The afterparty

17

Fenna

Terwijl ik richting het appartement van Valentijn en zijn vrienden slenter besef ik me hoe stom dit eigenlijk is. Hij ziet me aankomen, alweer in tranen. Heel even aarzel ik om me om te keren, maar wat moet ik dan? Ik kan niet na een halfuur weer aan komen zetten bij mijn vriendinnen alsof het niets is.

Ik blijf staan en kijk naar mijn telefoon. Belle heeft me gebeld. Ik zucht en stop hem in mijn zak. Belle kan er natuurlijk ook niets aan doen, maar ze kiest altijd Elin haar kant met dit soort dingen. Puur omdat ze zelf de confrontatie met Elin niet aan durft te gaan.

Als ik bij het appartementencomplex aankom staat Finn voor een sigaret te roken. 'Fenna.' Hij drukt zijn sigaret uit en loopt mijn kant op. Ik glimlach een beetje ongemakkelijk en sla mijn armen over elkaar. 'Kom mee.' Hij loopt voor me uit door de schuifdeuren richting de lift. Een beetje ongemakkelijk staan we stilletjes tegenover elkaar. Ik ben opgelucht als we voor de deur van het appartement staan en ik Valentijn zijn stem al hoor.

'Hey Fen, kom binnen.' 'Hey.' Zeg ik zacht. Mijn onderlip begint direct te trillen. Benjamin en Finn kijken me eventjes aan. 'We gaan wel even naar mijn slaapkamer.' Valentijn legt zijn hand op mijn rug.

Ik ga op de rand van zijn bed zitten terwijl hij de deur achter ons sluit. 'Nou, wat was dat nou bij jullie?' Begint Valentijn. Onmiddellijk begin ik te snikken. Hij gaat naast me zitten en geeft me een kus tegen mijn voorhoofd. 'Ik, Elin, ik bedoelde het niet verkeerd!' Jammer ik. 'Begin bij het begin.' 'Nou gewoon! Ze wilde hier ineens niet meer heen!' Stotter ik. 'En toen werd ze boos op me.' Valentijn fronst zijn wenkbrauwen. 'Jij vindt natuurlijk weer dat ik me aanstel!' Jammer ik en ik ga staan.

'Liefje.' Zucht Valentijn. 'Helemaal niet. Jullie meiden reageren soms gewoon zo overdreven op elkaar.' 'Ik overdrijf helemaal niet.' Ik sla mijn armen geïrriteerd over elkaar.

'Ach Fen, zo bedoel ik het niet. Ze draait heus wel bij.' Ik rol met mijn ogen. 'Je neemt me gewoon niet serieus. Ik ga wel weer.' Voordat ik de slaapkamer wil verlaten grijpt Valentijn me bij mijn pols. 'Jij gaat nergens naartoe.' Hij trekt me naar zich toe. Ik struikel bijna en val in zijn armen. Lachend gaat hij op zijn rug liggen en neemt mij met zich mee. 'Valentijn!' Probeer ik nog. Hij strijkt een pluk haar achter mijn oren. 'Ik neem je wel serieus.' Ik bekijk zijn gezicht. 'Ik baal er gewoon van.' Zucht ik. 'Ik snap het.' Hij kust me op mijn lippen.

'Jullie zijn al zo lang vriendinnen. Als jullie beide afgekoeld zijn kunnen jullie het vast oplossen samen.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik wil hier gewoon even zijn.' Zeg ik terwijl ik mijn hoofd op Valentijn zijn borst leg en mijn ogen sluit. Zijn hand gaat door mijn haren. 'Je mag altijd bij mij zijn.' Het blijft eindeloos stil. Een stilte om van te genieten. Na een poosje merk ik dat Valentijn in slaap valt. Ik glimlach en dwaal snel weer af met mijn gedachten.

