The final ~deel 3, voltooid~

Hoofdstuk 26

pov jade

Ik draaide en draaide, zweetdruppels liepen langs mijn rug en voorhoofd naar beneden. NEE yeonjun, ik probeerde yeonjun 's hand vast te grijpen maar wat ik ook probeerde hij belandde telkens weer in de vlammen. Een zwart beeld dook op, ik hoorde gegalm van gehuil. Een beeld van Ik die een witte roos in een gat gooide verscheen. Zodra de roos de kist raakte veranderde de kleur van rustgevend wit naar angstaanjagend zwart. Ik schoot overeind, mijn borst ging snel op en neer, te snel. "Tae" perste ik er zwak uit, binnen enkele seconden stond Taehyun naast mijn bed. Onderzoekend keek hij me aan, zijn handen gleden naar mijn borst, "je ademhaling" zei hij. Ik wist wat hij bedoelde, langzaam ademende ik wat rustiger. Adem in door de mond, adem uit door je neus, de stem van jin galmde in mijn hoofd. Naarmate ik wat rustiger was geworden kwam Taehyun bij me op bed zitten, "waar ging je droom over?" Ik draaide me naar de andere kant toe zodat ik op mijn zij kwam te liggen. "Het is mijn schuld dat yeonjun dood is" zei ik zacht. Taehyun rolde me in een snelle beweging zijn kant op, ik zag tranen in zijn ogen glinsteren. "Jade, het is niemands schuld en al helemaal de jouwe niet. Eigenlijk, is het wel iemands schuld, het is de schuld van die Tobias." Taehyun trok me overeind en trok me tegen zich aan, hij verstevigde zijn grip. "Luister jade" fluisterde hij in mijn oor, de trillingen van zijn stem zorgde ervoor dat ik kippenvel kreeg. "Het is absoluut niet jouw schuld, alsjeblieft denk dat ook niet. Het doet me oprecht pijn om te horen dat jij hierover droomt en vervolgens denkt dat het echt jouw schuld is." Hij drukte me steviger tegen zich aan, na een tijdje merkte ik dat zijn ademhaling gelijkmatiger werd en dat hij in slaap was gevallen. Ik nestelde me tegen hem aan, ik kreeg een veilig gevoel. Het gevoel van zijn armen om me heen deed me denken aan Jin.

-de volgende ochtend-

Zonlicht scheen door de gordijnen mijn ogen in, toen ik mijn ogen opende zag ik dat Taehyun nog steeds achter me lag te slapen. Hij had zijn armen niet verplaatst en ze zaten nog steeds stevig om mij heen geklemd. Ik keek met een zucht naar de wekker, niet alleen de tijd maar ook de datum was te zien, het was inmiddels al na tienen. het was vandaag een jaar later. Ik draaide me om in taehyun's armen, op dat moment opende hij zijn ogen. "goedemorgen" zei hij met een hese ochtendstem. Hij hield zijn arm van mij af, hij ging rechtop zitten en hield een hand door zijn haren om het enigszins te fatsoeneren. Hij liep uit bed en opende de gordijnen, de zon scheen naar binnen en verblinde me voor enkele seconden. Ik kneep mijn ogen dicht en opende ze pas weer wanneer ik aan het zonlicht gewend was. De zon scheen naar binnen alsof het een vrolijke dag was, maar vandaag precies een jaar geleden werd mijn leven volledig verwoest. Ik draaide me op mijn rug en staarde naar het plafond, ik voelde het bed iets inzakken en opeens verscheen Taehyun 's hoofd in mijn gezichtsveld. "Zware dag vandaag eh?" ik knikte en ging rechtop zitten. op de een of andere manier was ik blij dat hij eraan dacht, het gaf me de zekerheid dat ik niet de enige was die aan hun dood dacht. Ik stond op en zocht naar her shirt die jungkook me ooit gegeven had, toen ik hem eindelijk had gevonden trok ik hem aan, het voelde fijn om zijn vertrouwde geur te ruiken. Het shirt was groot en oversized en het gaf me een veilig en warm gevoel. we liepen naar beneden, alleen soobin was er al. "Waar is de rest?" Vroeg Taehyun terwijl hij een pak yogurt pakte, "die slapen nog" antwoordde soobin. Soobin liep op me af en sloot me in zijn armen, hij gaf me een zoen op mijn kruin en glimlachte even kort naar me. Zonder dat hij ook maar iets zei wist ik al wat hij bedoelde, hij dacht ook aan hun dood. Ik ging zitten op de bank, mijn telefoon die op tafel lag gaf een paar keer korte trillingen. "Heb je een aanbidder" soobin plofte naast me neer, ik hield mijn schouders op en pakte mijn telefoon om te kijken wie het was. Het eerste appje was van woozi, hij had een super lief appje gestuurd en ook wenste hij me van heel seventeen kusjes en succes op deze dag. Het tweede appje was van jiwoo, ze had een appje gestuurd over vandaag, het appje was lang en super lief;

Hey jade, vandaag is niet makkelijk
Voor ons allebei. Ik denk nog vaak
aan ze en ik weet dat jij dat ook doet.
Ondanks alles wat er is gebeurd zit er
een positief ding aan die dag, door die
gebeurtenis zijn wij vriendinnen geworden.
je betekend nog steeds enorm veel voor
Me en ik hou van je, ik kom vandaag
Waarschijnlijk nog even langs. Ik hou van je....

Jiwoo

"En?" "Geen aanbidder, het eerste appje was van woozi en de tweede van jiwoo. Soobin keek me begripvol en begrijpend aan, "ik snap dat deze dag moeilijk voor jullie is. Ik ben er voor je" zei hij en hij gaf me nog een knuffel.

Heyhey! Weer een deeltje! Hopelijk was hij leuk. Hou super veel van jullie! Xx me💜