The final ~deel 3, voltooid~

hoofdstuk 25

pov kai

ik sprong in het zwembad erbij, we hadden veel lol. ik zorgde ervoor dat ik niet teveel in de buurt kwam van anne want dat zou echt ontzettend akward worden. Toch was alles gezellig en even leken we allemaal alles te vergeten. De warme zonnestralen bereikte mijn met druppels bedekte lichaam en warmde hem op. Ik pakte een handdoek en gooide hem op het strandbedje, ik plofte op het bedje neer en genoot van de warme zon. Soobin kwam op het bedje naast me liggen, we praatte wat en keken naar het zwembad die voor ons lag. Anne zat op de rand, haar groene ogen gleden over de tegels. Ze zag er echt goed uit ik een bikini, even voelde ik een kriebelend gevoel in mijn buik maar die stopte ik zo snel mogelijk weer weg. "Je vind haar nog leuk hè" soobin vroeg het niet maar concludeerde het. "Hm nee" perste ik er uit. "Kai, tegen wie lieg je? Tegen mij hoef je echt niet te gaan liegen hoor, ik weet toch wel dat je haar nog leuk vind." Ik draaide me van hem af, hij had gelijk, wie zat ik voor te liegen? En Op dat moment deed ik iets waar ik eerst beter over had moeten nadenken.

Pov anne

"ANNE!" ik herkende de stem van Kai. "I-ik hou nog steeds van je Anne. Ik weet dat je niet hetzelfde voor mij meer voelt maar ik hou van je. Ik kan niet zonder je leven en ik wilde dat je dit weet. Het spijt me van elke keer dat ik jaloers was, alles deed ik omdat ik zoveel van je houd, maar nu heb ik het verpest. Het spijt me." Ik gluurde door mijn wimpers door, Kai stond daar met geheven armen voor zijn strandbedje. In zijn ogen waren zoveel verschillende emoties te lezen dat je er duizelig van werd. Ik keek omhoog, onze ogen ontmoette elkaar. Tranen ontstonden in mijn ogen maar ik verroerde me niet. Waarom
Had Kai dit gedaan? Dit loste niks op en hij maakte het alleen nog maar moeilijker voor me. Ik stond op en rende naar binnen, ik rende naar de voorraadkast en sloot mezelf daar op. Ik liet me via de muur naar beneden glijden en huilde zachtjes, wat had ik mezelf aangedaan? Mijn lichaam verstijfde toen ik zachtjes iemand op de deur hoorde kloppen. Zonder dat diegene iets zei wist ik al direct wie het was, die klop had ik het afgelopen halfjaar zo enorm vaak gehoord. "Het spijt me, ik moest het je vertellen...." een lange stilte volgde. "Wil je alsjeblieft de deur open doen? We moeten praten." Dat we moesten praten, daar had hij groot gelijk in. Maar de deur openen, dat werd hem niet. Ik bleef zitten waar ik zat, er werd nog een paar keer tegen de deur aan gedrukt maar ik bleef stug zitten. "Goed, als je niet open wilt doen prima, dan praat ik wel tegen een deur." Ik hoorde een piepend geluid die verraadde dat hij tegen de deur aan was komen zitten. "Ik meende alles wat ik zei" zijn stem klonk opeens wel erg dichtbij, zijn mond zat ter hoogte van mijn oren. Ik legde mijn oor tegen de deur om zijn stem nog beter te kunnen horen, ik had de kalme klanken van zijn stem zo enorm gemist. Ik verplaatste mijn oren om
Nog dichterbij te zitten, ik legde mijn hand op de plek waar ik dacht dat de zijne lag. "Ik hou van je" de woorden kwamen er achteloos uit maar voor mij betekende ze enorm veel. "Ik ook van jou" het kwam er schoor uit.

Pov Kai

"Ik ook van jou" haar schorre stem was nauwelijks door de dichte deur hoorbaar. Ik reikte naar de deurklink, de deur bleef gesloten. "Wil je de deur openen?" Ik kon een lichte trilling in mijn stem niet onderdrukken. Tamelijk langzaam ging de deurklink naar benden, de deur opende zich vanzelf. Ik stond op en liep de voorraadkast in, Anne had zich verscholen achter de deur. Ik liep de kast ik en sloot de deur achter me, de kast was krap dus we stonden dicht op elkaar. "Wil je het nog een keer proberen?" Vroeg ik.

Pov anne

"Wil je het nog een keer proberen?" Mijn hart schreeuwde ja maar mijn gedachten weerhield me ervan dat antwoord te geven. Ik opende mijn mond maar deed hem daarna weer gelijk dicht, ik wist niet wat ik moest antwoorden. Kai zijn ogen veranderden in smekende puppy ogen, ik wist niet hoe ik nee moest zeggen. "Kai... ik hou van je. Ik heb het je gezegd en ik meen het ook oprecht maar ik kan je niet terugnemen. Hoe moet ik opnieuw een relatie beginnen waarin we elkaar alleen maar pijn doen? Ik wil een relatie gebaseerd op liefde en ik zeg niet dat jij niet van mij houd of ik niet van jou maar ik wil een relatie die me gelukkig maakt en die ruzies maken me verreweg van gelukkig." Kai zijn gezicht betrok en ik meende een traan langs zijn wangen te zien glijden.

Pov Kai

Anne's afwijzing raakt me vol in mijn hart, ik had dit niet verwacht. Een beetje beschaamd keek ik naar de grond. Opeens voelde ik een hand in de mijne, toen ik ernaar keek zag ik dat Anne haar hand in de mijne had gelegd. "We zullen altijd vrienden blijven, vrienden die gewoon wat specialer zijn" zei ze. Was dit dan wat ik voor haar was, niets meer dan een vriend? Het voelde alsof er messen in mijn hart werden gestoken, duizenden kleine brandende prikpuntjes stoken rondom mijn hart. "Sorry" fluisterde ze en ze wurmde zich langs me.

Heyhey! Sorry dat ik zoveel dagen niet heb geüpload maar ik had even andere dingen aan mijn hoofd en bovendien was ik jarig ^^ mijn verjaardag was super leuk!! Hopelijk vonden jullie dit deel ook leuk!! XX me💜