The afterparty

3

Fenna

Hij mompelt iets onverstaanbaars en schenkt me nog een glimlach. Wanneer ik hem wil vragen wat hij zojuist tegen me zei, komt Belle tussen ons in. Ze duwt me een glas in mijn handen. 'Is het al gezellig?' Vraagt ze enthousiast. Ik lach ongemakkelijk en pak het glas uit haar handen. 'Dankje. Ik ga even plassen.' 'Oké, we zien je zo!'

Ik wurm me door de mensenmassa heen richting de toiletten waar ik enigszins verkoeling vind. Ik bekijk mezelf in de spiegel, mijn wangen zijn knalrood. Ik pak mijn telefoon en lees door mijn berichten. Mijn vader heeft een foto met mijn broertje gestuurd. Ik grijns en zoek een leeg toilethokje.

'Wat duurde dat lang Fen! Valentijn vertelde net dat ze ook in Amsterdam wonen, hoe toevallig is dat!' Mijn vriendinnen zijn nog steeds in het gezelschap van de 3 jongens. 'Oh ja, toevallig.' Glimlach ik nep. Ik zwaai mijn paardenstaart nog eens over mijn schouder. 'Vind je het wel leuk Fenna?' Elin kijkt me bezorgd aan. 'Ja, tuurlijk. Ik ben een beetje moe, vinden jullie het erg als ik vast terug ga?' 'Wij gaan mee!' Schreeuwt Belle. 'Oh nee joh, jullie mogen hier wel blijven. Ik red me wel.' Ik zet mijn lege glas weg.

'Je kunt hier niet alleen over straat rond deze tijd, hoor.' Één van de jongens waarvan ik zijn naam nog niet weet kijkt me vriendelijk aan. 'Ik ben trouwens Benjamin.' 'Fenna. Lief dat je er om denkt, maar het is reuze dichtbij.' 'Ik wil het niet hebben Fen, we gaan wel mee.' Zegt Elin dan aarzelend. Ik zucht, ik heb geen zin in een discussie, ik wil naar bed.

'Ik breng je wel.' Valentijn twijfelt niet en pakt mijn arm vast. Ik huiver, ik krijg kippenvel onder zijn aanraking. Elin duwt de sleutel in mijn hand en knipoogt naar me. 'Bring it on honey.' Lacht ze. Ik schud lachend mijn hoofd en geef haar een kus op haar wang. 'Jullie 2, blijf bij elkaar en kom ook samen terug. Ik leg de sleutel wel onder de mat.' Belle en Elin knikken. 'Slaap lekker Fen!'

Eenmaal buiten snuif ik de frisse lucht op. 'In welk hotel verblijven jullie?' Valentijn gaat naast me lopen. 'We hebben een villa.' Antwoord ik bescheiden. 'Met zijn drietjes? Wat ideaal.' Hij glimlacht. Ik knik alleen.

'Vind je het vervelend dat ik met je meeloop?' Vraagt hij na een poosje. 'Ik had mezelf ook wel gered, maar het is lief van je.' Antwoord ik. 'Je weet niet wat voor mensen hier rondlopen, je moet goed oppassen, hoor. Je bent kwetsbaar als meisje.' 'Dus je denkt dat ik niet voor mezelf kan opkomen?' Vraag ik hem fel. 'Dat zeg ik niet.'

Ik ben blij als ik de villa zie. Ik steek de sleutel in het slot. Valentijn blijft een stukje verderop enigszins ongemakkelijk op de oprit staan. Ik kijk naar hem over mijn schouder. Ik zucht, deze jongen kent mij niet eens en neemt de moeite om me thuis te brengen terwijl ik niet eens echt aardig doe.

'Wil je nog iets drinken?' Zijn gezicht klaart op. 'Jawel.' Ik glimlach en houdt de deur voor hem open. 'Kom verder.'

'Wauw.' Hij kijkt geïnteresseerd om zich heen als ik de lichten aan doe. 'Paleisje hé.' Lach ik. 'Zeg dat wel. Dit hebben jullie goed geregeld.' Hij loopt achter me aan naar de keuken. 'Wat wil je hebben?' Ik open de koelkast. 'Verder dan Bacardi, water of frisdrank kom ik niet, we zijn hier nog maar een paar uur.' Verontschuldig ik me. Hij gaat aan tafel zitten. 'Bacardi is goed.'

'Kom, we gaan in de woonkamer zitten.' Hij neemt plaats naast me op de bank. Ik trek mijn laarzen uit en haal mijn benen op. 'Ik laat even aan de jongens weten dat ik hier ben, als je dat niet erg vindt.' 'Nee hoor.' Antwoord ik zacht. Terwijl hij op zijn telefoon zit bekijk ik hem voorzichtig. Ik denk dat ik zelden zo'n knappe jongen heb ontmoet. Hij heeft iets, iets wat ik nooit bij een ander heb gezien.