GECE MAVİSİ

GECE MAVİSİ▪️15

#Evdekal

Sevdiklerini ve kendini tehlikeye atmamak için evde kal, lütfen.

Keyifli okumalar! ❤️ Yorum yapmayı unutmayın. 🥰 Medyadaki şarkıda bu aralar favorilerim arasında!❤️

▪️

Elimdeki bardaktan bir yudum daha su içtim. İç çekişlerim sessiz sessiz hala devam ediyordu. Hardal rengi koltukta otururken bir elimde battaniyemi tutuyordum.

Cihan, "Zümra," dedi endişeyle. "Ben, böyle olacağını bilseydim sana bunu yapmazdım. İstersen başka bir oda ayarlayayım sana hemen."

Başımı hızlı bir şekilde hayır anlamında sallarken ona baktım. Dudaklarımı ıslattım. "Burda olacağım." duvardaki aile fotoğrafımıza baktım. "Burda olacağım..." diye fısıldadım bir kez daha.

"Tamam, nasıl istersen ama şimdi kalk. Bütün makyajın aktı, berbat gözüküyorsun. Ellerin sayesinde rujun hep suratına dağıldı. Rujunu hep böyle mi dağıtırsın?"

Gözleri dudaklarımın üzerinde oyalanırken bu kez etkilemedi beni. O ise her anımdan etkileniyordu. Dudaklarımı araladığımda onun da dudakları aynı anda aralandı. "Çıkalım odadan. Hazır olduğumda kendim gireceğim." Afallamış gözleri gözlerime değdiğinde elini ensesine götürüp başını salladı. Beraber babamın odasını terk edip kilitledik kapısını bir kez daha.

Karşısında kalan Cihan'a ait odaya girdiğimizde siyah deri koltuğa ilerleyip oturdum. O da karşımda yerini aldığında dikkatlice beni izlemeye başladı.

"Ben," dedim güçlükle. "Ben, bu odayı, bu şirketi, şirketin kapısını bile hatırlamıyorum. Keşke hatırlayabilsem ama hatırlamıyorum."

"Biliyor musun?" sesi düşünceli bir tınıda kulağıma ulaştı. "Ben, hatırlayabilecek yaştayken bile seni hatırlayamıyorum. Mutlaka görmüş olmam gerek seni. Ama bir türlü görüp görmediğimi hatırlamıyorum." dedi dudaklarını bükerek. "Mavi gözlerini nasıl unuttum acaba?" Soruyu bana değilde kendine soruyor gibiydi. "Sen, 2 yaşındaysan o fotoğrafta ben o zamanlar 5 yaşında olmalıyım."

"Ne önemi var? Hatırlasan ne olacak, Cihan? Babamdan hayatını çalmışım ben resmen. Adam, benim için işinden, tırnaklarıyla kurduğu şirketten, zenginlikten vazgeçip emlakçı olmuş."

Cihan, ayağa kalkıp yanıma yaklaşarak koltuğun boş kalan yerine oturdu. "Eğer hatırlıyor olsaydım," gözümün önüne düşen saçı kulağımın arkasına sıkıştırdı. Parmakları çenemi naif bir şekilde tuttu. "Bu gözyaşların şimdi akmıyor olurdu."

Gözlerim gözlerine kenetlendiğinde bir damla yaş süzülerek Cihan'ın çenemdeki parmaklarıyla buluştu. Gözlerinde geç kalınmışlığın pişmanlığı var gibiydi.

Kapı birden açıldı. İçeriye ikizler girdiğinde Cihan'dan elektrik çarpmış gibi ayrıldım. Biz onlara onlar da bize şaşkın bakışlar atarken Ediz'in kaşları çatılırken Deniz, sinsice sırıttı.

"İkizim, patronlarımız ofis fantezisi yapıyorlar heralde. Baksana, mavişin ağzı yüzü kaymış."

Gözlerim kocaman açılırken Ediz, benim yapmak istediğim şeyi yaptı ve Deniz'in kafasına bir tane vurdu.

"Aptal aptal konuşma lan."

Cihan, ayağa kalktı. "Zümra, babasının odasına girince kötüleşti. Bunu tahmin etmeliydik. Siz niye geldiniz?"