The afterparty

2.7

Fenna

De volgende ochtend word ik wakker in een leeg bed. Ik kijk teleurgesteld om me heen als ik zie dat Thomas nergens te bekennen is. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje en zucht. Het is elf uur geweest. Mijn telefoon staat vol met gemiste oproepen van Belle, Elin en Valentijn. Ik word onmiddellijk weer verdrietig. Ik klik op een berichtje van Thomas om mezelf enigszins op te vrolijken.

09:50 - Thomas: Fen, je lag nog zo lekker te slapen dus ik heb je niet wakker gemaakt. Ben naar college, vanmiddag weer thuis. Er ligt eten en drinken in de keuken. Hoop dat je er straks nog bent. T

Ik laat hem weten dat ik op hem zal wachten en leg mijn telefoon weg. Ik stap uit bed en pak mijn string van de grond. Daarna trek ik een trui uit Thomas zijn kast om aan te trekken. Ik ga op de rand van zijn bed zitten en zucht. Ik hoop dat hij zo snel mogelijk weer thuis is.

De tranen rollen over mijn wangen. Het teleurgestelde gevoel in mijn vriendinnen keert plotseling terug. Hoe hebben ze dit voor me kunnen verzwijgen? We hebben net een huis met zijn drieën. Ik heb geen idee of ik het nog mijn huis kan noemen, of dat ik überhaupt nog terug wil.

Ik sta op en besluit op zoek te gaan naar de keuken. Voorzichtig loop ik door de gang om naar beneden te gaan. Er is een deur met 'keuken' er op. Ik duw de deur open en zie dat er niemand is. Het is een grote, lange keuken met een eettafel in het midden. Ik pak de waterkoker en zet hem aan. Daarna trek ik de koelkast open. Hoe weet ik nou wat van Thomas is?

Aarzelend pak ik een bakje en ik schep er wat kwark voor mezelf in. Ik sla de deur van de koelkast dicht. Op hetzelfde moment vliegt de keukendeur open. Geschrokken kijk ik naar het meisje dat binnen komt lopen. Ze kijkt me even verbaasd aan, maar glimlacht dan.

'Eh, hoi.' Weet ik uit te brengen. Het meisje loopt naar me toe en steekt haar hand uit. 'Jij bent vast Fenna. Ik ben Suze.' Glimlachend schud ik haar hand. 'Ik ben een huisgenoot van Thomas. Hij heeft me over je verteld.' Ik bloos en krijg kriebels in mijn buik. 'Wel positief, hoop ik.' Zeg ik dan. Suze pakt iets uit de koelkast en gaat tegenover me zitten. Ze is een heel mooi meisje. Ze heeft krullend, blond haar en blauwe ogen. Ik denk dat ze rond de 20 jaar zal zijn.

'Alleen maar positief zelfs. Ik weet niet hoe je het doet, maar volgens mij is die jongen stapelgek op je.' Ik moet glimlachen. 'En nu logeer je een paar nachten bij hem?' Ze neemt een hap van haar ontbijt. Mijn gezicht betrekt. 'Nou ja, zoiets.' 'Is er iets gebeurd? Wil je er over praten? Als meiden onder elkaar?' Ik slik de brok in mijn keel weg en knik. 'Kom, we gaan in de woonkamer zitten.' Suze staat op en zet onze afwas in de vaatwasser. Ik loop achter haar aan naar de woonkamer.

Er staat maar liefst drie banken rondom een grote salontafel. Er staat een televisie en de muur hangt vol met foto's en posters. Suze ploft op een van de banken en ik ga naast haar zitten. 'Je hebt toch geen ruzie gemaakt met Thomas?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, met mijn vriendinnen. Ik heb gisteren een van mijn vriendinnen betrapt met een jongen waar ik verliefd op was.' Suze haar mond valt open van verbazing. 'Dat meen je toch niet?' 'En het ergste is, we wonen net samen met zijn drieën. Die andere vriendin wist er gewoon van. Ik weet niet wat ik moet doen, of waar ik naartoe moet.' Snik ik.

Suze slaat haar arm om me heen. 'Je kunt hier zo lang blijven als je wil. Ik kan me heel goed voorstellen dat je op dit moment niet terug wil naar daar.' Ik veeg de tranen van mijn wangen. 'Dat is lief van je.' Ze aait even over mijn been. 'Een van mijn vriendinnen had een relatie met mijn ex, terwijl ik nog met hem samen was. Ik heb ze ook betrapt, in de slaapkamer. Ik weet precies hoe je je voelt.' 'Maar dat is nog erger! Wat verschrikkelijk.' Reageer ik. Suze knikt. 'Ik denk dat het wel 2 jaar heeft geduurd voordat ik er overheen was.' 'Spreek je een van beide nog wel eens?' Suze schudt haar hoofd. 'Nee, en dat hoeft ook niet. Maar ik neem het haar kwalijker dan hem. Zij was mijn vriendin. Zij ging achter mijn rug om achter mijn vriendje aan. Dat is het ergste wat je kunt doen.'

