging naast jiwoo staan. Els keek me donker en verdrietig aan maar zei verder niks. We stonden een beetje ongemakkelijk met zijn alle in een kringetje, ik, Anne, June en Jiwoo. Jiwoo haar ouders stonden een eindje verderop met meneer en mevrouw Kim te praten en Els stond er alleen bij. Ze had haar blik op mij gevestigd, twee grote verdrietige ogen keken mij aan. Ik keek haar met een donkere blik aan en gebaarde dat ze niet naar me moest kijken. Ze wendde haar blik met moeite van me af, volgens mij snapte ze niet waarom ik zo deed.

Pov Kai

We stonden voor een dichte deur, we belde nog een keer aan maar er werd niet opengedaan. "Ze zijn er niet" zei ik. "Nee joh, zou je denken" riep Taehyun sarcastisch, ik hield mijn schouders op en we stapte weer in de auto. We reden de straat uit toen we opeens de auto van de familie jung met de auto van de familie Kim erachter tegen kwamen. Ze zwaaide naar ons, we draaide onze auto en we sloten ons aan bij de slinger van auto's. "Meneer en mevrouw Kim zijn weer terug" merkte soobin op. We hadden geen idee waar de familie Kim had uitgehangen, tot we bij de familie jung waren en ze door de familie Kim werden gebeld. Mevrouw jung vertelde later tegen ons dat ze in Nederland waren, de reden vertelde ze ons er niet bij.

Pov jade

Ik staarde uit het raam, we zaten krap in de auto, jiwoo, ik, Anne en June hadden zich met zijn vieren op de achterbank gepropt ondanks dat er in de andere auto nog plek over was. Godzijdank zat ik niet bij Els in de auto, de komende tijd dat ze hier zal zijn zou ik zo ver mogelijk van haar vandaan proberen te blijven. "Wie past er eigenlijk op het weeshuis?" Vroeg ik aan Anne die naast me zat. "Els heeft een nieuwe werknemer" zei ze. Ik staarde uit het raam, ik was blij dat Anne en June hier waren maar ik was minder blij met het feit dat Els hier was.

Pov Tobias

"Je eten" zei een van de politiemannen, hij schoof mijn eten door een soort van Luik die was ingebouwd. Ik pakte het zonder al teveel enthousiasme aan, een soort groene prut keek me aan. Ik haatte het Koreaanse voedsel, en al helemaal die uit de cel. Ik had 370 jaar gevangenisstraf gekregen, levenslang dus. Ik zuchtte en vroeg me voor de zoveelste keer af hoe ik het hier ging overleven. Mijn hele leven zou ik niks anders meer gaan zien dan deze vier muren, als ik geluk had nog andere als ik naar een andere kamer ging. Had ik spijt? Ik weet het niet, na alles wat ik gedaan heb voel ik me een verschrikkelijk persoon. Ik heb dan ook geen medelijden met mezelf, ik verdien deze straf. Wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten kwam ik mijn hoofd op, het was waar. Ik had al deze dingen gedaan, ik had moorden gepleegd en mensen ontvoerd, nu moest ik ervoor boeten. Het enige wat ik wou was jade nog een keer zien, ik wilde haar mijn excuses aan gaan bieden. Txt en jiwoo konden me niks boeien, alleen jade kon mij iets schelen.

Heyhey! Dit was het 2e hoofdstuk. Het spijt me
Dat het zo lang duurde maar ik had het even druk! Maar hier is hij! Hopelijk vonden jullie hem leuk. Hou super veel van jullie! Xx me💜