The final ~deel 3, voltooid~

Hoofstuk 4

Pov jade

"Ga je mee naar binnen?" Vroeg hij na een tijdje zo te hebben gestaan. Ik zuchtte diep, ik had liever nog een tijdje willen staan staren naar de hemel maar we moesten wel naar binnen, het eten kwam zo. Toen we het huis binnen kwamen wierp Els me een boze/ verdrietige blik toe. We schoven aan aan tafel, gelukkig ging taehyun naast Els zitten en kon ik naast hem gaan zitten zodat Els ook niet zo makkelijk naar me kon gaan staren. Het eten was lekker en het diner was best gezellig, nadat we klaar waren en ik mijn spullen in de vaatwasser had gezet vluchtte ik naar boven met jiwoo, Anne en June. We zaten op jiwoo haar bed, June en Jiwoo waren druk aan het praten over hun lievelingseten en Jiwoo was June aan het uitleggen wat kimbap was. Anne draaide zich naar mij toe, "je had ruzie met Els" het klonk als een beschuldiging. "Dat klopt" zei ik. "Waarom zei je tegen haar dat ze zich niet moet gedragen als jou moeder?" Zei ze, "Omdat ze mijn moeder niet is, en dat weet ze zelf ook heel erg goed." "Jade, ze doet echt haar best een moeder voor je te zijn" zei Anne. Ik draaide me van haar weg, hopend dat dat genoeg was om dit gesprek tot een eind te laten komen. "Je wil er niet over praten, toch ben jij degene die een fout heeft gemaakt" zei Anne, blijkbaar snapte ze wel dat ik het er niet over wou hebben maar ze deed er gewoon niks mee.

Pov soobin

We zitten inmiddels met alle volwassenen aan tafel, we werden ondervraagd over onze kidnapping. Het werd tijd ons plan over jade's adoptie aan te kaarten. "We willen iets meededelen" zei ik en ik wende me tot Els. "Wij (ik draaide me naar de jongens toe) hebben besloten dat we jade willen adopteren." De blik van elk persoon schoot omhoog, spanningen waren voelbaar. Het gezicht van Els betrok, ik had geen idee wat voor een reactie we konden verwachten. Els perste haar lippen op elkaar tot het een dun streepje was, ze keek ontzettend chagrijnig.

Pov Els

Ik hield mijn lippen stijf op elkaar, ik wilde jade niet in Korea achterlaten. "Hoe stellen jullie je dat ik Gods naam voor?" Zei mevrouw Kim. Soobin's gezicht betrok voor een moment maar klaarde al snel weer op. "We weten dat jullie allemaal denken dat we dit niet aankunnen, maar we hebben het er goed over gehad" zei hij. "Jullie zijn voor de helft zelf nog kinderen, en hoe willen jullie een meisje van 16 gaan opvoedden en onderhouden, bovendien hoe willen jullie de adoptie betalen." Zei mevrouw Kim weer. "Zoals ik al zei mevrouw Kim, we hebben het hier over gehad. Bovendien hebben we genoeg geld, ik denk niet dat een adoptie meer dan een half miljoen kost, bovendien is de onder houding geen probleem" zei soobin rustig. Voordat mevrouw Kim antwoord kon geven wende ik me tot soobin, "een half miljoen zou het niet kosten nee, maar hoe willen jullie haar gaan opvoedden?" "Daar verzinnen we wat op, desnoods stuurt u elke week iemand van de familie jung of Kim op ons af om ons te controleren" zei hij. Meneer en mevrouw jung keken elkaar gelukkig aan, "we willen jullie graag helpen" glimlachte mevrouw jung. "Goed, dat is dan geregeld" zei Taehyun. " we moeten goede afspraken maken maar ik denk dat het kan" zei ik weifelend. Ik stond nog steeds niet achter deze keuze, niet alleen omdat ik jade dan zo erg moest gaan missen maar ook omdat de jongens zelf nog zo jong zijn. Ik maak me zorgen dat ze straks een keer gek van haar worden en haar dan het huis uit gooien, of erger. Alsof taehyun mijn gedachten kon lezen zei hij: "u hoeft niet bang te zijn dat we haar zat worden of haar niet goed kunnen opvoedden, desnoods huren we iemand in om ons te helpen." Hij keek me vriendelijk aan met zijn bruine ogen. zijn ogen twinkelde even, ik zag de wilskracht die vertelde hoe graag ze dit wilde, die wilskracht en sprankeling zag ik bij elke member. Die sprankeling haalde me over, "goed, nadat er afspraken zijn gemaakt wil ik hier met jade over praten. Verwacht niet dat dit proces binnen een week klaar is, dit kan een tijdje duren en jade zou tussendoor mee naar Nederland moeten om daar dingen te regelen." Ze knikte allemaal en keken erg blij, vooral taehyun. Later, toen iedereen de kamer had verlaten zaten taehyun en ik samen op de bank. "Is het belangrijk voor je jade te adopteren?" Vroeg ik, hij knikte hevig. "Jade is erg belangrijk voor me, ze voelt als een zusje, en ik wil echt dat ze gelukkig is." Hij keek met een flauwe glimlach. "Na het overlijden van yeonjun dacht ik dat niemand meer belangrijk voor me kon worden, yeonjun was mijn beste vriend. Jade was toen al belangrijk voor me maar na het overlijden werd het steeds meer. Het is houden van, ik zou nooit iets met haar kunnen nemen, dat zou tegen mijn principes ingaan. ze was de liefde van yeonjun en ik zou het hem nooit kunnen aan doen met haar te nemen, misschien gaat mijn gevoel verder dan alleen houden van haar als zusje, maar dat zou ik nooit kunnen uiten naar haar toe." Zei hij met een droevige blik in zijn ogen. "Bedankt dat je dit met me deelt Taehyun, als je echt van haar houd als meer dan een zusje is dat misschien wel goed, jade heeft alle liefde nodig" hij knikte zijn hoofd.

Heyhey!! Weer een deeltje klaar🙃 hopelijk vonden jullie hem leuk! Ik hou super veel van jullie! Xx me💜