The afterparty

14

Fenna

Ik knipper met mijn ogen en kijk nog eens goed. Hij is echt weg. Zijn kleding ligt niet meer op de grond en zijn telefoon niet meer op het nacht kastje. Mijn bed is netjes opgemaakt.

Wanhopig slaak ik een zucht. Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik dacht dat alles goed zat na vannacht. Tranen wellen op in mijn ogen. Ik ga op de grond op mijn balkonnetje zitten en besluit om mijn moeder te bellen.

'Hee, lieverd!' Ze klinkt enthousiast. 'Mam.' Huil ik. 'Fenna? Wat is er aan de hand?' Haar enthousiasme maakt plaats voor bezorgdheid. Ik reageer niet en snik alleen. 'Fenna, wat is er? Praat tegen me.' 'Hij is weg.' Snik ik. 'Wie bedoel je?' 'Valentijn. Een jongen, ik heb hem hier ontmoet.' Ik bedenk hoe belachelijk dit moet klinken voor mijn moeder, maar het kan me niks schelen.

'Waarom is hij weg gegaan? En waar zijn je vriendinnen? Hé, meisje toch. Je laat me schrikken.' De stem van mijn moeder kalmeert me. Ik zucht haperend. 'Elin zit bij ons zwembad en Belle slaapt. Ik weet niet waarom hij is weg gegaan. Sorry dat ik je hierom bel mam.' 'Zeg maar geen sorry. Je mag me altijd bellen. Ik hou van jou.' Ik moet glimlachen. 'Ik hou ook van jou.' 'Vertel, wat voor een jongen is het?' Ik haal mijn neus op en begin mijn moeder te vertellen over Valentijn vanaf het begin dat we hier zijn. Ik laat het intieme moment van vannacht even weg.

'Het klinkt als een goede jongen. Misschien werd het hem gewoon even te veel, je zit ook de hele dag op elkaars lip daar zo. Ik weet zeker dat hij binnen een paar uur weer verschijnt.' 'Dankje, mam.' 'Zit er niet te veel over in. Geniet maar lekker met je vriendinnen. Doei liefste!' 'Doei lieve mam.' Met een glimlach hang ik op.

Ik trek mijn bikini aan en slenter terug naar beneden. Ik laat mijn telefoon binnen liggen en ga naar buiten. Elin kijkt op. 'Waar is Valentijn?' Ik haal verdrietig mijn schouders op en laat me in het zwembad zakken. 'Hoe kan dat nou? Hij sliep hier toch vannacht?' 'Ja, hij is weg gegaan.' Ik leg mijn armen op de rand en laat mijn hoofd er op rusten. Elin zegt niks meer. Ze kent me goed genoeg om te weten dat ik liever even niks wil zeggen.

Onmiddellijk dwaal ik weer af naar Valentijn. Hij is zo ontzettend lief. Ik vraag me af wat ik verkeerd gedaan heb. Ik zucht diep. Vroeg of laat zou ik hem toch gaan teleurstellen.

'Gaat het Fen?' Elin aait over mijn haar. Ik knik en kijk haar aan. 'Laten we even er op uit gaan. Even het centrum in. Kom.' Voor ik kan protesteren sleurt ze me mee naar binnen.

Een uur later lopen Elin en ik door het centrum van Albufeira. Elin trakteert me op een ijsje. 'Dankjewel.' We gaan op een bankje zitten. Teleurgesteld kijk ik naar mijn telefoon als ik zie dat ik geen berichten heb. 'Nog niks gehoord?' Vraagt Elin dan. Ik schud mijn hoofd. 'Ik snap niks van hem.' Mompelt ze. 'Wat doe ik toch fout?' Vraag ik wanhopig. 'Jij doet niks fout!' Antwoordt Elin verontwaardigd. 'Laat je toch niet gek maken lieve Fenna. Ik weet zeker dat hij binnen 24 uur weer voor je neus staat.' 'Wat moet ik dan doen?' 'Volg je hart. Doe wat goed voelt. Misschien heeft hij er echt een reden voor.' Ik ben het met Elin eens. Ik besluit dat ik het maar op me af laat komen.

'Laten we even een vers sapje gaan halen voor onze patiënt.' Grijnst Elin als we over de markt lopen. We halen wat boodschappen en nemen dan de taxi terug naar de villa.

