The afterparty

26

Fenna

'Waar is Fenna?' Ik hoor iemand naar mij vragen, ver op de achtergrond. Ik zucht diep en draai me nog eens om. Ik ben nog niet helemaal wakker.

'Ze ligt te slapen, je kunt wel naar boven gaan.' Dat is de lieve stem van Belle. Vervolgens hoor ik voetstappen op de trap. Ik weet direct dat het Valentijn is. Een verliefd gevoel bekruipt me. Ik sluit glimlachend mijn ogen. 'Fen?' De deur wordt open gedaan. Valentijn gaat op de rand van mijn bed zitten. Ik open mijn ogen en kijk hem aan. 'Hé, liefje.' Hij gaat met zijn hand door mijn haar. 'Ben je zo moe?' Ik knik. 'Waar is iedereen?' 'Beneden. Maar we gaan nog lang niet eten, dus doe maar rustig aan.'

'Kom er nog even bij.' Mompel ik. Ik schuif een stuk opzij zodat Valentijn naast me kan gaan liggen. Hij doet zijn shirt en zijn schoenen uit en gaat op zijn rug liggen. Onmiddellijk kruip ik tegen hem aan en leg ik mijn hoofd tegen zijn borst. Hij streelt over mijn rug en ik sluit genietend mijn ogen. 'Niet weer in slaap vallen hé.' Grijnst Valentijn. Ik geef hem lachend een duwtje in zijn zij. Hij pakt mijn gezicht vast en kust me op mijn lippen.

'Laten we maar naar beneden gaan.' Zeg ik met hese stem. Mijn wangen voelen knalrood aan. Valentijn laat zijn hand over mijn billen gaan. 'Nu?' Hij kijkt teleurgesteld. Ik ga rechtop zitten en fatsoeneer mijn haar. 'Ja, voor ze zich afvragen waar we blijven.' Ik trek gauw een spijkerrokje aan. Valentijn zucht duidelijk geïrriteerd. Hij gaat staan en pakt mijn arm beet voor ik de kamer uitloop. 'Vanavond ben je van mij.' Mompelt hij bij mijn oor. Ik lach en geef hem snel een kus.

'Ah, kijk aan. De schone slaapster. Je komt als geroepen!' Elin drukt me een hele stapel borden in mijn handen. Onhandig neem ik ze aan. Buiten help ik Belle met het dekken van de tafel. 'Lekker geslapen?' Belle knipoogt naar me. 'Ik sliep echt.' Mompel ik lachend. 'Ik weet het, doornroosje. Ik maak maar een grapje.' Finn, Benjamin en Valentijn komen aanlopen met hun handen vol eten. Elin komt al gauw achter ze aan met flessen wijn. Ik ga naast Valentijn zitten. Hij geeft me een kus op mijn wang. 'Eet smakelijk, zou ik zeggen.'

'We moeten elkaar wel blijven zien, als we weer terug zijn in Amsterdam.' Zegt Elin, later op de avond. Iedereen knikt instemmend. 'Jullie gaan samenwonen, toch?' Vraagt Finn. Belle, Elin en ik knikken alle drie enthousiast. 'Volgende week zondag krijgen we de sleutel. Ik heb er zoveel zin in.' 'Dan komt het wel goed, we kunnen vaak genoeg bij elkaar over de vloer komen.' Benjamin glimlacht tevreden. Hij is stapelgek op Belle, dat weet ik wel zeker.

'En jullie dan?' Vraagt Elin dan. 'Wij blijven gewoon in het huis waar we nu al zitten, Valentijn gaat er uit.' Zegt Finn dan. 'En Thijs komt bij ons wonen, een clubgenoot.' 'Ga je weer thuis wonen?' Vraagt Belle aan Valentijn. Hij schudt zijn hoofd. 'Ik ga op mezelf wonen, dat is beter voor mijn dochter.' Ik houd even mijn adem in. Inmiddels weten Elin en Belle wel dat Valentijn een kind heeft, maar we praten er eigenlijk nooit over in de groep. Het voelt als een soort taboe.

'Maar hoe is dat dan, Valentijn? Op deze leeftijd al de verantwoordelijkheid voor een kind hebben?' Vraagt Belle plots. Ik sluit heel kort mijn ogen en kijk haar daarna waarschuwend aan. Ik heb geen idee of Valentijn zulke vragen kan waarderen. 'Je wordt er groot van.' Antwoordt hij uit eindelijk. Ik sta op uit de stoel. 'Ik ga nog wat drank van binnen halen.' Ik heb helemaal geen zin om me in dit gesprek te mengen.