'Fenna? Valentijn?' Er wordt op de deur geklopt. Verward kom ik overeind. We moeten in slaap gevallen zijn. 'Fenna? Er is iemand voor je.' Het is de stem van Benjamin aan de andere kant van de deur. Ik haal mijn hand door mijn haar. Valentijn wordt ook wakker. 'Wie is daar?' Mompelt hij. Ik haal mijn schouders op. Voorzichtig doe ik de deur open. Benjamin kijkt met opgetrokken wenkbrauw naar Valentijn en naar mij. 'We waren in slaap gevallen.' Zeg ik snel. Ik kijk verder en zie dan Elin op de bank zitten met een betraand gezicht. Finn en Belle zitten beide naast haar. Ik probeer de groeiende brok ik mijn keel weg te slikken.

'Hey Fen.' Belle is de eerste die iets zegt. 'Hé.' Zeg ik en ik sla mijn ogen neer. 'We dachten al dat je hier zou zijn.' Ik antwoord niet en kijk naar de grond. 'Finn, Benjamin, laten we even wat te drinken halen om de hoek.' Zegt Valentijn dan. De jongens staan op en laten ons alleen achter in hun appartement.

'Wat komen jullie hier doen? Jullie wilden hier toch niet heen?' Vraag ik luchtig. 'Fenna, doe niet zo kinderachtig zeg. We zijn achter jou aangekomen.' Zegt Belle dan. 'Is Elin ineens haar tong verloren?' Zeg ik dan. Elin kijkt me aan. 'Nu moet je echt ophouden Fenna.' Waarschuwt Belle me. 'Je ziet toch dat ze verdrietig is?' 'Dat was ik toch ook! Waarom is het altijd mijn schuld?!' Ik voel de tranen op wellen. 'Het is niemands schuld!' 'Het is altijd jullie samen tegen mij. Ik ben er klaar mee.'

'Dat is niet waar. Laten we nou alsjeblieft niet nog meer ruzie maken.' Smeekt Belle. 'Zeg jij ook eens iets.' Snauw ik gefrustreerd richting Elin. 'Je hebt altijd zo'n grote mond, waarom zeg je nu dan niks?!' In een fractie van een seconde vliegt Elin overeind. Ze duwt me tegen de muur. Woedend kijkt ze me aan. 'Elin!' Gilt Belle. 'Laat haar los!' 'Je kunt ook een keer je fucking excuses aanbieden in plaats van dat nonchalante gedrag van je.' Snauwt Elin. 'Elin, laat haar nou los!' Belle trekt aan Elin haar arm. Ze laat me met tegenzin los en ik blijf geschrokken tegen de muur staan.

'Ben je gek geworden?! Je hoeft haar niet aan te vliegen! Ik heb het zo gehad met jullie twee!' Belle huilt inmiddels. Ze verlaat het appartement en laat de deur met een klap achter zich dicht vallen.

'Waar was dat voor nodig?' Roep ik gefrustreerd naar Elin. 'Je zat me uit te dagen.' Mompelt ze. 'Om iets te zeggen, ja. Je hoeft me niet aan te vallen!' Het blijft stil. 'En waar gaat deze fucking ruzie nou eigenlijk om?' Gooi ik er nog achteraan. 'Een stel jongens? We zijn hier met zijn drieën gekomen om de tijd van ons leven te hebben. We hebben beide een jongen waar we een klik mee hebben. Waar gaat het überhaupt om?!' Elin haalt haar schouders op. Ze keert haar rug naar me toe en kijkt uit het raam.

'Hallo? Elin?' Zeg ik na een tijdje. Ze draait zich met een ruk om. 'Valentijn ziet jou tenminste echt staan. Voor wie je bent!' Huilt ze. Ik kijk verbaasd. Is ze jaloers? 'Wat bedoel je?' Vraag ik. 'Zoals ik het zeg. Valentijn gebruikt jou niet zoals Finn dat wel bij mij doet!' Op hetzelfde moment gaat de deur open. 4 verbaasde gezichten kijken onze kant op. Finn stapt als eerst naar voren. Ze hebben ons natuurlijk gehoord.

'Wat is er in vredesnaam aan de hand?'