'Belle?!' Ik roep haar vanuit de hal. Na enigszins gestommel zie ik Benjamin. 'Oh, jou had ik niet verwacht.' Ik loop naar boven. 'Ik wilde toch even kijken of alles in orde was.' Verontschuldigd Benjamin zich. Ik glimlach. 'Dat is geen probleem.' 'Fenna? Ben jij dat?' Belle haar stem klinkt schor. Ik ga naar binnen. Ze ligt opgerold in haar bed.

'Voel je je zo slecht? Je hebt de hele dag geslapen.' 'Dat mocht ook wel. Ik heb de hele nacht overgegeven.' 'Dat kan ik bevestigen.' Grijnst Benjamin. Belle steekt plagend haar tong uit. 'Ik voel me nu toevallig weer wat beter.' 'Mooi. Elin en ik hebben vitamines voor je gehaald.' Ik geef Belle het sapje. Ze gaat rechtop zitten. 'Elin en ik gaan even koken. Neem een douche en kom dan bij ons beneden. Eet je mee, Benjamin?' 'Nee, Valentijn en Finn rekenen op me. Bedankt voor het aanbod.' Ik slik als ik zijn naam hoor. 'Prima.' Snel wil ik naar beneden. Benjamin pakt mijn arm vast.

'Het is niet wat het lijkt met Valentijn, echt niet.' 'Dat jij er meer van weet dan ik zegt al genoeg.' Met die woorden laat ik hem achter. Gefrustreerd begin ik aan het avond eten.

Ik draai me om en laat van schrik alles uit mijn handen vallen. Ik slaak een gil. Valentijn staat midden in de keuken. 'Kijk nou wat je doet!' Snauw ik. 'Sorry, we moeten praten.' 'Het is maar net hoe het jou uitkomt hè?' Ik buk en raap mijn spullen op. Driftig begin ik de tafel te dekken. 'Ga alsjeblieft weg.' 'Fenna..' 'Nee geen Fenna! Ik hoef het allemaal niet te horen!' 'Ik kan het uitleggen..' Probeert hij nog. Ik word woedend van binnen. 'ROT OP!' Gil ik. De deur van buiten vliegt open en Elin en Belle staan in de keuken. Valentijn deinst achteruit. 'Wat is er aan de hand?' Elin komt bij me staan. Ik sta te trillen op mijn benen.

'Valentijn, het is beter dat je gaat.' Zegt Belle dan. Ik weet geen woord uit te brengen. 'Oke.' Zegt hij dan. Hij kijkt me nog eens aan en ik wend mijn blik af. Als hij omdraait en wegloopt stromen de tranen over mijn wangen. Het voelt alsof hij mijn hart uit mijn lichaam scheurt.

'Gaat het? Je trilt helemaal.' Elin drukt me op de bank. 'Schatje toch.' Belle trekt me tegen haar aan. Ik maak me klein op haar schoot. 'Wat heb ik gedaan?' Huil ik. 'Je bent gewoon in paniek.' Belle streelt door mijn haar. Mijn ogen worden zwaar en ik val onverwachts in slaap.

'Fenna.' Ik word zachtjes heen en weer geschud. Ik wrijf in mijn ogen en kom overeind. 'Je hebt even geslapen. Het is nu half 11. Hoe voel je je?' 'Schuldig.' Mijn onder lip begint gelijk te trillen. Belle kijkt me aan.

'Valentijn komt niet, Benjamin en Finn zijn er al. Ik denk dat het beter is dat je met hem gaat praten, ik breng je er wel heen. Hij durft hier niet meer te komen.' 'Ik ben een monster.' Zucht ik. 'Nee, helemaal niet. Praat gewoon met hem. Neem de tijd voor jullie zelf. Je bent zo verliefd, ik zie het aan je.' 'Breng je me echt?' Zeg ik dan aarzelend. Belle knikt hevig. 'Kleed je om, dan ga ik met je mee.'

Twijfelend sta ik voor de spiegel. Ik heb een Levi's short aan met een geel shirt van Tommy Hilfiger. Mijn haar hangt in een paardenstaart over mijn schouders. 'Zelfs met een zak over je hoofd ben jij knap. We gaan.' Belle trekt me aan mijn arm mee. We lopen naast elkaar over de boulevard. 'Ik vind het eng.' Zeg ik dan. 'Het komt wel goed.'

'Welk appartement is het?' Vraagt Belle als we voor het complex staan. 'De bovenste verdieping.' 'Oke, kom.' We lopen naar binnen en stappen in de lift. 'Vanaf hier moet je het zelf doen Fenna.' Ik knik en klop op de deur. Belle geeft me een kus tegen mijn voorhoofd. 'Volg je hart.'