Ik zwaai de koelkast open en graai er nog een paar flessen wijn uit. Ik kijk even in de spiegel. Ik heb een rode gloed op mijn wangen. Het zal vast van de alcohol komen. Ik doe mijn haar in een staart en loop terug naar buiten. Tot mijn grote opluchting hebben ze het niet meer over Valentijn zijn dochter. Ik zet de flessen op tafel. Vervolgens ga ik achter Valentijn zijn stoel staan. Ik sla mijn armen om zijn nek en geef hem een kus op zijn wang. 'Ik ben trots op je.' Zeg ik zacht. Hij laat zijn handen over mijn armen gaan. 'Je bent de liefste.' Zegt hij met een glimlach.

'Zet even muziek aan!' Roept Elin na een poosje. 'Wil je dat even doen, via mijn telefoon?' Vraag ik Valentijn. Hij knikt en pakt mijn telefoon van tafel. Het blijft even stil. 'Lukt het?' Vraag ik zonder om te kijken. Als ik naar Valentijn kijk zie ik hem gefronst naar mijn scherm kijken.

'What the fack, Fen! Je bent gewoon nog steeds met die gast aan het appen.' Verontwaardigd gooit Valentijn mijn telefoon op tafel en gaat hij staan. Geschrokken kijk ik hem aan. 'W-wat bedoel je?' Stamel ik. 'Ja, spreek ik Chinees? Je hebt gewoon nog steeds contact met die jongen uit Heaven. Dacht je nou echt dat je dit voor me verborgen kon houden?' 'Waarom zit jij in mijn gesprekken te kijken terwijl ik je vraag of je een muziekje op wil zetten?' Snauw ik terwijl ik mijn telefoon van tafel pak. 'Oh, dus je hebt daadwerkelijk iets te verbergen voor mij!' Inmiddels staan we tegenover elkaar. De rest van de groep komt er bij. 'Wat is er?' Vraagt Finn met niet begrijpende blik.

'Laat ons even!' Schreeuwt Valentijn. Ik zie aan de kloppende ader op zijn voorhoofd dat hij oprecht kwaad is. In mijn ooghoek zie ik de rest van de groep naar binnen gaan. 'Doe niet zo dramatisch Valentijn. Ik weet serieus niet waar je het over hebt.' Zeg ik zo rustig mogelijk. Ik lieg niet, ik weet niet waar Valentijn het over heeft. Gijs en ik hebben de afgelopen drie dagen geen contact gehad.

'Ik lees het toch zelf! Je bent niet te geloven.' 'Dan toch niet!' Roep ik. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat Gijs me toevallig vanavond een bericht gestuurd heeft met de vraag of ik hem wil bellen. Dit had ik zelf nog niet eens gezien. Gaat het echt hierom?

'Moet je het eerst zelf even teruglezen soms?' Vraagt hij. 'Je bent zo'n vreselijke aansteller!' Gil ik. 'Dit is allemaal van voor ons, voor wij het bij gelegd hebben vandaag. Dat hij me toevallig zonet een bericht heeft gestuurd kan ik helemaal niets aan doen!' Valentijn zijn gezicht betrekt. De zwarte waas voor zijn ogen verdwijnt langzaam. 'Ga alsjeblieft weg! Als je om elk minuscuul ding zo'n scène gaat schoppen hoeft het van mij niet!' En als je me niet vertrouwt al helemaal niet. Mijn handen trillen van woede.

Valentijn zegt niks en gaat zitten. 'Dan ga ik wel.' Met die woorden laat ik hem alleen in de tuin achter. Ik laat de deur met een klap achter me dichtvallen. Vier verbaasde gezichten kijken me tegelijkertijd aan. 'Ik weet echt niet wat hem mankeert!' Zeg ik direct. Ik plof tussen mijn vriendinnen in op de bank. 'Ik doe oprecht niks verkeerd.' Mijn woede maakt plaats voor teleurstelling. Ik veeg vlug wat tranen onder mijn ogen weg. 'Ik dacht echt dat het goed zat.' Belle en Elin wrijvend medelevend over mijn rug.

'Ik ga wel even kijken.' Benjamin staat op en loopt naar de deur. 'Gijs heeft me blijkbaar gevraagd of ik hem wil bellen. Wist ik veel! Daar kan ik toch niks aan doen?' Vraag ik wanhopig. 'Tuurlijk niet. Hij hoeft sowieso niet ongevraagd jouw telefoon door te gaan.' Zegt Elin dan.

Benjamin komt al gauw weer terug, zonder Valentijn. Alle vier kijken we hem vragend aan. Benjamin haalt zijn schouders op. 'Hij is weg.'