The final ~deel 3, voltooid~

Hoofdstuk 5

Pov taehyun

Ik was inmiddels weer alleen in de kamer, Els was naar boven te gaan om te douchen. Ik staarde naar het plafond, ik had teveel losgelaten over mijn gevoelens en gedachten over jade. Deze gevoelens waren beter om voor mezelf te houden, zeker omdat ze de liefde van Yeonjun was. Ik wil yeonjun geen pijn doen, ook al kan hij het misschien niet voelen. Het was een ongeschreven regel, je gaat er niet vandoor met de ex of liefde van je beste vriend, dat deed je gewoon niet, dus nu doe ik dat ook niet. Ik hoop dat yeonjun mij nooit zal vergeten en dat hij mij zich als een goede vriend zal herinneren. Ook nu, na zijn dood zal ik er alles aan doen een goede vriend voor hem te zijn. Een goede vriend zijn betekend dat ik niet achter zijn rug om zal roddelden, dat ik aan hem denk en het belangrijkste van allemaal, niet met jade nemen. Dat laatste was het zwaarste van allemaal. Ik was me eerder nog niet echt bewust van het feit dat elke keer als ik haar zag mijn hartslag omhoog ging of dat mijn wangen rood werden, sinds ik me er bewust van was geworden kreeg ik haar niet meer uit mijn hoofd. De bewustwording was een paar dagen geleden gebeurd, sindsdien kon ik het niet meer loslaten. Ik had last van een schuldgevoel naar yeonjun toe, natuurlijk weet ik dat je er niks aan kan doen op wie je verliefd word, maar toch. Ik zuchtte, het voelde fijn weer vrij te zijn. Na de lange tijd dat we gevangen zaten was het gewone leven geweldig, over straat lopen of een boodschapje doen kon al voelen als een geschenk uit de hemel. Ik werd op geschrikt uit mijn gedachtes, de deur ging langzaam en zachtjes open. Ik draaide me
Naar de deur toe, jade kwam voorzichtig naar binnen lopen. Ze sloot de deur achter zich en ging naast me op de bank zitten, "we moeten praten" is wat ze zei. Zweet liep over mijn rug, zou ze het weten!? Zou Els het haar hebben verteld!? "O-oke" wist ik er met moeite uit te persen, mijn stem trilde. Ze trok een wenkbrauw op. "Els vertelde.." nee nee nee, dit ging niet de goede kant op. "Ze vertelde dat er iets is wat jullie me moeten vertellen." Jullie! Ze zei jullie! Dat betekend dat ze het niet weet! In mijn blijdschap vloog ik jade om haar hals en gaf haar een knuffel, ze keek me verbaasd en een beetje raar aan, "Uh okeee." "Jade, zou je door ons geadopteerd willen worden?" Haar gezicht lichtte op, "echt!? Meen je dat!? Jaaa!!!" Met tranen van blijdschap viel ze me om de hals. "Echt waar!?" Huilde ze, "echt waar" fluisterde ik. Ik had moeite mijn tranen te bedwingen, ze was zo blij. "Hebben we hier iets te vieren?" Zei Kai opgewekt toen hij binnenkwam, jade stond op en rende naar hem toe, ook Kai kreeg een knuffel. "Bedankt! Ik had nooit durven dromen dat jullie me zouden gaan adopteren! Bedankt!" Zei ze weer en ze huilde. Kai keek naar mij en glimlachte, hij sloot even zijn ogen en genoot van het moment.

Pov jade

Ik was sinds de dood van Bts en Yeonjun niet meer zo blij geweest, even leek het alsof alles goed zal komen. Ik drukte mijn armen nog steviger rondom Kai zijn gespierde buik, vanaf nu zou ik dat elke dag kunnen doen. "Jade" ik draaide me naar taehyun toe, "ja" hij klopte naast zich op de bank, "kom eens zitten." Ik liet mijn armen van Kai zijn buik glijden en liep naar de bank toe. "Je moet eerst mee naar Nederland voor een paar weken, daar
Moeten jullie dingen gaan regelen. Als je daar klaar bent halen wij je daar op en ga je met ons mee naar ons huis." Alles werd grauw, ik zal terug moeten naar het weeshuis, ook al is het voor een paar weken het is het weeshuis.  "Hey kop op, je komt bij ons wonen dat is toch leuk?" "Ja, daar ligt het niet aan, het is geweldig maar, ik wil niet terug." "Jade, het is voor een paar weken, daarna zal je voor altijd hier blijven" zie taehyun en hij gaf me een knuffel als troost. Het moet maar, ik wil voor altijd bij hun blijven wonen dus ik heb geen keuze, ik zal mee terug moeten naar Nederland.

Pov Els

Alles had een onverwachte wending gekregen, als we terug waren in Nederland moest ik opeens heel veel meer dingen gaan regelen. Bovendien zal ik afscheid moeten gaan nemen van jade, dat zal nog zwaar gaan worden. Het werd waarschijnlijk een afscheid voor altijd, hoe moet  je fatsoenlijk afscheid van iemand nemen als je weet dat je diegene nooit meer gaat zien.

Pov anne

Het nieuws had zich verspreid, het was niet langer een geheim dat jade geadopteerd was door txt. Ik was jaloers, ze zou een happy end krijgen met de jongens van wie ze hield. Helaas was deze kans alleen voor haar weggelegd. Ik zou haar enorm erg gaan missen. Ik hoopte stiekem dat June en ik ook geadopteerd zouden worden, Korea lijkt me een fijne thuis plaats en we waren nu al goed bevriend met jiwoo. Ik klonk egoïstisch, het voelde alsof ik het jade niet gunde maar dat was niet zo. Natuurlijk gun ik jade alle geluk van de wereld, toch gun ik dat June en mezelf ook. Wij alle drie hebben erge dingen meegemaakt, je kan die dingen niet vergelijken. Ik cijferde mezelf vroeger vaak weg, mijn zus en ik hadden een tijd gehad dat er weinig geld beschikbaar was. We kwamen eten tekort en dus gaf ik mijn portie vaak aan mijn zus, ik dacht dat dat normaal was. Later leerde ik dat zij juist met mij had moeten delen. Door het tekort aan voedingstoffen en vitamines was ik nooit echt groot geworden en was ik ziek geworden en ondervoed geraakt.

Heyhey! Een deeltje is weer af! Vonden jullie hem leuk? Laat het weten in de comments. Hou van jullie! Xx me💜