The afterparty

2.4

Fenna

Op het lijstje van mensen die ik liever niet meer tegen zou willen komen scoorde de persoon, die inmiddels naast onze tafel was gaan staan, zeker hoog. Ik keek recht in het gezicht van Gijs.

'Hé Gijs.' Mompel ik. Met tegenzin laat ik hem mij begroeten met drie zoenen op mijn wangen. Enigszins ongemakkelijk kijk ik van Thomas naar Gijs. Thomas laat zijn blik kort over Gijs heen gaan.

'Hoe is het met je? Heb je alweer een nieuwe vriend, joh? Ik dacht dat het zo goed ging met die jongen.' Gijs glimlacht speels. Hij weet dondersgoed dat ik dit verschrikkelijk vind. Ik zucht diep en schenk Thomas een 'haal me hier weg' blik. 'Met mij is alles goed. Ik hoop met jou ook. Fijne dag Gijs.' Ik sta op en loop samen met Thomas richting de bar. Hij geeft het meisje van de bediening een briefje van tien en slaat zijn arm om mijn schouders. Samen lopen we weer naar buiten.

'Sorry, dat was echt ongemakkelijk.' Verontschuldig ik me tegenover Thomas als we over de stoep lopen. Wat moet hij wel niet van me denken? Thomas grijnst. 'Wie is die gast?' 'Ik ken hem van vroeger, van vakantie. Hij was toevallig ook in Albufeira, waar ik met mijn vriendinnen was. Het komt er op neer dat hij zijn zin niet heeft gekregen, en nu probeert hij gewoon vervelend te doen.' Ik besluit er nu niet bij te vertellen wat er echt gebeurd is. Thomas zal me nooit meer willen zien. 'Hmm.' Hij knikt langzaam.

'Zit er niet zo over in.' Thomas geeft me een kus op mijn wang als hij ziet dat ik er nog steeds over nadenk. Ik kijk met een glimlach naar hem. Hij werpt een blik op zijn horloge. 'Ik ga weer richting Tijmen.' We blijven op een kruispunt staan. Ik knik. 'Helaas.' Het is inmiddels al bijna etenstijd. Het wordt hoog tijd om mijn vriendinnen op de hoogte te brengen.

'Ik vond het leuk.' Zeg ik dan. Thomas moet lachen en sluit me in zijn armen. 'Wat ben je toch een lekkerding.' Hij pakt mijn gezicht vast. 'Dat vond ik ook. Ik hoop dat ik je nog eens zie.' Ik knik. 'Je kunt me altijd bellen.' Zeg ik dan. 'Reken daar maar op.' Hij geeft me een kus op mijn mond. En nog een, en nog een. 'Doei Fenna.' 'Doei.' Ik begin te lopen en kijk nog een keer achterom om naar hem te zwaaien.

Met kriebels in mijn buik loop ik het laatste stukje terug naar huis. Bij de voordeur tref ik Elin. Haar haren zijn nog nat en ze heeft een trui aan die duidelijk van Tijmen moet zijn. 'Hé, Fen! Wat een toeval.' Roept ze enthousiast. 'Waar kom jij vandaan?' Ze doet de deur voor ons open en we lopen naar binnen. Voordat ik iets kan zeggen trekt Belle de deur van de hal met een zwaai open. 'Zo, leef jij ook nog!' Zegt ze tegen Elin. Daarna keert ze zich naar mij toe. 'Waar is Thomas?' 'Thomas?' Herhaalt Elin verbaasd.

Ik moet lachen en rol met mijn ogen. 'Kom, laten we in ieder geval op de bank gaan zitten.' Ik duw mijn vriendinnen richting de woonkamer.

'Zullen we eten bestellen? Ik heb zoveel honger!' Elin ploft overdreven op de bank met haar telefoon in haar handen. 'Lijkt me een heel goed idee, ik heb ook nog niks gehad.' Zegt Belle. 'Nee, misschien moeten we eens boodschappen gaan doen morgen, aangezien hier ook niets in huis is.' Grijns ik. 'Ja eens. Dat gaan we morgenochtend sowieso doen.' Belle en ik nestelen ons bij Elin op de bank.

'Oké, wie begint?' Zegt Elin met glinsterende ogen. Alle drie moeten we keihard lachen. 'Nou, ik denk dat jij het meeste te vertellen hebt. Hoe krijg je het toch voor elkaar met Tijmen? Je zogenaamde beste vriend van de middelbare.' Elin rolt lachend met haar ogen. 'Hij is echt geweldig. Vanaf het moment dat we naast elkaar zaten in die club, voelde ik het al.' Elin begint uitgebreid te vertellen over haar avontuur met Tijmen. Ze houdt zich niet in om alle details er ook bij te vermelden.

We worden onderbroken door de deurbel. 'Ik ga wel.' Ik sta op en loop richting de voordeur. Ik negeer de zeurende pijn in mijn buik die ik een poosje geleden op voelde komen.