Ben geldim a dostlar! Sizlere de güzel mi güzel bir bölüm getirdim. En azından ben öyle düşünüyorum!
Yorum yapmayı ve yıldıza basmayı unutmayın!
Ayrıca müzikleri özenle seçiyorum! Bence dinleyin. 😂
Seviliyorsunuz ❤️
Keyifli okumalar. ❤️
▪️
Masanın üzerinde duran telefona kısa bakışlar tarken bir sağa bir sola yürüyordum. Bir karar vermeliydim. Ucunda ya pişman olacaktım ya da babamın intikamını alacaktım. Şu saatten sonra kaybedecek çok bir şeyim yoktu zaten. Geriye bir tek canım kalmıştı. Onu da kaybetmek çok da umurumda değildi.
Telefonu elime alıp ekranı açtım. Araba mesajlara girerek Aykut'un attığı mesaja girdim ve numaranın üzerine basarak aramayı başlattım. Bir kere çalmıştı ki hemen kapatarak masanın üzerine attım telefonu.
"Ne saçmalıyorsun, Damla! Korkusuz olabilirsin ama senin ne gücün var ki o adama ulaşabilesin!" dedim kendi kendime. Adam, Karun kadar zengindi. Benim ise kafeden gelen asgari ücretten başka bir kazancım yoktu. Babamdan kalan bir mirasta yoktu. Yani, sanırım yoktu. Elif, onun zengin olduğunu söyleyip duruyordu.
Teleronumun sesi salonumu doldurduğunda tepeden bir bakış açtım. Aykut arıyordu. Dudaklarımı kemirerek baktım telefona. En sonunda pes ederek elime alıp, açtım.
"Damla." Sessiz kaldım. Söyleyeceğim her kelime kalan hayatımda çizeceğim yolun ilk noktası olacaktı. "Damla, orda mısın?" Sessli bir şekilde nefes verdim.
"Burdayım."
"Sanırım bana söyleyeceklerin var, haksız mıyım?" Dudağımın içini ısırarak canımı yaktım.
"Sayılır. Konuşmamız gerek."
"Nerdesin? Konum at, geleyim." Duvardaki saate baktığımda saat akşam 19.00'ı gösteriyordu.
"Sen konum at, geliyorum." dedikten sonra telefonu kapatarak masanın üzerine bıraktım. Odama ilerleyip içeri girdim. Dolaptan siyah pantolonumu ve siyah bol tişörtmü aldıktan sonra üzerimdekilerden kurtulup onları giydim. Sırt çantama biraz para attıktan sonra tekrar salona dönerek telefonumu aldım. O sırada mesaj gelmişti. Aykut, konumu atmış olmalıydı.
Kapıya ilerleyip vestiyerden siyah botlarımı çıkarıp ayağıma geçirdim. Anahtarımı da alarak evden ayrıldım. Motoruma ilerleyip üzerindeki kaskı kafama geçirdim.
Bazı şeylerin artık netleşmesi gerekiyordu. Belirsizlik beni çok ama çok yormuştu. Bundan sonraki hayatım intikam üzerine devam edecekti. Kararlıydım, intikamımı almadan bu yoldan dönmeyecektim.
Aykut'un attığı konuma vardığımda karşımdaki mekana baktım. Her yanından ben lüksüm diye bağırıyordu. Aşırı derecede para kokan bu mekan beni şu an fazlasıyla germişti. Mekana adımlarken bileğimdeki tokayla saçlarımı tepeden bir at kuyruğu yaptım. İçeriye girdiğimde lobi bölümünde karşılama yapan adam beni baştan aşağı süzdü. Benim buraya gelebileceğime anlaşılan ihtimal vermiyordu. Hoş, bu kılıkta birini görsem bende ihtimal vermezdim.
"Yardımcı olabilir miyim, hanımefendi?" dedi merakla. Gözlerim büyük salona açılan kapıdan gözüken masalarda dolanırken, "Bir arkadaşımla buluşacaktım." diye mırıldandım. Adamın gözleri inanmayan bir şekilde açıldı.
YOU ARE READING
GECE MAVİSİ
Teen Fiction"Bana düşman mı olacaksın? Ol! Bugün seni öldürür, bir saat sonra adını unuturum! Yolda ayağıma takılan küçük çakıl taşından başka bir şey olamazsın sen!" Öyle sinirli konuşuyordu ki yer gök inliyordu öfkesinden ama karşısındaki kadın gram korkmamı...