Suze pakt de afstandsbediening en drukt de tv aan. Ik voel me een enigszins beter. Ik heb het gevoel alsof ik haar al heel goed ken. Ze lijkt me een lief meisje. 'Zullen we een film kijken? Als je liever even alleen wilt zijn is dat ook goed, dan ga ik naar mijn kamer.' 'Nee, een film kijken is goed. Ik heb liever wat gezelschap dan dat ik alleen ben.' Zeg ik dan. Suze glimlacht en geeft me de afstandsbediening. 'Zoek maar iets uit, dan pak ik thee voor ons.'

Even later zitten Suze en ik samen op de bank met thee en chocolade. We kletsen en lachen samen, terwijl we de film aan het kijken zijn. 'Heb jij eigenlijk geen school?' Vraagt ze me dan. 'Mijn college begint donderdag. Ik begin dit jaar aan een studie.' 'Oh, wat leuk! Wat ga je doen?' 'Psychologie, aan de UvA.' 'Wat knap van je. Ik hoop dat het je goed gaat bevallen.' 'En jij dan?' Vraag ik aan haar. 'Ik zit in het derde jaar van Bedrijfseconomie, maar wij beginnen volgende week pas.'

Ons gesprek wordt onderbroken als de deur opengaat. Thomas komt de woonkamer binnengelopen en mijn hart maakt een sprongetje. 'Dag meiden. Wat zitten jullie hier gezellig.' Hij glimlacht en buigt zich over de leuning om me een kus te geven. Daarna komt hij naast me zitten en hij legt zijn hand op mijn bovenbeen. 'Hoe is het vandaag?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik weet het niet zo goed.' 'Ben je wel een beetje lief voor haar geweest?' Thomas kijkt Suze aan. We moeten beide lachen.

'Hartstikke lief zelfs. Je boft maar met zo'n huisgenoot.' Zeg ik dan. 'Dat doe ik ook zeker.' Thomas grijnst en woelt met zijn hand door Suze haar haren. Ze moet lachen en duwt zijn hand weg. Vervolgens staat ze op. 'Ik laat jullie even alleen.' 'Dat zou ik maar doen ja.' Thomas knipoogt speels naar haar als ze de woonkamer uitloopt en de deur achter zich dichttrekt.

'Hoe was je dag?' Vraag ik en ik trek mijn benen op. 'Het was prima. De eerste dag college van het jaar stelt nooit zoveel voor.' Thomas pakt mijn benen en legt ze over zijn schoot heen. Ik zit hier nog steeds in mijn ondergoed, met zijn trui aan. Hij streelt over mijn blote benen terwijl hij naar de televisie kijkt. 'Heb je nog iets van die meiden gehoord?' Vraagt hij dan. 'Ze hebben me beide honderden keren gebeld. Ik voel er alleen nog niet echt iets voor om ze terug te bellen, maar ik wil jou ook niet tot last zijn.' Zeg ik blozend. 'Dat moet je niet zeggen. Je mag hier zo lang blijven als je wil.' 'Dat zei Suze ook al.' Zeg ik zacht.

'Echt waar Fen, neem de tijd die je nodig hebt.' 'Maar hoe zit het dan met mijn eigen school?' Vraag ik wanhopig. Ik wil niet weer huilen, maar er blijven zoveel dingen door mijn hoofd spoken. Thomas trekt me dichter op zijn schoot. 'Daar vinden we wel iets op. Misschien moet je je moeder bellen, of je zus. En anders ga je gewoon met de trein naar Amsterdam om naar school te gaan. Het komt goed.' Ik knik zuchtend en leg mijn hoofd op zijn borst. Hij haalt zijn hand door mijn haren en geeft me een kus op mijn voorhoofd.

'Ik kan er wel aan wennen dat je zoveel bij me bent.' Zegt Thomas dan. We kijken elkaar met een grijns aan. 'Ik heb ook nog geen genoeg van je.' Mompel ik voordat ik hem op zijn lippen kus.

Op het moment dat Thomas een stap verder wil gaan, klinkt er een deurbel. 'Dat is sowieso Max. Die vergeet altijd zijn sleutels.' Zegt Thomas dan. Al gauw brengt hij zijn lippen weer naar de mijne. 'Moeten we niet naar je slaapkamer gaan?' Vraag ik voorzichtig. 'Vind je dat fijner?' Ik knik.

'THOMAS!' Suze haar stemt klinkt luid vanaf de hal. We komen overeind en Thomas staat op. 'Ben zo terug. Wil jij de tv uitzetten?' Ik knik braaf en ga op zoek naar de afstandsbediening. Ik druk de tv uit en raap de lege glazen bij elkaar. Thomas is nog niet terug. Met de glazen in mijn handen loop ik naar de gang. Thomas en Suze staan naast elkaar bij de voordeur. Aan de schaduwen te zien zijn er nog meer mensen. Vaag herken ik stemmen. Ik loop op ze af en Thomas draait zich om. In een flits zie ik het gezicht van Elin.

'Fen, ik wilde je net roepen..' Begint Thomas. Ik ga enigszins achter hem en Suze staan en kijk vol afschuw naar Elin en Belle, die in de deur opening staan. 'Wat doen jullie hier?'